อรุณสวัสดิ์ครับสหายทั้งหลาย เช้านี้เพลียๆนิดหน่อยครับ นั่งซังกะตายดูน้ำไหลไปเอื่อยๆ ไม่มีวันและเวลาว่าเมื่อไหร่ มีแต่สัญญาณว่าน้ำลดลงมากแล้วแต่ก็ยังอยู่ที่ต้นขาเห มือนเดิมและบางช่วงก็ยังเท่าเอว พลันคิดไปในใจว่า บางครั้งการคิดไปเองว่าน้ำลดแล้วนี่ก็ดีเหมือนกันอย่ างน้อยมันก็ชะโลมใจว่ามันดีขึ้น เมื่อวานมองพระอาทิตย์ลับฟ้าแล้วมันวังเวง มันเหมือนว่าพอความมึดเข้ามาเยือน ความวังเวงมันก็คืบคลานเข้ามาเลยมาเล่าสู่กันฟัง
น้ำลดแล้วเราจะตั้งตัวอย่างไร จะเอาเงินที่ใหนไปซ่อมบ้าน จะมีอารมณ์และพลังงานเหมือนเดิมหรือเปล่า จิตใจจะเตลิดไปไกลขนาดใหน...เช้านี้ดื่มกาแฟไม่หมดแก ้ว...
http://farm7.static.flickr.com/6213/...03bb4179_b.jpg
Bookmarks