สายลมอ่อนๆโชยพัดตรึงไอมวลอากาศเย็นของยามเช้านี้วัน ที่7กันยายน พศ 2555 เสียงลมพัดใบไม้คล้ายดังสวนทางกับเสียง อ็อด อ็อด กดกริ่งเป็นดนตรีที่เสาประตูหน้าบ้าน ของเพื่อนสาวผู้มาเยือนหล่อนยืนทักทายดอกไม้ทาบเม็ดฝ นที่ตกพรำของเมื่อคืนในสวนหย่อมเล็กๆหน้าบ้านที่ฉันส ร้างขึ้น หล่อนคล้ายหญิงชราผู้เชื่องช้าแต่รอยยิ้มบนใบหน้าดูส ุขใจ ในความสดชื่นของยามเช้า
หล่อนทักทายปนรอยยิ้มที่แสนหวาน "ดอกไม้อะไรช่างสวยงาม"แล้วไม่นานก็จากไปพร้อมกับสาย ลม ฉันยังนั่งอยู่บนเก้าอี้สีขาวกับกาแฟถ้วยเดิมเช่นทุก เช้า ที่ระเบียงหน้าบ้านฉันมองดูภาพพี่บอย115 กับอิริยาบทผ่อนคลายดื่มสีอำพันแล้วเสียงคลุกคลักในล ำคอฉันก็ดังขึ้น ฉันจึงหยิบถ้วยกาแฟใบน่ารักขึ้นมาจิบดื่ม หลับตาลงปล่อยอารมณ์ไปกับภาพนั้น แล้วเอื้อมมือหยิบซองจดหมายฉบับเล็กสีขาวดูสะอาดตา ในซองนั้นมีบทเพลงแนบมาด้วย "จดหมายถึงเธอ หวังว่าเธอคงสบายดี" อิอิ เป็นตัวอักษรและเสียงกังวานบอกอารมณ์เพลิดเพลิน ดนตรีบรรเลงเพลงคิดถึง พลิ้วแผ่วเบาคล้ายความฝัน ในแสงจันทร์ฉาย บรรจงฮัมร์คอกรีดกล่อม สื่อความหมายถึงฉันที่ผูกพัน "พี่ปู่จากปากน้ำโพ"
"สบายดีไหม?"
"เธอคิดถึงฉันไหมบ้างหรือป่าวคนดี"
"คิดถึงสิ คิดถึง"
ฉันปลื้มกับจดหมายพี่น้องที่เขียนถึง โลกยามเช้าช่างสว่างไสวเบิกบาน ดอกไม้ ถ้วยกาแฟ มวนบุหรี เสียงเพลง และสมุดบันทึกถึงเธอ
นี่แหละหนอพี่น้องของฉัน..
Bookmarks