Formula 1

[Lam Station]

คุณLam Station ขอนำเอารายละเอียด กฏกติกามารยาท ของการแข่งขันประลองความเร็วที่เร็วที่สุดในโลก ในนาม Formula 1 มานำเสนอให้เหล่าเพื่อนพ้องน้องพี่ ได้สดับชมกันพร้อมทั้งภาพประกอบ ของทีมแข็งขันแต่ละทีม และจะรายงานความเคลื่อนไหวของการแข่งตลอดทั้งปี 2007 มาให้ทราบกันครับ


เกล็ดความรู้กับโลกแห่งความเร็ง Formula 1
F1 Learning
ชีวิตที่ปราศจาก Launch control

การทำให้ขั้นตอนในการออกสตาร์ทสมบูรณ์แบบที่สุด คือขั้นตอนที่สำคัญที่สุดสำหรับการแข่งขันมอเตอร์สปอ ร์ตทุกประเภท และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการแข่งขันเอฟวัน

เมื่อพิจารณาจากความยากลำบากในการแซงกันระหว่างแข่งข องรถเอฟวันยุคนี้ (โดยเฉพาะสนามที่มีความยากมากๆเช่นที่ โมนาโก) การออกสตาร์ทที่ดีอาจจะเป็น 1 ในกลยุทธ์ที่จะทำนักแข่ง หรือ ทีมๆหนึ่ง มีความได้เปรียบในการแข่งขันได้ไม่น้อย

FIA มีกฏออกมาว่านับตั้งแต่ปี 2004 พวกเขาจะแบนระบบการช่วยในการออกสตาร์ทของรถเอฟวันที่ เรียกว่า Launch control จากการแข่งขัน ทั้งนี้ไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่ต้องการไม่ให้มีการค้นคว ้าเทคโนโลยีสมัยใหม่ๆแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะพวกเขาคำนึงถึงตัวเลขค่าใช้จ่ายมหาศาลขอ งแต่ละทีมที่ต้องหมดไปในการค้นคว้ามากกว่า ขณะเดียวกันก็เพื่อทำให้การแข่งขันกลับมาดูสนุก และ เร้าใจ เพราะการแข่งขันมีความสูสีมากขึ้นด้วย ขณะที่นักแข่งจะต้องเผชิญกับความท้าทายมากขึ้นในการจ ะควบรถทะยานออกจากกริดขณะที่ไฟแดงในการออสตาร์ทเปลี่ ยนเป็นสีเขียว
ข้อดีของ Launch control ก็คือสามารถช่วยลดขั้นตอนในการออกสตาร์ทได้อย่างมาก ว่ากันว่าในสภาพสนามที่แห้งปกติดีนั้น รถที่ใช้ Launch control จะสามารถทำความเร็ว 0-100 กิโลเมตร/ชั่วโมง ได้ภายใน 3.0 วินาที

การที่ไม่มี Launch control ทำให้นักแข่งเอฟวันต้องปรับตัวให้คุ้นเคยการทำงานร่ว มกับคลัตช์ให้มากขึ้น ซึ่งคลัตช์ในรถเอฟวันนั้นไม่ได้เป็นคลัตช์เท้าเหมือน รถทั่วๆไปแต่อย่างใด กลับกันมันเป็นคลัตช์มือ และตำแหน่งจะถูกวางไว้ด้านหลังของพวงมาลัย

หลักการทำงานของคลัตช์มือ และ คลัตช์เท้า แทบไม่ได้ต่างกันเลย หากคุณเลี้ยงคลัตช์สั้นเกินไป รถก็จะกระตุกติดกับที่ หรือ ออกตัวช้า ในทางตรงกันข้ามหากปล่อยคลัตช์ช้าเกินไป รถคันอื่นๆข้างๆคุณ ก็จะแซงผ่านหน้าคุณขึ้นไปในทันที

[Lam Station]

