All Mazda Swap Meet: ตลาดแลกเปลี่ยนสินค้า ซื้อ-ขาย-ตามหาอะไหล่

[ปุ๊ทะริ]

ได้ครับ

พ่อเป็นคนหลวงพระบางครับ เป็นนักคิดชอบสนุกสนาน เคยเห็นรูปของพ่อตอนเป็นวัยรุ่นไว้ผมแบบฮิปปี้ ใส่เสื้อยีนส์กางเกงยีนส์ขาบาน รองเท้าแตะ ก็คิดเสมอว่า พ่อก็คงสนุกสนานตามประสา พ่อเรียนเก่งครับ หัวดี เก่งเรื่องการเกษตรได้ทุนจากรัฐบาลลาวมาเรียนที่ ม.ขอนแก่น ก็มีสหายรักใคร่ตามประสาผู้บ่าวลาวมาจากต่างประเทศ 555 พ่อถ่ายรูปเก่งครับ ชอบเล่าเรื่องด้วยภาพ มีความเป็นศิลปินในตัวสูง

ส่วนแม่เป็นลูกจ้างม.ขอนแก่นครับ เป็นหญิงเหล็กประจำอำเภอแม่สะเรียง เมื่อก่อนที่บ้านรวยครับ ทำธุรกิจลากไม้ครับ มีบริวาร มีลูกหาบ มีช้างหลายเชือก ถือว่าเป็นคหบดีของเมืองครับ จนยายได้คำเรียกว่า "แม่นาย" แต่บรรพบุรุษชอบบริจาคครับ แจกทุกอย่างทั้งที่ดินให้วัด ทรัพย์สินให้หน่วยราชการ ให้ทานตามกาลเวลา(ผมไม่แปลกใจครับว่าผมได้อิทธิพลมาจ ากใคร 555) อีกอย่างบริษัทค้าไม้ต้องปิดตัวลง แม่ก็เลยอยู่ในช่วงขาลงของครอบครัวครับ ต้องทำงานสารพัด เอาของไปขายในตลาด

แต่ที่บ้านทันสมัยครับ ยายนำความเจริญมาสู่ชุมชนด้วยการเอาแฟ๊บมาขายครับ 5555 นำพวกยาสีฟัน แฟซ่า บุหรี่ มาเบียดขายกับผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นซึ่งก็ขายได้ดีจนพอมี หน้ามีตาอยู่บ้างครับ แต่ก็มีบ้างไม่มีบ้างตามการค้าขายครับ

แม่กับพ่อพบรักกันที่ขอนแก่นครับ แล้วก็แต่งงานกันไปเป็นสะใภ้อยู่ลาวครับ ต่อมาลาวมีปัญหาการเมืองครับในยุคที่ลาวแตก ยุค70'sครับ ยายก็เรียกแม่กลับประเทศไทยเพราะไม่ปลอดภัยครับ ตอนนั้นแม่ตั้งท้องเป็นผมแล้วครับ แม่กับพ่อก็พรากจากกันตั้งแต่คราวนั้น...

อาของผมเล่าว่า พ่อเป็นคนเก่งมากครับ เพื่อนของพ่อได้เป็นรัฐมนตรีการเกษตรจะแต่งตั้งให้พ่ อเป็นที่ปรึกษา แต่ว่าต้องอยู่ฝ่ายคอมมิวนิสต์แต่พ่อไม่ยอมครับ มีความทรนงในตัวเองจึงหนีครับ สมัยนั้นเขาฆ่าด้วยครับสำหรับพวกต่อต้านคอมมิวนิสต์ ต้นตระกุลศรีสุนทรเดิมคือ สีสุดโท คือหนึ่งในนั้นที่ทางคอมมิวนิสต์ตามตัวมาล้างบาง จึงหนีออกนอกประเทศแล้วเปลี่ยนนามสกุลให้พ้องกับนามส กุลไทยเป็น ศรีสุนทร ก็เป็นไอ้วีทุกวันนี้ครับ 5555 พ่อทิ้งพี่สาวคือป้าไว้ที่ลาวแล้วหนีมาเมืองไทยครับ

