ชวนถีบจักรยาน (คนที่อยู่ใกล้พุทธมณทลสายสอง)

[a_tez]

kk
ลงไม่ค่อยได้ไม่รู้เป็นอะไร
หมดอารมณ์เลย

ว่างๆจะไปปลุกอารมณ์ให้นะครับ คิดถึงเสมอครับ

[ม.หมูสินทวี]

ว่างๆจะไปปลุกอารมณ์ให้นะครับ คิดถึงเสมอครับ

ลุงเน่ห์แกถามหาอยู่อุ๊ย ท่าทางแกจะคิดถึง

[a_tez]

ลุงเน่ห์แกถามหาอยู่อุ๊ย ท่าทางแกจะคิดถึง

ผมคึดถึงทุกๆคนเลยครับ ว่างๆพบกันนะครับ ขับจักรยานปลอดภัย

[new_hudson]

ผมคึดถึงทุกๆคนเลยครับ ว่างๆพบกันนะครับ ขับจักรยานปลอดภัย

คิดถึงก็ต้องมาหา 555
แต่ ช่วงนี้ งานเข้าบ่อย ไม่ค่อยได้ปั่น
แต่พี่ๆยังรักษาความบ้า สม่ำเสมอ
เห็นว่าจะมีแก้ตัวเมืองกาญ พี่AUI สนใจเปล่า งานนี้ไม่มีสัมภาระ อัดกันยาวๆ
ให้มันหมดกันไปข้างหนึงเหมือน ไปนครนายก55
เอาคันในรูปมาด้วยนะครับ
อยากลองล้อ swiss555

[new_hudson]

