จดหมายจาก no school today pattaya ถึงผู้นำเหล่าทัพ JODECI และผองเพื่อนบ้านมาสด้าคลั

[capella_man]

สวัสดีครับพี่ชายและพี่ๆno school today pattayaทุกๆท่านด้วยครับผม ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อยๆรักษาสุขภาพร่างกาย ด้วยนะครับ

[jodeci]

ผมเคยอ่านบทรำพึงรำพันของ โกวเล้ง ในตอนหนึ่งของหลาย พศ ที่ผ่านมา "กระบี่มีคมทั้งสองด้าน"

ในชีวิตคนเรามีเรื่องราวมากมายที่เป็นเช่นนี้
เม่นมีเพียงขนที่เป็นหนามแหลม ไม่มีขนที่เป็นขน ในยามเหน็บหนาวได้แต่ไกล้ชิดให้ความอบอุ่นแก่กัน และก็มักจะทำให้ขนทิ่มตำฝ่ายหนึ่งเสมอๆ "เราอยู่ด้วยกัน แม้จะทำให้หายหนาว แต่ก็กลับทำให้เจ็บปวดเพราะขนทิ่มตำ ไม่อยู่ด้วยกัน แม้ว่าจะหนาวสักหน่อย แต่ก็ไม่เจ็บ" คนเราก็เช่นกันกับตัวเม่น บางคนมองโลกในแง่ร้าย บางคนมองโลกในแง่ดี บางคนคิดถึงแต่ด้านที่เจ็บปวด กระทั่งลืมไปว่าชีวิตมนุษย์ก็มีด้านที่รื่นรมณ์

เมื่อชมภาพยนตร์ ข้าพเจ้ามักชอบให้มีฉากที่จบที่มีความสุข เมื่ออ่านนวนิยายก็ย่อมชอบให้มีบทจบที่เป็นสุข ข้าพเจ้ารู้สึกอยู่เสมอว่า เรื่องอันไม่สมควร ไม่น่ารื่นรมย์ในชีวิตของคนนั้นมีมากพอแล้ว มากจนไม่ต้องให้เราไปเพิ่มขึ้นอีก สิ่งที่สุขนาฎกรรมแสดงออกมา อาจไม่มีทางลึกซึ้งได้เท่ากับโศกนาฎกรรมเลย จินตภาพของความรื่นรมย์ อาจไม่มีทางลึกซึ้งได้เท่ากับโศกนาฎกรรม

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ผืนแผ่นดินอันตะวันสาดส่องไปทั่วนั้นย่อมจะดีกว่าที่ ซึ่ง "มีเพียงแสงตะเกียงวอมแวมเพียงเลือนลาง" อย่างแน่นอน ข้าพเจ้าก็ยินดีให้ผู้อ่านว่าข้าพเจ้านั้น ช่างดาษดื่นตื่นเขิน ฃ้าพเจ้ายินดีทีจะสรรเสริญความรื่นรมย์ ไม่ยินดีที่จะเขียนถึงความโศกเศร้าเลย

เช้านี้มีแสงอาทิตย์ฉายวอมแวมเป็นบางครั้ง ผลุบบ้างโผล่บ้าง
และเม็ดฝนที่หล่นมาจากท้องฟ้า
ฝนที่เกลื่อนฟ้า
ผมอยู่ในโลกของคนอื่นโดยไม่สามารถปฎิเสธ แน่นอนคงไม่ผิดบาปอย่างไร ถ้าผมพยายามสร้างโลกส่วนตัวของผมเองใช่ไหม จิบกาแฟและบุหรี่มวนต่อมา นั่งบนเก้าอี้ไมีสีขาวทอดสายตามองดูสิ่งรอบตัว ฟังสายฝนเปาะแปะ เช้านี้คงโปรยทั้งวันแน่เลย ช่างสำราญชีวิตจริงๆ

"ความรัก ความทรงจำ และความคิดถึง"

Zigzag

ไร้เทียมทาน

[vespeno90]

ผมเคยอ่านบทรำพึงรำพันของ โกวเล้ง ในตอนหนึ่งของหลาย พศ ที่ผ่านมา "กระบี่มีคมทั้งสองด้าน"

