ชวนถีบจักรยาน (คนที่อยู่ใกล้พุทธมณทลสายสอง)

[paiboon]

จะมีการจัดการปั่นจักรยานทางไกลย้อนรอยการแข่งจักรยา นทางไกล กรุงเทพ ฯ -เชียงใหม่
ลองดูครับ น่าไปนะ 1-5 ธค 56 อดีตทีมชาติที่เคยแข่งรายการนี้เป็นคนจัด เอารูปและข้อความของพี่แดง ปัญญา ที่thaimtbมาฝาก

กลับมาจากไปปั่นทริปกับเพื่อนพ้องชาวโคราชและน้องKor at
เห็นPm ของคุณ Mook77 พูดถึงทริปยิ่งใหญ่ปลายปีนี้"ย้อนรอยจักรยานทางไกล
กรุงเทพฯ-เชียงใหม่ครบรอบ50ปี" ก็อยากเพิ่มเติมความคืบหน้าของงานอีกนิด..

แผนงานเริ่มกระชับจากข้อมูลของปู่จักรยาน สุรชัย ศศิบุตร บอกผมว่า
การจัดงานครั้งนี้ ได้มอบหมายให้คณะผู้จัดที่เป็นมืออาชีพมาดำเนินการ
แทนพวกเรา มีแผนงานคร่าว ๆ จัดให้ยิ่งใหญ่โดยมีภาครัฐเข้ามาร่วมงาน
พิธีเปิดโดยผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครมาทำพิธีปล่อยต ัวให้ แล้วไปเริ่มต้น
กันที่จุดสตาร์ทอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ เหมือนสมัยก่อนที่เคยแข่งขัน

ระหว่างจังหวัดที่เป็นจุดพัก จะเชิญผู้ว่าราชการจังหวัดนั้น ๆ มารับพวกเรา และ
ดำเนินการต้อนรับเป็นพิธีการเหมือนที่พวกรุ่นเก่าเคย แข่งขันกันเมือ50ปีที่แล้วมา

ความก้าวหน้าการดำเนินงานคาดว่าจะได้รับการสนับสนุน จากธุรกิจรายใหญ่
มาช่วยค่าใช้จายในการร่วมงานจึงไม่มากหรืออาจไม่มีถ้ าได้รับการสนับสนุน
มากเพียงพอ

ดังนั้นผู้ที่คิดว่าอยากไปร่วมทริปประวัติศาสตร์นี้ ก็ต้องเตรียมร่างกายฝึกซ้อมใว้
ให้มีเรี่ยวแรงไปด้วยกันได้โดยไม่ทรมานสังขาร จึงจะร่วมงานด้วยความสนุกสนาน

งานนี้ได้เชิญอดีตนักจักรยานร่วมยุค และบรรดาอดีตแชมป์เมื่อ50ปีก่อนมาร่วมปั่น
มาเล่าเรื่องราวเก่า ๆ ให้ฟังกันทุกคืนตอนอาหารเย็น

เครดิตนี้ต้องยกให้เป็นผลงาน และอานิสงของสุรชัย ศศิบุตร คนต้นคิดและ
ผู้ดำเนินงานในงานนี้เพียงผู้เดียว

กำหนดการเดินทาง กำหนดเรียบร้อยแล้ว 1 - 5 ธันวาคม 2556นี้ครับ เตรียมแรงใว้ครับ

[ม.หมูสินทวี]

เก็บตกต่อคับ

[ม.หมูสินทวี]

ต่อคับ บรรยากาศช่วงเช้าประมาณหกโมงครึ่งก่อนเริ่มปั่น เตรียมตัวเตรียมความพร้อมก่อนปั่นคับ

รูปแรก ป๊าบูลกำลังแจกกล้วยอบไว้สำหรับเผื่อหิวกลางทาง

รูปสอง เตรียมความพร้อม

รูปสาม ป๊าเนตร(ผันตัวมาเป็นผู้จัดกวนทีมโบราณขาแรง)นัดแนะเ คลียร์เส้นทางกับสมาชิก

[paiboon]

ขอบคุณเสี่ยหมูที่เอารูปมาเพิ่มเติม

ผมเอารูปจากฝั่งกระทู้ที่พี่แดง ปัญญา thaimtb มาฝากเพิ่มเติมและเอาคำบรรยายภาพมาด้วย