หลังจากที่ดูรูป ชุดแรกของทริปวันที่ 2 มกราคม 2554
เรื่องราวที่ยังติดค้างอยู่
ความเดิม สมาชิก ทุกคนไปพร้อมกัน ถึงแดนรังสิตประมาณ 6โมงเช้า
พี่ธเนศเตรียมขนม น้ำ นม กาแฟ สะเบียงเพียบ ทุกคนดูคึกคัก กันหมด
มีผม พี่หมู พี่ไพบูลย์ ที่ดูไม่ค่อยสดชื่น เพราะ พักผ่อนไม่เพียงพอ
พี่หมูก็พึ่งกลับจากการเดินทางไปเหนือสุดแดนสยาม สมยานามว่า เชียงราย
รักษ์: วันนี้ผมร่วงแน่เลยครับ ขาผมเจ็บ ง่วงนอนมากเลย
พี่ไพบูลย์:เมื่อเช้าไม่ค่อยอยากตื่นเลย รักษ์ปล่อยข่าวลือหรือเปล่า ไม่ล่วงมั้ง
พี่หมู:เอ็งไม่เป็นไรหลอกน่า
พี่ต่อ:เมื่อคืนกว่าจะได้นอน ก็เที่ยงคืนครึ่งแล้ว
พี่ธเนศ :ใครจะกินอะไร เชิญเลยนะ เตรียมไว้ให้ในบ้าน มีทั้งขนมกาแฟ
หรือใครจะเข้าห้องน้ำ ก็ตามสะดวกเลย ตรงบ้านไปห้องน้ำซ้ายมือ
หลังจากที่ทุกคนทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย ก็พร้อมที่จะเดินทาง ออกจากบ้านประมาณ 06.15 น
ออกจากบ้านไปไม่ไกลมาก พี่ไพบูลย์ ลืมโทรศัพท์
เลยบอกให้ทุกคนรอ รอกันอยู่พักหนึ่งแล้วเริ่มออกตัวกันอีกครั้ง
ออกจาคลอง2 กลับรถ ไปทางนครนายก ทุกคนเริ่มออกตัวกันด้วยความเร็วพอสมควร
เกาะกันไปเรื่อยๆ จนถึงแยกไฟแดงแรก รถคันที่ผมปั่น เกิดปัญหา ขึ้นสายเบรคขาด
ผมคิดในใจ ขาก็เจ็บ สายเบรคก็ขาด แย่แน่งานนี้ สงสัยต้องปั่นระวังกว่าปกติแล้ว
แรกๆ ก็เกาะกลุ่มกันดีสวยงามเลยครับ
แต่ไม่ทันถึง10km ก็เริ่มแยกออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มนำก็มีพี่ไพบูลย์ เป็นหัวหอก เหมือนเคย
แล้วผมกับพี่เสรี ตามมาติดๆ พี่หมู ก็ตามมาห่างๆ กลุ่มตามก็ ทีมผมเอง สองหนุ่มสองมุม พี่ธเนศ และพี่ต่อ
ประมาณ 30 kmแรก ผมแค่ใส่หมวกแปปเดียวพี่ไพบูลย์กับพี่เสรี ฉีกหนี ทิ้งห่างตามแทบไม่เห็นหลังเลยครับ
และแล้วพี่หมูก็โทรไปยับยั้งความคลั่ง ของนักปั่นหน่องเหล็ก สองคนไว้
พี่หมู:พี่รอพี่ธเนศ
พี่ไพบูลย์และพี่เสรี จอดรอที่ปั้ม
พี่ไพบูลย์ : ทำไมหาย ไม่ตามมา
รักษ์ :ผมใส่หมวกแปปเดียวพี่หายเลยครับ
พี่หมู:เอาน้ำขึ้นมาดื่มแปปเดียวไม่เห็นหลังเลย
รักษ์ : ผมปวดขามากเลยครับ
จอดรอกันไม่นานมาก พี่ธเนศ และพี่ต่อก็ตามกันมาติดๆ
พี่ธเนศไม่จอดตรับ ออกตัวไปก่อนเลย
เห็นอย่างนั้นทุกคนไม่รอช้าครับ ดื่มน้ำกันเสร็จก็ออกตัวตามครับ
แรงผมเริ่มกลับมาอีกครั้ง แต่ขายังเจ็บอยู่
ผมและพี่ไพบูลย์ออกตัวช้าสุด พี่ไพบูลย์บอกว่า เดี๋ยวเรา ตามไปเก็บให้ทัน
ผมและพี่ไพบูลย์ เลยจับมือกัน 555 เก็บทีมเดียวกันเฉยเลย
ผลัดกัน นำ ผลัดกันตาม ไปไม่ไกลมาก ประมาณ 3 km ก็ตามพี่ธเนศทัน
คราวนี้ทุกคนก็เกาะกันตามสูตรเหมือนเดิมครับ แต่ความเร็วเริ่มลดลงพี่ไพบูลย์ เลยเห็นไม่ได้กาล
ออกตัวลากกันอีกครั้ง ผมก็ตามไปเรื่อย ใจจดจ่ออยู่กับทับิทมพี่ไพบูลย์ ไม่ใช่อะไรครับ ดูให้รู้ว่า อยู่ห่างขนาดนี้น่าจะปลอดภัย
พี่เสรี พี่หมู พี่ธเนศเกาะตามหลังมา ไม่ทิ้งห่างเช่นกันแต่พี่ต่อหายครับ ปั่นได้อีก 25-27km ผมเกิดอาการหิวข้าว
โชคดี ที่ พี่หมูบอกว่า พักข้างหน้าก่อนรอพี่ต่อ ก่อน ผมจอดแล้วตรงดิ่งเข้า SEVEN หาอะไรยัดท้องก่อนเลย
รอพี่ต่อกัน พอสมควรเลย ยืนคุยกับพวกเสือ ภูเขา เสือหมอบ กันพักหนึ่ง แอบนินทากันไปต่างๆนาๆ แอบกลับไปละมั้งบ้าง
แวะข้างทางบ้าง เรื่อยเปื่อนเพราะมาช้ามาก ผิดปกติ พอพี่ต่อมาถึงก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ แอบแวะวื้อน้ำข้างทาง
แล้วเราก็ออกกันต่อ อีกที ครั้งนี้ไม่มีพักปั่นยาวต่อเหนื่อง ครั้งนี้ออกตัวดี ผมและพี่ไพบูลย์ พลัดกันนำ เพื่อจะเกาะกันไปเรื่อยๆ
พี่เสรีก็เกาะตามมาไม่ทิ้งห่าง อีกประมาณ28km ถึงนครนายก พี่ไพบูลย์บอก ผมขอเกาะนะ ไม่ไหวแล้ว วันนี้หมด
ผมก็จัดให้ตามคำขอครับ เจ็บขาก็เจ็บ หมดก็หมดเหมือนกัน แต่ว่าพี่เค้าขอมา ผมก็เอาหัวใจใส่ไว้ที่เท้าเลยครับ
ปั่นไปไม่สนใจใครทั้งนั้น ให้เกาะและรักษาความเร็วไม่ให้ตก รถที่ดีก็มีส่วนช่วยได้เยอะ ผมนับในใจ 12 12 12 12 ไปตลอดทาง
ก้มหน้ามองพื้น ปั่นให้ขนานกับเส้นขาวอย่างเดียว ประมาณ10-15เมตรถึงจะยกหัวขึ้นมาดูครั้งหนึ่ง
อาการเจ็บขาก็ลืมไปเลยว่ายังเจ็บอยู่ ผมปั่นรักษาความเร็ว แลปั่นคร่อนข้างเร็ว รู้สึกเหมือนไม่มีคนตามหลัง
เพราะไม่เห็นเงาแล้ว เลยหันไปดู เห็นพี่เสรีจอดอยู่ พี่ไพบูลย์ก็ตามมาติดๆ ผมเลยจอดรอเพราะไม่รู้ว่าพี่เค้ารถเป็นอะไร
เห็นเค้าปั่นมาปกติ ผมก็เลยปั่นต่อ จนไปถึงป้ายนครนายก เลยจอดพักรอถ่ายรูปกัน พี่เสรีเล่าว่า ระหว่างที่ยกน้ำขึ้นมาดื่ม
รถล้ม บรรได เบี้ยวเลย แต่ไม่เป็นอะไรมาก พี่มหมูก็ตามมา รอพักหนึง พี่ธเนศ ก็เข้าสู้จังหวัดนครนายกพร้อมกัน
ถึงป้ายนะจุดนั้น ประมาณ 9.15 น แล้วก็พากันไปไหว้ศาลหลักเมือง แล้วเอาท้องไปฝากที่ ร้านก๋วยเตี๋ยว เจ้หงษ์

