จดหมายจาก no school today pattaya ถึงผู้นำเหล่าทัพ JODECI และผองเพื่อนบ้านมาสด้าคลั

[jodeci]

เวลา 04:39น. (มีเสียงไก่ขัน มีเสียงมอไซด์วิ่งผ่านหน้าบ้านไป)

เขียนที่บ้านเช่าเก่าๆยุค80's

ถึงพี่ชายที่เคารพ

ผมนอนไม่หลับมาสองวันแล้ว เพราะว่าผมไอเสียงดังจนปลุกทุกโสตประสาทในร่างกายให้ ตื่นขึ้นมาเพราะแรงสั่นสะเทือนของลมที่พ่นออกจากกระบ ังลมผ่านลำคอ ไอจนปวดหัว...หลังจากที่พึ่งเยียวยารักษาตัวจนหายจาก การดื่มเหล้าหนักจนเป็นไข้ absolute3ลิตรกับเหล่าทวยเทพระดับบ้านนอก ทุกคนต่างยอมรับมัน เหล้าขาวสวีเดนกับหนังควายจี่...

ตอนนี้ก็เหลือแค่อาการไอ...ก็ยังไหวอยู่ ผมตื่นเดินย่ำไปบนพื้นไม้กระดานแห้งๆ เก่าๆเพื่อไปเปิดไฟ กว่าสายตาจะปรับแสงได้ก็ใช้เวลาซักแป๊ปนึง ร่างกายเหมือนคนครึ่งหลับครึ่งตื่น เดินแคะขี้ตา สูดน้ำมูกไปกดกาต้มน้ำแล้วเดินไปฉี่...หนาวจนหำหดเหล ือแค่นี้เอง ผมคิดในใจ...

ผมผ่านชีวิตวัยเด็กที่ไม่สู้แข็งแรงนัก มักจะมีโรคภัยไข้เจ็บให้นอนซมอยู่กับบ้านแต่ผมก็เป็น เด็กซุกซนคนหนึ่งที่พอหายไข้ก็จะวิ่งเล่นตามลานวัดกั บเพื่อนๆจนค่ำ เวลาที่ผมไม่สบาย เพื่อนที่ทำให้ผมไม่เหงาเลยคือหนังสือ ผมชอบอ่านหนังสือ ตัวอักษรเหล่านี้คือเพื่อนสนิทยามที่ผมเจ็บป่วย คือสหายยามผมท้อแท้ คือเสียงหัวเราะยามผมร่าเริง ผมมีตัวอักษรเป็นเพื่อนมามากกว่า30ปี เราเหมือนจะรู้จักกันดีแต่บางทีก็ไม่...

ที่ผมชอบเขียนหนังสือก็เพราะว่ามันเป็นการส่งสารได้ท รงพลังที่สุดทีใกล้กับความนึกคิดของจิตใจของผม ร่างกายอาจจะแสดงอาการไม่สบายจากตัวร้อน หรือมีบาดแผลให้ทราบว่าเราบาดเจ็บ จิตใจที่หดหู่ก็ทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าแลดูทรุดโทรม ความสัมพันธ์ของจิตใจและร่างกายเป็นสมดุลกัน เขาสื่อสารถึงกัน แต่ตัวอักษรจากความนึกคิดคือตัวระครที่สามที่เล่าควา มเป็นไปทั้งหมด

ฉันเหงา ฉันป่วย ฉันร่าเริง ฉันผิดหวัง ผมจะใช้ตัวอักษรเหล่านี้ตามความนึกคิดเพื่อเล่าความเ ป็นไปต่างๆ เหมือนดั่งที่พี่ชายที่ร่ายตัวอักษร ประดิษฐ์ออกมาเป็นคำที่สวยงาม

เพื่อนที่ดีที่สุดของผมในเวลานี้กำลังสื่อสารจากความ รู้สึกของพี่ชายที่พรรณาถึงความรู้สึกต่างๆ...

ลงท้ายว่าอย่างไรดี ผมพร้อมจะไปชงกาแฟแล้ว กาแฟซักแก้วแล้วบอกว่าคิดถึงดีมั้ย จะได้ไม่เหงาจนเกินไป...

คิดถึงเสมอครับ

jodeci

[octzilla]

ฝุ่น..ละอองเขม่าเถ้าผงที่ค่อยๆโรยตัว พอกพูนเนื่นนาน เคลือบผิวชั้นต่อชั้น ปีต่อปี...ได้บ่งบอกถึงความคร่ำของวัตถุที่ถูกเก็บ มันเก่าครับเจ้าหุ่นตัวนี้ "เกรท มาชิงก้า แซด" ตัวแรกของเวอร์ชั่น เป็นหนังการ์ตูนญี่ปุ่นที่ผมนั่งดูทางทีวีอย่างใจจดจ ่อ สมัยที่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆเท่าน้องพรูเห็นจะได้...ผ มมอบให้ เพราะมันจะได้ไปอยู่ในฝูงซุปเปอร์ฮีโร่และของเล่นร่ว มยุคสมัยของมันอย่างเต็มภาคภูมิ..ของผู้ที่ผมเห็นว่า สมควร..และ..คุณน้องชาย ได้สิทธิ์นั้นเมื่อวันวานที่ไปเยือนบูรพาวิถีครับ..แ ละถ้าผมนึกถึงมัน..ผมก็จะไปชะเง้อดูในตู้ที่บ้านน้อง ชายพร้อมจิบกาแฟกรุ่นๆ มันก็คงสุขีดีนะครับ...ผมคิดอย่างนั้น..ของที่เหมาะส มย่อมเป็นของผู้ที่เหมาะสมครับ..ด้วยความรักและคิดถึ ง...พี่ชายขี้เล่นคนนึง5555...ถ้าอยากเช็ดฝุ่นออกก็ไ ม่ว่ากระไรครับ..ผมแบกไปเพราะอยากให้เช็ดด้วยมือที่ล ะเอียดอ่อนของน้องชายเอง..เวลาเราทำความสะอาดสิ่งใดอ ย่างปราณีต..เราจะรู้ถึงส่วนประกอบและจดจำรายละเอียด ของมันได้อย่างละเอียดละออทุกสัดส่วน และจะจำในความทรงจำอย่างแม่นยำครับ...

