จดหมายจาก no school today pattaya ถึงผู้นำเหล่าทัพ JODECI และผองเพื่อนบ้านมาสด้าคลั

[tummax]

ผมอ่านจดหมายของพี่ๆแล้วมีความสุขครับมันเป็นสเน่ห์อ ย่างหนึ่งนะการเขียนจดหมายแถมยังได้เก็บไว้อ่านได้หล ายรอบ..
ผมไม่เคยเขียนจดหมายครับสมัยผมมัธยม1.ใช้โทรศัพท์บ้า นแล้วคุยกันจีบกันแล้วก็จะต้องโดนบ่นเสมอ.เดียวใครก็ โทรมาไม่ได้หรอกคุยอะไรกันนักหนาเสียงตาผมบ่นมา..
เก็บไว้อ่านคราวต่อไปไม่ได้แต่คำดีๆก็อยู่ในใจเสมอ.. ศรีปัทมา.จารุวรรณ.โชติมา.สุกัลยา.งามนิด.กฤษณา.ป่าน นี้คงมีครอบครัวกันไปหมดแล้วแต่เราก็ยังเก็ยสิ่งดีๆไ ว้ในใจเสมอ..

[ปานบางแสน]

ผมฉีกยิ้มกว้างจนเห็นคราบกาแฟติดตามไรฟัน อ่านจดหมายฉบับน่ารัก กุ๊กกิ๊ก กุ๊กกิ๊ก ของพี่ปานสมัยอดีตตอนเรียนมัธยม ม1/3 ช่างน่ารัก ช่างงดงาม ช่างแสนหวาน หากพิศมัยสตรีรูปงามในชุดนักเรียนสีขาวตัดกระโปรงสีน ้ำเงิน ถือกระเป๋านักเรียน และแป้งผัดบางๆบนใบหน้า นางได้เข้ามาอ่าน ผมเชื่อแน่ว่า นางสาว พิศมัย คงยิ้มแผ่วบางอย่างมีความสุข ในอดีตช่างแสนหวานเป็นร่องรอยเวลาที่น่าจดจำเสมอครับ "แล้วพิศมัยเธอตอบกลับมาอย่างไรบ้างครับ เล่าให้ฟังหน่อยสิ" ฮ่า ฮ่า

ผมหวังว่าในซองจดหมายฉบับสีขาวบริสุทธิ์ที่แสนหวานนี ้ คงไม่ว่างเปล่าเหมือนแก้วกาแฟที่ว่างเปล่าที่วางอยู่ ตรงหน้า

ผมค่อนข้างเขิลเหมือนกันครับพี่ซิกแซก การเขียนจดหมายสมัยนั้นใช้ถ้อยคำง่ายสื่อสารตรงไปตรง มา อย่างเช่นที่พี่เขียนถึง นพวรรณ พี่ใช้คำ เขียนที่ห้องนอนที่แสนเศร้า สุดท้ายนี้แค่นี้ก่อนนะครับ อ่านแล้วตอบด้วย คิดถึงทุกลมหายใจ ผมขนลุกเลยครับ บอกพี่ตามตรงนะ อยากอ่านของนพวรรณจัง ว่าเธอนั้นตอบกลับมาหาพี่อย่างไร? ขอพี่ชายอย่าได้บ่ายเบี่ยง เราแลกกันอ่านนะอย่างน้อย พิศมัย เธอก็ตอบมาถึงผมแล้วครับ

[Atthaporn]

สวัสดีครับพี่ซิกแซก พี่ปานและพี่ตั้ม ผมอ่านจดหมายของพี่ๆแล้ว ของผมคงจะสู้คารมของพี่ๆไม่ได้ โดยเฉพาะพี่ตั้มขนาดไม่ได้เขียนจดหมายยังเยอะขนาดนี้ (ด้วยความเคารพ)
จดหมายฉบับแรกของผมเป็นตอนอยู่มหาลัยครับ
เขียนที่ห้องนอนเล็กๆ
จดหมายฉบับนี้เป็นฉบับแรกที่เราเขียนถึงน้อย(ดำรัสศิ ริ) ช่วงนี้ที่มหาลัยมีกิจกรรมรับน้อง ทุกวันกอล์ฟต้องเข้าร่วมกิจกรรม กลับบ้านประมาณสามสี่ทุ่ม แล้วน้อยละอยู่ที่โน้นเป็นอย่างไรบ้าง คิดถึงกอล์ฟบ้างไหม ส่วนกอล์ฟคิดถึงน้อยทุกวันเลย ปลาทองที่น้อยซื้อให้กอล์ฟตอนนี้มันโตมากแล้วและก็กิ นจุด้วย ทุกวันกลับบ้านกอล์ฟต้องให้อาหารมัน กอล์ฟนั่งมองปลาทองแล้วคิดถึงน้อยเลยเพราะมันแก้มป๋อ งเหมือนน้อย แต่ไม่รู้มันจะนุ่มและหอมเหมือนแก้มน้อยหรือเปล่า แล้วช่วงนี้น้อยเรียนหนักหรือเปล่า เงาไหมต้องจากบ้านไปอยู่คนเดียว
น้อยจะกลับบ้านเมื่อไรกอล์ฟอยากให้น้อยกลับเร็วๆ น้อยจะได้สอนกอล์ฟขับรถ เวลาที่กอล์ฟไปกับน้อยแล้วน้อยเป็นคนขับ กอล์ฟรู้สึกสงสารน้อย กอล์ฟอยากขับให้น้อยนั่งบาง
นี้เป็นข้อความบางส่วนของจดหมายฉบับแรกของผมครับ ข้อความไม่ค่อยหวานเท่าไร
ป.ล. ถ้าคนที่บ้านเปิดเข้ามาอ่านสงสัยบ้านจะแตกครับพี่ซิก แซก พี่ปาน

[capella_man]

