จดหมายจาก no school today pattaya ถึงผู้นำเหล่าทัพ JODECI และผองเพื่อนบ้านมาสด้าคลั

[ปานบางแสน]

ผมได้แต่คิดถึงการต้อนรับจดหมายทุกฉบับเหล่านี้ ในทุกวัน ทุกครั้ง จนมาถึงบรรทัดนี้ และมันดูเหมือนว่าจดหมายที่กองเพนินเทินทึกในห้อง จดหมาย No Scool Today Pattaya นี้อาจจะหาผู้อ่านได้อย่างเปิดเผยและซื่อตรง
มีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องบอก ผมไม่เคยสนุกกับงานใดๆของผมเท่ากับการได้ขีดเขียนและ อ่านจดหมาย นับตั้งแต่วันเริ่มต้น พลังของผมไม่เคยถดถอยลดลง อย่างไรก็ดี นี่เป็นคำรำพันซึ่งผมคลั่งไคล้มากก็ได้ ผมคิดว่ามันเป็นหนังสือ ชิ้นสำคัญสำหรับผม ผมดีใจที่พี่บอกว่า "บางเวลาเข้ามาอ่านอยู่เป็นประจำ" ใช่-เหมือนเราอยู่ในหนังสือ และผมรู้ถึงความรู้สึกนี้ การเขียนจดหมายและอ่านหนังสือเป็นรูปแบบที่มีค่าที่ส ุด สำหรับผม การอ่านทวนไปทวนมาซ้ำหลายๆรอบ ผมมักเป็นเช่นนี้อยู่บ่อยๆ มันเป็นการปลอบใจผู้อ่าน และยืนยันอีกครั้งว่า จดหมายทุกฉบับนี้ ไม่เพิกเฉยต่อความเข้าใจของเรา

เห็นไหมครับพี่ joe art เรามีอะไรเหมือนกัน พี่ไม่ใช่คนแปลกหน้าเลย และการพบปะกันครั้งนี้ ณ ห้องผ่อนคลาย จดหมาย No School Today Pattaya ที่เรานั่งสนทนาปรารภหลังแก้วกาแฟกันอยู่นี้ มีแก้วกาแฟใบน่ารัก ดอกไม้บานสะพรั่งนั่งเป็นเพื่อนบานหน้าต่าง เปลือกหอยสีขาวที่เก็บมาจากชายทะเล กองหนังสือสูงเป็นกำแพง ทั้งซองบุหรี่เกลื่อนห้องไปหมด มันดูรกรุงรัง แต่มันดูมีแสงสว่างในห้องเรืองรองของเรา และอีกทั้งขยะเต็มอ้อมแขน มันเป็นสิ่งที่น่าสนใจ เป็นความงามบางอย่าง และประโยคที่ไพเราะ

หลายครั้งผมอดจะครุ่นคิดและสงสัยได้ว่า "เราอ่านรู้เรื่องหรือไม่" แต่ก็สนุกสนานเพลิดเพลินดี มันเป็นยาขนานแท้เลยเชียวแหละ อาจจะบ่นรำพึงยาวเป็นขบวนรถไฟมากไปหน่อย มันเป็นหนังสือเล่มหนา ทั้งเฉียบขาดและพลิ้วไหว เป็นการเขียนที่ยิ่งใหญ่ "ถึงกันและกัน" จะไม่มีวันที่ถูกลืมในสิ่งที่ไร้หัวใจ บางขณะผมกระอักกระอ่วม ซึ่งกลัวว่าจะไม่มีจดหมายเหล่านี้ ให้เราเขียน...

อย่างไรก็ตาม ปริมาณของความภาคภูมิใจได้ก่อเป็นรูป อย่างเช่นตัวอักษร สละสลวย ไหวเอน มีสีสันสดสวย สะท้อนประกายวับ ทั้งวิ่งตรงเป็นเส้นขนานควบคู่กันไป อีกทั้งเป็นจุดสำคัญอยู่ในส่วนลึกของจิตใจของชายหนุ่ มอย่างเราได้เหมือนกัน และเป็นความผูกพันกับตัวอักษรเหล่านี้ อย่างลึกล้ำ

พัทยายามเช้านี้ ฝนขาดเม็ดแล้ว ผู้คนบนถนนเดินขวักไขว่ อีกทั้งรถลาวิ่งเป็นแถวเรียงยาว การมาของนักท่องเที่ยว ที่หลงไหลมนต์เสน่ห์ของผีเสื้อราตรี ท้องฟ้าสีสันสะท้อนสีทอง ระยับกับสายน้ำ การโผบินของนกร้องอยู่บนต้นไม้ และโผบินไปในบรรยากาศที่อบอุ่น