[a_tez]

เวลา 04:39น. (มีเสียงไก่ขัน มีเสียงมอไซด์วิ่งผ่านหน้าบ้านไป)

เขียนที่บ้านเช่าเก่าๆยุค80's

ถึงพี่ชายที่เคารพ

ผมนอนไม่หลับมาสองวันแล้ว เพราะว่าผมไอเสียงดังจนปลุกทุกโสตประสาทในร่างกายให้ ตื่นขึ้นมาเพราะแรงสั่นสะเทือนของลมที่พ่นออกจากกระบ ังลมผ่านลำคอ ไอจนปวดหัว...หลังจากที่พึ่งเยียวยารักษาตัวจนหายจาก การดื่มเหล้าหนักจนเป็นไข้ absolute3ลิตรกับเหล่าทวยเทพระดับบ้านนอก ทุกคนต่างยอมรับมัน เหล้าขาวสวีเดนกับหนังควายจี่...

ตอนนี้ก็เหลือแค่อาการไอ...ก็ยังไหวอยู่ ผมตื่นเดินย่ำไปบนพื้นไม้กระดานแห้งๆ เก่าๆเพื่อไปเปิดไฟ กว่าสายตาจะปรับแสงได้ก็ใช้เวลาซักแป๊ปนึง ร่างกายเหมือนคนครึ่งหลับครึ่งตื่น เดินแคะขี้ตา สูดน้ำมูกไปกดกาต้มน้ำแล้วเดินไปฉี่...หนาวจนหำหดเหล ือแค่นี้เอง ผมคิดในใจ...

ผมผ่านชีวิตวัยเด็กที่ไม่สู้แข็งแรงนัก มักจะมีโรคภัยไข้เจ็บให้นอนซมอยู่กับบ้านแต่ผมก็เป็น เด็กซุกซนคนหนึ่งที่พอหายไข้ก็จะวิ่งเล่นตามลานวัดกั บเพื่อนๆจนค่ำ เวลาที่ผมไม่สบาย เพื่อนที่ทำให้ผมไม่เหงาเลยคือหนังสือ ผมชอบอ่านหนังสือ ตัวอักษรเหล่านี้คือเพื่อนสนิทยามที่ผมเจ็บป่วย คือสหายยามผมท้อแท้ คือเสียงหัวเราะยามผมร่าเริง ผมมีตัวอักษรเป็นเพื่อนมามากกว่า30ปี เราเหมือนจะรู้จักกันดีแต่บางทีก็ไม่...

ที่ผมชอบเขียนหนังสือก็เพราะว่ามันเป็นการส่งสารได้ท รงพลังที่สุดทีใกล้กับความนึกคิดของจิตใจของผม ร่างกายอาจจะแสดงอาการไม่สบายจากตัวร้อน หรือมีบาดแผลให้ทราบว่าเราบาดเจ็บ จิตใจที่หดหู่ก็ทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าแลดูทรุดโทรม ความสัมพันธ์ของจิตใจและร่างกายเป็นสมดุลกัน เขาสื่อสารถึงกัน แต่ตัวอักษรจากความนึกคิดคือตัวระครที่สามที่เล่าควา มเป็นไปทั้งหมด

ฉันเหงา ฉันป่วย ฉันร่าเริง ฉันผิดหวัง ผมจะใช้ตัวอักษรเหล่านี้ตามความนึกคิดเพื่อเล่าความเ ป็นไปต่างๆ เหมือนดั่งที่พี่ชายที่ร่ายตัวอักษร ประดิษฐ์ออกมาเป็นคำที่สวยงาม

เพื่อนที่ดีที่สุดของผมในเวลานี้กำลังสื่อสารจากความ รู้สึกของพี่ชายที่พรรณาถึงความรู้สึกต่างๆ...

ลงท้ายว่าอย่างไรดี ผมพร้อมจะไปชงกาแฟแล้ว กาแฟซักแก้วแล้วบอกว่าคิดถึงดีมั้ย จะได้ไม่เหงาจนเกินไป...

คิดถึงเสมอครับ

jodeci

อากาศตอนนี้ทำให้ที่นอนนี้มีพลังเหมือนที่นอนดูดวิญญ าณ นอนเเล้วไม่อยากจะลุก เเสงเเดดเเทงตาทำให้รู้ว่าเวลานอนได้หมดลง
ต้องเรื่มต้นงานสำหรับวันใหม่......วันๆได้แต่ปล่อยใ จให้ล่องลอยไป ไปไกลเกินกว่าจะเป็นความจริง นี้เรายังฝันอยู่อีกหรอ
บอกตัวเองให้ตื่นๆๆ.....หูได้ยินพอชัดบ้างไม่ชัดบ้าง เสียงเด็กน้อยร้องเพลงชาติ ท้องบทสวดมนตร์ พร้อมกับกล่าวคำขวัญประจำโรงเรียน