ผมค่อนข้างเขิลเหมือนกันครับพี่ซิกแซก การเขียนจดหมายสมัยนั้นใช้ถ้อยคำง่ายสื่อสารตรงไปตรง มา อย่างเช่นที่พี่เขียนถึง นพวรรณ พี่ใช้คำ เขียนที่ห้องนอนที่แสนเศร้า สุดท้ายนี้แค่นี้ก่อนนะครับ อ่านแล้วตอบด้วย คิดถึงทุกลมหายใจ ผมขนลุกเลยครับ บอกพี่ตามตรงนะ อยากอ่านของนพวรรณจัง ว่าเธอนั้นตอบกลับมาหาพี่อย่างไร? ขอพี่ชายอย่าได้บ่ายเบี่ยง เราแลกกันอ่านนะอย่างน้อย พิศมัย เธอก็ตอบมาถึงผมแล้วครับ

ผมนั่งอ่านเรื่องราวมากมาย จากพี่ๆที่เขียนถึงสมัยวัยเยาว์อย่างมีความสุข ครั้งหนึ่งของช่วงชีวิตผม การจะมีแฟนกับเค้าสักคนเป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากสำหรั บคนหน้าตาด่อยอย่างผม แต่ก็อดเสียไม่ได้ที่จะแสวงหากับสิ่งเหล่านั้น ผมเริ่มคิดจะจีบสาวกะเค้าก็ตอนใก้ลจบม.ปลาย เป็นคนที่ผมแอบชื่นชอบอยู่นานครับเป็นปีเลยที่เดียวส มัยนั้นที่บ้านผมยังไม่มีโทรศัพท์ ใช้เขียนจดหมายหาเอา และวิชาภาษาไทยก็ทำให้ผมได้รู้จักเธออย่างเป็นทางการ ด้วยวิชาเขียนจดหมายไทย ผมจำได้ว่าคุณครูให้ขอที่อยู่ที่ของเพื่อนๆที่เราอยา กจะเขียน5คนเธอคือหนึ่งในนั้นครับ ผมพยายามหาวิธีต่างๆนาๆเพื่อที่จะได้ที่อยู่ของเธอแล ้วผมก็ทำสำเร็จจนได้ จดหมายฉบับแรกที่ผมส่งไปหาเธอช่างเรียบง่ายเสียจริงๆ
...../...../......
ถึงเอ๋ จิราพร
สวัสดีเอ๋เราอภิสิทธิ์เองนะเราตื่นเต้นมากที่เขียนจด หมายถึงเธอนี่เป็นจดหมายฉบับแรกในชีวิตเราเลยเราอยาก เขียนมาหาเธอตั้งนานแล้ว แต่เราไม่กล้ากลัวเธอจะว่าเราเราเลยอาสัยวิชาภาษาไทย เป็นสื่อเพื่อเขียนหาเธอ เธอเป็นไงบ้างสบายดีไหมวันหยุดสองวันนี้เธอไปไหนหรือ เปล่า แล้วกินข้าวแล้วหรือยัง ส่วนเรากินแล้วหลายมื้อเลย และตอนนี้เรากำลังตั้งใจเขียนจดหมายฉับบนี้ถึงเธออย่ างตั้งใจอยู่ ที่จริงเรามีเรื่องราวมากมายอยากบอกกับเอ๋นะ แต่เราไม่กล้ากลัวเธอโกรธเอาแต่เมื่อเธอเปิดอ่านจดหม าบฉบับนี้อ่านแล้ว เธอคงจะรู้ว่าเรามีความสุขกับการเขียนจดหมายฉบับนี้ม ากแค่ไหน มีใครเคยบอกเอ๋เปล่าว่าเอ๋น่ารักที่สุดในห้องเลย เราคิดแบบนี้จริงๆ สุดท้ายเราอยากเป็นเพื่อนกับเอ๋นะถ้าเอ๋ไม่รังเกรียจ คนอ้วนๆอย่างเราตอบกลับจดหมายเราด้วยนะเรา เราจะดีใจมากเลย..
ปล.รักและคิดถึง
ผมจบแบบนี้จริงๆครับเพราะไม่รู้จะต่อด้วยอะไรอีกดี กระดาษจากสมุดปกอ่อน ซองจดหมายซื้อที่ร้านขายของชำขอบซองเป็นรูปเครื่องบิ น ติดสแตมป์แล้วส่งตู้ไปรษณีย์อย่างกระวนกระวาย มือสั้นมากตอนนั้น...
ในเช้าวันจันทร์ในวิชาภาษาไทยคุณคูรให้เอาจดหมายที่เ พื่อนเขียนถึงออกมาอ่านหน้าชั้นเรียน เอ๋เลือกเอาจดหมายของผมออกมาอ่าน ผมจำได้ดีว่าตอนนั้นผมแทบจะมุดโต๊ะชั้นเรียนหนีเลยที ่เดียว ทุกอย่างที่ผมเขียนถึงเธอถูกบอกเล่าออกมาอย่างมีเรื่ องราวที่หน้าชั้นเรียนเพื่อนๆในชั้นทุกคนตั้งใจฝังแล ้วหันมาทางผม เพื่อนๆบอกผมว่า เปิ้ลหน้าแดงใหญ่เลยตอนนั้นผมมึนๆงงๆไปหมดทำอะไรไม่ถ ูกได้แต่ก้มหน้ามองพื้นอย่างเดียวเลยหลังหมดชั่วโมงเ ธอเดินมาหาแล้วยิ้มเล็กน้อยทำให้ผมรู้สึกดีจริงๆในตอ นนั้น แล้วนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของผมกับเอ๋ เราก็เริ่มเขียนจดหมายโต้ตอบกันบ่อยขึ้น ได้มีโอกาสไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นครั้งแรก...จากเพื่อ นในกลุ่มก็เริ่มมาเป็นเพื่อนสนิท แล้วก็คบกันเป็นแฟนในช่วงเรียนมหาลัยแต่เวลามักทำให้ บางอย่างเปลี่ยนไป ทั้งผมและเธอ จนถึงทุกวันนี้เธอมีลูกน้อยแล้ว2คนกำลังน่ารักเลยทีเ ดียวและเรายังคงเป็นเพื่อนกันมาจนถึงทุกวันนี้ มีปัญหาต่างก็โทรปรึุกษากันตลอด เธอคือรักแรกของผมครับพี่ๆ อาจจะดูไม่มีอะไรมากแต่สำหรับผม มันอยู่ในส่วนที่ยากจะรบออกไปจริงๆครับ บางครั้งทำให้ผมคิดว่าถึงเราจะไม่มีโอกาสที่จะอยู่รว มกัน แต่เราทั้งสองก็ยังได้ยืนอยู่บนแผ่นดินเดียวกัน ฟ้าเดียวกัน ได้รู้ว่าเธอมีความสุข ถึงแม้บางทีเรื่องเก่าๆจะผุดขึ้นมาทำให้ผมสะเทือนใจบ ้างแต่ผมก็มีความสุขที่จะอยู่กับมันครับผม....