ต่อจากทุ่งหมาหลง ก็ถึงจุดให้น้ำ อ.พยุหะคีรี ต่อไปอีกซัก30กม.ก็จะถึง
สพานประวัติศาสตร์อีกสพานหนึ่งตามภาพนี้ "สพานเดชาติวงศ์" ข้ามเจ้าพระยา
สู่ตัวเมืองนครสวรรค์ จะขึ้นเมืองเหนือจากนครสวรรค์ จะต้องใช้สพานนี้แห่งเดียว
มองเห็นเขภาพการแข่งขันที่หาดูที่ใหนไม่ได้ การแข่งขันทางไกลประวัติศาสตร์ปี2506
เมื่อ50ปีที่แล้ว ดูบรรยากาศกันเอาเองว่ามันดิบขนาดใหน ทั้งรถราผู้คนและ
วัวบนถนนากบมุมขวา เส้นชัยวันนี้อยู่ที่ตีนเขากบครับพวกเราจะปั่นย้อนอด ีตกันบนเส้นทางแข่งขันนี้เมื่อ50ปีที่แล้ว
และพูดคุยถึงเรื่องราวเหล่านี้ ให้บรรดาหลาน ๆ ที่ร่วมขบวนได้ฟังกัน
เต็มอิ่ม ด้วยความภาคภูมิครับ

รูปสุดท้ายคนเชียร์เยอะดีครับ

[BOYYUDYA]

อาทิตย์นี้มีวันหยุดยาว สนุกกับการปั่นทุกท่านครับ ระมัดระวังอุบัติเหตุด้วย...ไม่ไหวอย่าฝืนครับ...

[paiboon]

อาทิตย์นี้มีวันหยุดยาว สนุกกับการปั่นทุกท่านครับ ระมัดระวังอุบัติเหตุด้วย...ไม่ไหวอย่าฝืนครับ...

ขอบคุณครับคุณบอยที่เป็นห่วง ผมก็กะว่าหยุดสามวันน่าจะขี่ได้ยาวๆ แต่เอาแต่พอดีจะดีกว่าครับ

nos
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ paiboon
ขอบคุณเสี่ยหมูที่เอารูปมาเพิ่มเติม

ผมเอารูปจากฝั่งกระทู้ที่พี่แดง ปัญญา thaimtb มาฝากเพิ่มเติมและเอาคำบรรยายภาพมาด้วย

รูปสุดท้ายคนเชียร์เยอะดีครับ
ภาพสวยๆหาดูยาก เจ๋งไปเลยพี่

ยอดตามไปดูที่ฝั่งthaimtbได้เลยกระทู้นี้รูปและข้อมู ลดีๆhttp://www.thaimtb.com/forum/viewtopic.php?f=70&t=68147

[paiboon]

เอาคำบรรยายของรูปนี้ที่พี่เเดง(ปํญญา)บรรรยายที่tha imtbมาให้อ่านกันครับ

นี่ก็ปีเดียวกันกับภาพก่อนหน้านี้ 2511 เป็นบรรยากาศคล๊าสสิคที่จุดเริ่มต้น
ก็ดูแค่ป้ายผ้าที่แขวนเหนือหัว หัวใจผมก็พองโตเสียแล้ว..มันบ่งบอกอะไรมากมายกว่า
อักษรบนผืนผ้าเสียอีก หรือใครจะเถียง รวมไปถึงผู้คนในภาพที่เห็นนั้นไม่ธรรมดา

คนเหล่านี้ล้วนแต่มีสัญชาติญาณ "นักสู้ ..นักผจญภัย" แห่งยุคนั้น มันไม่เหมือนกับ
การแข่งขันจักรยานในสมัยนี้ ที่พรั่งพร้อมไปด้วยความสะดวก ไม่ว่าจะเป็นทีมเซอร์วิส
ที่ติดตามดูแลตลอดทาง น้ำท่าอยากดื่มอะไรก็ได้อย่างใจ รวมไปถึงอาหารการกินมี
ครบ ทั้งช็อคโกแล็ต พาวเวอร์บาร์ และอื่น ๆ ที่พี่เลี้ยงคอยประเคนให้อย่างเหลือเฟือ
เมื่อต้องการ นี่ยังไม่นับไปถึงความสะดวกในการแข่งขัน กันบนถนนที่ราดยาง

และผิวคอนกรีตตลอดทาง คนในภาพนี้ทุกคน ยินดีที่จะเสี่ยง พาตัวเองเข้าไปร่วมวง
ไพบูลย์ ใช้แรงกายฟันฝ่าอุปสรรค ที่คนในประเทศน้อยคน ที่จะกล้าตัดสินใจเข้าไปร่วมวง