การขนย้ายอุปกรณ์ต่างๆ (Logistics)

ทีมแข่งเอฟวันแต่ละทีม ต้องวุ่นวายไม่น้อยกับการเคลื่อน หรือ ขนย้ายอุปกรณ์ต่างๆที่จำเป็นสำหรับการแข่งขันจากสถาน ที่หนึ่งไปยังสถานที่หนึ่ง มีการจดบันทึกสถิติกันไว้เล่นๆว่าปีๆนึงนั้น แต่ละทีมต้องใช้เวลาเดินทางเป็นระยะทางไม่น้อยกว่า 160,000 กิโลเมตร เลยทีเดียว ซึ่งนี่เป็นแค่เฉลี่ยเท่านั้น ทีมที่มีขนาดใหญ่ ก็อาจจะต้องเดินทางมากกว่าตัวเลขดังกล่าว

เหมือนกับการเดินทางไปพักแรมตามที่ต่างๆ ในการแข่งขันเอฟวันนั้น จะต้องมีการวางแผนการเดินทางไว้อย่างละเอียด ไล่ตั้งแต่การจองห้องพัก,เช่ารถ ตลอดไปจนถึงสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆซึ่งแต่ละทีมก็จะ ต่างกันออกไป

ปัจจุบันการรับส่งข้อมูลในแบบทันทีทันใด คือสิ่งที่ขาดไม่ได้สำหรับทีมแข่งเอฟวันทุกทีม
ข้อมูลบางประเภทจะต้องมีการส่งกลับไปให้ยังทีมงานที่ ฐานใหญ่ซึ่งอยู่ห่างออกไปจากสนามแข่งได้รับทราบ และ แก้ไขปัญหาได้ทันท่วงที

ในการแข่งขันรายการต่างๆที่จัดขึ้นในทวีปยุโรปนั้น การเคลื่อนย้ายอุปกรณ์ต่างๆจะใช้รถบรรทุกเป็นยานพาหน ะหลัก อุปกรณ์บางอย่างที่เป็นของพาร์ทเนอร์นั้นอาจจะมีการแ ยกส่งตามกันมา

สำหรับการแข่งขันนอกยุโรป ดูจะสร้างความลำบากให้กับทีมแข่งต่างๆไม่น้อย เนื่องจากการขนส่งต้องใช้โดยวิธีเครื่องบินเท่านั้น ซึ่งทีมแข่งส่วนใหญ่จะไม่ได้ใช้ที่บรรจุของตามที่สาย การบินมีให้ แต่พวกเขาเลือกจะสร้างที่บรรจุของตามการออกแบบ และ ความเหมาะสมของตัวเองมากกว่า

[Lam Station]

น้ำมันเชื้อเพลิง (Fuel)

เป็นเรื่องที่แปลกแต่จริงที่ว่าแม้จะมีความพยายามอย่ างต่อเนื่องที่จะยกระดับเทคโนโลยีของรถแข่งเอฟวันให้ ดีขึ้นตลอดเวลา ทว่าในส่วนของน้ำมันเชื้อเพลิงนั้น กลับน่าแปลกไม่น้อยที่น้ำมันที่รถเอฟวันใช้กันทุกวัน นี้แทบไม่ได้แตกต่างจากน้ำมันที่รถบ้านใช้กันเลย

FIA กำหนดให้มีการนำตัวอย่างของน้ำมันมาตรวจสอบทั้งก่อน และ ระหว่างแข่งขัน เพื่อป้องกันไม่ให้มีการเปลี่ยนแปลงส่วนผสมของน้ำมัน