[Atthaporn]

[QUOTE=capella_man;9693775]ผมนั่งอ่านเรื่องราวมากมาย จากพี่ๆที่เขียนถึงสมัยวัยเยาว์อย่างมีความสุข ครั้งหนึ่งของช่วงชีวิตผม การจะมีแฟนกับเค้าสักคนเป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากสำหรั บคนหน้าตาด่อยอย่างผม แต่ก็อดเสียไม่ได้ที่จะแสวงหากับสิ่งเหล่านั้น ผมเริ่มคิดจะจีบสาวกะเค้าก็ตอนใก้ลจบม.ปลาย เป็นคนที่ผมแอบชื่นชอบอยู่นานครับเป็นปีเลยที่เดียวส มัยนั้นที่บ้านผมยังไม่มีโทรศัพท์ ใช้เขียนจดหมายหาเอา และวิชาภาษาไทยก็ทำให้ผมได้รู้จักเธออย่างเป็นทางการ ด้วยวิชาเขียนจดหมายไทย ผมจำได้ว่าคุณครูให้ขอที่อยู่ที่ของเพื่อนๆที่เราอยา กจะเขียน5คนเธอคือหนึ่งในนั้นครับ ผมพยายามหาวิธีต่างๆนาๆเพื่อที่จะได้ที่อยู่ของเธอแล ้วผมก็ทำสำเร็จจนได้ จดหมายฉบับแรกที่ผมส่งไปหาเธอช่างเรียบง่ายเสียจริงๆ
...../...../......
อ่านจดหมายของพี่เปิ้ลแล้วนึกถึงสมัยเรียนมัธยมเลยคร ับ บางเรื่องที่ทำไปในตอนนั้นพอนึกถึงแล้ว ก็อายมากครับ

[sk9991]

ในเมืองวุ่นวาย สันสน ใจฉันพลันคิดถึงเธอ..^^

[capella_man]

[QUOTE=Atthaporn;9694237]

ผมนั่งอ่านเรื่องราวมากมาย จากพี่ๆที่เขียนถึงสมัยวัยเยาว์อย่างมีความสุข ครั้งหนึ่งของช่วงชีวิตผม การจะมีแฟนกับเค้าสักคนเป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากสำหรั บคนหน้าตาด่อยอย่างผม แต่ก็อดเสียไม่ได้ที่จะแสวงหากับสิ่งเหล่านั้น ผมเริ่มคิดจะจีบสาวกะเค้าก็ตอนใก้ลจบม.ปลาย เป็นคนที่ผมแอบชื่นชอบอยู่นานครับเป็นปีเลยที่เดียวส มัยนั้นที่บ้านผมยังไม่มีโทรศัพท์ ใช้เขียนจดหมายหาเอา และวิชาภาษาไทยก็ทำให้ผมได้รู้จักเธออย่างเป็นทางการ ด้วยวิชาเขียนจดหมายไทย ผมจำได้ว่าคุณครูให้ขอที่อยู่ที่ของเพื่อนๆที่เราอยา กจะเขียน5คนเธอคือหนึ่งในนั้นครับ ผมพยายามหาวิธีต่างๆนาๆเพื่อที่จะได้ที่อยู่ของเธอแล ้วผมก็ทำสำเร็จจนได้ จดหมายฉบับแรกที่ผมส่งไปหาเธอช่างเรียบง่ายเสียจริงๆ
...../...../......
อ่านจดหมายของพี่เปิ้ลแล้วนึกถึงสมัยเรียนมัธยมเลยคร ับ บางเรื่องที่ทำไปในตอนนั้นพอนึกถึงแล้ว ก็อายมากครับ

ขอบคุณครับพี่ชาย น้องคิดว่าทุกๆท่านคงเคยผ่านจุดนี้มาแล้วกันทุกคนครั บผม....

[no school today pattaya]

ในเมืองวุ่นวาย สันสน ใจฉันพลันคิดถึงเธอ..^^

บ่ายสามสีนาฑี ไกล้ค่ำแล้ว อากาศในบ้านเหมือนกับใครมาโรยม่านดำเอาไว้ ผมเดินออกมาหน้าระเบียงหน้าบ้าน นั่งทอดสายตามองออกไปข้างนอก ผมพอใจที่จะอยู่ช่นนี้ สามสี่วันมานี้ผมรู้สึกปั่นป่วนกระเพาะ และเศร้าหมอง นั่นสินะผมอาจคิดถึงใครบางคน เมื่อผมพลิกตัวนอน มันเหมือนเข็มสักพันเล่มแทงอยู่ในลำไส้ของผม มันเหมือนสมรภูมิที่รอเวลาระเบิด แต่อาการอย่างนี้ทรมานเหลือเกิน

ภาพความฝันเก่าๆ ภาพของเราสองคน แวบเข้ามาในช่วงที่ผมตื่นและหลับนั้น ผมฝันเห็นพี่เดินไกลลูกหูลูกตาที่ฮ่องกง สายลมโบกโบยพัดยอดหญ้า ยอดข้าวให้ลู่เอน เสียงคนตะโกนโหวกเหวกร้องที่ข้างหลัง ผมมองออกไปไกลท้องทะเล แล้วผมก็เห็นตัวอักษรและภาพถ่ายที่ซ่อนวางไว้ในซองจด หมาย อย่าทิ้งผมไว้อย่างนี้อีกนะ เหมือนเวลาของโลกหยุดหมุนอยู่กับที เหมือนก้อนน้ำแข็งละลายหายไป

ผมดีใจที่พี่กลับมาครับ

ฝนขาดเม็ดบ้างแล้ว ผมยิ้มและพร้อมขยับเคลื่อนตัวเองเสียที

[vespeno90]

ผมอ่านจดหมายของพี่ๆแล้วมีความสุขครับมันเป็นสเน่ห์อ ย่างหนึ่งนะการเขียนจดหมายแถมยังได้เก็บไว้อ่านได้หล ายรอบ..
ผมไม่เคยเขียนจดหมายครับสมัยผมมัธยม1.ใช้โทรศัพท์บ้า นแล้วคุยกันจีบกันแล้วก็จะต้องโดนบ่นเสมอ.เดียวใครก็ โทรมาไม่ได้หรอกคุยอะไรกันนักหนาเสียงตาผมบ่นมา..
เก็บไว้อ่านคราวต่อไปไม่ได้แต่คำดีๆก็อยู่ในใจเสมอ.. ศรีปัทมา.จารุวรรณ.โชติมา.สุกัลยา.งามนิด.กฤษณา.ป่าน นี้คงมีครอบครัวกันไปหมดแล้วแต่เราก็ยังเก็ยสิ่งดีๆไ ว้ในใจเสมอ..