กับการเดินทางที่แสนไกล ในความ รู้สึกของคนทั่วไป การเดินทางด้วยรถยนต์ธรรมดา
ในยุคนั้น หากไม่จำเป็นจริง ๆ ก็ไม่ค่อย จะมีใครอยากเดินทางไปไหนมาไหนไกล ๆ
อย่างกรุงเทพฯ-เชียงใหม่ ด้วยความยาก ลำบากของเส้นทาง ที่เป็นทางขรุขระของ
ผิวถนนลูกรัง ความเปลี่ยวของถนน ทางขึ้น-ลงเขา ที่อันตราย รวมไปถึงระยะเวลาที่
ใช้เดินทาง แรงกระแทกของรถกับฝุ่น ที่คละคลุ้งตลอดทาง

แม้ว่าจะเป็นการเดินทางโดยรถโดยสารที่ถือว่าสะดวกแล้ วในตอนนั้น หนทางเลือกที่
สะดวกมี หนทางเดียวคือทางรถไฟครับ กลุ่มคนในภาพตัดสินใจ เข้าร่วมการแข่งขัน
ข้ามภาค ข้ามจังหวัด ด้วยจิตใจนักสู้กระเป๋าเป้1ใบ ผ้าขาวม้า1ผืน เสื้อยืดกับกางเกง
ยีนส์1ตัว รองเท้าแต่ฟองน้ำ1คู่ พร้อมสบู่ยาสีฟัน และเครื่อง มือซ่อมรถ กับเงินใน
กระเป๋าไม่ถึงสามร้อยบาทเผื่อไปไม่ถึงโดนตัดออกจากกา รแข่งขัน จะได้มี ค่ารถกลับ
บ้าน มีบางคนไม่มีเงินติดกระเป๋า อย่างไอ้ดำ ที่ผมเล่าว่ากอดไอ้โอ่งเดชาพล ล้มกลิ้ง
ไปด้วยกันที่ตากฟ้า ก็ยังตัดสินใจเดินทาง

เพียงความหวังที่ว่า เมื่อแข่งไปจนถึงปลายทาง ก็จะขายจักรยานเป็นค่าใช้จ่าย
เที่ยวเตร่กับเพื่อน ๆ อนิจจา..รถจักรยานของไอ้ดำ ตัวถังขาดสองท่อนบนถนนลูกรัง
ก่อนเข้าลำปาง ที่วันสุดท้าย ในวันพรุ่งนี้ถนนก็จะเรียบ ลาดยางจนถึงเชียงใหม่
ทำเอาไอ้ดำเพื่อนผมต้องโซ อาศัย เพื่อน ๆ ประทังชีวิตไป

ในปีนั้นนักกีฬาจะเข้าพักรวมกันหมด ตามที่จังหวัดจัดให้ ส่วนใหญ่เป็นห้องเรียน
ปูเสื่อให้บางมีก็มี แต่เสื่อไม่มีหมอน ต้องอาศัยเป้ของตัวเองหนุนนอนกันไปในแต่
ละคืน เป็นไงบ้าง..นักปั่นรุ่นใหม่ ลองแบบพวกผมบ้างมั้ย..

บนเส้นทางการแข่งขัน จากจำนวนคนที่ชอบการผจญภัย ที่มาเริ่มต้นกันประมาณร้อยคน
จะหดหาย หอบเสื้อผ้ากลับบ้านกันทุกวัน วันแรกจะหดหายไปเกือบครึ่ง เกิดจากการ
เตรียมตัวมาไม่ดีพอ ไม่ แข็งแรงพอ รวมไปถึงคนกลุ่มหนึ่งถอดใจ เมื่อต้องทรมานกับ
สายลม แสงแดดแรง ความหิวโหย ทั้งน้ำและอาหาร ที่ต้องช่วยตัวเองไม่มีพี่เลี้ยงคอย
ดูแล รวมไปถึงจักรยานชำรุด และล้มเจ็บตัว ไม่สามารไปต่อได้ ทำให้นักจักรยานหด
หายไปทุกวัน เหลือไม่ถึงยี่สิบคนทุกปี เมื่อถึงปลายทาง

จักรยานทางไกลกรุงเทพ-เชียงใหม่ ไม่ได้แข่งกันเพื่อรางวัล ที่ไม่ได้มีค่างวดเป็นเงิน
อย่างตอนนี้ พวกเขาได้รับถ้วยรางวัลที่ไม่มีค่างวดเป็นเงิน แต่ได้รับรางวัลที่ยิ่งใหญ่ใน
ความรู้สึก จากสังคมนั่นคือ การยอมรับในความสามารถจากคนทั้งประเทศ ที่ติดตาม
ทางหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ เพียงพอแล้ว กับความต้องการในส่วนลึกในใจของทุกคน

