ไม่เข้าใจมีบอร์ดแล้วทำไมไม่เข้ามาคุยกัน หรือทุกคนทำงานจนยุ่ง(ในเฟสบุ๊ค)
ก็เข้าใจว่าบางหลายคนติดมันมากกว่าคำว่า "เสรีไท
ไม่มีการคุยกันอย่างที่เคย ไม่มีการเข้ามาดู หรือว่ามี แต่ก็ไม่ได้โพสท์อะไร
หมดแล้วเหรอความรักที่มีให้กับกลุ่ม ก็เข้าใจกับความรู้สึกของใครหลายคน ที่ไม่พอใจ
แล้วมีกลุ่มเพื่ออะไร สิ่งที่ผมอยากได้จากกลุ่มคือการแบ่งปันความรู้ ความรัก ความช่วยเหลือ
ความมีน้ำใจ และอีกหลายๆ อย่าง ในสิ่งที่เรารัก เข้าใจว่าความรู้สึกของใครหลายคนว่ามีเพื่อ
อะไร แล้วมีทำไม ผมมีความสุขนะกะงานซับครั้งที่ไป โดยที่ผมขับ ซีบีอาร์ไป มันสนุกมีความ
สุข เพราะดูเหมือนทุกคนทำสิ่งที่ตัวเอง รัก มันเลยมีความสุขกับในส่งที่เรารักไปด้วย
เมื่อไม่มี ก็ไขว่คว้าอยากให้มี แต่พอมีแล้วกลับมองข้ามผ่านคุณค่าของมันไป ใครทีั่อ่านแล้ว
ลองให้หันกลับไปมองที่รถ แล้วคิดถึงความสุขที่ได้ตักตวงจากมันมา แต่ถ้ามองแล้วไม่เห็น
อะไร นอกจากสิ่งไม่ดี ผมแนะนำให้ขายมันทิ้งซะ เพราะมันคือช่วงเวลาแห่งความทุกข์
คนเราน่ะไม่ใช่ว่าลืมตาแล้วจะมองเห็นสุขทุกอย่างหรอก นะ แต่คนตาบอดกลับมองเห็น
มันมากกว่าคนตาดีเสียอีก แม้รถผมอาจจะเรื้อนแต่ผมก็ขับมันไปถึงเชียงใหม่ ใครจะดูถูกยังไง
ไม่สนเพราะ กูขับไปถึงเชียงใหม่และกลับมาโดยที่ใครหลายคนไม่กล้า ภูมิใจเถอะ ในสิ่งที่ทำ
ผมอยู่ที่นี่ ผมยังเล่าให้ฝรั่งฟังเลย และเล่ามันด้วยความภูมิใจ
พร้อมกันนี้ผมได้เอารถใหม่มาให้ได้ชมกันว่าเรื้อนแค่ ใหน
div>
Bookmarks