ต้องเเต่ย้ายมาทีทำงานใหม่รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นนัก เรียนอีกครั้งสนุกดี....ได้เจอเพื่อนเก่าๆที่เคยเรีย นตอนนี้ได้มาทำงานด้วยกันอีก
ตกเย็นออกไปเเรดตามประสาชายโหด...555+ รู้ตัวอีกที่ไฟในร้านเปิดสว่างหมดเเล้วเป็นสัญญาณเตื อนว่าต้องกลับ....ใจหลุดลอยไปเเล้ว
นั้นเป็นเพราะอากาศเมา....รู้ตัวอีกทีร่างกายเราได้อ ยู่บนที่นอนเรียบร้อยเเล้ว เช้านี้รู้สึกว่าอยากจะนอนต่อ อากาศมันดีมากๆ

สวัสดีตอนสาย (มาทำงานสายครับ)

ฝุ่น..ละอองเขม่าเถ้าผงที่ค่อยๆโรยตัว พอกพูนเนื่นนาน เคลือบผิวชั้นต่อชั้น ปีต่อปี...ได้บ่งบอกถึงความคร่ำของวัตถุที่ถูกเก็บ มันเก่าครับเจ้าหุ่นตัวนี้ "เกรท มาชิงก้า แซด" ตัวแรกของเวอร์ชั่น เป็นหนังการ์ตูนญี่ปุ่นที่ผมนั่งดูทางทีวีอย่างใจจดจ ่อ สมัยที่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆเท่าน้องพรูเห็นจะได้...ผ มมอบให้ เพราะมันจะได้ไปอยู่ในฝูงซุปเปอร์ฮีโร่และของเล่นร่ว มยุคสมัยของมันอย่างเต็มภาคภูมิ..ของผู้ที่ผมเห็นว่า สมควร..และ..คุณน้องชาย ได้สิทธิ์นั้นเมื่อวันวานที่ไปเยือนบูรพาวิถีครับ..แ ละถ้าผมนึกถึงมัน..ผมก็จะไปชะเง้อดูในตู้ที่บ้านน้อง ชายพร้อมจิบกาแฟกรุ่นๆ มันก็คงสุขีดีนะครับ...ผมคิดอย่างนั้น..ของที่เหมาะส มย่อมเป็นของผู้ที่เหมาะสมครับ..ด้วยความรักและคิดถึ ง...พี่ชายขี้เล่นคนนึง5555...ถ้าอยากเช็ดฝุ่นออกก็ไ ม่ว่ากระไรครับ..ผมแบกไปเพราะอยากให้เช็ดด้วยมือที่ล ะเอียดอ่อนของน้องชายเอง..เวลาเราทำความสะอาดสิ่งใดอ ย่างปราณีต..เราจะรู้ถึงส่วนประกอบและจดจำรายละเอียด ของมันได้อย่างละเอียดละออทุกสัดส่วน และจะจำในความทรงจำอย่างแม่นยำครับ...

เเก่วะ......555+ "เกรท มาชิงก้า แซด" ไม่รู้จัก รู้จักเเต่หน้ากากเสือ.......

[octzilla]

อากาศตอนนี้ทำให้ที่นอนนี้มีพลังเหมือนที่นอนดูดวิญญ าณ นอนเเล้วไม่อยากจะลุก เเสงเเดดเเทงตาทำให้รู้ว่าเวลานอนได้หมดลง
ต้องเรื่มต้นงานสำหรับวันใหม่......วันๆได้แต่ปล่อยใ จให้ล่องลอยไป ไปไกลเกินกว่าจะเป็นความจริง นี้เรายังฝันอยู่อีกหรอ
บอกตัวเองให้ตื่นๆๆ.....หูได้ยินพอชัดบ้างไม่ชัดบ้าง เสียงเด็กน้อยร้องเพลงชาติ ท้องบทสวดมนตร์ พร้อมกับกล่าวคำขวัญประจำโรงเรียน

ต้องเเต่ย้ายมาทีทำงานใหม่รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นนัก เรียนอีกครั้งสนุกดี....ได้เจอเพื่อนเก่าๆที่เคยเรีย นตอนนี้ได้มาทำงานด้วยกันอีก
ตกเย็นออกไปเเรดตามประสาชายโหด...555+ รู้ตัวอีกที่ไฟในร้านเปิดสว่างหมดเเล้วเป็นสัญญาณเตื อนว่าต้องกลับ....ใจหลุดลอยไปเเล้ว
นั้นเป็นเพราะอากาศเมา....รู้ตัวอีกทีร่างกายเราได้อ ยู่บนที่นอนเรียบร้อยเเล้ว เช้านี้รู้สึกว่าอยากจะนอนต่อ อากาศมันดีมากๆ

สวัสดีตอนสาย (มาทำงานสายครับ)



เเก่วะ......555+ "เกรท มาชิงก้า แซด" ไม่รู้จัก รู้จักเเต่หน้ากากเสือ.......

ไอ้หอยหลอดอุ้ย...หน้ากากเสือมันเก่ากว่านะวุ้ย..555

[a_tez]

ไอ้หอยหลอดอุ้ย...หน้ากากเสือมันเก่ากว่านะวุ้ย..555

อ้าวหรอ.........5555+

[no school today pattaya]

อ้าวหรอ.........5555+

555 งงเหรอพี่อุ้ยหนวด ถึงกับอ้าว อิอิ..คิดฮอดเด้

[ปุ๊ทะริ]

................เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆกระทู ้นี้เหมาะสำหรับคนรักการอ่านจริงๆๆนะครับ......สงสาร ก็แต่พวกคนสายตายาวอ่ะ555555

[octzilla]