วันสุดท้ายของการแข่งขัน ระยะทาง 93 กม.จากลำปาง มาถึงเมือง
เชียงใหม่ผู้คนที่เฝ้ารอติดตามข่าวทางหน้าหนังสือพิม พ์ วิทยุ หรือภาพข่าว
จากจอTV. กว่า5วัน วันสุดท้ายที่พวกเราได้รับเกียรติ์มากมาย ราวกับวีรบุรุษ
กลับจากสงคราม กลับเข้าเมืองเลยทีเดียว บนถนนจากนอกเมือง
ผ่านสถานีรถไฟ ข้ามสะพานเอกลักษ์ เนาวรัตน์ของเมืองเชียงใหม่ นอกเมือง
[บนถนนจากนอกเมือง ผ่านสถานีรถไฟ
ข้ามสะพานนวรัตน์สัญญลักษณ์ของเชียงใหม่ ผ่านถนนท่าแพใจกลางเมือง
ประตูท่าแพ ไปจนถึงประตูช้างเผือก เข้า ไปวนแข่งกันในลู่สนามกีฬากลาง
เทศบาลนครเชียงใหม่ ผมยังจดจำความรู้สึกที่ได้รับผนึกแน่น อยู่ในใจจน
ทุกวันนี้ ถึงสายตาของคนดูสองข้างทาง จากนอกเมือง ผ่ากลางเมืองจนถึง
สนามกีฬา ที่ไม่มีรถจอดตลอดสองข้างทาง ถนนเป็นของพวกเราผู้เดียว
เสียงคนปรบมือต้อนรับ ด้วยแววตา ที่มองอย่างชื่นชม แค่ได้ปั่นไปถึง
ไม่ต้องรับถ้วยรางวัลมันก็เกินพอแล้ว สิ่งเหล่านี้ไม่มีโอกาสแบ่งปันความ
รู้สึก ถึงบรรดานักกีฬาจักรยานรุ่นนี้ได้เลย

เจอแก้วเบียร์ที่เก็บไว้นานแล้ว

[new_hudson]

วันนี้แย่ครับ ระยะทางไกลไปหน่อย หมด ถูกทิ้งหลาย km เลยครับ

[paiboon]

http://upic.me/i/uk/1148959_10201557...53988438_n.jpg

http://upic.me/i/cr/img_0271-tile.jpg


วันนี้แย่ครับ ระยะทางไกลไปหน่อย หมด ถูกทิ้งหลาย km เลยครับ

ได้แค่นี้ก็แจ๋วแล้วรักษ์


วันนี้เอารถโบราณที่จอดไว้นานออกมาทำความสะอาด
เลยถ่ายรูปมาให้ดูครับ คันนี้ตั้งแต่ได้มายังไม่ได้ รื้ออกมาทำอะไรเลย ยกเว้นเปลี่ยนแฮนด์
เป็นของๆมัน ได้มาพอดีคนที่เพชรบุรี ประกาศขาย ของที่ติดรถมาเป็นญี่ปุ่น
รถ james คันนี้ผมเจอที่ขอนแก่นตั้งแต่ปี46 แต่เจ้าของไม่ขาย จนปี48หรือ49ไม่แน่ใจ
เจ้าของบอกขายแค่ 8,000.-ช่วงนั้นผมไม่ค่อยชอบรถ 26 เลยบอกให้ขาใหญ่คนหนึ่งซื้อ
เอาเลขบัญชีให้เขาไป นึกว่าเขาโอนเงินไปให้แล้ว ที่ใหนได้เล่นไม่ยอมโอนแต่ไม่บอกเรา
ผมกลับไปที่ขอนแก่น เจอเจ้าของรถ โกรธผมน่าดู เขาขายไปให้คนอื่นแล้ว
ผมก็เลยไไม่ได้สนใจ พอช่วงปี51-52นึกถึงรถคันนี้อีก กลับไปถามเจ้าของคนเดิมว่าคนที่ซื้อไปจะขายไหม
เขาเลยขายให้เท่าที่ซื้อมา 13,000 .-ผมเลยได้มา ถือว่าคันนี้เดิมๆเกือบทั้งหมด สวยดีครับ
จะทยอยลงรูปให้ดู
รถคันนี้เป็นรถ 26 เบรคแข็ง 3เกียร์ น่าจะเป็นรถปี 1938 เพรทลายน้ำ

[new_hudson]