พี่ตั้มลืม "ภาวินี" ไปหรือเปล่าครับพี่??

[no school today pattaya]

ผมอ่านจดหมายของพี่ๆแล้วมีความสุขครับมันเป็นสเน่ห์อ ย่างหนึ่งนะการเขียนจดหมายแถมยังได้เก็บไว้อ่านได้หล ายรอบ..
ผมไม่เคยเขียนจดหมายครับสมัยผมมัธยม1.ใช้โทรศัพท์บ้า นแล้วคุยกันจีบกันแล้วก็จะต้องโดนบ่นเสมอ.เดียวใครก็ โทรมาไม่ได้หรอกคุยอะไรกันนักหนาเสียงตาผมบ่นมา..
เก็บไว้อ่านคราวต่อไปไม่ได้แต่คำดีๆก็อยู่ในใจเสมอ.. ศรีปัทมา.จารุวรรณ.โชติมา.สุกัลยา.งามนิด.กฤษณา.ป่าน นี้คงมีครอบครัวกันไปหมดแล้วแต่เราก็ยังเก็ยสิ่งดีๆไ ว้ในใจเสมอ..

เขียนในห้องเรียนเวลาพักเที่ยง ม1/3

ถึง พิศมัย ที่รักและคิดถึง

วันนี้ผมได้แต่ไม่เป็นอันเรียนเอาเสียเลย การบ้านที่คุณครูให้ทำก็ไม่เสร็จมันไม่มีกระจิตกระใจ ได้แต่คิดถึงแต่เธอ ผมไม่อยากจะคุยกับเพื่อนคนไหน รู้มั๊ยเวลาที่เธอไม่มาโรงเรียนมันเหมือนกับขาดอะไรไ ป ในห้องเรียนถึงจะมีเสียงดังแต่ผมกลับไม่ได้ยินอะไรทั ้งนั้น เห็นเพื่อนบางคู่นั่งเล่นกันผมได้แต่คิดอิจฉา พรุ่งนี้เธอจะมาโรงเรียนมั๊ย อีกไม่กี่วันโรงเรียนไกล้จะปิดเทอมแล้ว ใจเผมไม่อยากให้ปิดหรอก ผมไม่อยากให้มีวันเสาร์และวันอาทิตย์ อยากให้นักเรียนมาเรียนทั้งเดือน

พิศมัยรู้มั๊ย? ผมรักคุณมากแค่ไหน รักคุณมากเท่าฟ้า ขอบคุณมากนะสำหรับเมื่อวานที่ส่งยิ้มให้ ผมเก็บไว้ที่กระเป๋านักเรียนเลยครับ หวังว่าพรุ่งนี้เราคงได้พบกันที่โรงเรียนนะ

รักและคิดถึงครับ
ปาน มาบมะยม

ผมก็คิดถึงจดหมายฉบับนั้นครับพี่ซิกแซก แฟนคนแรกในสมัยเรียนเราไม่ต่างกัน ทุกวันนี้ผมยังคิดถึงเธออยู่ครับ "พิศมัย"
สิ้นสุดการสนทนา