555 งงเหรอพี่อุ้ยหนวด ถึงกับอ้าว อิอิ..คิดฮอดเด้

สงสัยวันไหนว่างๆต้องหาไปเยี่ยมอีกรอบแล้วครับ...เพร าะพี่ลืมน้ำพริกปากแดงเอาไว้ที่ม้านั่งหน้าบ้าน เล่นกะน้องพรูจนเพลิน( หาเรื่องกลับไปอีกตะหาก..5555)....ฝากใส่ตู้เย็นไว้ด ้วยละ..5555

[no school today pattaya]

สงสัยวันไหนว่างๆต้องหาไปเยี่ยมอีกรอบแล้วครับ...เพร าะพี่ลืมน้ำพริกปากแดงเอาไว้ที่ม้านั่งหน้าบ้าน เล่นกะน้องพรูจนเพลิน( หาเรื่องกลับไปอีกตะหาก..5555)....ฝากใส่ตู้เย็นไว้ด ้วยละ..5555

แงๆ พี่อ๊อกลืมน้ำพริกจริงๆด้วย จะโทรบอกก็คิดว่าพี่อ๊อกคงจะไปไกลแล้ว...แต่ไม่เป็นใ รค่ะ อยากให้กลับมากินข้าวที่บ้าน
และมาเอาน้ำพริกเอง...อีกรอบ 555 เสียดายจังที่รักเองก็ลืม...รอนะคะ พี่อ๊อก คราวหน้าห้ามลืม!! ถ้าลืมมีปรับ 555
คิดถึงนะคะ น้องพรูอยากเล่นกับพี่น้ำและลุงอ๊อกอีก..

[octzilla]

แงๆ พี่อ๊อกลืมน้ำพริกจริงๆด้วย จะโทรบอกก็คิดว่าพี่อ๊อกคงจะไปไกลแล้ว...แต่ไม่เป็นใ รค่ะ อยากให้กลับมากินข้าวที่บ้าน
และมาเอาน้ำพริกเอง...อีกรอบ 555 เสียดายจังที่รักเองก็ลืม...รอนะคะ พี่อ๊อก คราวหน้าห้ามลืม!! ถ้าลืมมีปรับ 555
คิดถึงนะคะ น้องพรูอยากเล่นกับพี่น้ำและลุงอ๊อกอีก..

55555..มัวแต่ยกหลบเจ้าแมวตัวป่วนนะสิ..ย้ายไปก็ย้าย มาจนลืมหยิบขึ้นรถเลย..ตอนแรกว่าจะยกไปใส่รถก่อนแล้ว .งแต่ก็เห็นว่าแดดมันแรง กลัวน้ำพริกจะบูดซะ..555..ไว้หาเรื่องไปใหม่นะน้องรั กหลานเพลงและหลานพรู5555

[no school today pattaya]

เวลา 04:39น. (มีเสียงไก่ขัน มีเสียงมอไซด์วิ่งผ่านหน้าบ้านไป)

เขียนที่บ้านเช่าเก่าๆยุค80's

ถึงพี่ชายที่เคารพ

ผมนอนไม่หลับมาสองวันแล้ว เพราะว่าผมไอเสียงดังจนปลุกทุกโสตประสาทในร่างกายให้ ตื่นขึ้นมาเพราะแรงสั่นสะเทือนของลมที่พ่นออกจากกระบ ังลมผ่านลำคอ ไอจนปวดหัว...หลังจากที่พึ่งเยียวยารักษาตัวจนหายจาก การดื่มเหล้าหนักจนเป็นไข้ absolute3ลิตรกับเหล่าทวยเทพระดับบ้านนอก ทุกคนต่างยอมรับมัน เหล้าขาวสวีเดนกับหนังควายจี่...

ตอนนี้ก็เหลือแค่อาการไอ...ก็ยังไหวอยู่ ผมตื่นเดินย่ำไปบนพื้นไม้กระดานแห้งๆ เก่าๆเพื่อไปเปิดไฟ กว่าสายตาจะปรับแสงได้ก็ใช้เวลาซักแป๊ปนึง ร่างกายเหมือนคนครึ่งหลับครึ่งตื่น เดินแคะขี้ตา สูดน้ำมูกไปกดกาต้มน้ำแล้วเดินไปฉี่...หนาวจนหำหดเหล ือแค่นี้เอง ผมคิดในใจ...

ผมผ่านชีวิตวัยเด็กที่ไม่สู้แข็งแรงนัก มักจะมีโรคภัยไข้เจ็บให้นอนซมอยู่กับบ้านแต่ผมก็เป็น เด็กซุกซนคนหนึ่งที่พอหายไข้ก็จะวิ่งเล่นตามลานวัดกั บเพื่อนๆจนค่ำ เวลาที่ผมไม่สบาย เพื่อนที่ทำให้ผมไม่เหงาเลยคือหนังสือ ผมชอบอ่านหนังสือ ตัวอักษรเหล่านี้คือเพื่อนสนิทยามที่ผมเจ็บป่วย คือสหายยามผมท้อแท้ คือเสียงหัวเราะยามผมร่าเริง ผมมีตัวอักษรเป็นเพื่อนมามากกว่า30ปี เราเหมือนจะรู้จักกันดีแต่บางทีก็ไม่...