ได้แค่นี้ก็แจ๋วแล้วรักษ์


วันนี้เอารถโบราณที่จอดไว้นานออกมาทำความสะอาด
เลยถ่ายรูปมาให้ดูครับ คันนี้ตั้งแต่ได้มายังไม่ได้ รื้ออกมาทำอะไรเลย ยกเว้นเปลี่ยนแฮนด์
เป็นของๆมัน ได้มาพอดีคนที่เพชรบุรี ประกาศขาย ของที่ติดรถมาเป็นญี่ปุ่น
รถ james คันนี้ผมเจอที่ขอนแก่นตั้งแต่ปี46 แต่เจ้าของไม่ขาย จนปี48หรือ49ไม่แน่ใจ
เจ้าของบอกขายแค่ 8,000.-ช่วงนั้นผมไม่ค่อยชอบรถ 26 เลยบอกให้ขาใหญ่คนหนึ่งซื้อ
เอาเลขบัญชีให้เขาไป นึกว่าเขาโอนเงินไปให้แล้ว ที่ใหนได้เล่นไม่ยอมโอนแต่ไม่บอกเรา
ผมกลับไปที่ขอนแก่น เจอเจ้าของรถ โกรธผมน่าดู เขาขายไปให้คนอื่นแล้ว
ผมก็เลยไไม่ได้สนใจ พอช่วงปี51-52นึกถึงรถคันนี้อีก กลับไปถามเจ้าของคนเดิมว่าคนที่ซื้อไปจะขายไหม
เขาเลยขายให้เท่าที่ซื้อมา 13,000 .-ผมเลยได้มา ถือว่าคันนี้เดิมๆเกือบทั้งหมด สวยดีครับ
จะทยอยลงรูปให้ดู

james สวยครับ

ไว้มีโอกาส ย้อนรอยโบราณ กันสักครั้งครับ ตอนนี้ ผมยังไม่ค่อยเข้าที่ หลายๆ ด้านครับ ^__^

ปั่นที่นี่ นักกีฬาเค้า อัดกันยาวครับ ออกตัววอม 27-34 พอหลุดเขาสูงยาว เค้าอัดกัน 38-40Km/Hr มันส์มากครับ

อยู่ในกลุ่ม ผมยังคิดถึงกลุ่มโบราณขาแรงส์ตลอดครับ มีพี่คนหนึงลักษณะเหมือนพี่ไพบูลย์เลยครับ อัดนิ่งยาว เดิมทีผมอาศัยเกาะแก

และแอบขโมยทักษะการใช้เกียร์ เค้าใช้เกียร์ไหน ผมใช้ตาม เกาะไม่ให้หลุด ช่วง 50-60 km เกาะแกหนีกลุ่มมาไกลเลย แต่เนินซึมๆ เยอะมากๆ

และแล้วกลุ่มใหญ่ก็ตามมาเก็บ ตามเคย พอผมถูกกลุ่มใหญ่แซงหมด ห่างยาวเลยทีนี้ แต่ดีมี สิบล้อมาบังลม เกาะสิบล้อ จนตามกลุ่มใหญ่ทัน

แล้วก็หยุดพักที่ กม.ที่ 68 พักจนหายเหนื่อย เริ่มต่อกันอีกยก คราวนี้ขากลับ โหดยิ่งกว่าเดิม ออกตัวมาเกาะได้แค่ 10 km เจอทั้งลม ทั้งสิบล้อต้าน

หายยย...เลยครับ จนผมน้ำหมด ร่างกายไม่ไหว เหลือแค่14kmเท่านั้นจะถึงจุดสิ้นสุด แต่ผมไม่ไหว แวะซื้อน้ำ แล้วก็ถึงคนสุดท้าย

รู้สึกยังอีกไกลครับสำหรับการปั่นให้ดี

เค้าแนะนำให้ผมฝึกเฉลี่ยแรง เหมือนพี่ไพบูลย์แนะนำในกระทู้ ที่จริงผมก็ทำนะครับ พยายามให้อยู่ช่วง30-35 km/Hr

แต่เจอเขาเยอะๆ แรงก็หมด (เพราะไม่ได้ซ้อมอย่างคนอื่นๆ) สิ่งที่ผมได้จากการปั่น คือ สติครับ ช่วงไหนมีสมาธิ ช่วงนั้นจะอัดได้ยาว

เอาประสบการณืมาเล่าสู่กันฟังครับ ^^

[paiboon]

james สวยครับ

ไว้มีโอกาส ย้อนรอยโบราณ กันสักครั้งครับ ตอนนี้ ผมยังไม่ค่อยเข้าที่ หลายๆ ด้านครับ ^__^