ไฮไลท์อยู่ตรงนี้ครับ

พ่อคิดถึงแม่ ตั้งใจจะมาซ่อนตัวในเมืองไทยโดยจะให้เพื่อนที่รู้จัก ที่ ม.ขอนแก่นช่วย ก็เลยตัดลำไผ่มัดเป็นแพ แล้วลอยคอข้ามมาฝั่งลาว โดยตำรวจไทยจับได้ เอาไปเรียกค่าไถ่ครับ - -"

ลำบากป้าต้องเอาวัวสองตัวกับเงินอีก1600บาทสมัยนั้นไ ปไถ่ตัว แล้วได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนจนได้เข้าไปอยู่ศูนย ์อพยพที่หนองคายครับ แม่กับพ่อก็ได้พบกันอีกครั้งที่ศูนย์อพยพครับ พ่อก็หาเงินด้วยการรับจ้างถ่ายรูปเรฟูจีครับ เอาไปขายให้พี่น้องลาวต่างประเทศที่สงสารส่งเงินมาช่ วยอะไรแบบนั้น

สุดท้ายผมก็คลอดออกมาในสิ้นปี2518ที่แม่สะเรียงในยุค สงครามของลาวหรือ ลาวแตก เป็นลูกหลานเรฟูจีเต็มรูปแบบ ยายยื่นคำขาดให้แม่หย่ากับพ่อครับเพราะว่าคงเป็นเรื่ องของความมั่นคงของครอบครัวครับ พ่อก็แต่งงานใหม่ได้แม่ของผมอีกหนึ่งคนโดยเป็นลาวอพย พเหมือนกันครับ

แม่บอกว่าแม่พาผมไปหนองคายตอนอายุ4ขวบไปเจอพ่อครั้งแ รก แต่ผมจำไม่ได้ แต่ผมจำได้แค่ชีวิตของผมสั้นๆที่ขอนแก่นครับ ผมกลับไปอยู่ลาวช่วงสั้นๆตอนโตแล้วครับ ไปอยู่กับครอบครัวของป้าเมื่อเกือบ6-7ปีก่อน กลับไปคราวนั้นอบอุ่นมากครับ ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นมาก มากถึงขั้นร้องไห้ที่เขารักผมมาก ลูกครึ่งแม่สะเรียงเวียงจันทร์ 555

สิ่งที่ผมประทับใจก็คือ น้องสาวของผมตอบคำถามเพื่อนของเขาที่ถามว่า ทำไมพี่ของเธอถึงเว้าลาวได้มาจากเมืองไทยไม่ใช่เหรอ?

น้องสาวของผมก็ทิ้งประโยคหนึ่งไว้ที่ตราตรึงอยู่ในใจ มาตลอดกาลว่า

"พี่เราคือคนลาวโดยสายเลือด ถึงเขาจะเกิดในเมืองไทยเป็นคนไทยแต่เขาก็คือคนลาวและ ก็เป็นพี่ของเรา"

แค่นี้แหละครับ ชีวิตของผม...ผมมีสหายนาแกท่านหนึ่งเรียกผมว่า สหายปีกซ้าย ผมชอบมากครับ ทำให้ผมระลึกถึงชาติพันธุ์ของตัวเองทุกลมหายใจ.....

.........สุดยอดครับ....ผมเองก็เคยศึกษาประวัติศาตร์ ของลาวมาบ้างนิดหน่อยครับ...และตอนนี้ยังรู้สึกอิฉาล าวอยู่เลยครับ...เขาไปไกลเขามีความเป็นชาติกว่าเรามา กเลยครับ....สำหรับพวกเขาแล้วเรื่องส่วนรวมคือเรื่อง ใหญ่เลยครับ...บ้านเราสิส่วนตัวเรื่องใหญ่ครับเฮ้อออ อ...เราเหมือนคนที่วิ่งเร็ววิ่งมาไกลกว่าใครในภูมิภา คเดียวกัน...แต่เรานั่งพักนานไปหน่อยครับนานจนเพื่อน ในแถบภูมิภาคเราวิ่งแซงไปหลายคนแล้วครับ....

