หนึ่งในเหตุผลที่ผมมีป้าแดงก็เพราะอยากจะพาเจ้าลูกชา ยตัวนี้ไปเที่ยว แต่ไม่นึกว่าการมีรถกระบะคันหนึ่งเพื่อจะบรรทุกลูกชา ยไปเที่ยวนั้นจะเป็นก้าวที่ปลี่ยนแปลงชีวิตของผมไปโด ยสิ้นเชิง เพราะว่าการบรรทุกไซบีเรียนในรถเก๋งนั้นเป็นเรื่องที ่ปวดหัวมาก ขนที่ร่วงแบบ2ถุงปุ๋ยก็เก็บไม่หมดกับการแทะและเลียเบ าะหนังในรถ ซึ่งสร้างความปวดหัวให้ผมเป็นอย่างมาก แต่ผมก็ไม่เคยว่าอะไร ส่วนมากก็ขึ้นเสียงดุเขาให้หยุด เขาก็ฟังแต่โดยดี
แต่ก็ทำไม่ได้บ่อยหรอกครับ เพราะช่วงหนึ่งเขาป่วยมากเป็นขี้เรื้อนเปียก ต้องไปหาหมอบ่อยๆ ผมก็ต้องไปหาหมอทุกๆเดือน แล้วเอาเขาใส่ในรถเก๋งไปมีแต่เละและสกปรกไปหมด แต่ก็นะ...ลูกชายของผมก็จะไปว่าอะไรเขาได้ ยิ่งเป็นหมาด้วย คุยรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างตามประสาพ่อก็หมา ลูกก็หมา 5555
เลยเป็นเหตุผลตอนปลายที่อยากมีป้าแดงเพราะต้องการบรร ทุกลูกชายไปนั่นไปนี่ได้ เขาจะได้ไปเที่ยวตามประสาหมาที่อยากเห็นโลกกว้าง ส่วนผมก็อยากจะไปเที่ยวตามประสาพ่อหมาที่อยากเห็นโลก กว้างของลูก....
เลยถ่ายรูปเจ้าของป้าแดงอีกตัวที่จะร่วมเดินทางไปกับ ผมตามที่ต่างๆมาให้สหายทั้งหลายดู น้องเชของผม พี่เชของทุกตัว ไอ้รถถัง ไอ้อ้วน โจ้วเชโหน้ย (เป็นการเล่นคำมาจาก เจ้าชายน้อย) น้องเชพึ่งหายจากป่วย จมูกยังไม่หายดี ผอมไปหน่อย กำลังกิน กำลังเล่น แต่คงเล่นน้ำแบบน้องชิไม่ได้ เพราะน้ำในท้องร่องข้างบ้านมีแต่เลน ถ้าขึ้นมาจากเลน ลูกผมเป็นนิโกรแน่ๆ
Bookmarks