ปั่นที่นี่ นักกีฬาเค้า อัดกันยาวครับ ออกตัววอม 27-34 พอหลุดเขาสูงยาว เค้าอัดกัน 38-40Km/Hr มันส์มากครับ

อยู่ในกลุ่ม ผมยังคิดถึงกลุ่มโบราณขาแรงส์ตลอดครับ มีพี่คนหนึงลักษณะเหมือนพี่ไพบูลย์เลยครับ อัดนิ่งยาว เดิมทีผมอาศัยเกาะแก

และแอบขโมยทักษะการใช้เกียร์ เค้าใช้เกียร์ไหน ผมใช้ตาม เกาะไม่ให้หลุด ช่วง 50-60 km เกาะแกหนีกลุ่มมาไกลเลย แต่เนินซึมๆ เยอะมากๆ

และแล้วกลุ่มใหญ่ก็ตามมาเก็บ ตามเคย พอผมถูกกลุ่มใหญ่แซงหมด ห่างยาวเลยทีนี้ แต่ดีมี สิบล้อมาบังลม เกาะสิบล้อ จนตามกลุ่มใหญ่ทัน

แล้วก็หยุดพักที่ กม.ที่ 68 พักจนหายเหนื่อย เริ่มต่อกันอีกยก คราวนี้ขากลับ โหดยิ่งกว่าเดิม ออกตัวมาเกาะได้แค่ 10 km เจอทั้งลม ทั้งสิบล้อต้าน

หายยย...เลยครับ จนผมน้ำหมด ร่างกายไม่ไหว เหลือแค่14kmเท่านั้นจะถึงจุดสิ้นสุด แต่ผมไม่ไหว แวะซื้อน้ำ แล้วก็ถึงคนสุดท้าย

รู้สึกยังอีกไกลครับสำหรับการปั่นให้ดี

เค้าแนะนำให้ผมฝึกเฉลี่ยแรง เหมือนพี่ไพบูลย์แนะนำในกระทู้ ที่จริงผมก็ทำนะครับ พยายามให้อยู่ช่วง30-35 km/Hr

แต่เจอเขาเยอะๆ แรงก็หมด (เพราะไม่ได้ซ้อมอย่างคนอื่นๆ) สิ่งที่ผมได้จากการปั่น คือ สติครับ ช่วงไหนมีสมาธิ ช่วงนั้นจะอัดได้ยาว

เอาประสบการณืมาเล่าสู่กันฟังครับ ^^

ขอบคุณมากที่เอาเล่าให้ฟัง รักษ์ซ้อมมาน้อยกว่าคนอื่นๆในกลุ่ม
แล้วยังไปยิงหนีกลุ่มกับขาแรงอีก ก็ต้องหมดเป็นธรรมดา
แค่ตามเขาหนีกลุ่มก็เหนื่อยแล้ว แจ่วๆๆ ขี่ได้ร้อยกว่ากิโล ซ้อมอาทิตย์ละวัน ได้แค่นี้ก็ดีมากแล้ว
อย่างเร่ง อย่ายิง ตามอย่างเดียวน่าจะเกาะได้ แต่หลุดกลุ่มก็ดีได้ฝึกขี่เดี่ยวๆ ยังไงก็ดีกว่าไม่ได้ขี่
เอารูปรถ james มาลงต่อ
รูปที่1 ตะเกียบ สามสี สีเงินโครเมี่ยม สีเหลือง(ชุบโลหะอะไรไม่แน่ใจ) และสีดำ
รูปที่2 หน้าตัดบังโคลนเป็นหักเหลี่ยมสี่มีสันกลาง
รูปที่3 ชุดเบรค วงเดือนดึงดุม

[paiboon]