[vespeno90]

ได้ครับ

พ่อเป็นคนหลวงพระบางครับ เป็นนักคิดชอบสนุกสนาน เคยเห็นรูปของพ่อตอนเป็นวัยรุ่นไว้ผมแบบฮิปปี้ ใส่เสื้อยีนส์กางเกงยีนส์ขาบาน รองเท้าแตะ ก็คิดเสมอว่า พ่อก็คงสนุกสนานตามประสา พ่อเรียนเก่งครับ หัวดี เก่งเรื่องการเกษตรได้ทุนจากรัฐบาลลาวมาเรียนที่ ม.ขอนแก่น ก็มีสหายรักใคร่ตามประสาผู้บ่าวลาวมาจากต่างประเทศ 555 พ่อถ่ายรูปเก่งครับ ชอบเล่าเรื่องด้วยภาพ มีความเป็นศิลปินในตัวสูง

ส่วนแม่เป็นลูกจ้างม.ขอนแก่นครับ เป็นหญิงเหล็กประจำอำเภอแม่สะเรียง เมื่อก่อนที่บ้านรวยครับ ทำธุรกิจลากไม้ครับ มีบริวาร มีลูกหาบ มีช้างหลายเชือก ถือว่าเป็นคหบดีของเมืองครับ จนยายได้คำเรียกว่า "แม่นาย" แต่บรรพบุรุษชอบบริจาคครับ แจกทุกอย่างทั้งที่ดินให้วัด ทรัพย์สินให้หน่วยราชการ ให้ทานตามกาลเวลา(ผมไม่แปลกใจครับว่าผมได้อิทธิพลมาจ ากใคร 555) อีกอย่างบริษัทค้าไม้ต้องปิดตัวลง แม่ก็เลยอยู่ในช่วงขาลงของครอบครัวครับ ต้องทำงานสารพัด เอาของไปขายในตลาด

แต่ที่บ้านทันสมัยครับ ยายนำความเจริญมาสู่ชุมชนด้วยการเอาแฟ๊บมาขายครับ 5555 นำพวกยาสีฟัน แฟซ่า บุหรี่ มาเบียดขายกับผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นซึ่งก็ขายได้ดีจนพอมี หน้ามีตาอยู่บ้างครับ แต่ก็มีบ้างไม่มีบ้างตามการค้าขายครับ

แม่กับพ่อพบรักกันที่ขอนแก่นครับ แล้วก็แต่งงานกันไปเป็นสะใภ้อยู่ลาวครับ ต่อมาลาวมีปัญหาการเมืองครับในยุคที่ลาวแตก ยุค70'sครับ ยายก็เรียกแม่กลับประเทศไทยเพราะไม่ปลอดภัยครับ ตอนนั้นแม่ตั้งท้องเป็นผมแล้วครับ แม่กับพ่อก็พรากจากกันตั้งแต่คราวนั้น...

อาของผมเล่าว่า พ่อเป็นคนเก่งมากครับ เพื่อนของพ่อได้เป็นรัฐมนตรีการเกษตรจะแต่งตั้งให้พ่ อเป็นที่ปรึกษา แต่ว่าต้องอยู่ฝ่ายคอมมิวนิสต์แต่พ่อไม่ยอมครับ มีความทรนงในตัวเองจึงหนีครับ สมัยนั้นเขาฆ่าด้วยครับสำหรับพวกต่อต้านคอมมิวนิสต์ ต้นตระกุลศรีสุนทรเดิมคือ สีสุดโท คือหนึ่งในนั้นที่ทางคอมมิวนิสต์ตามตัวมาล้างบาง จึงหนีออกนอกประเทศแล้วเปลี่ยนนามสกุลให้พ้องกับนามส กุลไทยเป็น ศรีสุนทร ก็เป็นไอ้วีทุกวันนี้ครับ 5555 พ่อทิ้งพี่สาวคือป้าไว้ที่ลาวแล้วหนีมาเมืองไทยครับ

