no school today pattaya (24-09-2012)
no school today pattaya (24-09-2012), ปานบางแสน (27-09-2012)
no school today pattaya (24-09-2012)
no school today pattaya (24-09-2012), ปานบางแสน (27-09-2012)
ปานบางแสน (27-09-2012)
ในวันที่ทุกอย่างดูจะหยุดนิ่งไปซ่ะหมด ผมก้าวข้ามผ่านเวลาเหล่านั้นอย่างช้าๆและไร้จุดมุ่งห มาย สายลมที่โชยเอื่อยพัดพาดผ่านกายหยาบของผมไปอย่างไม่ห วนคืน วันนี้ทุกอย่างมิได้สวยงามเหมือนอย่างเคย การพัดพรากอย่างมิมีวันหวนกลับ มันกำลังค่อยกัดกินใจผมอยู่ตลอดเวลา และในเวลาเเห่งการสูญเสียนั้น สิ่งหนึ่งที่วูบขึ้นมาในสมองอย่างไม่ทันตั้งตัวได้เต ือนสติผมว่า ทุกอย่างบนโลกใบนี้ไม่มีอะไรที่แน่นอน...เลยจริงๆ
สายลม ดวงดาว สายน้ำ ขุนเขา ท้องฟ้า มีอะไรไหมที่เป็นของเรา คำตอบคือไม่มี เงิน..ทองเข้ามาแล้วก็หมดไป แต่ความรู้สึกที่ดีๆมันคงอยากที่จะลืมเลือน....บุหรี ่ที่ลุกโชนจากการอัดเข้าปอดตัวแล้วตัวเล่า คงไม่ทำให้ใจผมสงบได้จริงๆครับพี่ชาย....
ผมคิดถึงทะเลในยามเย็น คิดถึงสายลมที่อบอุ่น และผมก็คิดถึงพี่ชายจริงๆ....ครับ
no school today pattaya (25-09-2012)
ปานบางแสน (27-09-2012)
ปานบางแสน (27-09-2012)
ปานบางแสน (27-09-2012)
ผมเคยอ่านบทรำพึงรำพันของ โกวเล้ง ในตอนหนึ่งของหลาย พศ ที่ผ่านมา "กระบี่มีคมทั้งสองด้าน"
ในชีวิตคนเรามีเรื่องราวมากมายที่เป็นเช่นนี้
เม่นมีเพียงขนที่เป็นหนามแหลม ไม่มีขนที่เป็นขน ในยามเหน็บหนาวได้แต่ไกล้ชิดให้ความอบอุ่นแก่กัน และก็มักจะทำให้ขนทิ่มตำฝ่ายหนึ่งเสมอๆ "เราอยู่ด้วยกัน แม้จะทำให้หายหนาว แต่ก็กลับทำให้เจ็บปวดเพราะขนทิ่มตำ ไม่อยู่ด้วยกัน แม้ว่าจะหนาวสักหน่อย แต่ก็ไม่เจ็บ" คนเราก็เช่นกันกับตัวเม่น บางคนมองโลกในแง่ร้าย บางคนมองโลกในแง่ดี บางคนคิดถึงแต่ด้านที่เจ็บปวด กระทั่งลืมไปว่าชีวิตมนุษย์ก็มีด้านที่รื่นรมณ์
เมื่อชมภาพยนตร์ ข้าพเจ้ามักชอบให้มีฉากที่จบที่มีความสุข เมื่ออ่านนวนิยายก็ย่อมชอบให้มีบทจบที่เป็นสุข ข้าพเจ้ารู้สึกอยู่เสมอว่า เรื่องอันไม่สมควร ไม่น่ารื่นรมย์ในชีวิตของคนนั้นมีมากพอแล้ว มากจนไม่ต้องให้เราไปเพิ่มขึ้นอีก สิ่งที่สุขนาฎกรรมแสดงออกมา อาจไม่มีทางลึกซึ้งได้เท่ากับโศกนาฎกรรมเลย จินตภาพของความรื่นรมย์ อาจไม่มีทางลึกซึ้งได้เท่ากับโศกนาฎกรรม
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ผืนแผ่นดินอันตะวันสาดส่องไปทั่วนั้นย่อมจะดีกว่าที่ ซึ่ง "มีเพียงแสงตะเกียงวอมแวมเพียงเลือนลาง" อย่างแน่นอน ข้าพเจ้าก็ยินดีให้ผู้อ่านว่าข้าพเจ้านั้น ช่างดาษดื่นตื่นเขิน ฃ้าพเจ้ายินดีทีจะสรรเสริญความรื่นรมย์ ไม่ยินดีที่จะเขียนถึงความโศกเศร้าเลย
เช้านี้มีแสงอาทิตย์ฉายวอมแวมเป็นบางครั้ง ผลุบบ้างโผล่บ้าง
และเม็ดฝนที่หล่นมาจากท้องฟ้า
ฝนที่เกลื่อนฟ้า
ผมอยู่ในโลกของคนอื่นโดยไม่สามารถปฎิเสธ แน่นอนคงไม่ผิดบาปอย่างไร ถ้าผมพยายามสร้างโลกส่วนตัวของผมเองใช่ไหม จิบกาแฟและบุหรี่มวนต่อมา นั่งบนเก้าอี้ไมีสีขาวทอดสายตามองดูสิ่งรอบตัว ฟังสายฝนเปาะแปะ เช้านี้คงโปรยทั้งวันแน่เลย ช่างสำราญชีวิตจริงๆ
"ความรัก ความทรงจำ และความคิดถึง"
Zigzag
capella_man (26-09-2012), chevit (25-09-2012), jodeci (26-09-2012), ปานบางแสน (27-09-2012)
no school today pattaya (26-09-2012), ปานบางแสน (27-09-2012)
Bookmarks