ที่ผมชอบเขียนหนังสือก็เพราะว่ามันเป็นการส่งสารได้ท รงพลังที่สุดทีใกล้กับความนึกคิดของจิตใจของผม ร่างกายอาจจะแสดงอาการไม่สบายจากตัวร้อน หรือมีบาดแผลให้ทราบว่าเราบาดเจ็บ จิตใจที่หดหู่ก็ทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าแลดูทรุดโทรม ความสัมพันธ์ของจิตใจและร่างกายเป็นสมดุลกัน เขาสื่อสารถึงกัน แต่ตัวอักษรจากความนึกคิดคือตัวระครที่สามที่เล่าควา มเป็นไปทั้งหมด

ฉันเหงา ฉันป่วย ฉันร่าเริง ฉันผิดหวัง ผมจะใช้ตัวอักษรเหล่านี้ตามความนึกคิดเพื่อเล่าความเ ป็นไปต่างๆ เหมือนดั่งที่พี่ชายที่ร่ายตัวอักษร ประดิษฐ์ออกมาเป็นคำที่สวยงาม

เพื่อนที่ดีที่สุดของผมในเวลานี้กำลังสื่อสารจากความ รู้สึกของพี่ชายที่พรรณาถึงความรู้สึกต่างๆ...

ลงท้ายว่าอย่างไรดี ผมพร้อมจะไปชงกาแฟแล้ว กาแฟซักแก้วแล้วบอกว่าคิดถึงดีมั้ย จะได้ไม่เหงาจนเกินไป...

คิดถึงเสมอครับ

jodeci

ถึงพี่jodeci..ที่รักเคารพ

เช้าพฤหัสบดี รุ่งอรุณแห่งวันให่ม หลังกลิ่นอายปีให่ม...

เมื่อผมตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น หัวใจของผมก็ท่วมท้นไปด้วยความรื่นรมณ์ที่ล้นเหลือ แสงอาทิตย์เช้าตรู่รังสีทอง เข้าไปในความคิดคำนึงถึงพี่ชาย โลกช่างสวยสดงดงาม ท้องฟ้าช่างเปี่ยมเสน่ห์ ผมปล่อยใจให้ล่องลอยไปในอากาศ เหมือนเกสรดอกไม้ที่ล่องลอยไปในอากาศ

ผมนิ่งนั่งอ่านจดหมายพี่ชายและจิบกาแฟอย่างสุขุม พี่ชายบ่งบอกความรู้สึกภายในออกมา สีหน้าที่แสดงออกประกายในดวงตา หามีข้อแตกต่างกับชายหนุ่มที่มีความรัก ไม่ขอเพียงรู้จักร จะเป็นความสุขชนิดหนึ่ง ไม่ว่าจะถูกรักหรือไม่ก็ตาม เสียงโทรทัศน์ที่เปิดตอนเช้าของน้องพรั่งภรูเป็นเสีย งกาตูนร์ก่อนไปโรงเรียนของทุกเช้าแว่ว
ประชิดหูผม สายลมโชยพัดช่องประตูหน้าบ้านนั้น พัดโถมประทะเป็นช่วงๆ ยิ่งสะกิตใจให้รำลึกถึงลมหายใจระคนกลิ่นเกสรของพี่ชา ย

ทิวทัศน์สองข้างทางของทุ่วโล่งว่างหลังการเก็บเกี่ยว และหมู่บ้านที่ตั้งตะคุ่มอยู่ในละเมาะไม้ ภูเขาร้อมรอบของแม่สะเรียง ทำให้ผมหวนระลึกถึง ความสงบสุขแห่งชนบท ผมวาดหวังว่า...ร่มเงาของสันติสุขนี้รวมเข้ากับการพึ ่งพาหนังสือที่พี่ชายรัก...คงจะช่วยเยียวยาความเจ็บป วดและบาดแผลที่ยังให้หัวใจพี่ชาย ร้อนรุ่มจากการเข้าไปใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ และเมื่อมองแผ่นพื้นกว้างไกล สุดสายตาที่สะท้อนประกายปลั่งของแสงอาทิตย์ยามอัสดง. ..

ผมรู้รู้สึกราวว่าพี่ชายไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว พี่ชายปราถนาเพียงปิดเปลือกตาลง แล้งฝังความทรงจำทั้งหมด ลงไปใต้แสงสีทอง....ของความ สงบสุบข!!
กู้เรือน้อย จากภายและคลื่นคลั่งของชีวิต แล้วพายเข้าหาฝั่งอย่างเงียบๆ จนกระทั่งผูกเรือไว้กับโยงระยางแห่งรากไทร ที่สงบอยู่ในความสงัด....ของ ยามพลบค่ำ

กลิ่นกลุ่นเกสรช่อมะม่วงโชยเข้ามาในห้องพี่ชายเป็นระ ยะๆ พัดกระพือให้พี่ชายยิ่งหวนหา ถึงความสงบสุข..ในหมู่บ้านเกิด ผมเข้าใจว่า เรื่องเหล้ายาปาร์ปิ้ง ก็ดื่มกันไปตามประสาสหายรัก..บ้านเกิดเจอกัน ร่ายรำบทสนทนาออกรส...หนวดเคราพี่ชายคงยาวเฟิ้ม ผมเผ้ารุงรัง ถึงอย่างไร..พี่ชายก็ต้องดูแลตนเอง อย่าตามใจแก้มเหล้าจนเคยชิน
และเมื่อพี่ชายเบื่อหน่ายตัวเองแล้ว ก็ต้องการเพียงนอนหลับให้สนิท แล้วปิดเปลือกตาอยู่ในความฝันที่สวยงาม

พี่ชายจะมีชีวิตชนบทอีกครั้ง จะพอใจในความสงบทำหน้าที่รักของบ้านเกิด
ในยามที่พี่ชายเหยียบร่างอยู่บนฟูกบางที่พื้น ศีรษะหนุนหมอนสูง กับหนังสือกวี
นัยน์ตาเหม่อมองไปยังเหล่าโครงไม้ ที่รองรับหลังคาบ้านอยู่นั้น พี่ชายคนเดิมในสถานที่เดิม
ผมกระซิบรำพรรณรัก....ฉันคิดถึงคนที่ไม่ได้ไปหา

zigzag...