ในชีวิตคนเรามีเรื่องราวมากมายที่เป็นเช่นนี้
เม่นมีเพียงขนที่เป็นหนามแหลม ไม่มีขนที่เป็นขน ในยามเหน็บหนาวได้แต่ไกล้ชิดให้ความอบอุ่นแก่กัน และก็มักจะทำให้ขนทิ่มตำฝ่ายหนึ่งเสมอๆ "เราอยู่ด้วยกัน แม้จะทำให้หายหนาว แต่ก็กลับทำให้เจ็บปวดเพราะขนทิ่มตำ ไม่อยู่ด้วยกัน แม้ว่าจะหนาวสักหน่อย แต่ก็ไม่เจ็บ" คนเราก็เช่นกันกับตัวเม่น บางคนมองโลกในแง่ร้าย บางคนมองโลกในแง่ดี บางคนคิดถึงแต่ด้านที่เจ็บปวด กระทั่งลืมไปว่าชีวิตมนุษย์ก็มีด้านที่รื่นรมณ์

เมื่อชมภาพยนตร์ ข้าพเจ้ามักชอบให้มีฉากที่จบที่มีความสุข เมื่ออ่านนวนิยายก็ย่อมชอบให้มีบทจบที่เป็นสุข ข้าพเจ้ารู้สึกอยู่เสมอว่า เรื่องอันไม่สมควร ไม่น่ารื่นรมย์ในชีวิตของคนนั้นมีมากพอแล้ว มากจนไม่ต้องให้เราไปเพิ่มขึ้นอีก สิ่งที่สุขนาฎกรรมแสดงออกมา อาจไม่มีทางลึกซึ้งได้เท่ากับโศกนาฎกรรมเลย จินตภาพของความรื่นรมย์ อาจไม่มีทางลึกซึ้งได้เท่ากับโศกนาฎกรรม

ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ผืนแผ่นดินอันตะวันสาดส่องไปทั่วนั้นย่อมจะดีกว่าที่ ซึ่ง "มีเพียงแสงตะเกียงวอมแวมเพียงเลือนลาง" อย่างแน่นอน ข้าพเจ้าก็ยินดีให้ผู้อ่านว่าข้าพเจ้านั้น ช่างดาษดื่นตื่นเขิน ฃ้าพเจ้ายินดีทีจะสรรเสริญความรื่นรมย์ ไม่ยินดีที่จะเขียนถึงความโศกเศร้าเลย

เช้านี้มีแสงอาทิตย์ฉายวอมแวมเป็นบางครั้ง ผลุบบ้างโผล่บ้าง
และเม็ดฝนที่หล่นมาจากท้องฟ้า
ฝนที่เกลื่อนฟ้า
ผมอยู่ในโลกของคนอื่นโดยไม่สามารถปฎิเสธ แน่นอนคงไม่ผิดบาปอย่างไร ถ้าผมพยายามสร้างโลกส่วนตัวของผมเองใช่ไหม จิบกาแฟและบุหรี่มวนต่อมา นั่งบนเก้าอี้ไมีสีขาวทอดสายตามองดูสิ่งรอบตัว ฟังสายฝนเปาะแปะ เช้านี้คงโปรยทั้งวันแน่เลย ช่างสำราญชีวิตจริงๆ

"ความรัก ความทรงจำ และความคิดถึง"

Zigzag

[no school today pattaya]

เรื่องฮิปๆของพี่อ่านแล้วผมชอบครับ

ใบหน้าอมทุกข์ของผมหายไปแล้ว และกลายเป็นใบหน้าที่ยิ้มย่อง ทำให้เห็นว่าเราทั้งสองเป็นผู้ชายที่มีใบหน้างามเท่า ที่ผมเคยเห็นมา รูปหน้าพี่นั้นหล่อเหลาผิวเนื้อเกลี้ยงเกลา และมีน้ำเสียงที่ไพเราะเพราะพริ้ง เป็นคนน่ารักและมีความเป็นเพื่อน เป็นพี่ชายอย่างจริงใจ

