ผมเกิดที่โรงพยาบาลพหลฯครับ....ชายหนุ่มที่ยืนเคียงข ้างลุงแก่ๆบอก
วันที่สองของทัวร์อิสานได้ไปที่ช่องจอม สุรินทร์ ได้เห็นรถยนต์วีโก้คันหนึ่งบรรทุกจักรยานเก่าญี่ปุ่น ที่ตลาดประมาณ เจ็ดสิบคัน แต่ไม่รู้ว่าใครแต่รู้ว่าเป็นรถทะเบียนกาฬสินธุ์....
วันที่ สามแวะเข้าไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติภูจองนายอย ทีอ.นาจะหลวย เจอคนดัง นักเที่ยวอุทยานสุภาพสตรีที่ไปทุกอุทยานในประเทศไทย ป้ายุพา ที่เที่ยวอุทยานด้วยการนั่งรถเมล์ โบกรถ ผูกเปลนอนตามอุทยานด้วยวัย ๗๑ ปี ก็คุยกันพักใหญ่ ป้าบอกว่าเฉพาะอุทยานนี้มาประมาณ ๘ ครั้งแล้ว ร่างกายแข็งแรงเพราะได้เดินและอากาศดี ถ้าไม่มีรถโบกแกก็จะเดินแบกเป้.....
วันที่ ห้า ไปเจอร้านขายจักรยานเก่าญี่ปุ่นที่เกือบถึง อ.สมเด็จ ด้วยความชอบในจักรยานทุกประเภท ก็จอดรถเข้าไปคุย พลางตาเหลือบเห็นรถวัโก้ จึงยิงคำถามแบบตรงๆว่า เมื่อวันที่สอง ได้อยู่ที่ช่องจอมเปล่า
แกตอบว่าใช่...ก็เลยคุยกันว่า.....แกเกิดที่โรงพบาบา ลพหลพลพยุหเสนา เมืองกาญฯ อยู่เมืองกาญฯจนอายุ สิบเจ็ด แล้วก็ออกมาหางานทำ พ่อทำงานเขื่อนท่าทุ่งนา.....เหมือนใครบางคนเลยครับท ี่มาอยู่เมืองกาญเพราะพ่อทำงานเขื่อน.....โลกมันแคบจ ริงหนอ....
div>
Bookmarks