ผมเห็นด้วยกับคําว่า ราคาอยู่ที่ความพอใจของผู้ซื้อและผู้ขาย แต่ว่าผู้ขายก็อย่าลืมซิครับว่าของที่คุณขายไปมันก็ม ีการสึกหรอตอนคุณใช้ ยิ่งเป็นรถเก่าที่ใช้ๆกันอายุอย่างน้อยๆก็30ปีขึ้นไป ทีนี้ตอนขายคุณจะมาบวกราคาตอนคุณซ่อมไปด้วยใช้ไปด้วย แล้วขาย อันนี้ผมมองว่าไม่ถูกต้อง เพราะค่าซ่อมน่าจะมองกันว่าเป็นค่าใช้งานมัน ผมเคยมีแลม3tv175 คันนึงตอนได้มาขาดของหลายอย่างรวมถึงเครื่องก็ไม่ไหว แล้ว ผมมาเสียค่าซ่อมรวมค่าอะไหล่ประมาณ4-5หมื่น ยังไม่รวมค่าตัวรถอีก4หมื่น รวมๆแล้วหมดไป9หมื่นกว่าบาท แต่ประมาณ1ปีกว่าผ่านมานี่เองตอนขายผมขายไปแค่45,000 สภาพไม่ต้องเอาไปทําไรแล้วขับอย่างเดียว ผมก็คิดว่าผมกําไรแล้วเพราะตอนได้มา4หมื่น ที่ขายราคานี้เพราะผมมองว่าเงินที่เสียไปคือค่าสนุกก ับมัน ค่าการออกไปขับโชว์ ค่าวิ่งไปกินเหล้ากับเพื่อน ค่าของความสุขทางใจที่ได้รับ ถ้าคนเรามามองกันแต่เรื่องของกําไลขาดทุนคุณจะมองเรื ่องดีๆเรื่องอื่นไม่เห็น ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ :) (เรื่องบางเรื่อง มันไม่มีในกฎหมายบังคับ แต่ตัวที่จะตัดสินก็คือความรู้สึกผิด ถูก ควรไม่ควร เรื่องอย่างนี้บังคับกับไม่ได้ครับ) :)
Bookmarks