ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ
jodeci
เขียนที่บ้านบางแค ซอย 6
ณ บ้านสวน ที่สกุณาพากันร้องเพลง
ลืมตามองเพดานในรุ่งสางที่ยังมืดมิด พยายามเพ่งมองทุกอย่างรอบๆตัวแล้วเห็นเจ้าหมาน้อยยัง นอนขดอยู่บนเตียงเป็นก้อนกลมๆ เลยดึงผ้าห่มไปห่มให้หายหนาว...
ลุกนั่งแล้วเดินช้าๆไปเปิดไฟบนโต๊ะทำงาน เดินเหมือนคนครึ่งหลับครึ่งตื่นไปชงกาแฟแล้วเลยไปเข้ าห้องน้ำเพื่อล้างหน้าล้างตา มองกระจกแล้วดูชายที่ยืนอยู่ข้างหน้า....นั่นหัวนกหร ือหัวคนกันแน่ ทำไมมันยุ่งเหยิงอย่างนั้น
เดินกลับมาที่โต๊ะชงกาแฟ ทำทุกอย่างด้วยความเคยชิน กาแฟ คอฟฟี่เมท น้ำตาล น้ำร้อน กลิ่นมันหอมรัญจวล ปลุกทุกโสตประสาทด้วยประจุไฟฟ้าและสั่งการให้เลือดสู บฉีดให้เกิดพลังงานในร่างกาย รุ่งสางในเช้านี้ ผมพร้อมที่จะตอบทุกคำถามและเผชิญหน้าทุกอย่างครับ
เดินมาเปิดคอมฯบนโต๊ะ....ปิดเสียงเพื่อไม่ให้รบกวนคน ในบ้าน นั่งดูวีดีโอของพี่ซิกแซกและพี่เคเคเบาเบา โดยไม่ทราบว่าเขาพูดอะไรกัน รู้เพียงแต่ว่าวันนี้เป็นวันหยุดฉุกเฉิน เขาทั้งหลายมาทำอะไรกันในชายคาบ้านหลังนี้...ได้แต่อ ่านคอมมเม้นท์ของสหายทั้งหลายกล่าวชมน้องเพลงและบอกว ่าอบอุ่นมาก...
แต่เห็นความเป็นไปของสมาชิกในครอบครัว เห็นความอบอุ่นของบ้าน เห็นความผ่อนคลายและเรียบง่ายของพี่น้องของผม รอว่าเมื่อไหร่จะเช้า...เขาพูดอะไรกัน เขาสื่อสารอะไรถึงใคร...
เช้านี้....หลังจากที่พระอาทิตย์บอกกับชาวโลกว่าเป็น เช้าวันใหม่ เสียงเพลงเคารพธงชาติไทยให้เรารู้ว่า ให้เราภูมิใจในความเป็นไทยดังกระหึ่ม ผมก็กลับมานั่งลงที่เดิม เปิดให้ดังที่สุดที่โสตประสาทจะสามารถได้ยินและสมองจ ะแปลทุกสิ่งทุกอย่างให้เราเข้าใจ
เขากำลังพูดถึงเรา พูดถึงพี่น้องทุกท่าน กล่าวต้อนรับและขอบคุณในมิตรภาพ พี่ซิกแซก พี่เคเค พี่รัก แฟนพี่เคเค และน้องเพลงกำลังสื่อสารกับชาวมาสด้า เป็นภาพที่น่ารักเหลือเกิน เช้านี้คุณแม่บ้านมายืนดูแล้วอมยิ้ม...ผมนั่งอมยิ้มจ นเห็นฟันสีเหลืองคราบกาแฟ จิบกาแฟไป ชมเรื่องราวที่กำลังเป็นไป มันสวยงามเหลือเกิน มิตรภาพเป็นสิ่งที่สัมผัสได้ ไม่ต้องใช้วิทยาศาสตร์พิสูจน์...
ขอบคุณพี่ๆทุกท่านครับ ที่ใช้หัวใจต้อนรับพวกเราและให้เราเข้ามาอยู่ในใจและ ก็อยากจะบอกว่า พี่อ๊อคเอ่ยปากชมว่า พี่เคเคน่ารักและนิสัยดีมากๆ แล้วคุณจะตกหลุมรักพวกเขา 555
ผมเห็นด้วยตามนั้นครับ เรื่องราวของพี่Big Babyเป็นเหมือนฑูตสัมพันธไมตรี ผมสัมผัสถึงความกระหายของพี่น้องมาสด้าที่อยากจะมาเจ อพี่น้องNo School Today Pattayaคราวที่มาเยือนเมืองหลวง ทุกท่านกุลีกุจอที่จะมาหา นับวันและเวลาเพื่อให้ได้มากับการได้สวมกอด ผมคิดว่าไม่เหลือบ่ากว่าแรงอะไรเลยที่จะยื่นความช่วย เหลือต่างๆให้ เพราะว่าเราก็จกส้มตำหน้าปั้ม กินข้าวด้วยกัน ลำบากด้วยกัน ไม่มีใครทิ้งใคร ผมเชื่อมั่นว่ามันจะเป็นอย่างนี้ตราบนิรันดร์
วันข้างหน้าอันไม่ไกลนี้ เราคงได้พบกันอย่างพร้อมหน้าเหล่าพี่น้องพี่ชายและพี ่สาว หวังว่าคงได้กอดกันตัวกลม
ขอบคุณมากๆครับ มากมายเกินจะบอกได้...
Bookmarks