แนบเอกสาร 3818287

ผมนั่งอ่านเรื่องราวมากมาย จากพี่ๆที่เขียนถึงสมัยวัยเยาว์อย่างมีความสุข ครั้งหนึ่งของช่วงชีวิตผม การจะมีแฟนกับเค้าสักคนเป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากสำหรั บคนหน้าตาด่อยอย่างผม แต่ก็อดเสียไม่ได้ที่จะแสวงหากับสิ่งเหล่านั้น ผมเริ่มคิดจะจีบสาวกะเค้าก็ตอนใก้ลจบม.ปลาย เป็นคนที่ผมแอบชื่นชอบอยู่นานครับเป็นปีเลยที่เดียวส มัยนั้นที่บ้านผมยังไม่มีโทรศัพท์ ใช้เขียนจดหมายหาเอา และวิชาภาษาไทยก็ทำให้ผมได้รู้จักเธออย่างเป็นทางการ ด้วยวิชาเขียนจดหมายไทย ผมจำได้ว่าคุณครูให้ขอที่อยู่ที่ของเพื่อนๆที่เราอยา กจะเขียน5คนเธอคือหนึ่งในนั้นครับ ผมพยายามหาวิธีต่างๆนาๆเพื่อที่จะได้ที่อยู่ของเธอแล ้วผมก็ทำสำเร็จจนได้ จดหมายฉบับแรกที่ผมส่งไปหาเธอช่างเรียบง่ายเสียจริงๆ
...../...../......
ถึงเอ๋ จิราพร
สวัสดีเอ๋เราอภิสิทธิ์เองนะเราตื่นเต้นมากที่เขียนจด หมายถึงเธอนี่เป็นจดหมายฉบับแรกในชีวิตเราเลยเราอยาก เขียนมาหาเธอตั้งนานแล้ว แต่เราไม่กล้ากลัวเธอจะว่าเราเราเลยอาสัยวิชาภาษาไทย เป็นสื่อเพื่อเขียนหาเธอ เธอเป็นไงบ้างสบายดีไหมวันหยุดสองวันนี้เธอไปไหนหรือ เปล่า แล้วกินข้าวแล้วหรือยัง ส่วนเรากินแล้วหลายมื้อเลย และตอนนี้เรากำลังตั้งใจเขียนจดหมายฉับบนี้ถึงเธออย่ างตั้งใจอยู่ ที่จริงเรามีเรื่องราวมากมายอยากบอกกับเอ๋นะ แต่เราไม่กล้ากลัวเธอโกรธเอาแต่เมื่อเธอเปิดอ่านจดหม าบฉบับนี้อ่านแล้ว เธอคงจะรู้ว่าเรามีความสุขกับการเขียนจดหมายฉบับนี้ม ากแค่ไหน มีใครเคยบอกเอ๋เปล่าว่าเอ๋น่ารักที่สุดในห้องเลย เราคิดแบบนี้จริงๆ สุดท้ายเราอยากเป็นเพื่อนกับเอ๋นะถ้าเอ๋ไม่รังเกรียจ คนอ้วนๆอย่างเราตอบกลับจดหมายเราด้วยนะเรา เราจะดีใจมากเลย..
ปล.รักและคิดถึง
ผมจบแบบนี้จริงๆครับเพราะไม่รู้จะต่อด้วยอะไรอีกดี กระดาษจากสมุดปกอ่อน ซองจดหมายซื้อที่ร้านขายของชำขอบซองเป็นรูปเครื่องบิ น ติดสแตมป์แล้วส่งตู้ไปรษณีย์อย่างกระวนกระวาย มือสั้นมากตอนนั้น...
ในเช้าวันจันทร์ในวิชาภาษาไทยคุณคูรให้เอาจดหมายที่เ พื่อนเขียนถึงออกมาอ่านหน้าชั้นเรียน เอ๋เลือกเอาจดหมายของผมออกมาอ่าน ผมจำได้ดีว่าตอนนั้นผมแทบจะมุดโต๊ะชั้นเรียนหนีเลยที ่เดียว ทุกอย่างที่ผมเขียนถึงเธอถูกบอกเล่าออกมาอย่างมีเรื่ องราวที่หน้าชั้นเรียนเพื่อนๆในชั้นทุกคนตั้งใจฝังแล ้วหันมาทางผม เพื่อนๆบอกผมว่า เปิ้ลหน้าแดงใหญ่เลยตอนนั้นผมมึนๆงงๆไปหมดทำอะไรไม่ถ ูกได้แต่ก้มหน้ามองพื้นอย่างเดียวเลยหลังหมดชั่วโมงเ ธอเดินมาหาแล้วยิ้มเล็กน้อยทำให้ผมรู้สึกดีจริงๆในตอ นนั้น แล้วนั่นก็คือจุดเริ่มต้นของผมกับเอ๋ เราก็เริ่มเขียนจดหมายโต้ตอบกันบ่อยขึ้น ได้มีโอกาสไปไหนมาไหนด้วยกันเป็นครั้งแรก...จากเพื่อ นในกลุ่มก็เริ่มมาเป็นเพื่อนสนิท แล้วก็คบกันเป็นแฟนในช่วงเรียนมหาลัยแต่เวลามักทำให้ บางอย่างเปลี่ยนไป ทั้งผมและเธอ จนถึงทุกวันนี้เธอมีลูกน้อยแล้ว2คนกำลังน่ารักเลยทีเ ดียวและเรายังคงเป็นเพื่อนกันมาจนถึงทุกวันนี้ มีปัญหาต่างก็โทรปรึุกษากันตลอด เธอคือรักแรกของผมครับพี่ๆ อาจจะดูไม่มีอะไรมากแต่สำหรับผม มันอยู่ในส่วนที่ยากจะรบออกไปจริงๆครับ บางครั้งทำให้ผมคิดว่าถึงเราจะไม่มีโอกาสที่จะอยู่รว มกัน แต่เราทั้งสองก็ยังได้ยืนอยู่บนแผ่นดินเดียวกัน ฟ้าเดียวกัน ได้รู้ว่าเธอมีความสุข ถึงแม้บางทีเรื่องเก่าๆจะผุดขึ้นมาทำให้ผมสะเทือนใจบ ้างแต่ผมก็มีความสุขที่จะอยู่กับมันครับผม....

สวัสดีครับพี่ซิกแซก พี่ปานและพี่ตั้ม ผมอ่านจดหมายของพี่ๆแล้ว ของผมคงจะสู้คารมของพี่ๆไม่ได้ โดยเฉพาะพี่ตั้มขนาดไม่ได้เขียนจดหมายยังเยอะขนาดนี้ (ด้วยความเคารพ)
จดหมายฉบับแรกของผมเป็นตอนอยู่มหาลัยครับ
เขียนที่ห้องนอนเล็กๆ
จดหมายฉบับนี้เป็นฉบับแรกที่เราเขียนถึงน้อย(ดำรัสศิ ริ) ช่วงนี้ที่มหาลัยมีกิจกรรมรับน้อง ทุกวันกอล์ฟต้องเข้าร่วมกิจกรรม กลับบ้านประมาณสามสี่ทุ่ม แล้วน้อยละอยู่ที่โน้นเป็นอย่างไรบ้าง คิดถึงกอล์ฟบ้างไหม ส่วนกอล์ฟคิดถึงน้อยทุกวันเลย ปลาทองที่น้อยซื้อให้กอล์ฟตอนนี้มันโตมากแล้วและก็กิ นจุด้วย ทุกวันกลับบ้านกอล์ฟต้องให้อาหารมัน กอล์ฟนั่งมองปลาทองแล้วคิดถึงน้อยเลยเพราะมันแก้มป๋อ งเหมือนน้อย แต่ไม่รู้มันจะนุ่มและหอมเหมือนแก้มน้อยหรือเปล่า แล้วช่วงนี้น้อยเรียนหนักหรือเปล่า เงาไหมต้องจากบ้านไปอยู่คนเดียว
น้อยจะกลับบ้านเมื่อไรกอล์ฟอยากให้น้อยกลับเร็วๆ น้อยจะได้สอนกอล์ฟขับรถ เวลาที่กอล์ฟไปกับน้อยแล้วน้อยเป็นคนขับ กอล์ฟรู้สึกสงสารน้อย กอล์ฟอยากขับให้น้อยนั่งบาง
นี้เป็นข้อความบางส่วนของจดหมายฉบับแรกของผมครับ ข้อความไม่ค่อยหวานเท่าไร
ป.ล. ถ้าคนที่บ้านเปิดเข้ามาอ่านสงสัยบ้านจะแตกครับพี่ซิก แซก พี่ปาน