ไฮไลท์อยู่ตรงนี้ครับ

พ่อคิดถึงแม่ ตั้งใจจะมาซ่อนตัวในเมืองไทยโดยจะให้เพื่อนที่รู้จัก ที่ ม.ขอนแก่นช่วย ก็เลยตัดลำไผ่มัดเป็นแพ แล้วลอยคอข้ามมาฝั่งลาว โดยตำรวจไทยจับได้ เอาไปเรียกค่าไถ่ครับ - -"

ลำบากป้าต้องเอาวัวสองตัวกับเงินอีก1600บาทสมัยนั้นไ ปไถ่ตัว แล้วได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนจนได้เข้าไปอยู่ศูนย ์อพยพที่หนองคายครับ แม่กับพ่อก็ได้พบกันอีกครั้งที่ศูนย์อพยพครับ พ่อก็หาเงินด้วยการรับจ้างถ่ายรูปเรฟูจีครับ เอาไปขายให้พี่น้องลาวต่างประเทศที่สงสารส่งเงินมาช่ วยอะไรแบบนั้น

สุดท้ายผมก็คลอดออกมาในสิ้นปี2518ที่แม่สะเรียงในยุค สงครามของลาวหรือ ลาวแตก เป็นลูกหลานเรฟูจีเต็มรูปแบบ ยายยื่นคำขาดให้แม่หย่ากับพ่อครับเพราะว่าคงเป็นเรื่ องของความมั่นคงของครอบครัวครับ พ่อก็แต่งงานใหม่ได้แม่ของผมอีกหนึ่งคนโดยเป็นลาวอพย พเหมือนกันครับ

แม่บอกว่าแม่พาผมไปหนองคายตอนอายุ4ขวบไปเจอพ่อครั้งแ รก แต่ผมจำไม่ได้ แต่ผมจำได้แค่ชีวิตของผมสั้นๆที่ขอนแก่นครับ ผมกลับไปอยู่ลาวช่วงสั้นๆตอนโตแล้วครับ ไปอยู่กับครอบครัวของป้าเมื่อเกือบ6-7ปีก่อน กลับไปคราวนั้นอบอุ่นมากครับ ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นมาก มากถึงขั้นร้องไห้ที่เขารักผมมาก ลูกครึ่งแม่สะเรียงเวียงจันทร์ 555

สิ่งที่ผมประทับใจก็คือ น้องสาวของผมตอบคำถามเพื่อนของเขาที่ถามว่า ทำไมพี่ของเธอถึงเว้าลาวได้มาจากเมืองไทยไม่ใช่เหรอ?

น้องสาวของผมก็ทิ้งประโยคหนึ่งไว้ที่ตราตรึงอยู่ในใจ มาตลอดกาลว่า

"พี่เราคือคนลาวโดยสายเลือด ถึงเขาจะเกิดในเมืองไทยเป็นคนไทยแต่เขาก็คือคนลาวและ ก็เป็นพี่ของเรา"

แค่นี้แหละครับ ชีวิตของผม...ผมมีสหายนาแกท่านหนึ่งเรียกผมว่า สหายปีกซ้าย ผมชอบมากครับ ทำให้ผมระลึกถึงชาติพันธุ์ของตัวเองทุกลมหายใจ.....

[jodeci]

น่าเอามาทำเป็นหนังนะครับ และต่อไปก็เป็นการคัดเลือกนักแสดงครับ ก็เอาในบอร์ดนี่แหละ คิดว่าใครเหมาะที่จะมารับบทเป็นป๊าตอนเด็กล่ะครับทีน ี้

น้องพรูครับ - -" ส่วนลูกเจี๊ยบเล่นเป็นเด็กมาซื้อแฟ๊บแล้วมีบทพูดว่า ยายขอซื้อแฟ๊บซองหนึ่ง (แต่ตัวเองหยีบบรีส - -" 555)

[jodeci]

