พี่สาวของผมถามว่า ผมจะอยู่แม่สะเรียงอีกนานมั้ย? ผมก็บอกว่าก็อยู่ไปเรื่อยๆ ป้าแดงเสร็จเมื่อไหร่ก็กลับเมื่อนั้น แต่คงยังไม่กลับทันทียังไม่ได้เที่ยวเลย ป้าแดงกลับมาคราวนี้คงสมบูรณ์ยิ่งขึ้น ผมภาวนาอย่างนั้น
ถ้าป้าแดงกลับไม่ได้ ผมก็ไม่กลับครับ...
ไม่กลับครับ จะรอป้าแดงเสร็จก่อนแล้วจะไปเที่ยวตะเวนทั่วแม่ฮ่องส อนครับ ป้าแดงยังไม่เคยทิ้งความฝันของผม ผมจะไม่ทิ้งป้าแดงไปใหนครับพี่ พี่รอผมนะ สักวันผมจะกลับไป...
คิดถึงพี่นันครับ ผมเลิกเล่นเฟสแล้วครับทำให้เห็นว่าตัวเองมีความสุขขึ ้นมากครับ เมื่อเช้าผมไปปั่นจักรยานไกลทำลายสถิติเดิมที่24กม. ไกลที่สุดที่ผมเคยปั่นได้ครับ ^^
ไม่มีใจพบใครสักคน จิตสับสนเหมือนคนขาดใจ
ทนหนาวทนเดียวดายอย่างร้อนใจ ใฝ่หาเธอ
อะไรหรือที่เธอใฝ่ฝัน อะไรหรือที่ฉันขาดไป
บอกได้ไหมทำไมจึงทิ้งไป ไม่เข้าใจ
เขียนที่บ้านเช่าหลังเดิม..
ความรู้สึกที่ว่าเป็นเหมือนแมลงตัวเล็กๆในเมืองนี้ยั งไม่จางหาย ซ่อนตัวอยู่ในสวนหลังบ้านไม่ได้ออกไปสังเคราะห์แสงหร ือมีช่วงเวลาที่มีความสุขมากนัก อาจจะเป็นเพราะว่ากังวลเกี่ยวกับเลดี้ดีอยู่เป็นนิจ โลกที่เคยหมุนด้วยพลังงานของตัวเองก็มาแผ่วไป แต่..ไม่เป็นไร ก็บอกตัวเองไว้อย่างนั้น หลังจากที่พี่อ๊อกกลับไปแล้ว ผมก็ไม่ได้ออกไปใหนอีกเลย ปิดหน้าบ้านตลอดเวลาจนพี่สาวคิดว่าไม่สบาย ก็เลยบอกไปว่าไม่สบาย สดท้ายก็ไม่สบายจริงๆ
เพื่อนฝูงที่อยากมาดื่มก็ไม่ได้พบ ใครโทรมาก็ไม่ค่อยรับสาย นอนอยู่กับบ้านหรือไม่ก็อ่านหนังสือ จะมีก็แค่ออกไปปั่นจักรยานและก็เดินไปดูหน้าบ้าน จากนั้นก็กลับมาหลบอยู่แต่ในบ้านมากกว่า12ชั่วโมงต่อ วัน ทำได้ไง...
ตอนนี้ก็ยิ่งกว่าเดิมคือเหมือนโดนขังอยู่ในเมืองเล็ก ๆเมืองนี้ ทำอะไรก็ไม่ได้ ไปใหนก็ไม่ได้ ก็เลยได้แต่รอ...
แต่ผมไม่เป็นไร...จริงๆ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Pu-eternal : 07-01-2012 เมื่อ 10:39
เสื้่อใหม่ก็ไม่สู้แตกต่างจากนี้นัก ช่างเรียกผมไปดูมาแล้วครับว่าผมจะตัดสินใจอย่างไร มันทั้งชีวิตของผมเลยนะ...แต่ก็บอกเขาให้ทำให้ดีที่ส ุดให้ผมได้ไปต่ออีกนิด ใจนึงคิดว่าผมพาป้าแดงมาตายที่บ้านเกิด หรือป้าแดงพาผมกลับมาอยู่บ้านเกิดกันแน่...
พรหล้า แวนเนสซ่า ก๊อตซิล่าเลยดูขยะแขยงในสายตาของผมทันที...แค่อยากจะ พาป้าแดงกลับบ้านไปที่บางแคแล้วทำสถานที่ดีๆให้ป้าแด งอยู่ บ้านมาสด้าก็อยู่ได้ด้วยท่านทั้งหลายซึ่งผมก็เห็นว่า ผมทำหน้าที่ของผมได้เต็มที่แล้ว ผมก็เลิกเล่นเฟสบุ๊คก็พบว่าชีวิตก็มีความสุขดี ตามประสา ไม่วุ่นวาย ไม่สนใจโลกภายนอกที่มันหมุนไป ความรู้สึกนี้ไม่มีใครในโลกนี้จะพูดให้ผมรู้สึกดีได้ ต้องขอโทษจริงๆสำหรับกำลังใจต่างๆที่ผ่านเข้าหูซ้ายแ ล้วมันทะลุหูขวา 555
ความสนุกสนานของผมพาท่านทั้งหลายมาไกลมากแล้ว เครื่องใหม่ที่สลับเปลี่ยนลงไปก็ไม่สู้ดีนักจากเครื่ องเดิม ทำไปแล้วอาจจะอยู่ได้แค่ปี-สองปีผมก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าฝันของผมจบลงตรงนี้ ตรงที่ไม่มีคำตอบจาก..แม่สะเรียง
Bookmarks