ผมค่อนข้างเขิลเหมือนกันครับพี่ซิกแซก การเขียนจดหมายสมัยนั้นใช้ถ้อยคำง่ายสื่อสารตรงไปตรง มา อย่างเช่นที่พี่เขียนถึง นพวรรณ พี่ใช้คำ เขียนที่ห้องนอนที่แสนเศร้า สุดท้ายนี้แค่นี้ก่อนนะครับ อ่านแล้วตอบด้วย คิดถึงทุกลมหายใจ ผมขนลุกเลยครับ บอกพี่ตามตรงนะ อยากอ่านของนพวรรณจัง ว่าเธอนั้นตอบกลับมาหาพี่อย่างไร? ขอพี่ชายอย่าได้บ่ายเบี่ยง เราแลกกันอ่านนะอย่างน้อย พิศมัย เธอก็ตอบมาถึงผมแล้วครับ

เขียนที่ห้องนอนที่แสนเศร้า

ถึง นพวรรณ ที่คิดถึง

วันนี้หลังเรากลับจากโรงเรียนเราก็ออกไปวิ่งเล่นกับเ พื่อนๆที่ข้างบ้านจนมึดค่ำเลย จนย่าเตรียมไม้กวาดไว้ตีหาว่าเราดื้อไม่ช่วยงานบ้านง านช่อง ไม่นานเราก็อ้อมไปที่ข้างหลังของย่าแล้วค่ิอยๆย่องเข ้าไปกอดจนแน่น ไม่นานรอยยิ้มย่าก็เบิกบานแล้วหายโกรธเรา ในระหว่างที่เราเขียนจดหมายถึงเธออยู่นี่ย่านอนหลับแ ล้ว แต่เรานี่สินอนไม่หลับเอาเสียเลย พยายามนอนพลิกไปพลิกมาและข่มตาหลับ มันเห็นแต่ภาพเธออยู่เต็มใบหน้าเราซะเต็มไปหมด เราพูดจริงๆนะ ป่านนี้เธอหลับหรือยัง เธอจะคิดถึงเราเหมือนกับเราคิดถึงเธอหรือเปล่า หมอนข้างก็งอแง ผ้าห่มก็ไม่อบอุ่นเท่ากับรอยยิ้มของเธอ วันนี้เราเห็นเธอคุยอะไรกับประสิทธิ์ (ประสิทธิ์เพื่อนชายของผม) คุยกันเสียตั้งนานทำให้เราอดคิดต่างๆนาๆไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรหรอกเราจะพยายามคิดว่าแค่คุยแบบเพื่อนกั นเท่านั้น

ขนมที่เธอซื้อให้กินตอนเที่ยงเรายังกินไม่หมดเลย เรายังเก็บไว้ในห้องของเราไว้ดูต่างหน้าเมื่อคิดถึงเ ธอ พรุ่งนี้เธอจะมารอเราที่หน้าโรงเรียนอีกไหม แล้วอาทิตย์หน้านี้มีงานวัดเราอยากชวนเธอไปเที่ยวด้ว ยจัง มยุรีก็ไปนะเราไปกันหลายคนสนุกดี หวังว่าเมื่อจดหมายไปถึงมือเธอเราคงได้รับคำตอบนะ อีกไม่กี่วันก็จะสอบแล้วเธออ่านหนังสือบ้างหรือเปล่า แต่ไม่เป็นไรหรอกเธอเรียนเก่งอยู่แล้วนี่ เรานี่สิแย่จัง อ่านไปอ่านมาก็คิดถึงแต่เธอ เราชอบเธอมากนะ เราไม่เคยเห็นใครสวยมากกว่าเธอเลยที่โรงเรียน เราไม่รู้จะเขียนอะไรต่อดีหล่ะ นอกจากจะบอกว่าคิดถึงเธอทุกลมหายใจ

สุดท้ายนี้เราคิดถึงเธอ
อ่านแล้วตอบด้วย
จาก วุฒิกร

ผมมีความสุขที่ดีที่ได้อ่านจดหมายเหล่านี้ และผมขออนุญาติเก็บซองจดหมายที่แสนหวานในวันวานวันนั ้น และผมหวังว่าคงรักษาซองจดหมายความรู้สึกนี้ได้ มันเป็นความสึกที่สบายอารมณ์ และผ่อนคลายพักผ่อนด้วยรอยยิ้มอย่างแท้จริง ผมพอใจอย่างยิ่งที่จะเก็บถ้อยคำที่งดงาม จดหมายทุกฉบับเหล่านี้จะได้มีบรรยากาศแห่งการปลอบใจแ ละความตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน มันเป็นจดหมายที่สำคัญ มีความหฤหรรษ์ มีชีวิตชีวามีรอยยิ้ม มิฉะนั้นกก็ไร้ความสำคัญที่จะเขียน

วันที่เขียน เดือนที่รอ พศ ที่คิดถึง รักและคิดถึงเธอสุดหัวใจ

[capella_man]

เขียนที่ห้องนอนที่แสนเศร้า

ถึง นพวรรณ ที่คิดถึง

วันนี้หลังเรากลับจากโรงเรียนเราก็ออกไปวิ่งเล่นกับเ พื่อนๆที่ข้างบ้านจนมึดค่ำเลย จนย่าเตรียมไม้กวาดไว้ตีหาว่าเราดื้อไม่ช่วยงานบ้านง านช่อง ไม่นานเราก็อ้อมไปที่ข้างหลังของย่าแล้วค่ิอยๆย่องเข ้าไปกอดจนแน่น ไม่นานรอยยิ้มย่าก็เบิกบานแล้วหายโกรธเรา ในระหว่างที่เราเขียนจดหมายถึงเธออยู่นี่ย่านอนหลับแ ล้ว แต่เรานี่สินอนไม่หลับเอาเสียเลย พยายามนอนพลิกไปพลิกมาและข่มตาหลับ มันเห็นแต่ภาพเธออยู่เต็มใบหน้าเราซะเต็มไปหมด เราพูดจริงๆนะ ป่านนี้เธอหลับหรือยัง เธอจะคิดถึงเราเหมือนกับเราคิดถึงเธอหรือเปล่า หมอนข้างก็งอแง ผ้าห่มก็ไม่อบอุ่นเท่ากับรอยยิ้มของเธอ วันนี้เราเห็นเธอคุยอะไรกับประสิทธิ์ (ประสิทธิ์เพื่อนชายของผม) คุยกันเสียตั้งนานทำให้เราอดคิดต่างๆนาๆไม่ได้ แต่ไม่เป็นไรหรอกเราจะพยายามคิดว่าแค่คุยแบบเพื่อนกั นเท่านั้น