เมื่อวานไปปั่นจักรยานกับเสี่ยหมูที่พระราม 5 พี่ที่ปั่นจักรยานด้วยกันเสียชีวิต
หัวใจวาย ขณะปั่นจักรยานผมกับเสี่ยหมูปั่นกัน 5รอบ
พี่โป้งปั่น4รอบแล้วก็ออกไปพัก แล้วก็หน้ามืดล้มข้างทาง
ผมกลับมารอบที่5เห็นรถพยาบาลและเจ้าหน้าที่กำลังปั้ม หัวใจ
สักพักมีคนร้องบอกว่าหายใจแล้ว ผมก็สบายใจ เขายกพี่โป้งใส่รถพยาบาล
ผมกับเสี่ยหมูแยกย้ายกันกลับบ้าน
สักพัก รักษ์โทรมาหาบอกว่า ได้ข่าวว่ามีคนขี่จักรยานแล้วเสียชีวิต
ผมเลยบอกว่าไม่ใช่นะ พี่เขาหายใจแล้วไม่น่าเป็นอะไร
พอเช็คกับกลุ่มพระราม5 เขาบอกว่าพี่เขาเสียชีวิตแล้ว
พี่โป้งเป็น คนที่จัดแข่งที่พระราม5ทุกเดือน
คนที่จัดรายการ tour of friendship
เป็นอดีตนักปั่นจักรยานระดับแนวหน้า ถึงจะอายุ 50 กว่าปีแล้ว
แต่ก็แข็งแรง ขี่ลากนำกลุ่มได้สบายๆ
แต่ไม่มีอะไรแน่นอน ไปกันได้ง่ายๆ ช่วงนี้คงต้องถือคติที่ว่า "ไม่ไหวอย่าฝืน"อย่างที่คุณบอย ยุดยาได้แจ้งเตือนไว้
แต่อย่างว่าทุกคนหนีไม่พ้นอยู่แล้วครับ ยังไงต้องไปทุกคน คงไม่เลิกขี่จักรยานแน่นอน แต่ต้องไม่ประมาท
พี่โป้งคอยบอก คอยสอนผมหลายครั้ง ได้ฝึกและได้ประสบการณ์หลายๆอย่างจากพี่โป้งและพี่ๆท ี่พระราม5
ใจหายจริงๆครับ ขอให้พี่โป้งหลับให้สบายครับ

เอามาฝากครับ จากพันทิป อ.ลู ได้ให้ข้อมูลที่เป็นประโยนช์ไว้

ความคิดเห็นที่ 41
อันนี้ผมไม่ได้ปั่นกับพระรามห้าครับ

แต่เท่าที่อ่านมา 10 ปีที่คนตายขณะปั่น ขอสรุปว่า

1. นอนน้อยครับ อย่างน้อยสองรายที่นอนน้อยแล้ววันรุ่งขึ้นมาปั่นเป็น กลุ่มที่ความเร็วค่อนข้างสูง หรือ ปั่นขึ้นเขา ปกติถ้านอนพอ เขาปั่นได้สบายไม่มีปัญหา มีรายหนึ่งที่ปั่นหมอบตามเพื่อนแล้วตาย อ่านมาว่า คืนนั้นนอนตี 2-3 ดื่มเหล้าครับ
2. ไม่ได้ปั่นประจำ เป็นพวก weekend warrior คือวันธรรมดาไม่ได้ปั่น แต่วันหยุดปั่นหนัก/ยาว
3. อยู่ในสนามแข่ง อากาศร้อนผิดปกติ ก็เคยมีคนตายมาหลายรายครับ เพราะในสนามแข่งหัวใจจะเต้นในระดับ 4-5 ตลอดเวลา คือเข้าออก red zone ถ้าร่างกายไม่ฟิตพอ ดื่มน้ำ/เกลือแร่ ไม่สม่ำเสมอ ก็ตายได้ง่ายๆ ครับ

ทุกรายที่ตาย ผมอ่านมา ไม่ได้เกิดจากการปั่นคนเดียวครับ แต่ปั่นเป็นกลุ่มหรือสนามแข่ง เวลาปั่นเป็นกลุ่มหรือในสนามแข่ง มันเกิด herd mentaility หรือเขาเรียกว่า พวกมากลากไป ครับ แม้ว่าจะรู้สึกว่าเหนื่อยผิดปกติ แต่สัญชาติญานมนุษย์ที่เป็นสัตว์จะติดตามฝูงโดยไม่ได ้คิดครับ แต่สำหรับผมค่อนข้างนักวิชาการ อ่านพวกนี้มามาก และเชื่อว่า Listen to your body จะพยายามใช้เหตุผล ฟังร่างกาย มากกว่าให้ herd mentality ครอบงำครับ