หน้าลานบ้านกว้างขวางของบ้านพี่นั้นอบอุ่นและสว่างไส ว ตามโต๊ะไม้ทั้งหลายถูกเช็ดถูไว้เป็นมันแวววาว กับข้าวกับปลารวมทั้งเครื่องดื่มสีสันอำพันเลิศรส แกล้มเหล้าปลาตัวใหญ่ปิ้งหอมจากเตาถ่าน น้ำพริกและยำรวมมิตร วางไว้อย่างปราณีต เก้าอี้ทั้งหลายเป็นไม้เก่า ตรงส้่่วนนั่งมันจะเก่ามาก แต่ก็นั่งสบาย ใต้หลังคามุงกระเบื้องมีรถจอดเรียงรายหลายคัน และชั้นตู้เหล็กซ่อนเครื่องไม้เครื่องมือเก็บอย่างเป ็นระเบียบเรียบร้อย

ยามใดมองออกไปท้องทุ่งโล่งเห็นฝนกำลังโปรยปราย กอข้าวเขียวขจี ดูระรื่นสายตาจริงเชียว

"ดื่มเยอะๆนะพี่ซิกแซก"
"สูบบุหรี่ซักมวนไหมพี่?"
"โอ้ย ไม่ครับ พี่หัวเราะกังวานลั่น ผมไม่สูบบหรี่ครับ"
"ตามสบายเลยนะครับ พี่ซิกแซกไม่ต้องเกรงใจ"
"รู้ไหม ผมนั่งรอพี่กับพี่วี พี่ปุ๊ พี่วิน เบนซิน ตั้งแต่เช้าแล้ว"

ผมไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาศได้รู้จักพี่ ผมพูดหลังลดสีอำพันออกจากริมฝีปากและผ่อนคลาย

"อะไรที่ทำให้พี่คิดเช่นนั้น"
"พี่นันสุเป็นพี่ชายผมครับ"
"ผมรักเคารพนับถือพี่ดังญาติสนิท"

ครั้งนั้น ครั้งหนึ่งวันนั้น ที่ท่าวุ้ง เป็นสิ่งสำคัญยิ่งสำหรับเรา
ความรักทำให้ผมยิ้มได้ คิดถึงพี่ทุกวี่ทุกวัน

Zigzag
็

[ปานบางแสน]

สวัสดีครับพี่ชายและพี่ๆno school today pattayaทุกๆท่านด้วยครับผม ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนบ่อยๆรักษาสุขภาพร่างกาย ด้วยนะครับ

ชลบุรีพัทยาวันนี้อากาศดีมากครับ พี่เปิ้ลเองก็เช่นกันต้องดูแลตัวเองเหมือนกันนะ เวลาเราห่างไกลกันมีแต่จดหมายเท่านั้นที่สื่อความคิด ถึง คงอีกไม่นานนะครับที่เราจะได้พบกัน ผมได้แต่คิดอย่างนี้ทุกวันครับ

[capella_man]

ชลบุรีพัทยาวันนี้อากาศดีมากครับ พี่เปิ้ลเองก็เช่นกันต้องดูแลตัวเองเหมือนกันนะ เวลาเราห่างไกลกันมีแต่จดหมายเท่านั้นที่สื่อความคิด ถึง คงอีกไม่นานนะครับที่เราจะได้พบกัน ผมได้แต่คิดอย่างนี้ทุกวันครับ

สวัสดีครับพี่ปาน ตอนนี้อยุธยามีเคร้าว่าฝนจะตกแล้วครับ... คิดถึงพี่เช่นกันครับผม

[no school today pattaya]

สวัสดีครับพี่ปาน ตอนนี้อยุธยามีเคร้าว่าฝนจะตกแล้วครับ... คิดถึงพี่เช่นกันครับผม

ความเคยชินต่อมาผมหย่อนก้นลงบนเก้าอี้สีดำปลายนิ้วเร ียวกดแป้นพิมพ์ หลังจากเดินออกมาจากเฟสบุ๊คของนาฬิกาข้างฝาบอก ตีหนึ่ง 45 นาฑี

สายตามองเห็นกล่องไม้ขีดไฟตราพญานาค วางไว้ข้างเปลือกหอยสีขาวที่เก็บมาจากชายหาด ผมนึกอยากสูบบุหรี่แต่มันอยู่ในกระเป๋ากางเกง ที่พาดไว้บนเก้าอี้ไม้เก่าสีขาวข้างนอก แล้วพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำหมายถึงยิ้มกับเงาตัวเอง ในกระจกแนบผนังอ่างล้างหน้า แล้วย้ายก้นพาตัวเองมาอ่านจดหมาย No School Today Pattaya และอีกหลายกระทู้ถัดไปของบ้านมาสด้า คืนนี้ผมไม่ค่อยง่วงปกติเวลานี้ผมนอนซบหมอนอิงค์แล้ว หมายถึงถ้าไม่เมามาก HA-HA HA