.........สุดยอดครับ....ผมเองก็เคยศึกษาประวัติศาตร์ ของลาวมาบ้างนิดหน่อยครับ...และตอนนี้ยังรู้สึกอิฉาล าวอยู่เลยครับ...เขาไปไกลเขามีความเป็นชาติกว่าเรามา กเลยครับ....สำหรับพวกเขาแล้วเรื่องส่วนรวมคือเรื่อง ใหญ่เลยครับ...บ้านเราสิส่วนตัวเรื่องใหญ่ครับเฮ้อออ อ...เราเหมือนคนที่วิ่งเร็ววิ่งมาไกลกว่าใครในภูมิภา คเดียวกัน...แต่เรานั่งพักนานไปหน่อยครับนานจนเพื่อน ในแถบภูมิภาคเราวิ่งแซงไปหลายคนแล้วครับ....

เหมือนได้ดูหนังเรื่องนึงทีเดียวครับ..ลาวไทยใช่อื่น ไกลพี่น้องกัน ยิ่งพี่ไทยน้องเชื้อลาวหรือจะเชื้อพม่า จีน ญวน แขกมาเลย์ มีมาสด้าเป็นสื่อกลางแล้วไซร้ ก็รักกันแนบแน่น กอดกันได้ทุกชาติพันธ์กอดกันอีรุงตุงนังครับ..55555

ขอบคุณทุกท่านครับ ผมไม่ได้เว้าลาวเป็นตั้งแต่แรก แต่เป็นเพราะที่บ้านเขาพยายามพูดไทยกับผมแล้วผมรู้สึ กว่าแตกต่างทั้งที่ผมควรจะปรับตัวให้เข้ากับเขา ก็เลยฝึกทุกวันผิดถูกมั่วไปหมด แต่ก็คิดว่าคงเป็นความพยายามของเราด้วยครับ ที่โน่นเป็นอย่างที่พี่ปุ๊ว่าจริงๆครับ เรื่องชาติต้องมาก่อน น้องๆและเพื่อนๆเรียนจบก็ต้องกลับไปพัฒนาประเทศ

ชีวิตที่โน่นของผมเรียบง่ายมากครับ มีห้องเล็กๆหนึ่งห้อง ตู้เสื้อผ้าเป็นแบบซิปเปิด มีกระจกให้หนึ่งบาน หน้าต่างหนึ่งช่อง เหงาก็ฟังไอพอต แต่ส่วนมากก็เดินเล่นชมไร่นา ชมสวนดอกไม้ สงสัยทุกเรื่องที่เห็น 5555 ตอนเช้าก็ใส่บาตรข้าวเหนียวกับป้า สายๆก็กินแจ่ว กลางวันก็อ่านหนังสือหรือดูทีวีลาว ตอนเย็นก็กินและล้อมวงคุยกันในหมู่ญาติ ส่วนมากจะเป็นลักษณะเดินสายโชว์ตัวตามบ้านญาติที่แม่ เคยรู้จัก น้ำตาจะไหลเพราะว่าเราคือสัญลักษณ์ของความรักจากคนสอ งคนต่างแผ่นดินแต่เขาก็ต้อนรับผมดีมากๆ แม่บอกว่าพี่ชายของผมหน้าเหมือนพ่อครับ ส่วนผมหน้าเหมือนแม่ แต่นิสัยใจคอของผมและความชอบได้รับอิทธิพลมาจากพ่อเต ็มๆ ตอนวัยรุ่นผมไว้ผมยาวแบบฮิปปี้ ใส่เสื้อยีนส์กางเกงขาบาน พ่อไม่ชอบ ผมก็เลยโกรธ ไปตัดสกินเฮดเกือบ10ปี - -"

บางอย่างเขาก็ไม่รู้หรอกว่าเรามองเขาเป็นฮีโร่และบาง อย่างพ่อก็ไม่รู้หรอกว่าแม่ยังรักพ่ออยู่... นิยายรักสองฝั่งโขงก็เลยเป็นตำนานอยู่ในใจตลอดไป

[huahin-13]

รบกวนถามเผื่อสักอันสิครับ

ขอที่อยู่ด้วย เดี๋ยวผมส่งไปให้เลยครับ

[huahin-13]