ผมชอบเพลงนี้ครับพี่ชาย..

[vespeno90]

เวลา 04:39น. (มีเสียงไก่ขัน มีเสียงมอไซด์วิ่งผ่านหน้าบ้านไป)

เขียนที่บ้านเช่าเก่าๆยุค80's

ถึงพี่ชายที่เคารพ

ผมนอนไม่หลับมาสองวันแล้ว เพราะว่าผมไอเสียงดังจนปลุกทุกโสตประสาทในร่างกายให้ ตื่นขึ้นมาเพราะแรงสั่นสะเทือนของลมที่พ่นออกจากกระบ ังลมผ่านลำคอ ไอจนปวดหัว...หลังจากที่พึ่งเยียวยารักษาตัวจนหายจาก การดื่มเหล้าหนักจนเป็นไข้ absolute3ลิตรกับเหล่าทวยเทพระดับบ้านนอก ทุกคนต่างยอมรับมัน เหล้าขาวสวีเดนกับหนังควายจี่...

ตอนนี้ก็เหลือแค่อาการไอ...ก็ยังไหวอยู่ ผมตื่นเดินย่ำไปบนพื้นไม้กระดานแห้งๆ เก่าๆเพื่อไปเปิดไฟ กว่าสายตาจะปรับแสงได้ก็ใช้เวลาซักแป๊ปนึง ร่างกายเหมือนคนครึ่งหลับครึ่งตื่น เดินแคะขี้ตา สูดน้ำมูกไปกดกาต้มน้ำแล้วเดินไปฉี่...หนาวจนหำหดเหล ือแค่นี้เอง ผมคิดในใจ...

ผมผ่านชีวิตวัยเด็กที่ไม่สู้แข็งแรงนัก มักจะมีโรคภัยไข้เจ็บให้นอนซมอยู่กับบ้านแต่ผมก็เป็น เด็กซุกซนคนหนึ่งที่พอหายไข้ก็จะวิ่งเล่นตามลานวัดกั บเพื่อนๆจนค่ำ เวลาที่ผมไม่สบาย เพื่อนที่ทำให้ผมไม่เหงาเลยคือหนังสือ ผมชอบอ่านหนังสือ ตัวอักษรเหล่านี้คือเพื่อนสนิทยามที่ผมเจ็บป่วย คือสหายยามผมท้อแท้ คือเสียงหัวเราะยามผมร่าเริง ผมมีตัวอักษรเป็นเพื่อนมามากกว่า30ปี เราเหมือนจะรู้จักกันดีแต่บางทีก็ไม่...

ที่ผมชอบเขียนหนังสือก็เพราะว่ามันเป็นการส่งสารได้ท รงพลังที่สุดทีใกล้กับความนึกคิดของจิตใจของผม ร่างกายอาจจะแสดงอาการไม่สบายจากตัวร้อน หรือมีบาดแผลให้ทราบว่าเราบาดเจ็บ จิตใจที่หดหู่ก็ทำให้ร่างกายเหนื่อยล้าแลดูทรุดโทรม ความสัมพันธ์ของจิตใจและร่างกายเป็นสมดุลกัน เขาสื่อสารถึงกัน แต่ตัวอักษรจากความนึกคิดคือตัวระครที่สามที่เล่าควา มเป็นไปทั้งหมด

ฉันเหงา ฉันป่วย ฉันร่าเริง ฉันผิดหวัง ผมจะใช้ตัวอักษรเหล่านี้ตามความนึกคิดเพื่อเล่าความเ ป็นไปต่างๆ เหมือนดั่งที่พี่ชายที่ร่ายตัวอักษร ประดิษฐ์ออกมาเป็นคำที่สวยงาม

เพื่อนที่ดีที่สุดของผมในเวลานี้กำลังสื่อสารจากความ รู้สึกของพี่ชายที่พรรณาถึงความรู้สึกต่างๆ...

ลงท้ายว่าอย่างไรดี ผมพร้อมจะไปชงกาแฟแล้ว กาแฟซักแก้วแล้วบอกว่าคิดถึงดีมั้ย จะได้ไม่เหงาจนเกินไป...

คิดถึงเสมอครับ

jodeci

ฝุ่น..ละอองเขม่าเถ้าผงที่ค่อยๆโรยตัว พอกพูนเนื่นนาน เคลือบผิวชั้นต่อชั้น ปีต่อปี...ได้บ่งบอกถึงความคร่ำของวัตถุที่ถูกเก็บ มันเก่าครับเจ้าหุ่นตัวนี้ "เกรท มาชิงก้า แซด" ตัวแรกของเวอร์ชั่น เป็นหนังการ์ตูนญี่ปุ่นที่ผมนั่งดูทางทีวีอย่างใจจดจ ่อ สมัยที่ยังเป็นเด็กตัวเล็กๆเท่าน้องพรูเห็นจะได้...ผ มมอบให้ เพราะมันจะได้ไปอยู่ในฝูงซุปเปอร์ฮีโร่และของเล่นร่ว มยุคสมัยของมันอย่างเต็มภาคภูมิ..ของผู้ที่ผมเห็นว่า สมควร..และ..คุณน้องชาย ได้สิทธิ์นั้นเมื่อวันวานที่ไปเยือนบูรพาวิถีครับ..แ ละถ้าผมนึกถึงมัน..ผมก็จะไปชะเง้อดูในตู้ที่บ้านน้อง ชายพร้อมจิบกาแฟกรุ่นๆ มันก็คงสุขีดีนะครับ...ผมคิดอย่างนั้น..ของที่เหมาะส มย่อมเป็นของผู้ที่เหมาะสมครับ..ด้วยความรักและคิดถึ ง...พี่ชายขี้เล่นคนนึง5555...ถ้าอยากเช็ดฝุ่นออกก็ไ ม่ว่ากระไรครับ..ผมแบกไปเพราะอยากให้เช็ดด้วยมือที่ล ะเอียดอ่อนของน้องชายเอง..เวลาเราทำความสะอาดสิ่งใดอ ย่างปราณีต..เราจะรู้ถึงส่วนประกอบและจดจำรายละเอียด ของมันได้อย่างละเอียดละออทุกสัดส่วน และจะจำในความทรงจำอย่างแม่นยำครับ...

