ในที่สุดการเดินทางที่ยาวนานของป้าแดงก็สิ้นสุดลงที่ บางแค การเดินทางของผู้ชายคนหนึ่งที่รักป้าแดง สัญลักษณ์ของความเป็นไปได้ทั้งมวล ในสิ่งที่มนุษย์พึงกระทำได้ก็ได้กลับมาอยู่ที่บ้าน ล้อหยุดหมุนแล้วจอดเข้าที่ในโรงรถ ห่มด้วยผ้าคลุมให้กาลเวลาดูแลป้าที่เหลือ สิ่งที่อยู่ข้างหน้าภายใต้ผ้าใบนั้น คือเรื่องราวของผม คนที่ไม่ยอมให้กาลเวลามาพรากสิ่งที่ตัวเองรัก ให้จากไป
งานเลี้ยงก็ถึงวันสุดท้าย ไฟหรี่ลง ผมก็เริ่มเก็บข้าวของต่างๆของป้าแดงมากองๆไว้ แม้แต่ยางหูช้างที่แข็งตายชิ้นแรกที่ผมแกะออก ผมก็ยังเก็บไว้อยู่ อะไหล่ที่พังแล้วใช้ไม่ได้ผมก็เก็บไว้ แม้แต่ผิวที่เป็นสนิมของป้าแดงที่ผมดึงออกผมก็ยังเก็ บไว้ในตู้โชว์
ส่วนอะไหล่ที่กองเป็นภูเขา ตามชั้นวางของ ในกล่อง บางกล่องก็ยังไม่ได้แกะ ในลังมากมาย ในตู้โชว์ ในลังกระดาษ ในโรงรถ ชั้นวางของในโรงรถ ในตู้เย็น(เลียนแบบท่านโย) มากจนไม่รู้ว่า มันกลัวโลกร้อนหรือมันกลัวป้าแดงจะไม่มีอะไหล่เปลี่ย นกันแน่ แต่ที่แน่ๆ มันเยอะเกินไปครับ (5555)
อะไหล่ต่างๆก็ทยอยเก็บให้มันพ้นสายตามนุษย์ ซ่อนเร้นอยู่ในที่ๆมันควรจะอยู่ แม้แต่หมาก็ม่ควรจะได้ดู แตกคามือสหายยังดีกว่าเห็นหมาที่บ้านนั่งแทะ....
ส่วนท่านสหายที่กลัวโลกร้อนก็ไม่ต้องห่วงครับ ผมยังปราณี ไม่ได้กว้านซื้อดั่งที่ถูกกล่าวอ้าง ยังมีจำหน่ายทั่วไปตามพ่อค้าที่ท่านเคยติดต่ออยู่ แหล่งเมืองต่างๆยังคงพอมีอะไหล่ให้ทุกท่านเสมอ ส่วนของผม ผมมีแหล่งเดียวที่ใหญ่ที่สุดในกรุงเทพฯที่คอยส่งอะไห ล่ให้ผม....ที่ๆสัญลักษณ์Ride with Prideโบกสบัดนั่นแหละครับ
ตอนนี้ป้าแดงเหลือลายละเอียดไม่มากก็น่าจะพร้อมแล้ว แก้งานนิดหน่อยก็น่าจะโอเค ไม่ขี้เหร่แล้ว เจอป้าแดงอีกทีกลางปีนี้ครับ
Bookmarks