สวัสดีครับพี่วสันต์+คุณครูครับ
ผมไม่ได้เข้ามาหลายวันแรกๆตกใจเหมือนกันคิดว่าเข้าบอ ดร์ผิดเหมือนคุณครูกล่าวข้างต้นช่วงนี้คึกคักดีนะครั บมีพี่ๆเพื่อนๆเข้ามาคุยกันหลายคนดีจะได้หลากสีมากขึ ้นเนาะส่วนผมเองช่วงนี้วุ่นๆอยู่กับภาระใหม่เล็กๆที่ เพิ่มขึ้นอีกหนึ่งอย่างก็เลยไม่ค่อยได้เข้ามาอ่านต้อ งรอให้ว่างจริงๆจึงจะปลีกวิเวกมาได้บ้างในบอดร์ที่คุ ยกันตรงนี้ในความคิดส่วนตัวแล้วไม่ได้มีสัญญาผูกขาดก ันในแบบที่เป็นหน้าที่ที่จะต้องคนนี้ต้องทำอย่างนี้น ะวันนี้ต้องเอาเรื่องนี้เล่าหน้าห้องให้เพื่อนฟังน่ะ (เหมือนตอนเรียนครับ)แต่ความรู้สึกนั้นแปลกมากหากไม่ ได้เข้ามาคุยหลายวันแล้วรู้สึกคิดถึงความรู้สึกของกล ุ่มคนในนี้คือพี่ๆหรือเพื่อน(จากใจจริงครับอาจจะดูเว ่อไป..แต่จริงๆน่ะครับพี่)หรือจะให้เข้ามาอ่านอย่างเ ดียวแล้วไม่ให้คุยเหมือนคนเคยเล่นบอลแล้วให้นั่งข้าง สนามอย่างเดียวมันทนไม่ไหวนาผมว่าเป็นเหมือนสัญญาใจน ่ะตอนเด็กๆเล่นกีฬาฟุตบอลก็มักจะมีฮีโร่รุ่นพี่ที่เป ็นนักฟุตบอลเหมือนกันคือมีต้นแบบหรือสไตล์ในการเล่นเ ราก็จะชอบและนำมาประยุกต์(เลียนแบบเค้าอยากเก่งมั่ง) เคยแม้กระทั่งขอเก็บชุดกีฬาที่รุ่นพี่เค้าใส่ลงแข่งห รือแม้กระทั่งรองเท้าสตั๊ทเก่าๆถึงขนาดนั้นเลยหาก..( บอก)เปลี่ยนชุดใหม่อย่าทิ้งหรือให้คนอื่นนะพี่ให้นึก ถึงผมคนแรกนะครับไม่งั้น( ผมงอนนา)เดี๋ยวคุณครูเเซวอีกหาว่าแกชอบเล่าเรื่องเก่ าหึๆ
วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่ตัวเองรู้สึกเหมือนยกภูเข าออกจากอกหลังจากได้พูดคุยถึงความรู้สึกกับพี่ชายที่ นับถืออีกคนนึงที่เล่น..จักรยานเหมือนกัน..หลังจากที ่ตัวเองเก็บไปคิดหลายวันว่าจะเหมาะมั้ยน่ะหากต้องพูด คำนี้ออกไปกลัวจะเสียความรู้สึกดีๆของคนบ้ารถถีบด้วย กันแต่สุดท้ายก็สรุปอย่างนุ่มนวลว่า...พูดเลยดีกว่าเ นาะ ฮ่าๆสบายใจแล้ว...คุณครูครับคานคู่อยู่ไหนหนอ......
Bookmarks