ราตรีนี้ฝนไม่ตก หรืออาจตกแล้วที่อยุธยาและอีกหลายจังหวัดทั่วประเทศไ ทย ในยามที่ฝนตกพรำๆพี่เปิ้ลรำพันตัวอักษรให้ผมอ่านหน่อ ยสิ มันให้อารมณ์ตัวอักษรไหลพริ้วดีเหลือเกิิน พรุ่งนี้เช้าค่อยทักทายอากาศและสิ่งรอบตัวด้วยกันนะ "ฝันดีครับพี่เปิ้ล"

ผมมองแสงดาวที่ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า พี่เปิ้ลลองทายซิว่าผมกำลังคิดถึงใคร?

[capella_man]

ความเคยชินต่อมาผมหย่อนก้นลงบนเก้าอี้สีดำปลายนิ้วเร ียวกดแป้นพิมพ์ หลังจากเดินออกมาจากเฟสบุ๊คของนาฬิกาข้างฝาบอก ตีหนึ่ง 45 นาฑี

สายตามองเห็นกล่องไม้ขีดไฟตราพญานาค วางไว้ข้างเปลือกหอยสีขาวที่เก็บมาจากชายหาด ผมนึกอยากสูบบุหรี่แต่มันอยู่ในกระเป๋ากางเกง ที่พาดไว้บนเก้าอี้ไม้เก่าสีขาวข้างนอก แล้วพาตัวเองเข้าไปในห้องน้ำหมายถึงยิ้มกับเงาตัวเอง ในกระจกแนบผนังอ่างล้างหน้า แล้วย้ายก้นพาตัวเองมาอ่านจดหมาย No School Today Pattaya และอีกหลายกระทู้ถัดไปของบ้านมาสด้า คืนนี้ผมไม่ค่อยง่วงปกติเวลานี้ผมนอนซบหมอนอิงค์แล้ว หมายถึงถ้าไม่เมามาก HA-HA HA

ราตรีนี้ฝนไม่ตก หรืออาจตกแล้วที่อยุธยาและอีกหลายจังหวัดทั่วประเทศไ ทย ในยามที่ฝนตกพรำๆพี่เปิ้ลรำพันตัวอักษรให้ผมอ่านหน่อ ยสิ มันให้อารมณ์ตัวอักษรไหลพริ้วดีเหลือเกิิน พรุ่งนี้เช้าค่อยทักทายอากาศและสิ่งรอบตัวด้วยกันนะ "ฝันดีครับพี่เปิ้ล"

ผมมองแสงดาวที่ลอยเด่นอยู่บนท้องฟ้า พี่เปิ้ลลองทายซิว่าผมกำลังคิดถึงใคร?

สายฝนที่หล่นโปรยปรายในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา ผมนั่งอยู่ที่ระเบียงห้อง ห้องเดิม ความคิดล่องลอยไปไกลคิดถึงใครคนนั้นพี่ชายของผมใช่ไห มเอ่ยที่ผมคิดถึง...สายลม ท้องทะเล เกลียวคลึ่นที่สวยงามแสงสีในยามค่ำคืน ไม่ต้องบอกก็รู้ครับพี่ คนที่พี่รู้ว่าใคร...

[no school today pattaya]

สายฝนที่หล่นโปรยปรายในช่วงค่ำคืนที่ผ่านมา ผมนั่งอยู่ที่ระเบียงห้อง ห้องเดิม ความคิดล่องลอยไปไกลคิดถึงใครคนนั้นพี่ชายของผมใช่ไห มเอ่ยที่ผมคิดถึง...สายลม ท้องทะเล เกลียวคลึ่นที่สวยงามแสงสีในยามค่ำคืน ไม่ต้องบอกก็รู้ครับพี่ คนที่พี่รู้ว่าใคร...