อากาศตอนนี้ทำให้ที่นอนนี้มีพลังเหมือนที่นอนดูดวิญญ าณ นอนเเล้วไม่อยากจะลุก เเสงเเดดเเทงตาทำให้รู้ว่าเวลานอนได้หมดลง
ต้องเรื่มต้นงานสำหรับวันใหม่......วันๆได้แต่ปล่อยใ จให้ล่องลอยไป ไปไกลเกินกว่าจะเป็นความจริง นี้เรายังฝันอยู่อีกหรอ
บอกตัวเองให้ตื่นๆๆ.....หูได้ยินพอชัดบ้างไม่ชัดบ้าง เสียงเด็กน้อยร้องเพลงชาติ ท้องบทสวดมนตร์ พร้อมกับกล่าวคำขวัญประจำโรงเรียน

ต้องเเต่ย้ายมาทีทำงานใหม่รู้สึกเหมือนกลับไปเป็นนัก เรียนอีกครั้งสนุกดี....ได้เจอเพื่อนเก่าๆที่เคยเรีย นตอนนี้ได้มาทำงานด้วยกันอีก
ตกเย็นออกไปเเรดตามประสาชายโหด...555+ รู้ตัวอีกที่ไฟในร้านเปิดสว่างหมดเเล้วเป็นสัญญาณเตื อนว่าต้องกลับ....ใจหลุดลอยไปเเล้ว
นั้นเป็นเพราะอากาศเมา....รู้ตัวอีกทีร่างกายเราได้อ ยู่บนที่นอนเรียบร้อยเเล้ว เช้านี้รู้สึกว่าอยากจะนอนต่อ อากาศมันดีมากๆ

สวัสดีตอนสาย (มาทำงานสายครับ)



เเก่วะ......555+ "เกรท มาชิงก้า แซด" ไม่รู้จัก รู้จักเเต่หน้ากากเสือ.......

ถึงพี่jodeci..ที่รักเคารพ

เช้าพฤหัสบดี รุ่งอรุณแห่งวันให่ม หลังกลิ่นอายปีให่ม...

เมื่อผมตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น หัวใจของผมก็ท่วมท้นไปด้วยความรื่นรมณ์ที่ล้นเหลือ แสงอาทิตย์เช้าตรู่รังสีทอง เข้าไปในความคิดคำนึงถึงพี่ชาย โลกช่างสวยสดงดงาม ท้องฟ้าช่างเปี่ยมเสน่ห์ ผมปล่อยใจให้ล่องลอยไปในอากาศ เหมือนเกสรดอกไม้ที่ล่องลอยไปในอากาศ

ผมนิ่งนั่งอ่านจดหมายพี่ชายและจิบกาแฟอย่างสุขุม พี่ชายบ่งบอกความรู้สึกภายในออกมา สีหน้าที่แสดงออกประกายในดวงตา หามีข้อแตกต่างกับชายหนุ่มที่มีความรัก ไม่ขอเพียงรู้จักร จะเป็นความสุขชนิดหนึ่ง ไม่ว่าจะถูกรักหรือไม่ก็ตาม เสียงโทรทัศน์ที่เปิดตอนเช้าของน้องพรั่งภรูเป็นเสีย งกาตูนร์ก่อนไปโรงเรียนของทุกเช้าแว่ว
ประชิดหูผม สายลมโชยพัดช่องประตูหน้าบ้านนั้น พัดโถมประทะเป็นช่วงๆ ยิ่งสะกิตใจให้รำลึกถึงลมหายใจระคนกลิ่นเกสรของพี่ชา ย

ทิวทัศน์สองข้างทางของทุ่วโล่งว่างหลังการเก็บเกี่ยว และหมู่บ้านที่ตั้งตะคุ่มอยู่ในละเมาะไม้ ภูเขาร้อมรอบของแม่สะเรียง ทำให้ผมหวนระลึกถึง ความสงบสุขแห่งชนบท ผมวาดหวังว่า...ร่มเงาของสันติสุขนี้รวมเข้ากับการพึ ่งพาหนังสือที่พี่ชายรัก...คงจะช่วยเยียวยาความเจ็บป วดและบาดแผลที่ยังให้หัวใจพี่ชาย ร้อนรุ่มจากการเข้าไปใช้ชีวิตในเมืองใหญ่ และเมื่อมองแผ่นพื้นกว้างไกล สุดสายตาที่สะท้อนประกายปลั่งของแสงอาทิตย์ยามอัสดง. ..

