ครั้งที่สองแล้วครับในชีวิตที่ขายรถจักรยานออกไปพอไป เจอรถตัวเองแล้วน้ำตาแทบซึม การค้าขายก็ทั่วไปแหละครับเป็นการเปลี่ยนมือเจ้าของ แต่การรู้คุณค่าเป็นอีกเรื่องครับ เคยขายจักรยานไปสองครั้งที่บอกกับตัวเองว่ารู้งี้ไม่ ขายดีกว่า ครั้งแรกขายเพราะคนซื้ออยากได้มากก็ขายไป เพราะคุ้นกันแต่เจอรถอีกทีเสียดายมากสีเดิมๆติดรถที่ อุตส่าห์รักษาไว้กลายเป็นเหล็กขาววับอึ้ง!พูดอะไรไม่ ออกนั้นครั้งแรก ครั้งล่าสุดด้วยการเงินแย่เลยไปฝากพี่ที่คุ้นเคยกันข าย และเป็นไปด้วยดีขายคนคุ้นเคยกันเหมือนเดิมในราคาที่ข าดทุนเล็กน้อย แต่เมื่อวานไปเยี่ยมเยียนเห็นรถตัวเองโดนชำแหละ เป็นชิ้นพร้อมยำกับอีกคันก็เหมือนเดิมพูดไม่ออก รถคันที่ขายไปเป็น "ฮัมเบ่อร์" 26 หญิงธรรมดาแต่เดิมทั้งคันน๊อตแทบไม่เคยถอด รถโดนสาดสีมาแล้วยังพยายามลอกสีออกให้เห็นสีเดิมเห็น ลายน้ำ โช่ทุกอย่างเช็คว่าพอขี่ได้หยอดน้ำมันเรียบร้อยพยายา มแตะให้น้อยที่สุดเพราะอยากรักษาความเดิมของโรงงานที ่ประกอบมา สุดท้ายสิ่งที่เคยทำไว้โดนชำแหละเรียบร้อย เสียดายมากครับ ไม่รู้เรายึดติดไปหรือปล่าว แต่บอกได้คำเดียวเสียดาย เสียดายกาลเวลาที่มีคุณค่าที่ติดมากับตัวรถ สิ่งเหล่านี้มีเงินก็ซื้อไม่ได้....สุดท้ายผมไม่โทษค นซื้อหรอกครับทุกคนมีเหตุผลอาจซื้อไปขาย ไปใช้ ทำกำไร แต่อยากโทษตัวเองที่ไม่รักษาให้ดีเอง.......ขอบคุณเพ ื่อนชาวจักรยานโบราณทุกคนครับที่เสียเวลามารับฟัง
Bookmarks