ตัวเลขอันหนึ่งที่น่าทึ่งก็คือ ในฤดูกาลแข่งขันหนึ่งๆนั้น ทีมแข่งแต่ละทีมจะใช้น้ำมันไปกว่า 200,000 ลิตร ไม่ว่าจะในการทดสอบสิ่งต่างๆ หรือ สำหรับการแข่ง ว่ากันว่าน้ำมันของทีมแข่งเดียวกันเองยังมีส่วนผสมที ่แทบจะไม่ซ้ำกันเลย ขึ้นอยู่กับสภาพของสนาม หรือบางทีขึ้นอยู่กับสภาพอากาศเลยด้วยซ้ำ

น้ำมันที่ยิ่งมีคุณภาพสูงเท่าไหร่ สามารถจะทำให้รถมีพละกำลังได้มากขึ้นเท่านั้น แต่อัตราการสึกหรอของเครื่องยนต์ก็จะสูงขึ้นด้วย

การเข้าพิตเพื่อเติมน้ำมันในระหว่างที่มีการแข่งขัน กลายเป็นส่วนสำคัญอย่างหนึ่งสำหรับการวางแผนเพื่อคว้ าชัยชนะในแต่ละสนามไปแล้ว ท่อเติมน้ำมันจะถูกออกแบบมาให้สามารถใช้งานได้คล่องแ คล่ว และ ปลอดภัยมากที่สุด อัตราการจ่ายน้ำมันผ่านท่อน้ำมันที่ปลอดภัยควรจะอยู่ ที่ตัวเลข 12 ลิตร/วินาที
น้ำมันเครื่อง ก็เป็นสิ่งที่เราควรจะพูดถึงเช่นกัน ไม่ได้เพียงแค่มีหน้าที่หล่อลื่นเครื่องยนต์เพียงอย่ างเดียว เรายังสามารถนำน้ำมันเครื่องที่ใช้แล้วจากการแข่งขัน มาวิเคราะห์หาข้อมูลที่น่าสนใจเพิ่มเติมได้อีก การวิเคราะห์ที่ว่านี้จะทำกันแบบสนามต่อสนามเพื่อจะว ิเคราะห์ดูเขม่าของโลหะที่เจือปนอยู่เพื่อตรวจสอบถึง อัตราการสึกหรอของเครื่องยนต์ที่ถูกใช้งานไป

[Lam Station]

HANS

คำๆนี้ย่อมาจาก Head and Neck support system เป็นอุปกรณ์ด้านความปลอดภัยที่ถูกคิดค้นขึ้น และ ใช้งานในมอเตอร์สปอร์ตเป็นเวลาหลายปีแล้ว แต่กับการแข่งรถเอฟวันนั้น HANS เพิ่งจะมีหน้าที่เด่นชัดขึ้นตั้งแต่เมื่อปี 2003

หน้าที่ของ HANS ก็คือ การลดอันตรายที่อาจเกิดขึ้นกับศรีษะ และ คอ ขอนักแข่ง ซึ่งถือเป็นอันตรายที่มักจะทำให้นักแข่งเสียชีวิต แม้จะมีหน้าที่ในการช่วยเซฟชีวิตของนักแข่ง คล้ายกับอุปกรณ์จำพวกถุงลมนิรภัย หรือ เข็มขัดนิรภัย ตามรถบ้านทั่วๆไป ทั้งนี้ HANS ถูกออกแบบมาให้ต้องมีเซนเซอร์อีเล็คทรอนิคส์ให้น้อยท ี่สุด

รู้จัก HANS กันสักนิดว่า มันถูกคิดค้นโดย ดร. โรเบิร์ต ฮับบาร์ด (Dr. Robert Hubbard) ในช่วงกลางทศวรรษที่ 80 โดยงานประจำของ ดร.ฮับบาร์ด นั้นก็คือการทำหน้าที่เป็นอาจารย์สอนประจำคณะวิศวกรร มศาสตร์ของมหาวิทยาลัย มิชิแกน สเตท ประเทศสหรัฐอเมริกา