[new_hudson]

เมื่ออิ่มกันเสร็จ ก็ล่ำลาเข้าของร้าน พร้อมกับถามทางไปน้ำตกนางรอง
เค้าบอกว่าปั่นไปอีก20kmถึงเลย
ออกเดินทางกัน คว้ารถคู่กาย พร้อมเป้คู่ใจสะพานความเหนื่อยล้า55555
มุ่งหน้าพิชิตน้ำตกนางรอง แต่ปั่นไปจริง น้ำตกมันเยอะ เราเลยแยกซ้าย
ไปน้ำตก สาริกา เพราะมีสมาชิกทีมผม อยากเล่นน้ำแย่แล้ว(หมดแรง)
เลยลงมติ ไปน้ำตกสาริกา เพราะใกล้กว่า3km แทนที่จะรู้สึกดีที่ระยะทางใกล้กว่า
แต่ทางเป็นเขายาวๆครับ ปั่นกันใจแทบขาดเลย เสียดายที่รถผมเบรคไม่ดี
ไม่กันสักนิดก่อน เล่นน้ำ (พูดไปงั้นแหละครับ หมดแรงตอนขึ้นเนินเหมือนกันครับ)
พอจอดพักนึง เสียงเชิญชวนก็มาแต่ไกล มาเหนื่อยๆ แวะดื่มน้ำ ในตู้แช่มีน้ำเยอะแยะเลย
เสียงของแม่ค้า ส้มตำ เรียกเข้าร้าน พวกเราเลยตัดสินใจไปนั่งพักสั่งอะไรกิน ก่อนจะขึ้นไปแช่น้ำตกเย็นๆ
ไปถึงทุกคนต่างคนต่างหามุมของตัวเอง แต่ผมมีหน้าที่ ชงเหล้า และกินแกล้ม ก่อน555
พออิ่มแล้วจึงหาทำเล โดน้ำ แล้วก็ได้ดั่งใจเลย น้ำลึก ลงไปแช่ แล้วเข้าไปนั่งใต้น้ำตกคลายเส้น
เหมือนมีคนนวดเลย รู้สึกสบายมากๆ
จากนั้นพี่หมูให้คนมารับกลับประมาณ4โมงเย็นครับ
ถึงกทม ประมาณ 6 กว่าๆ รถติดมาก