"อะไรที่ผมทำได้ผมก็จะทำ อะไรที่ผมทำไม่ได้ผมก็จะพยายาม"

ผมชอบสำนวนชวนน่าฟังของพี่ joe art เหลือแสน

Zigzag

[joe_art]

ผมได้แต่คิดถึงการต้อนรับจดหมายทุกฉบับเหล่านี้ ในทุกวัน ทุกครั้ง จนมาถึงบรรทัดนี้ และมันดูเหมือนว่าจดหมายที่กองเพนินเทินทึกในห้อง จดหมาย No Scool Today Pattaya นี้อาจจะหาผู้อ่านได้อย่างเปิดเผยและซื่อตรง
มีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องบอก ผมไม่เคยสนุกกับงานใดๆของผมเท่ากับการได้ขีดเขียนและ อ่านจดหมาย นับตั้งแต่วันเริ่มต้น พลังของผมไม่เคยถดถอยลดลง อย่างไรก็ดี นี่เป็นคำรำพันซึ่งผมคลั่งไคล้มากก็ได้ ผมคิดว่ามันเป็นหนังสือ ชิ้นสำคัญสำหรับผม ผมดีใจที่พี่บอกว่า "บางเวลาเข้ามาอ่านอยู่เป็นประจำ" ใช่-เหมือนเราอยู่ในหนังสือ และผมรู้ถึงความรู้สึกนี้ การเขียนจดหมายและอ่านหนังสือเป็นรูปแบบที่มีค่าที่ส ุด สำหรับผม การอ่านทวนไปทวนมาซ้ำหลายๆรอบ ผมมักเป็นเช่นนี้อยู่บ่อยๆ มันเป็นการปลอบใจผู้อ่าน และยืนยันอีกครั้งว่า จดหมายทุกฉบับนี้ ไม่เพิกเฉยต่อความเข้าใจของเรา

เห็นไหมครับพี่ joe art เรามีอะไรเหมือนกัน พี่ไม่ใช่คนแปลกหน้าเลย และการพบปะกันครั้งนี้ ณ ห้องผ่อนคลาย จดหมาย No School Today Pattaya ที่เรานั่งสนทนาปรารภหลังแก้วกาแฟกันอยู่นี้ มีแก้วกาแฟใบน่ารัก ดอกไม้บานสะพรั่งนั่งเป็นเพื่อนบานหน้าต่าง เปลือกหอยสีขาวที่เก็บมาจากชายทะเล กองหนังสือสูงเป็นกำแพง ทั้งซองบุหรี่เกลื่อนห้องไปหมด มันดูรกรุงรัง แต่มันดูมีแสงสว่างในห้องเรืองรองของเรา และอีกทั้งขยะเต็มอ้อมแขน มันเป็นสิ่งที่น่าสนใจ เป็นความงามบางอย่าง และประโยคที่ไพเราะ

หลายครั้งผมอดจะครุ่นคิดและสงสัยได้ว่า "เราอ่านรู้เรื่องหรือไม่" แต่ก็สนุกสนานเพลิดเพลินดี มันเป็นยาขนานแท้เลยเชียวแหละ อาจจะบ่นรำพึงยาวเป็นขบวนรถไฟมากไปหน่อย มันเป็นหนังสือเล่มหนา ทั้งเฉียบขาดและพลิ้วไหว เป็นการเขียนที่ยิ่งใหญ่ "ถึงกันและกัน" จะไม่มีวันที่ถูกลืมในสิ่งที่ไร้หัวใจ บางขณะผมกระอักกระอ่วม ซึ่งกลัวว่าจะไม่มีจดหมายเหล่านี้ ให้เราเขียน...

อย่างไรก็ตาม ปริมาณของความภาคภูมิใจได้ก่อเป็นรูป อย่างเช่นตัวอักษร สละสลวย ไหวเอน มีสีสันสดสวย สะท้อนประกายวับ ทั้งวิ่งตรงเป็นเส้นขนานควบคู่กันไป อีกทั้งเป็นจุดสำคัญอยู่ในส่วนลึกของจิตใจของชายหนุ่ มอย่างเราได้เหมือนกัน และเป็นความผูกพันกับตัวอักษรเหล่านี้ อย่างลึกล้ำ

พัทยายามเช้านี้ ฝนขาดเม็ดแล้ว ผู้คนบนถนนเดินขวักไขว่ อีกทั้งรถลาวิ่งเป็นแถวเรียงยาว การมาของนักท่องเที่ยว ที่หลงไหลมนต์เสน่ห์ของผีเสื้อราตรี ท้องฟ้าสีสันสะท้อนสีทอง ระยับกับสายน้ำ การโผบินของนกร้องอยู่บนต้นไม้ และโผบินไปในบรรยากาศที่อบอุ่น