หลักการพื้นฐานของ HANS นั้นง่ายๆไม่ได้สลับซับซ้อนอะไร เพราะเมื่อเกิดอุบัติเหตุขึ้น ช่วงลำตัวของนักแข่งดูจะได้รับการปกป้องไว้อย่างแน่น หนาพอแล้ว ทว่าในส่วนของศรีษะ และ คอ นั้น กลับยังดูไม่ได้รับการปกป้องอย่างที่ควรจะเป็น

ในขณะที่นักแข่งสวมหมวกกันน็อกนั้น น้ำหนักของมันจะยิ่งทำให้กล้ามเนื้อบริเวณคอทำงานหนั กมากขึ้น และในยามที่เกิดอุบัติเหตุ อาการอย่างเช่น คอเคล็ด จึงเกิดขึ้นกับนักแข่งเสมอๆ

นับตั้งแต่อุบัติเหตุครั้งใหญ่ที่เกิดขึ้นกับอดีตแชม ป์โลก 2 สมัยอย่าง มิก้า ฮัคคิเน่น ที่ ออสเตรเลีย ในปี 1995 (มิก้า ได้รับบาดเจ็บรุนแรงถึงขั้นกะโหลกศรีษะร้าว) FIA และ เดมเลอร์ไครส์เลอร์ จึงได้ริเริ่มโครงการเพื่อหาวิธีที่ดีที่สุดที่จะปกป ้องศรีษะของนักแข่งจากอุบัติเหตุที่รุนแรง

มีการเสนอให้ติดตั้งถุงลมนิรภัย หรือ อุปกรณ์ด้านความปลอดภัยอื่นๆเพิ่มเติม แต่หลังจากการวิจัยค้นคว้าอย่างละเอียดก็พบว่า การพัฒนา HANS คือสิ่งที่เหมาะสมที่สุดสำหรับนักแข่งเอฟวัน

[Lam Station]

ภาพประกอบรายละเอียดของ HANS

[Lam Station]

หมวกกันน็อก (Helmets)

หากเราคิดถึงอุปกรณ์ด้านความปลอดภัยของรถแข่งเอฟวัน เชื่อแน่ว่า หมวกกันน็อก ต้องได้รับการนึกถึงเป็นลำดับแรกๆเป็นแน่

ว่ากันว่าแม้รูปแบบของหมวกกันน็อกในปัจจุบันกับหมวกท ี่ใช้ในช่วงทศวรรษที่ 70 หรือ 80 จะมีรูปโฉมที่ไม่ค่อยต่างจากเดิมมากนัก ทว่าในแง่ของเทคโนโลยีการผลิต กลับพัฒนารุดหน้าก้าวไกลไปมาก

ในปี 1985 มีการบันทึกไว้ว่าหมวกกันน็อกที่ใช้ในการแข่งขันเอฟว ันทั่วๆไปมีน้ำหนักอยู่ที่ 2 กิโลกรัม อย่างไรก็ดีในขณะที่แข่งขัน น้ำหนักของหมวกกันน็อกไม่ได้อยู่ที่ตัวเลขนั้น เพราะมันจะมีค่า g เพิ่มขึ้นในขณะที่เข้าโค้ง

และทำให้นักแข่งส่วนใหญ่มักจะมีปัญหาอาการบาดเจ็บกัน บริเวณศรีษะ และ คอ ค่อนข้างเยอะ

หากเทียบกันแล้ว หมวกกันน็อกในยุคปัจจุบันแข็งแรงกว่าหมวกสมัยเก่ามาก แต่กลับมีน้ำหนักที่เบากว่าเยอะเช่นกัน โดยมีน้ำหนักเฉลี่ยประมาณ 1.25 กิโลกรัม ภายในหมวกจะมีการบุวัสดุพิเศษหลายชั้น เพื่อที่จะสามารถรองรับแรงกระแทกปริมาณมหาศาลได้

