คือ งานแรกๆ ที่ผมไปนะครับก็มีความรู้สึกดีๆ ความทรงจำดีๆ อยู่ไม่ลืมครับ เพื่อนใหม่ที่เจอในงานแรกๆเหล่านั้นก็ยังคงติดตามข่า วคราวของกันและกันตลอด บางคนเจอกันปีนึงครั้งนึงก็ยังทักทายกัน มีของฝากเล็กๆ น้อยให้กัน เมื่อก่อนรู้สึกงานมีไม่ค่อยบ่อยก็นับวันรอครับ อยากไปอยากสร้างความสุขให้กับตัวเองและเพื่อนพ้องชาว สองล้อด้วยกัน
ครั้งแรกที่ไปงานผมไปไม่ถึงด้วยซ้ำครับรถเจ๊ง ซะก่อนแต่ก็มีความสุขที่ได้ไป มีความทรงจำที่ดีกับการเดินทาง
ปัจจุบันนี้ครับงานมีทุกสัปดาห์เหมือนตลาดนัด บางสัปดาห์สาม-สี่งาน และมีเรื่องเหล่านี้ทุกงานครับ ซึ่งผมก็รู้สึกว่ามันไม่ได้เป็นอะไรที่ทำ "เพื่อสังคม" อย่างที่เราๆ หลอกตัวเองและคนอื่นที่เขาไม่ได้มา (บางทีเขาก็รู้แล้วแหละว่ามาตีกัน มากินเหล้า มามั่วหญิง มาจี่เม็ดมะม่วงหิมพานต์) เรื่องเหล่านี้ที่ว่าคือ
1. ขับรถไม่มีเอกสาร หรือมีแต่ไม่พร้อม (ผิดกฎหมายชัดๆ) "เพื่อสังคมตรงไหน"
2. เมาแล้วขับ "เพื่อสังคมตรงไหน"
3. เด็กอายุยังไม่ถึง 20 รวมกลุ่มมั่วสุมในยามวิกาล "เพื่อสังคมตรงไหน"
4. ตั้งกลุ่มแก๊งติดยี่ห้อบอกที่มาไว้กลางหลังแล้วยกพวก ตะลุมบอนกัน "เพื่อสังคมตรงไหน"
5. เด็กผู้หญิงขึ้นไปเต้นติดเรทให้มหาชนดูบนเวทีในยามวิ กาล "เพื่อสังคมตรงไหน"
6. เด็กอายุยังไม่ถึง 20 ออกไปโดยที่ไม่ได้รับอนุญาติจากผู้ปกครอง ทำให้ครอบครัวเป็นห่วงว่าเมื่อไหร่หนอจะถึงทีลูกกูชน ตูดสิบล้อตายโหง " เพื่อสังคมตรงไหน"
7. เด็กผู้หญิงออกจากหัวอกพ่อแม่ไป แล้วตามยากกว่าเดิม "เพื่อสังคมตรงไหน"
8. เมื่อตัวรถและอะหลั่ยมันแพง เด็กที่ยังไม่มีรายได้ก็ชักดาบค่าเทอม ค่าหอพัก หนักขึ้นก็ขโมยรถ "เพื่อสังคมตรงไหน"
ยังมีอีกหลายข้อพี่น้องก็รู้อยู่แก่ใจ
ที่แจ้งมานี้ไม่ได้กวนนะครับแต่มาจากที่ประสบพบเจอมา ด้วยตนเองจริงๆ จึงอยากรู้จากผู้จัดงานทุกๆท่านครับว่า จัดเพื่อใคร จัดทำไม ใครเป็นคนได้ ใครเป็นคนเสียกันแน่ ไม่ได้แอนตี้การจัดงานนะครับใจก็ยังรักงานมอไซค์เหมื อนเดิม แต่ผมอยากรู้แค่นั้นเองว่าทุกท่านตาสว่างหรือยัง ผมมองเห็นแต่สิ่งที่พ่อกับแม่รวมถึงครอบครัวเป็นห่วง ทั้งนั้น ลองๆคุยกันดูครับ ปล. งานอย่าง ซับป่าว่าน บูรพา พัทยา เจแปน เค. เอ็ม. พอเข้าใจ เพราะเป็นงานระดับประเทศ เชือว่ามีการกลั่นกรอง การประสานงาน การประเมินผลที่เป็นระบบ (ขออภัยหากงานอื่นก็ทำแล้วมิได้เอ่ยชื่องาน)
Bookmarks