"อะไรที่ผมทำได้ผมก็จะทำ อะไรที่ผมทำไม่ได้ผมก็จะพยายาม"

ผมชอบสำนวนชวนน่าฟังของพี่ joe art เหลือแสน

Zigzag

เข้ามาบ้าหลังนี้ทีไรผมยิ้มได้ทุกทีไป

[no school today pattaya]

เข้ามาบ้าหลังนี้ทีไรผมยิ้มได้ทุกทีไป

จินตนาการตามผมมานะครับพี่ joe art

"หุ่นเธอสวยบอบบางทั้งน่ารักเหลือเกิน"
"จริงสิ พี่ชอบเธอหรอครับ?"
"ดูคนนั้นสิ บึ้มบั้มไปทั้งตัว"
"ห้า ห้า ห้า (หัวเราะพร้อมกัน)"
"กาแฟริมบาทวิถี ไม่แพ้ สตาร์บั๊คเนอะพี่"
"โอ้โฮ้..แม่คุณ ใหญ่จัง? แหม่มผมสีทอง"
"ผมนึกถึงมะม่วงจิ้มพริกเกลือแล้วน้ำลายสอ"
"ห้า ห้า ห้า (หัวเราะพร้อมกัน)

[capella_man]

จินตนาการตามผมมานะครับพี่ joe art

"หุ่นเธอสวยบอบบางทั้งน่ารักเหลือเกิน"
"จริงสิ พี่ชอบเธอหรอครับ?"
"ดูคนนั้นสิ บึ้มบั้มไปทั้งตัว"
"ห้า ห้า ห้า (หัวเราะพร้อมกัน)"
"กาแฟริมบาทวิถี ไม่แพ้ สตาร์บั๊คเนอะพี่"
"โอ้โฮ้..แม่คุณ ใหญ่จัง? แหม่มผมสีทอง"
"ผมนึกถึงมะม่วงจิ้มพริกเกลือแล้วน้ำลายสอ"
"ห้า ห้า ห้า (หัวเราะพร้อมกัน)

เก้าอี้ในภาพนั้น หนึ่งคือผม หนึ่งคือพี่ชายเราต่างคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆนาๆกัน อย่างมีความสุขไม่นานสาวผิวขาวละมุนสวมชุดบิกินี่เดิ นผ่านมาส่งยิ้มทักทายเราสองแล้วเดินจากไป เราต่างมีความสุขกับสิ่งรอบๆต้วในขณะนั้น ชีวิตนี้จะมีอะไรดีไปกว่าการที่เราทั้งสองได้พบปะกัน ได้คุยกัน ถามไถสารทุกข์สุกดิบกัน แค่นี้ก็ทำให้ผมมีความสุขเป็นที่สุดแล้วจริงไหมครับพ ี่ชายของผม

[no school today pattaya]

เก้าอี้ในภาพนั้น หนึ่งคือผม หนึ่งคือพี่ชายเราต่างคุยกันถึงเรื่องราวต่างๆนาๆกัน อย่างมีความสุขไม่นานสาวผิวขาวละมุนสวมชุดบิกินี่เดิ นผ่านมาส่งยิ้มทักทายเราสองแล้วเดินจากไป เราต่างมีความสุขกับสิ่งรอบๆต้วในขณะนั้น ชีวิตนี้จะมีอะไรดีไปกว่าการที่เราทั้งสองได้พบปะกัน ได้คุยกัน ถามไถสารทุกข์สุกดิบกัน แค่นี้ก็ทำให้ผมมีความสุขเป็นที่สุดแล้วจริงไหมครับพ ี่ชายของผม

ผมคลี่เปลือกตาแล้วจิบกาแฟเช้านี้ด้วยใจเบิกบาน เมื่อคืนเรานั่งคุยกันซะดึกดื่น เอากิ่งไม้ที่ลอยมาจากผิวน้ำทะเลมาเขียนขีดผืนทราย อีกทั้งยังประทับตัวหนังสือชวนน่าอ่าน เป็นความทรงจำที่แสนหวานเหลือเกิน
เย็นนี้หลังพระอาทิตย์อัสดง มานั่งรำพันด้วยกันอีกนะครับ

หาดทราย สายลม สองเธอ (เรา)

[tanapon287]

สวัสดียามเช้าครับ พี่ซิคเเซ็ค

สบายดีนะครับ เพชรบุรีช่วงนี้อากาศร้อนมาก ๆ ครับ

[tanapon287]

ตอนนี้เสี่ยเพ็ชร 2 ขวบ 10 เดือน ท่องเวปซะเเล้วครับ

กลับมาจากเนสเซอรี่ คว้าโน็ตบุ๊ค เปิด WI FI เข้า YouTube ดูการ์ตูนซะเเล้วครับ

[capella_man]