เมื่อไม่กี่ปีมานี้ มีความพยายามในการออกแบบรูปทรงของหมวกกันน็อกสำหรับเ อฟวันให้ดูโฉบเฉี่ยวมากขึ้น หลักอากาศพลศาสตร์ได้ถูกคำนึงถึงในการออกแบบเช่นกัน

หลายคนอาจไม่เคยรู้ว่าสีสันหมวกกันน็อกที่ดูงดงามนั้ น ปัจจุบันนี้หมวกทุกใบยังได้รับการลงสีด้วยมือจากจิตร กรผู้มีความชำนาญ นักแข่งสามารถจะมีหมวกกันน็อกได้ไม่จำกัดสี และ จำนวนที่จะใช้งาน

FIA ได้เผยว่าพวกเขามีโครงการที่จะพัฒนาหมวกกันน็อกในยุค ปัจจุบันให้เป็น สุดยอดหมวกกันน็อก สำหรับอนาคตข้างหน้าของการแข่งขันเอฟวัน นอกจากเรื่องของความปลอดภัยที่จะต้องดีขึ้นกว่าเดิมแ ล้ว การใช้งานร่วมกันกับ HANS ก็จะต้องสนับสนุนกันเป็นอย่างดีด้วย

[Lam Station]

เครื่องยนต์ และ ระบบเกียร์ (Engine/ gearbox)
เครื่องยนต์ และ ระบบส่งกำลังของรถเอฟวันสมัยใหม่ ถือเป็นเทคโนโลยีที่ร้อนแรง และ ได้รับความสนใจอย่างมาก ที่สำคัญการขับเคี่ยวระหว่างทีมแข่งต่างๆเกี่ยวกับจุ ดนี้ก็เข้มข้นเสมอมา

ว่ากันว่าทุกวันนี้การพัฒนาประสิทธิภาพของเครื่องยนต ์ มีแรงผลักดันสำคัญจากวลีอมตะที่อดีตตำนานวิศวกรยานยน ต์ผู้ยิ่งใหญ่และล่วงลับไปแล้วก็คือ เฟอร์ดินานด์ ปอร์เช่ เคยกล่าวไว้ก็คือ “รถแข่งที่ดีที่สุดคือรถที่เข้าเส้นชัยเป็นคันแรก และจากนั้นก็จะแตกพังเป็นเสี่ยงๆ”

การออกแบบเครื่องยนต์ในยุคนี้จึงเน้นไปที่การสร้างสม ดุลย์ให้เกิดขึ้นระหว่างเครื่องยนต์ที่ให้กำลังมหาศา ล แต่ก็ต้องทนทานนานพอสำหรับการวิ่งจนครบการแข่งขัน

ถ้าเราได้เห็นวิวัฒนาการในเรื่องพละกำลังของเครื่องย นต์ในรถแข่งเอฟวันจากอดีตจนปัจจุบัน เราจะทึ่งไปกับมันไม่น้อย

ย้อนกลับไปในทศวรรษที่ 50 รถแข่งเอฟวันในเวลานั้นสามารถจะรีดพลังออกมาที่ 100 bhp/litre ตัวเลขที่ว่านี้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆเมื่อกาลเวลาผ่านไป

เมื่อถึงยุคของเครื่องยนต์เทอร์โบรุ่งเรือง กำลังที่ได้จากเครื่องเอฟวันมีขนาดที่ 750 bhp/litre และมีแนวโน้มว่าตัวเลขนี้จะเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆด้วย จนกระทั่งในปี 1989 ที่มีแนวคิดจะให้กีฬาเอฟวันกลับคืนสู่สามัญ ตัวเลขนั้นเลยลดลง ก่อนจะเพิ่มสูงกลับขึ้นมาจนถึงยุคปัจจุบันนี้