[new_hudson]

[new_hudson]

[new_hudson]

[new_hudson]

[new_hudson]

[new_hudson]

ทริปนี้ความสุขครบทุกรูปแบบ ต้องขอบคุณพี่ๆทุกคนมากมายเลยครับ

[Indy_life]

พี่คับ ,, ผมมีเรื่องปรึกษาคับ
ผมอยู่แถวๆ สาย๒ นี่แหละคับ
พอดีผมได้จักรยานโบราณมา
ยี่ห้อ สแตนดาร์ด ไม่ทราบรุ่น
แต่ไม่มีกุญแจไข ตัวล็อกล้อหลัง
ดอกกุญแจน่าจะหาย พอมีร้านไหนแนะนำไหมคับ

[TTBoyz]

ควันหลงทริปรังสิตนครนายก
ทีมสายสองแข็งแกร่งมากครับแต่ยังไม่ผ่านเดี่ยวมือ1ขอ งทีมรังสิต "รักษ์ นิวฮัดสัน" 555
พี่บูลย์ผู้แข็งแกร่งครั้งนี้ดูเหนื่อยล้ากว่าทุกครั้งที่ผ่า นมา หมูกองกำลังกู้ชาติแรงดีไม่มีตก..ขอขอบใจที่แอบรอ
พี่เสรีฟอร์มสดไปถึงดูเหมือนไม่เหนื่อยขี่ได้อย่างใจสั่ง พี่บุ๋มผิดหวังนิดหน่อยพากองกำลังกู้ชาติไปล้อมเมืองนายกแต่ ตีไม่แตก น้องรักษ์ยังรักษาแชมป์ไว้ได้แบบหืดขึ้นคอ(ทั้งๆที่ขาเจ็บสายเ บรคขาด) ส่วนตัวผมเองที่ขี่ไปถึงเพราะว่าเมื่อทุกคนทำได้ เราก็ต้องทำได้ เพื่อนๆทุกคนเหนื่อยแต่ไม่มีใครยอมแพ้ สุดท้ายก็ช่วงล่างพัง_55(ยืมคำพูดน้องรักษ์)....มีคว ามสุขมากๆครับ
สถานการณ์ซ้อมสนามสกลนคร 9_1_11
หลังจากที่ช่วงล่างเริ่มกลับคืนและถูกพี่บูลย์ปลุกอา รมณ์อย่างต่อเนื่อง บ่ายสี่โมงวันอาทิตย์จึงกลับมาซ้อมใหญ่อีกครั้งเริ่ม จากแม็คโครสกลฯเลี้ยวขวาแยกราชภัฏขี่ตรงไปเรื่อยๆจนถ ึง ม.เกษตร(วิทยาเขตสกลนคร) ระยะทางประมาณ 18 kms ใช้เวลาทั้งสิ้น 49.53 นาที ทางดีรถไม่เยอะ อากาศดี แต่บางช่วงลมต้านแรง พอขี่รถไปถึงในมหาลัยพบกับนักศึกษาขี่จักรยานคันขาวๆ เต็มไปหมด จึงเข้าไปสอบถาม..ได้เบอร์โทร..เอ๊ยไม่ใช่ ได้ความรู้ใหม่ ว่าเป็นจักรยานที่ทางมหาลัยให้น้องปี1 เช่าปีละ 500 บาท เพื่อใช้ในมหาลัย จึงได้ถ่ายรูปมาให้เพื่อนๆดูกัน บางที่นี่อาจเป็นการบันทึกประวัติศาสตร์หน้าหนึ่งของ จักรยานในม.เกษตรสกลนคร ถ้าผ่านไปอีกสัก 50 ปี

ปล. ก่อนวันปั่น 1 วันพี่บูลย์กับน้องรักษ์ได้มอบของขวัญปีใหม่ที่มีค่า ยิ่งให้กับผม_ขอขอบคุณทั้งสองคนมากๆครับ ผมจะรักษาไว้อย่างดีและนำมาใช้งานให้เหมาะสมประโยชน์ และจะนำให้เพื่อนๆดูประมาณสิ้นเดือนนี้ครับ

[TTBoyz]

มีเลขตัวถังด้วย...