กลิ่นดอกหญ้าและไอความร้อนของกาแฟลอยหอมฟุ้งกระทบจมู กของเวลาเช้านี้อย่างเงียบและรื่นรมย์ ผมเดินไปเล่นเพลงระบบสเตอร์ริโอยืห้อซันโยเครื่องขนา ดกลางสีดำ หรือภาษาสากลเรียกว่า BoomBox ที่วางไว้บนตู้ไม้เก่าผมสร้างบรรยากาศแบบคลาสสิค ปล่อยใจไหลรินไปกับเสียงเพลง จิบกาแฟและอมควันบุหรี่ไม่นานผมปล่อยเป็นควันวงกลมออ กจากริมฝีปากลอยพุ่งไปในอากาศ

"คุณควรทานอะไรที่มีประโยชน์กับร่างกายมากกว่านี้นะค ่ะ" หล่อนหมายถึงปาท่องโก๋กาแฟและควันบุหรี่
แน่นอน-หล่อนรักผมและเป็นห่วงผมแบบไม่ดัตจริตหรือเสแสร้ง ใข่ลวกหนึ่งฟองโรยพริกไทยดำ-เกลือ-และซ๊อสแม็กกี้
"ผมเออออและขอบคุณ "อำไพ ภรรยาที่รักและหล่อนน่ารักเสมอ"

สายลม ท้องทะเล เกลียวคลื่น และความคิดถึง คนข้างกายพี่เปิ้ล ผมไม่เดาและวางรอยยิ้มไว้ที่จอคอมพ์ เธอสบายดีใช่ไหมพี่เปิ้ล หรือวันหยุดสุดสัปดาห์ หากมีเวลาและโอกาศน่ารักพี่เปิ้ลควรพาเธอมานั่งฟังเส ียงคลื่นกระทบฝั่ง ที่สวยงามดังพี่เเปิ้ลรำพันให้ผมอ่าน "ขอบคุณครับ"

[capella_man]

ผมแอบหลงรักในตัวอักษรและจิตนาการของพี่ชายจริงๆครับ เหมือนตัวอักษรเหล่านั้นกำลังสะกดจิตรใจผมไม่ให้ไปไห นไกลจากพี่ได้จริงๆครับผม

กลิ่นดอกหญ้าและไอความร้อนของกาแฟลอยหอมฟุ้งกระทบจมู กของเวลาเช้านี้อย่างเงียบและรื่นรมย์ ผมเดินไปเล่นเพลงระบบสเตอร์ริโอยืห้อซันโยเครื่องขนา ดกลางสีดำ หรือภาษาสากลเรียกว่า BoomBox ที่วางไว้บนตู้ไม้เก่าผมสร้างบรรยากาศแบบคลาสสิค ปล่อยใจไหลรินไปกับเสียงเพลง จิบกาแฟและอมควันบุหรี่ไม่นานผมปล่อยเป็นควันวงกลมออ กจากริมฝีปากลอยพุ่งไปในอากาศ

"คุณควรทานอะไรที่มีประโยชน์กับร่างกายมากกว่านี้นะค ่ะ" หล่อนหมายถึงปาท่องโก๋กาแฟและควันบุหรี่
แน่นอน-หล่อนรักผมและเป็นห่วงผมแบบไม่ดัตจริตหรือเสแสร้ง ใข่ลวกหนึ่งฟองโรยพริกไทยดำ-เกลือ-และซ๊อสแม็กกี้
"ผมเออออและขอบคุณ "อำไพ ภรรยาที่รักและหล่อนน่ารักเสมอ"

สายลม ท้องทะเล เกลียวคลื่น และความคิดถึง คนข้างกายพี่เปิ้ล ผมไม่เดาและวางรอยยิ้มไว้ที่จอคอมพ์ เธอสบายดีใช่ไหมพี่เปิ้ล หรือวันหยุดสุดสัปดาห์ หากมีเวลาและโอกาศน่ารักพี่เปิ้ลควรพาเธอมานั่งฟังเส ียงคลื่นกระทบฝั่ง ที่สวยงามดังพี่เเปิ้ลรำพันให้ผมอ่าน "ขอบคุณครับ"

[ปานบางแสน]

