เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา...วันซวย...ของผม
ภาระกิจไปมาหาสู่จากบ้านของผมที่ลพบุรี ไปสู่บ้านของน้องนุ่นที่ อ.ตาคลี จ.นครสวรรค์ เริ่มขึ้นอีกครัง ไม่แปลกเลยที่ผมจะต้องทำความสะอาดน้องโลมาให้คงสภาพค วามเงางามชนิดที่หมาที่นอนกลางถนนเป็นต้องทำหน้าฉงนเ มื่อเห็นเงาของมันบนเรือนร่างอันเงางามสง่าประดุจดั่ งกระจกวิเศษ ล้อที่ดำเมี่ยมและเงางามเหมือนใหม่อยู่ตลอดเวลาทำให้ สะกดทุกสายตาที่มองมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
http://i1180.photobucket.com/albums/...DSCN0971-1.jpg
http://i1180.photobucket.com/albums/...CN0973-1-1.jpg
http://i1180.photobucket.com/albums/...DSCN0974-1.jpg
ใครเล่าจะคิดว่าวันหนึ่งมันคงจะต้องพบกับจุดจบของมัน แบบไม่คาดคิด เมื่อถึงความเร็วที่ 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง ได้ยินเสียงก้องที่หูด้านซ้าย เสียงดัง ตุ้บ!!! ดังมากชนิดที่ว่าผมต้องหันไปมองหน้าพี่สาวของนุ่นที่ นั่งอยู่เบาะหลังซ้าย พี่สาวนุ่นก็มองไปข้างทาง สักพักหนึ่งก็ได้ยินเสียง แกร็ก แกร็ก ตามจังหวะล้อหมุน ในใจผมคิดว่าวันนี้ผมซวยแน่ ๆ เหตุใดถึงได้ซวยขนาดนี้หนอ... เมื่อจอดรถจนหยุดนิ่งสนิทที่ข้างทาง พี่สาวของนุ่นเปิดประตูก็ได้ยินเสียงดัง ฟี้ด.....ผมไม่สงสัยเลยว่ามันคือเสียงอะไร....
http://i1180.photobucket.com/albums/...7/DSCN0976.jpg
ด้วยความที่ผมมีสติที่ตั้งมั่น ผมจึงออกคำสั่งภายใต้อากาศที่ร้อนระอุริมถนนสายคันคล องว่า ให้นำสัมภาระที่ท้ายรถลงจากรถ พี่สาวนุ่นถามว่า "จะเอาลงทำไม" ผมไม่ตอบ ได้แต่ขนของลงด้วยความรวดเร็ว เปิดช่องเก็บเครื่องมือ แม่แรง และยกยางอะไหล่ออกมาเพื่อสับเปลี่ยน...โดยใช้ประสบกา รณ์ที่เคยขันน็อตล้อให้ป้าแดงที่วังมาลากองมาประยุกต ์ใช้ ซึ่งมารู้หลังจากนั้นไม่กี่นาทีว่า...มันไม่ต่างกัน. ..
http://i1180.photobucket.com/albums/...DSCN0979-1.jpg
เดิมทียางเส้นนี้เคยไปเฉี่ยวกับขอบฟุตบาทซึ่งมีความค ม ทำให้ล้อแม็กซ์บิ่น และยางฉีกขาด (นานแล้ว) และก่อนออกเดินทางก็ได้ไปเช็คลมในโตรเจนมาแล้ว โดยส่วนตัวไม่คิดว่ามันจะระเบิดเพราะไนโตรเจน เพราะมันแทบเป็นไปไม่ได้ ก็ได้แต่คิดว่ามันคงระเบิดเพราะแผลเก่าเป็นแน่แท้... แต่พอก้มลงดูก็ต้องถึงกับตะลึง อึ้ง และตกใจ!!!