ผมยกตัวอย่างเมื่อ 7 ปีก่อน วันนั้นนอนแค่ 3-4 ชม ปั่นจากบ้าน แล้วไปสมทบพวก ราม-อินทรา ไปอ่างทอง เมื่อออกถนน 347 ก็เริ่มอัดความเร็วเกิน 40 ผมก็ตามได้ระยะหนึ่ง แต่เริ่มรู้สึกว่า หัวใจเต้นแรงผิดปกติ เริ่มวิงเวียนนิดหน่อย ซึ่งถ้าผมนอน 5-6 ชม ความเร็วระดับนี้ไม่เป็นปัญหา ผมตัดสินใจชะลอทันที ปั่นช้าๆ เหลือ 20 แล้วค่อยๆ มองหาศาลาพัก เจอแล้วพักนอน 1 ชม แล้วปั่นกลับคนเดียวความเร็วแค่ 25 ถึงบ้านอย่างปลอดภัย นี่คืออุทาหรณ์ว่า ถ้าผมไม่ฟังร่างกาย มัวแต่อยากตามฝูงเพราะก่อนหน้าเคยตามได้สบาย ผมอาจตายหรือเกือบตายก็ได้ครับ เพราะครั้งนั้นไม่เหมือนเดิม ความจริงเคยนอน 3-4 ชม ออกปั่นความเร็วแค่ 20-25 เกิน 100 กม ไม่มีปัญหาครับ เพราะความเร็วระดับนี้ หัวใจเต้นแค่ระดับโซน 2-3 เอง ไม่มีอันตรายใดๆ ครับ ปั่นเสร็จก็กลับมานอนต่อครับ ตอบกลับ 2 1 K.Senior
21 ชั่วโมงที่แล้วร่วมแสดงความรู้สึก: ถูกใจ 1 ขำกลิ้ง 0 หลงรัก 0 ซึ้ง 0 สยอง 0 ทึ่ง 0
ประกอบ ถูกใจ

มีรถหายากยิ่งสุดในประเทศอังกฤษมาลงขายลองดูครับหายา กจริงๆ
http://www.ebay.co.uk/itm/vintage-bi...60#ht_45wt_958

[new_hudson]

ผมเกือบไ่ม่มีโอกาสได้อยู่ในรูปสวยๆ นี้ วันนี้ผมไปปั่นทริปของ Probike หนองใหญ่ บ้านบึง ชลบุรี เส้นทางสวยครับ

มีช่วงหนึงขึ้นเขา เขายาวประมาณ 1 km ลักษณะเขา เป็นขั้น 2ชั้น ขณะลงผมไม่ได้ปั่นเลยครับ

ปล่อยไหลอย่างเดียว ความเร็วน่าจะประมาณ 50-54 ได้ครับ ใกล้ถึงตีนเขามีทางโค้งยาว ผมบังคับรถไม่อยู่ พื้นผิวถนนไม่เรียบ

นาทีนั้น ผมคิดถึงลักษณะท่าลงแล้ว ว่าน่าจะไม่รอด ได้นอนรถพยาบาลแน่ๆ แต่ผมพยายามตั้งสติ ประครองรถหลบเสาหัวโค้ง

หลบได้ประมาณ 3-4 เสา เห็นป่ากล้วย เลยตัดสินใจหัก เข้าป่าครับ โชคดีที่ผม ตัดสินใจถูก รถไม่ล้ม เบรคอยู่แบบโชคช่วย

แล้วยกรถลงถนนอีกครั้ง พร้อมสายตามองมาที่ผม กับคำถาม เพื่อนๆ พี่ๆ นักปั่น ก็บอกพวกเค้าว่า เรียบร้อยดีไม่เป็นอะไรครับ แล้วผมก็รีบปั่นต่อ

แล้วก็มีเสียง พี่ๆในกลุ่มเรียก ."รักษ์ ใบกล้วยเอามาทำไม " ทำให้หายตกใจ แล้วคว้าใบกล้วยทิ้ง งานนี้ป่ากล้วยช่วยชีวิตผมไว้ครับ

"ขอให้พี่ๆ ทุกคนที่ปั่นจักรยาน ปั่นกันอย่างระมัดระวัง ปลอดภัยตลอดการปั่น บางครั้งอุบัติเหตุ มาแบบไม่ทันตั้งตัวครับ"

[paiboon]

เสธฯโตทำตามคำพูด ส่งรูปมาให้จากญี่ปุ่น ผมเลยอัพรูปมาให้ดูจาก แขวงเซกอง สปป.ลาว
สมาชิกโบราณขาแรง ซ้อมๆๆๆอย่าหยุดนะครับ วันอาทิตย์นี้ กลับไปปั่นเหมือนเดิม

[paiboon]

กลับมาจาก สปป.ลาว หยุดปั่นไปหลายวัน
ลองวัดความดันโลหิต สูงน่ากลัว พรรคพวกเอารถมาให้ดูสวยดีครับ เป็นญี่ปุ่นรุ่นเก่า ท่อนั่งสองท่อ
รถเสือหมอบจอดจนแมงมุมชักใย
คงต้องรีบฟิตกลับคืนมาอย่างเร็ว ไม่งั้นแย่แน่ครับ