ผมเองก็ชอบรำพึงรำพรรณาตัวหนังสือของพี่เปิ้ลเช่นกัน
มันช่างสวยงามเพลิดเพลินเหมือนดอกไม้เบ่งบาน
ตอนนี้ผมแอบคลั่งไคล้ Boom Box มันคลาสิคเหลือเกิน
วุ่นวายมากครับที่ เฟสบุ๊คผมชักอยากตามเก็บเจ้า Boom Box
เหมือนพี่วี พี่ซิกแซก เหลือเกิน พี่เปิ้ลเคยดูวีดีโอล่าสุดมั้ย ภาค 2
มันม๊าก แต่ผมดึงลงไม่เป็นเลยหยิบเอาภาพพี่ชายของผมคนนี้มาวา งไว้
กับรอยยิ้มของผม อิ่มเอมเต็มใบหน้า..

[capella_man]

ผมเองก็ชอบรำพึงรำพรรณาตัวหนังสือของพี่เปิ้ลเช่นกัน
มันช่างสวยงามเพลิดเพลินเหมือนดอกไม้เบ่งบาน
ตอนนี้ผมแอบคลั่งไคล้ Boom Box มันคลาสิคเหลือเกิน
วุ่นวายมากครับที่ เฟสบุ๊คผมชักอยากตามเก็บเจ้า Boom Box
เหมือนพี่วี พี่ซิกแซก เหลือเกิน พี่เปิ้ลเคยดูวีดีโอล่าสุดมั้ย ภาค 2
มันม๊าก แต่ผมดึงลงไม่เป็นเลยหยิบเอาภาพพี่ชายของผมคนนี้มาวา งไว้
กับรอยยิ้มของผม อิ่มเอมเต็มใบหน้า..

ท่านผู้นี้เท่มากครับพี่ปาน

[no school today pattaya]

ท่านผู้นี้เท่มากครับพี่ปาน

ผมพกพาแบก Boombox โบยบินไปบนนถนนสายนั้นอย่างนกเสรี จากวินาฑีแห่งการปลดปล่อยจากพันธนาการทั้งปวง ผ่านผู้คน ผ่านสายฝน ผ่านน้ำค้างทาบใบไม้ ผ่านแดด ผ่านชายทะเล ผ่านดวงตะวันที่ตัดเส้นขอบฟ้า สู่เวลาแห่งความมืดมิด ชืวิตต้องโบยบินผ่านข้ามไป แม้เหน็บหนาวและมึดมน อ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว ไม่มีสิ่งใดหยุดยั้ง พลังแห่งความปราถนา คุณคงรู้ผมหมายถึงอะไร?

ท้องฟ้าเช้านี้น้ำอุ้มฟ้า ฝนตกลงมาอย่างไม่ขาดสายตั้งแต่เมื่อคืนวาน ทว่าสิ่งนี้กลับกระตุ้นผมเหมือนยาเสพติด ผมต้องมีความรุนแรงในตัวเอง เพราะว่าผมมีปฎิกิริยาต่อความรุนแรงของธรรมชาติ ด้วยความชื่นชมยินดี และสัมผัสได้ จิบกาแฟมองฝนตกพรำๆ ฟังเพลงจาก Boombox โรยควันบุหรี่ ผมสร้างบรรยากาศความสุขง่ายๆ กับวันที่สวยงามกับเธอ ผู้เป็นที่รัก "พี่เปิ้ล กาแฟหรือยังเช้านี้?"(ขอบคุณพี่ชายผู้อยู่เบื้องหลัง ภาพถ่ายความรื่นรมย์ในวันนั้น Jodeci ผู้ไม่เคยปฎิเสธและไม่แยแสเข็มนาฬิกา)

[sippapas]

วันนี้ฝนตกไหลลงที่หน้าต่าง...ของทุกบ้านเลย รักษาสุขภาพกันด้วยครับทุกท่าน

[no school today pattaya]

วันนี้ฝนตกไหลลงที่หน้าต่าง...ของทุกบ้านเลย รักษาสุขภาพกันด้วยครับทุกท่าน

ยังนั่งจิบกาแฟมองความงามของบรรยากาศ ในวันฝนตกพรำ ดอกไม้เบ่งบาน สายลมไหว ไหว เอน ถ้อยคำพี่โหน่งช่างอบอวลไปด้วยรอยยิ้มแป้นบนใบหน้าผม ดูแลตัวเองเช่นกันครับฉันลึกสุดใจ