http://i1180.photobucket.com/albums/...DSCN0978-1.jpg
ทีแรกคิดว่าใบมีด แต่ลองสังเกตุดี ๆ จึงล่วงรู้ว่ามันคือ "กรรไกร" ที่ไม่มีความคมหลงเหลืออยู่ แต่ที่มันทิ่มทะลุขนาดนี้เป็นเพราะความเร็ว และความซวยทั้งหมดทั้งสิ้น
http://i1180.photobucket.com/albums/...7/DSCN0980.jpg
http://i1180.photobucket.com/albums/...7/DSCN0981.jpg
ขนาดของมันยาวชนิดที่ว่า เปิดรูปให้ใครดูเป็นต้องตกใจกันถ้วนหน้า
http://i1180.photobucket.com/albums/...7/DSCN0983.jpg
หลังจากใส่ยางอะไหล่แล้ว น้องโลมาก็ดูเท่ไม่หยอกเช่นกัน คราวนี้ผู้คนต่างเหลียวมองมากกว่าเก่า
http://i1180.photobucket.com/albums/...79440207_n.jpg
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ความมีสติทำให้เราสามารถเอาชนะความกลัวและภยันตรายได ้ทุกสรรพสิ่ง...
สิ่งที่ตามมาหลอกหลอนผมในทุก ๆ วันที่ผ่านมานี้คือเรื่องเงิน สิ้นเดือนนี้ก็ต้องจ่ายค่าเช่าร้าน ไหนจะค่ายางที่จะต้องเบิกยางจากศูนย์เพื่อมาเปลี่ยนเ พราะขี้เกียจเสียเวลาเดินเรื่องเคลม ขี้เกียจเสียเบี้ยประกันเพิ่ม ไหนจะค่าผ่อนรถที่จะตามมาอีกไม่กี่สิบวัน ไหนจะค่าเน็ตที่บ้าน ไหนจะค่าเน็ตแท็ปเล็ตสามจี เพลานี้กระผมปวดกะบาลมาก...
โชคยังดีที่ร้านของผมจัดโปรโมชั่นลด 15% พอดี จึงทำให้ที่ร้านนั้นเนืองแน่นไปด้วยลูกค้า ขอบคุณลูกค้าจริง ๆ ที่ทำให้ผมฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง เพราะช่วงปิดเทอมนี้เงียบเชียบจริง ๆ เหมือนดั่งเมื่อปีที่แล้วไม่มีผิด...ลูกค้าคือกำลังใ จของผม...
http://i1180.photobucket.com/albums/...01016864_n.jpg
http://i1180.photobucket.com/albums/...70965795_n.jpg
เมื่อช่วงดึกที่ผ่านมาที่หน้าร้านข้าวต้มแห่งหนึ่ง ผมนั่งกินข้าวต้มกับน้องนุ่นท่ามกลางบรรยากาศชิลด์ ๆ ผมแหงนหน้ามองพระจันทร์ ทำให้ผมคิดได้ว่า...พระจันทร์ ไม่มีแสงสว่างเป็นของตัวเอง ต้องอาศัยแสงสว่าจากพระอาทิตย์ ไม่มีความเป็นตัวของตัวเอง ต้องอาศัยผู้อื่น แต่พระจันทร์ก็สดใสและสวยงามอยู่เสมอ ถึงแม้ว่าพระจันทร์จะไม่เคยเปิดเผยด้านมืดให้ผู้อื่น เห็นก็ตาม...ความสดใสคือตัวของเรา เราจงยิ้มรับ และยิ้มสู้กับสิ่งที่พบเจออยู่ตรงหน้า เพื่อความแข็งแกร่งในใจของเรา...ผมพิมพ์มาถึงบรรทัดน ี้ น้ำตาผมไหลออกมา..............เช็ดแล้วล่ะ ราตรีสวัสดิ์ครับ พี่น้องของผม...
http://i1180.photobucket.com/albums/...69059396_n.jpg
Bookmarks