มีเยอะไม๊ ครับ แฮ่ๆ อยากได้เหมือนกัน อันเท่าไร ครับ (ขับๆไป อากาศ เสียง ความ ร้อน มันเข้าห้องโดยสาร อ่ะครับ)

ขอที่อยู่ด้วยคร้บ เดี๋ยวส่งให้เลยครับ

[Golf-GTI]

ขอที่อยู่ด้วย เดี๋ยวผมส่งไปให้เลยครับ

ต้องขอขอบคุณสำหรับน้ำใจและความเอื้อเฟื้อที่มีให้กั น

แต่ก่อนอื่นผมต้องขอเลขบัญชีก่อนครับ เพราะของมีที่มา หาใช่ใบไม้ใบหญ้า

แจ้งราคาและค่าจัดส่งไว้ด้วยครับ เดี๋ยวค่ำๆจะกลับมาโอนให้
pm ไว้ก็ได้ครับ หรือ ส่งข้อความที่เบอร์ 08130090เก้าเก้า

แค่เป็นธุรจัดหาและจัดส่งให้ก็เกรงใจ และขอบคุณมากๆแล้วครับ

[no school today pattaya]

ขอบคุณทุกท่านครับ ผมไม่ได้เว้าลาวเป็นตั้งแต่แรก แต่เป็นเพราะที่บ้านเขาพยายามพูดไทยกับผมแล้วผมรู้สึ กว่าแตกต่างทั้งที่ผมควรจะปรับตัวให้เข้ากับเขา ก็เลยฝึกทุกวันผิดถูกมั่วไปหมด แต่ก็คิดว่าคงเป็นความพยายามของเราด้วยครับ ที่โน่นเป็นอย่างที่พี่ปุ๊ว่าจริงๆครับ เรื่องชาติต้องมาก่อน น้องๆและเพื่อนๆเรียนจบก็ต้องกลับไปพัฒนาประเทศ

ชีวิตที่โน่นของผมเรียบง่ายมากครับ มีห้องเล็กๆหนึ่งห้อง ตู้เสื้อผ้าเป็นแบบซิปเปิด มีกระจกให้หนึ่งบาน หน้าต่างหนึ่งช่อง เหงาก็ฟังไอพอต แต่ส่วนมากก็เดินเล่นชมไร่นา ชมสวนดอกไม้ สงสัยทุกเรื่องที่เห็น 5555 ตอนเช้าก็ใส่บาตรข้าวเหนียวกับป้า สายๆก็กินแจ่ว กลางวันก็อ่านหนังสือหรือดูทีวีลาว ตอนเย็นก็กินและล้อมวงคุยกันในหมู่ญาติ ส่วนมากจะเป็นลักษณะเดินสายโชว์ตัวตามบ้านญาติที่แม่ เคยรู้จัก น้ำตาจะไหลเพราะว่าเราคือสัญลักษณ์ของความรักจากคนสอ งคนต่างแผ่นดินแต่เขาก็ต้อนรับผมดีมากๆ แม่บอกว่าพี่ชายของผมหน้าเหมือนพ่อครับ ส่วนผมหน้าเหมือนแม่ แต่นิสัยใจคอของผมและความชอบได้รับอิทธิพลมาจากพ่อเต ็มๆ ตอนวัยรุ่นผมไว้ผมยาวแบบฮิปปี้ ใส่เสื้อยีนส์กางเกงขาบาน พ่อไม่ชอบ ผมก็เลยโกรธ ไปตัดสกินเฮดเกือบ10ปี - -"

บางอย่างเขาก็ไม่รู้หรอกว่าเรามองเขาเป็นฮีโร่และบาง อย่างพ่อก็ไม่รู้หรอกว่าแม่ยังรักพ่ออยู่... นิยายรักสองฝั่งโขงก็เลยเป็นตำนานอยู่ในใจตลอดไป