ผมคลี่เปลือกตาแล้วจิบกาแฟเช้านี้ด้วยใจเบิกบาน เมื่อคืนเรานั่งคุยกันซะดึกดื่น เอากิ่งไม้ที่ลอยมาจากผิวน้ำทะเลมาเขียนขีดผืนทราย อีกทั้งยังประทับตัวหนังสือชวนน่าอ่าน เป็นความทรงจำที่แสนหวานเหลือเกิน
เย็นนี้หลังพระอาทิตย์อัสดง มานั่งรำพันด้วยกันอีกนะครับ

หาดทราย สายลม สองเธอ (เรา)

เธอจะสบายดีไหม ที่นั่นตอนนี้เป็นอย่างไร
เราขาดอะไรไป รู้สึกบ้างไหมเล่าเธอ
เธอจะสบายดีไหม คือสิ่งที่คิดไว้เสมอ
ที่นี่ไม่มีเธอ ที่นั่นก็ไม่มีฉัน
ทุกครั้งที่คิดถึงเธอ มันไม่ใช่แค่ตอนตื่น
ถึงเวลาที่ฉันหลับไหล ก็ยังเจอเธอทุกคืน
ตอนนี้ผมรู้สึกแบบนี้ครับพี่ชายที่รัก

[no school today pattaya]

สวัสดียามเช้าครับ พี่ซิคเเซ็ค

สบายดีนะครับ เพชรบุรีช่วงนี้อากาศร้อนมาก ๆ ครับ


http://image.ohozaa.com/i/8c3/LCMp99.JPG

เสี่ยเพชรกับความเคลื่อนไหวยามเช้า

ผมยิ้มกว้าง ช่างเก่งเหมือนคุณพ่อเขาจัง โตขึ้นเสี่ยปลาน้อยๆนี่เอง เข้าเดือนพฤศจิกายนแล้ว สายลมหนาวโชยพัดความเย็นมาทักทาย อากาศลักษณะนี้ เสี่ยปลาน่าขับโปรซีดคันงามสีสันบาดตาบาดใจ บนถนนสายนั้น "สุพรรณฝันหวาน" ผมจำได้ดี รอยยิ้มเบิกบาน ท่วงทีคุยสนุกสนานและเสียงกังวาลของเสี่ย

ผมคิดถึง

[tanapon287]

ผมก็ยังคงคิดถึงพี่ซิคเเซ๊คเเละพี่อลาดิน เช่นเดิมครับ

[no school today pattaya]

เธอจะสบายดีไหม ที่นั่นตอนนี้เป็นอย่างไร
เราขาดอะไรไป รู้สึกบ้างไหมเล่าเธอ
เธอจะสบายดีไหม คือสิ่งที่คิดไว้เสมอ
ที่นี่ไม่มีเธอ ที่นั่นก็ไม่มีฉัน
ทุกครั้งที่คิดถึงเธอ มันไม่ใช่แค่ตอนตื่น
ถึงเวลาที่ฉันหลับไหล ก็ยังเจอเธอทุกคืน
ตอนนี้ผมรู้สึกแบบนี้ครับพี่ชายที่รัก

หากฉันหายตัวได้ ฉันจะพาร่างกายอับบอบช้ำด้วยแรงแห่งความคิดถึง โบยบินไปหาเธอ...

[no school today pattaya]

ผมก็ยังคงคิดถึงพี่ซิคเเซ๊คเเละพี่อลาดิน เช่นเดิมครับ

นานแค่ไหนแล้วที่จากพราก ใช่ว่าเราจะจากกันนิรันดร์ไป "แบ่งเวลามาหาฉันบ้าง" อลาดินหล่นคำพูดไว้ที่ชายทะเล

[capella_man]

หากฉันหายตัวได้ ฉันจะพาร่างกายอับบอบช้ำด้วยแรงแห่งความคิดถึง โบยบินไปหาเธอ...

ผมจะอ้าแขนอันอวบอ้วนคู่นี้ของผม รับการมาของพี่โดยทันที่ครับพี่ชาย

[no school today pattaya]

ผมจะอ้าแขนอันอวบอ้วนคู่นี้ของผม รับการมาของพี่โดยทันที่ครับพี่ชาย

จริงสิ..แล้วเราจะดวลดื่มแม่โขงโซดากัน

อยากกินกับแกล้มอะไรพิเศษไหม ฉันจะหอบหิ้วจากชายทะเล ?

[Atthaporn]

สวัสดีครับพี่ซิกแซก เช้านี้ผมไม่ได้ดื่มกาแฟ ตื่นสายรีบมาทำงานครับ แต่กินบาวแดงไป1ขวด