ผมรู้รู้สึกราวว่าพี่ชายไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว พี่ชายปราถนาเพียงปิดเปลือกตาลง แล้งฝังความทรงจำทั้งหมด ลงไปใต้แสงสีทอง....ของความ สงบสุบข!!
กู้เรือน้อย จากภายและคลื่นคลั่งของชีวิต แล้วพายเข้าหาฝั่งอย่างเงียบๆ จนกระทั่งผูกเรือไว้กับโยงระยางแห่งรากไทร ที่สงบอยู่ในความสงัด....ของ ยามพลบค่ำ

กลิ่นกลุ่นเกสรช่อมะม่วงโชยเข้ามาในห้องพี่ชายเป็นระ ยะๆ พัดกระพือให้พี่ชายยิ่งหวนหา ถึงความสงบสุข..ในหมู่บ้านเกิด ผมเข้าใจว่า เรื่องเหล้ายาปาร์ปิ้ง ก็ดื่มกันไปตามประสาสหายรัก..บ้านเกิดเจอกัน ร่ายรำบทสนทนาออกรส...หนวดเคราพี่ชายคงยาวเฟิ้ม ผมเผ้ารุงรัง ถึงอย่างไร..พี่ชายก็ต้องดูแลตนเอง อย่าตามใจแก้มเหล้าจนเคยชิน
และเมื่อพี่ชายเบื่อหน่ายตัวเองแล้ว ก็ต้องการเพียงนอนหลับให้สนิท แล้วปิดเปลือกตาอยู่ในความฝันที่สวยงาม

พี่ชายจะมีชีวิตชนบทอีกครั้ง จะพอใจในความสงบทำหน้าที่รักของบ้านเกิด
ในยามที่พี่ชายเหยียบร่างอยู่บนฟูกบางที่พื้น ศีรษะหนุนหมอนสูง กับหนังสือกวี
นัยน์ตาเหม่อมองไปยังเหล่าโครงไม้ ที่รองรับหลังคาบ้านอยู่นั้น พี่ชายคนเดิมในสถานที่เดิม
ผมกระซิบรำพรรณรัก....ฉันคิดถึงคนที่ไม่ได้ไปหา

zigzag...

ผมชอบเพลงนี้ครับพี่ชาย..
http://www.youtube.com/watch?feature...&v=Q6Ndm1K3XM4

อ่านแล้วผมนึกถึงบรรยากาศของลานประลองบนยอดเขาของสำน ักอันเลื่องชื่อแห่งยุทธภพ เหล่าบรรดา ศิษยานุศิษย์ของสำนัก ต่างมาประลองวิชาที่ตัวตนได้ฝึกฝนมา ทั้ง เพลงหมัด ดาบ กระบี่ กระบอง มีดสั้น ทวน หอก โซ่ แส้ วิชาตัวเบา แม้จนกระทั่งธนูปักหัวเข่า พวกเค้าจึงเลิกราและพากันไป ร่ำสุรา ซ่ำนารี ต่อกันที่โรงเตี้ยมของปลัดโอ แห่งทับกระดาน ส่วนผมไปขายหมั่นโถกะถั่วต้มคร้าบบบบบ...(ด้วยความเค ารพครับพี่ชายทั้งหลาย555++)
ปล.คิดถึงจอมยุด...ทุกท่านครับวันงานบ้านพี่โอคงได้ก อดกันมั่วและทั่วถึงนะครับ

[jodeci]

อ่านแล้วผมนึกถึงบรรยากาศของลานประลองบนยอดเขาของสำน ักอันเลื่องชื่อแห่งยุทธภพ เหล่าบรรดา ศิษยานุศิษย์ของสำนัก ต่างมาประลองวิชาที่ตัวตนได้ฝึกฝนมา ทั้ง เพลงหมัด ดาบ กระบี่ กระบอง มีดสั้น ทวน หอก โซ่ แส้ วิชาตัวเบา แม้จนกระทั่งธนูปักหัวเข่า พวกเค้าจึงเลิกราและพากันไป ร่ำสุรา ซ่ำนารี ต่อกันที่โรงเตี้ยมของปลัดโอ แห่งทับกระดาน ส่วนผมไปขายหมั่นโถกะถั่วต้มคร้าบบบบบ...(ด้วยความเค ารพครับพี่ชายทั้งหลาย555++)
ปล.คิดถึงจอมยุด...ทุกท่านครับวันงานบ้านพี่โอคงได้ก อดกันมั่วและทั่วถึงนะครับ

55555 ผมได้รับเดชคำภีร์เทวดาจากพี่ชายท่านนึงจากนครสวรรค์ ท่านผู้พี่ท่านนี้บอกว่า ให้มึ งร่ายรำอยู่ในนี้แล้วเขียนหนังสือขายซะ 5555 ด้วยความเคารพครับพี่ชาย ^^

ชอบมากครับ

[vespeno90]

55555 ผมได้รับเดชคำภีร์เทวดาจากพี่ชายท่านนึงจากนครสวรรค์ ท่านผู้พี่ท่านนี้บอกว่า ให้มึ งร่ายรำอยู่ในนี้แล้วเขียนหนังสือขายซะ 5555 ด้วยความเคารพครับพี่ชาย ^^

ชอบมากครับ

ยินดีที่พี่ชอบครับ...ผมเป็นแค่คนขายหมั่นโถกะถั่งต้ มจึงไม่เข้าใจในคัมภีร์จึงขอมอบให้จอมยุทธลูกพี่ไว้ร ่ายรำครับ 55+++

[no school today pattaya]

[QUOTE=vespeno90;7774452]ยินดีที่พี่ชอบครับ...ผมเป็นแค่คนขายหมั่นโถกะถั่งต้ มจึงไม่เข้าใจในคัมภีร์จึงขอมอบให้จอมยุทธลูกพี่ไว้ร ่ายรำครับ 55+++[/QUOT

ผมก็ชอบครับพี่ปู่...ขอสมัครเป็นศิษย์ คนขายหมั่นโถกะถั่วต้มได้มั๊ย...เอาเพลงอินดี้มาให้ฟ ังหน่อยดิ อิอิ

E]