ตั้งแต่ผมได้มารู้จักับพี่ ๆ เพื่อน ๆ ในกลุ่มคนรักหมูเราทั้งเชียงใหม่ กรุงเทพ และต่างจังหวัดอีกหลายที่ ส่วนใหญ่ ย้ำว่าส่วนใหญ่นะครับ จะเข้ามาพูดคุยทักทายด้วยไมตรีที่ดี แล้วก็ได้คุยกันอีกต่อไปเรื่อยๆ
จนกลายเป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้องกัน นี่เป็นสิ่งที่ดี ...และการใช้ MSN คุยกันนั้นทำให้เราสามารถเข้าใกล้กันได้มากยิ่งขึ้น ได้แลกเปลี่ยนความรู้ประสพการณ์ของคนรักหมูด้วยกัน
ทั้งพี่เซม คุณแบงค์ คุณยุทธุ์ คุณโอ๋ และอีกหลายท่านในกลุ่มที่ผมให้ความเคารพและให้ความนั บถือซึ่งแต่ละท่านในที่ต่างมีมิตรไมตรีที่ดีให้กันมา ตลอด

แต่การที่เราจะแอดเมลใครสักคนหนึ่ง คุณคิดว่ามันสำคัญมากน้อยขนาดไหน?--สำหรับผมการที่เราจะแอดเมลใครสักคนนั้น เราจะต้องให้ความสำคัญกับเจ้าของเมล เพราะเหมือนเราเดินเข้าไปทักทายคนแปลกหน้าที่พอดีเดิ นผ่านมา เราต้องให้เกียรติในสิทธิของบุคคลนั้น

ไม่ใช่แอดมาแล้วมาถามว่า "เฮ้ยคุณเป็นใคร มาทักกูได้ไง เมื่อไหร่" (จำไม่ได้ว่าแอดมาก่อน แล้ว(กู)จะรู้มั้ยครับว่าคุณเป็นใคร --แบบนี้ไม่น่ารักไม่พอ ยังน่า(ถีบ)รังเกียจด้วย) ผมค่อนข้างมั่นใจว่าคนนี้แอด Email มาจากบอร์ดของกลุ่มเราแน่นอนเพราะรูปส่วนตัวของเขาเป ็นรูปรถหมูที่เรา ๆ ท่าน ๆ รักกันอยุ่

ทั้ง ๆ ที่เค้าเป็นคนแอดเข้ามาหาผมแท้ ๆ แต่กลับมาใช้วาจาแบบนี้ผมจะไม่ขอคุยด้วยน่ะครับ ผมจึงบอกเขาไปว่าขออนุญาติลบน่ะครับ แล้วก็ลบพร้อมบล็อค Email นั้นไป

สำหรับผมก็ไม่ใช่เป็นคนดีศรีสง่า ที่จะไม่สามารถทนฟังหรือคุยคำสบถ คำหยาบโลนไม่ได้ เพราะในชีวิตจริง ผมเองก็เป็นคนหยาบโลนไม่น้อยไปกว่าคนทั่วไป คำว่า "...วย" ผมก็พูดได้ และ "มี" เหมือนกัน แต่ควรจะเลือกพูดเลือกใช้ให้เหมาะกับสถาณการณ์ ไม่ใช่ไล่แจกไปเรื่อย หรือที่บ้านมันปลูกไว้เป็นไร่(วะ) ถ้าสนิทสนมกัน ด่าพ่อล่อแม่ ผมยังเลี้ยงเหล้ามันได้สบายๆ ไม่ตะขิดตะขวงใจ นี่เป็นใคร เป็นอะไรกัน ถึงได้มาแสดงความสนิทก่อนเวลาอันควร คิดแล้ว รำคาญหัวใจ

ฝากไว้ให้เป็นอุทธาหรณ์นะครับ เวลาจะแอดเมลใคร ให้แน่ใจว่าต้องการรู้จักและอยากคุยกับเค้าคนนั้นอย่ างบริสุทธิ์ใจ เพราะถ้าเริ่มต้นคุยแล้วมิตรภาพมันจะเริ่มสานต่อไปข้ างหน้าเรื่อยๆ วันเวลามันไม่ถอยกลับนะครับ

ถึงแม้ผมเองจะไม่ค่อยเข้ามาพูดคุยในเว็บบอร์ดกลุ่มมา กนักแต่ใน MSN ผมคุยกับเพื่อน ๆ พี่น้องเราเกือบทุกวันครับ

ด้วยความเคารพครับผม