เรื่องราว ที่เริ่มต้นจากความรักของคน สองคน เป็นความรักที่วางอยู่ระหว่าง
กลางของ เชื้อชาติ ระยะทาง วัฒนธรรม ครอบครัว การเมือง หนุ่มสาว เฝ้าถนอมความรักที่บริสุทธิ์
และก่อตัวขึ้นอย่างเหนี่ยวแน่น ท่ามกลางความแตกต่าง หนุ่มสาว ยืนหยัดต่อสู้ กับอุปสรรค และปัญหา
ที่ถาโถมเข้ามา อย่างไม่ หวาดกลัว หรือหวั่นไหว ใด ๆ ประหนึ่งว่า ต้องการประกาศ ให้โลกทั้งโลกได้รับรู้ว่า
ความรัก ไม่มีพรมแดน และเขาสองคนรักกันมากแค่ไหน อุปสรรค ที่หนุ่มสาวพานพบ
เปรียบเหมือน น๊อต ตัวเล็ก ๆ ที่ได้เชื่อมความรักของทั้งสองให้ยิ่ง เหนี่ยวแน่น เกินที่จะเรียกมันว่า อุปสรรค
เขาทั้งสอง ได้สร้างพยานรัก แห่งตำนานไว้ได้อย่าง สวยงาม ยิ่งกว่าสถาปัตยกรรมที่อยู่ที่วางตะหงา่นอยู่ในโลกนี ้
เพราะเขาสร้างมันด้วยความรัก ความผูกพันธ์ เป็นสถาปัตยกรรม ที่มีเลือดเนื้อของหนุ่มสาวทั้งคู่
ให้ท่าน หยิ่ง ทรนง และภูมิใจไว้เถิดว่า ร่างกาย และเลือดเนื้อของท่านทุกอณู มีความรัก และตำนาน ของท่านทั้งสอง
เป็นสิ่งหล่อเลี้ยง ให้ท่านเป็นท่าน ในทุกวันนี้
ขอคาระวะ และสดุดี ให้ กับความรักที่ยิ่งใหญ่ และเป็นตำนานไว้เล่าขานสู่ ลูกหลานสืบไป
ครอบครัว " ศรีสุนทร "
zigzag และ อำไพ คงศรี

[octzilla]

รับทราบครับท่านกัปตัน อ่านแล้วซึ้งเลยครับ

ยินดีครับเจี๊ยบ

[RD-VINAI]

พี่วินัยกับตอนไหน ผมไม่รู้เรื่องเลย ได้แต่นอน
คืนนั้นกะพี่ติ่ง 4 ขวดรวดเบียร์วุ้นจิงๆ เช้าตื่นมาไม่ทันเลยครับ
ยินดีด้วย ถึงบ้านอย่างปลอดภัย ว่างๆ ชวนก๊วน มาสด้่า มาลงแพเด้อ!
พี่ติ่งด้วยนะ ขอเชิญด้วย

มีรูปไปน้ำตกมาฝากพี่วินัยกะพี่ติ่ง ด้วย

สุดๆ...เย็นดีใหม่

รถดี คนขับดี สหายดี กำลังใจดี ไม่รู้จะเปรียบอย่างไรแล้ว มาสด้ามันสุดยอดของมันก็จริงแต่ขาดสหายดีๆมันก็ไม่ยิ ่งใหญ่ขนาดนี้หรอกครับ ขอบคุณทุกท่านในบ้านมาสด้าที่ทำให้มันยิ่งใหญ่ขนาดนี ้ครับ

ปล. ไปพัทยาผมก็ดื่มมือเดียวครับ อีกมือยังว่างครับ - -"

ยิ่งใหญ่จริงๆครับท่านพี่วี....