ขนมที่เธอซื้อให้กินตอนเที่ยงเรายังกินไม่หมดเลย เรายังเก็บไว้ในห้องของเราไว้ดูต่างหน้าเมื่อคิดถึงเ ธอ พรุ่งนี้เธอจะมารอเราที่หน้าโรงเรียนอีกไหม แล้วอาทิตย์หน้านี้มีงานวัดเราอยากชวนเธอไปเที่ยวด้ว ยจัง มยุรีก็ไปนะเราไปกันหลายคนสนุกดี หวังว่าเมื่อจดหมายไปถึงมือเธอเราคงได้รับคำตอบนะ อีกไม่กี่วันก็จะสอบแล้วเธออ่านหนังสือบ้างหรือเปล่า แต่ไม่เป็นไรหรอกเธอเรียนเก่งอยู่แล้วนี่ เรานี่สิแย่จัง อ่านไปอ่านมาก็คิดถึงแต่เธอ เราชอบเธอมากนะ เราไม่เคยเห็นใครสวยมากกว่าเธอเลยที่โรงเรียน เราไม่รู้จะเขียนอะไรต่อดีหล่ะ นอกจากจะบอกว่าคิดถึงเธอทุกลมหายใจ

สุดท้ายนี้เราคิดถึงเธอ
อ่านแล้วตอบด้วย
จาก วุฒิกร

ผมมีความสุขที่ดีที่ได้อ่านจดหมายเหล่านี้ และผมขออนุญาติเก็บซองจดหมายที่แสนหวานในวันวานวันนั ้น และผมหวังว่าคงรักษาซองจดหมายความรู้สึกนี้ได้ มันเป็นความสึกที่สบายอารมณ์ และผ่อนคลายพักผ่อนด้วยรอยยิ้มอย่างแท้จริง ผมพอใจอย่างยิ่งที่จะเก็บถ้อยคำที่งดงาม จดหมายทุกฉบับเหล่านี้จะได้มีบรรยากาศแห่งการปลอบใจแ ละความตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน มันเป็นจดหมายที่สำคัญ มีความหฤหรรษ์ มีชีวิตชีวามีรอยยิ้ม มิฉะนั้นกก็ไร้ความสำคัญที่จะเขียน

วันที่เขียน เดือนที่รอ พศ ที่คิดถึง รักและคิดถึงเธอสุดหัวใจ
http://image.ohozaa.com/i/72a/Rn9tEw.jpg

ผมนั่งอ่านจดหมายของพี่ชายอย่างตั้งใจ ตัวอักษรที่สวยงามและเรียบง่าย ทุกเรื่องราวที่บรรยายออกมาจนเห็นภาพ เธอผู้นั้นช่างโชคดีเสียเหลือเกินที่ทำให้พี่ชายผิวส ีของผม ต้องนำเรื่องราวน่ารักๆแบบนี้มาบรรยายให้น้องอย่างผม ได้ฟัง เช้าวันนี้เมื่อเธอได้อ่านความนัยต์จากพี่ชาย เธอคงยิ้มหน้าบานทั้งวันเป็นแน่ ผมคิดเช่นนั้นครับ สายลมเย็นแห่งความปราถนาดีที่พี่ชายรำพันไว้ คงจะส่งไปถึงเธอแล้วกระมัง ผมมีความสุขจริงๆครับ ทุกครั้งที่ได้เห็นตัวอักษรของพี่ชายอออกมา เต้นระบำอย่างมีความสุข

[no school today pattaya]

ผมนั่งอ่านจดหมายของพี่ชายอย่างตั้งใจ ตัวอักษรที่สวยงามและเรียบง่าย ทุกเรื่องราวที่บรรยายออกมาจนเห็นภาพ เธอผู้นั้นช่างโชคดีเสียเหลือเกินที่ทำให้พี่ชายผิวส ีของผม ต้องนำเรื่องราวน่ารักๆแบบนี้มาบรรยายให้น้องอย่างผม ได้ฟัง เช้าวันนี้เมื่อเธอได้อ่านความนัยต์จากพี่ชาย เธอคงยิ้มหน้าบานทั้งวันเป็นแน่ ผมคิดเช่นนั้นครับ สายลมเย็นแห่งความปราถนาดีที่พี่ชายรำพันไว้ คงจะส่งไปถึงเธอแล้วกระมัง ผมมีความสุขจริงๆครับ ทุกครั้งที่ได้เห็นตัวอักษรของพี่ชายอออกมา เต้นระบำอย่างมีความสุข

รอยยิ้มของหนุ่มสาว ผู้เดินทางบนเปลือกโลกในนาฑีนั้นจากอดีตสู่ปัจุบัน แตกซ่านบนพื้นพรม เหมือนดอกไม้เบ่งบานยามต้องแสง ให้กับทุกผู้ทุกนามในอารมณ์ถวิล ที่ขีดเขียนวาดลวดลาย บนกระดาษสีขาว จนกลายเป็นเรื่องราวกลิ่นหอมอบอวลเปอะเปื้อนกาลเวลา ด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ แม้ถึงเวลาที่จากกันเพื่อค้นหาเส้นทางของตัวเอง แต่จดหมายรำพันที่แสนหวาน"ยังอยู่"และมันอยู่ต่อไป ในลิ้นชัก ในใต้หมอน บนโตีะเขียนจดหมาย ในห้วงดวงใจ นานและแสนนาน............

[capella_man]

รอยยิ้มของหนุ่มสาว ผู้เดินทางบนเปลือกโลกในนาฑีนั้นจากอดีตสู่ปัจุบัน แตกซ่านบนพื้นพรม เหมือนดอกไม้เบ่งบานยามต้องแสง ให้กับทุกผู้ทุกนามในอารมณ์ถวิล ที่ขีดเขียนวาดลวดลาย บนกระดาษสีขาว จนกลายเป็นเรื่องราวกลิ่นหอมอบอวลเปอะเปื้อนกาลเวลา ด้วยเหตุผลต่างๆนาๆ แม้ถึงเวลาที่จากกันเพื่อค้นหาเส้นทางของตัวเอง แต่จดหมายรำพันที่แสนหวาน"ยังอยู่"และมันอยู่ต่อไป ในลิ้นชัก ในใต้หมอน บนโตีะเขียนจดหมาย ในห้วงดวงใจ นานและแสนนาน............

และยังคงทำให้เราทั้งหลายได้สุขใจทุกครั้งเมื่อเราได ้หยิบจดหมายเหล่านั้นขึ้นมาอ่านอย่างมีความสุข เช้านี้ผมเพริดเพลินกับการที่ได้คุยกับพี่ชายเป็นที่ สุดครับ กาแฟในแก้วใบน้อยของผมเริ่มอุ่นลงบ้างแล้ว แต่กลิ่นหอมยังคงความหอมอยู่ดังเดิม ก็คงไม่ต่างอะไรกับจดหมายฉบับนั้นที่ส่งไปหาเธอ หรือ ที่เธอได้ตอบกลับมา เมื่อเปิดอ่านขึ้นที่ไรบางครั้งผมก็แอบยิ้มทั้งน้ำตา ในห้องนอนของผมครับ.....

[no school today pattaya]

และยังคงทำให้เราทั้งหลายได้สุขใจทุกครั้งเมื่อเราได ้หยิบจดหมายเหล่านั้นขึ้นมาอ่านอย่างมีความสุข เช้านี้ผมเพริดเพลินกับการที่ได้คุยกับพี่ชายเป็นที่ สุดครับ กาแฟในแก้วใบน้อยของผมเริ่มอุ่นลงบ้างแล้ว แต่กลิ่นหอมยังคงความหอมอยู่ดังเดิม ก็คงไม่ต่างอะไรกับจดหมายฉบับนั้นที่ส่งไปหาเธอ หรือ ที่เธอได้ตอบกลับมา เมื่อเปิดอ่านขึ้นที่ไรบางครั้งผมก็แอบยิ้มทั้งน้ำตา ในห้องนอนของผมครับ.....

เมื่อคืนผมนอนหลับสบายและกระปรี่กระเปร่าขึ้นมาก ลูกค้าที่ร้านก็น่ารัก ผีเสื้อราตรีก็เปร่งปรั่งด้วยรอยยิ้ม ฝรั่งผิวสีเผือกและสีผิวมะเกลื่อนักท่องเที่ยวนานาชา ติ คับคั่งเดินบนถนนสีสันในเดือนพฤศจิกายน เสียงคลื่นซัดกระทบฝั่งสม่ำเสมอ ลมหนาวโชยมาแล้ว ผมคิดถึงเสื้อเบสบอลที่อยู่ในตู้เสื้อผ้า เช้านี้เวลาล่วงเลยไปพอๆกับกระเพาะของผม กาแฟเแก้วแรกเริ่มแล้ว หากไม่มีจดหมายฉบับนั้นผมคงไม่สนิทสนมกับนพวรรณ หากไม่มีจดหมาย No School Today Pattaya ผมคงไม่รู้จักกับพี่เปิ้ลและพี่น้องที่รักนับถือที่บ ้านมาสด้า

หนุ่มสาวบางคู่กำลังร้องไห้ หนุ่มสาวบางคู่กำลังนั่งหยอกล้อกระเซ้าเย้าแหย่ ผมนาฑีนี้กำลังนั่งอ่านจดหมายฉบับน่ารักของพี่เปิ้ลด ้วยรอยยิ้มประดับบนใบหน้า

อะไรอีกที่น่ารักในฤดูหนาวนอกจากสายลมและซองจดหมายสี สวย?

[ปานบางแสน]

เมื่อคืนผมนอนหลับสบายและกระปรี่กระเปร่าขึ้นมาก ลูกค้าที่ร้านก็น่ารัก ผีเสื้อราตรีก็เปร่งปรั่งด้วยรอยยิ้ม ฝรั่งผิวสีเผือกและสีผิวมะเกลื่อนักท่องเที่ยวนานาชา ติ คับคั่งเดินบนถนนสีสันในเดือนพฤศจิกายน เสียงคลื่นซัดกระทบฝั่งสม่ำเสมอ ลมหนาวโชยมาแล้ว ผมคิดถึงเสื้อเบสบอลที่อยู่ในตู้เสื้อผ้า เช้านี้เวลาล่วงเลยไปพอๆกับกระเพาะของผม กาแฟเแก้วแรกเริ่มแล้ว หากไม่มีจดหมายฉบับนั้นผมคงไม่สนิทสนมกับนพวรรณ หากไม่มีจดหมาย No School Today Pattaya ผมคงไม่รู้จักกับพี่เปิ้ลและพี่น้องที่รักนับถือที่บ ้านมาสด้า

หนุ่มสาวบางคู่กำลังร้องไห้ หนุ่มสาวบางคู่กำลังนั่งหยอกล้อกระเซ้าเย้าแหย่ ผมนาฑีนี้กำลังนั่งอ่านจดหมายฉบับน่ารักของพี่เปิ้ลด ้วยรอยยิ้มประดับบนใบหน้า

อะไรอีกที่น่ารักในฤดูหนาวนอกจากสายลมและซองจดหมายสี สวย?

ผมนั่งอยู่ที่ทำงานและอ่านจดหมาย ทุกฉบับผ่านไปอย่างช้าๆ อ่านซ้ำแล้วซ้ำอีก วนไปวนมาอยู่อย่างนั้น อะไรอีกที่งดงามกว่าตัวอักษรในซองจดหมายสีสวย คำตอบผมนอกจากรอยยิ้มและตัวอักษรของพี่ๆที่ร่ายยาวทั ้งเป็นจังหวะสละสลวย ไม่มีครับ นพวรรณเธอตอบกลับมาหรือยังพี่ช่วยเล่าให้ผมฟังบ้างสิ ?"