[jodeci]

เรื่องราว ที่เริ่มต้นจากความรักของคน สองคน เป็นความรักที่วางอยู่ระหว่าง
กลางของ เชื้อชาติ ระยะทาง วัฒนธรรม ครอบครัว การเมือง หนุ่มสาว เฝ้าถนอมความรักที่บริสุทธิ์
และก่อตัวขึ้นอย่างเหนี่ยวแน่น ท่ามกลางความแตกต่าง หนุ่มสาว ยืนหยัดต่อสู้ กับอุปสรรค และปัญหา
ที่ถาโถมเข้ามา อย่างไม่ หวาดกลัว หรือหวั่นไหว ใด ๆ ประหนึ่งว่า ต้องการประกาศ ให้โลกทั้งโลกได้รับรู้ว่า
ความรัก ไม่มีพรมแดน และเขาสองคนรักกันมากแค่ไหน อุปสรรค ที่หนุ่มสาวพานพบ
เปรียบเหมือน น๊อต ตัวเล็ก ๆ ที่ได้เชื่อมความรักของทั้งสองให้ยิ่ง เหนี่ยวแน่น เกินที่จะเรียกมันว่า อุปสรรค
เขาทั้งสอง ได้สร้างพยานรัก แห่งตำนานไว้ได้อย่าง สวยงาม ยิ่งกว่าสถาปัตยกรรมที่อยู่ที่วางตะหงา่นอยู่ในโลกนี ้
เพราะเขาสร้างมันด้วยความรัก ความผูกพันธ์ เป็นสถาปัตยกรรม ที่มีเลือดเนื้อของหนุ่มสาวทั้งคู่
ให้ท่าน หยิ่ง ทรนง และภูมิใจไว้เถิดว่า ร่างกาย และเลือดเนื้อของท่านทุกอณู มีความรัก และตำนาน ของท่านทั้งสอง
เป็นสิ่งหล่อเลี้ยง ให้ท่านเป็นท่าน ในทุกวันนี้
ขอคาระวะ และสดุดี ให้ กับความรักที่ยิ่งใหญ่ และเป็นตำนานไว้เล่าขานlskpสู่ ลูกหลานสืบไป
ครอบครัว " ศรีสุนทร "
zigzag และ อำไพ คงศรี

.

ขอบพระคุณครับพี่ชาย จะอยู่ในใจตลอดกาลเช่นกันครับ ผมชอบเรื่องราวของพวกเขา ชอบการต่อสู้ ชอบสภาวะที่บีบคั้น ผมไม่ได้โทษอะไร ไม่ได้โทษใครกลับรู้สึกเห็นใจแม่และเข้าใจพ่อ แม่ทำหน้าที่ได้ดีมากครับ โหดดี 555 ต้องยอมรับว่าเกิดเป็นลูกลาวไม่ง่ายครับ ก็ต้องอยู่ในสังคมที่ชิงชังครับจะเห็นได้ว่าคำล้อต่า งๆในยุคหนึ่งจนถึงปัจจุบันแต่ผมก็เงยหน้าเสมอครับ ไ่ม่เคยก้มหัวให้ใคร...

ถ้าใครที่รักผมชอบที่ผมเป็นอย่างนี้ ขอให้รู้ไว้เถิดว่าผมรักในหลวงครับและผมก็รักสหายของ ผมทุกคน แต่ผมก็ยืนอยู่เคียงข้างพี่น้องลาวของผมทุกคนเช่นกัน

สหายปีกซ้าย...

[wuttdy]

พี่วูดดี้ครับ มี 195/50/13 ของ Veerubber ไหมครับ

ม่ายมีจ้ามีของDunlop 175/60/r13

[jodeci]

สุดๆ...เย็นดีใหม่




ยิ่งใหญ่จริงๆครับท่านพี่วี....

เดี๋ยวเจอกันผมขอสัมผัสมือที่สัมผัสความยิ่งใหญ่ของน ้องๆหน่อยนะครับ ด้วยความเคารพ 555++

[ting2220]

อยากไปอยุ่ข้างๆพี่ติ่งจังเลยคาบ ดูแล้วงานนี้ชิวดีจังคาบ

หนาวมากครับน้องเจน ขับ Ksr มาเลยครับ หล่มสัก - เชียงใหม่

[badboy234]

มีโปรเจคมัสแตงเข้ามาแทรกก่อนนะสิครับ รถกระบะมีสองคันแล้วแต่คงผ่านไปดูก่อนครับ ถ้ายังอยู่นะ 555

โหตัวไหนครับพี่วี อยากเห็นๆ เอามาลงบ้างสิคร๊าบ