อย่างไรก็ดีความพยายามที่จะทำให้เครื่องยนต์มีกำลังท ี่มากเกินพอดี ก็พบได้ในทุกการแข่งขัน ที่รถแข่งของทีมแข่งบางทีมมักจะมีปัญหาต้องออกจากการ แข่งขันอยู่บ่อยๆเพราะเครื่องพังนั่นเอง สำหรับตัวเลขรอบที่เครื่องยนต์ในรถแข่งเอฟวันทำได้นั ้น อยู่ที่ประมาณ 18,000 รอบต่อนาที

การสร้างเครื่องยนต์เอฟวันในยุคปัจจุบัน เน้นไปที่ความกระทัดรัดและน้ำหนักที่เบาขึ้น ขณะเดียวกันก็ควรจะอยู่ต่ำที่สุดที่จะเป็นได้เพื่อให ้รถมีแรงดึงดูดต่อจุดศูนย์กลางมากขึ้น

ระบบเกียร์ในรถแข่งเอฟวันยุคนี้ ล้วนเป็นแบบออโตเมติกทั้งสิ้น โดยนักแข่งสามารถจะเปลี่ยนเกียร์ได้บนพวงมาลัยที่ออก แบบมาอย่างไฮเทค อย่างไรก็ดีในปี 2004 FIA ได้มีมติไม่ให้บรรดาทีมแข่งติดตั้งระบบอำนวยความสะดว กบางอย่างต่อนักแข่งเช่น launch control กับตัวรถ ซึ่งนั่นก็หมายความว่าอย่างน้อยที่สุด นักแข่งก็ต้องแตะกันทุกคนอย่างน้อยหนึ่งครั้งในช่วงข องการออกสตาร์ท

และอย่างที่ทราบกันดีว่าในปี 2004 FIA ยังได้ออกกฏใหม่ขึ้นมาเกี่ยวกับเครื่องยนต์โดยคำนึงถ ึงความสิ้นเปลืองของทีมแข่งต่างๆ เมื่อมีการกำหนดว่าทีมแข่งแต่ละทีมจะสามารถใช้เครื่อ งยนต์ได้เพียงเครื่องเดียวเท่านั้นตลอดทั้งสัปดาห์ที ่มีการแข่งขัน รวมถึงการฝึกซ้อม และ ในรอบคัดเลือก โดยมีข้อยกเว้นบางอย่างเช่น หากนักแข่งคนใดต้องการจะเปลี่ยนเครื่องยนต์ก่อนหน้าท ี่จะเริ่มการแข่งขัน นักแข่งรายนั้นจะต้องยอมถูกร่นอันดับในการออกสตาร์ทจ ริงลงไปอีก 10 อันดับจากอันดับที่ทำได้ในรอบคัดเลือก

[Lam Station]

ธง (Flags)

เจ้าหน้าที่ในแต่ละจุดของสนาม จะมีธงหลายๆสีอยู่กับตัว โดยธงเหล่านี้จะถูกใช้ในการสื่อสารกับนักแข่ง ซึ่งความหมายของธงแต่ละสีนี้เป็นเช่นไร มาดูกันครับ

1. ธงตราหมากรุก (Chequered flag)เมื่อมีธงนี้ขึ้นมาหมายความว่าการแข่งขันได้จบสิ้นแล ้ว ในการแข่งขันจริง ธงนี้จะถูกใช้เมื่อมีนักแข่งทะยานเข้าเส้นชัยเป็นคนแ รกได้สำเร็จ ขณะเดียวกันรถที่ไล่หลังมาจากนั้นทุกคันก็จะได้รับกา รตีธงให้เช่นกัน

[COLOR="yellow"]2. ธงเหลือง (Yellow flag)ธงนี้ใช้สื่อถึงว่ามีอันตรายเกิดขึ้น อาทิเช่น มีรถจอดขวางทางอยู่ด้านหน้า หากเจ้าหน้าที่สนามตีธงเหลืองนี้เป็นจำนวน 1 ครั้ง นั่นหมายความว่าต้องการให้รถแข่งในสนามใช้ความเร็วลด ลง แต่ถ้าหากเป็นการตีธงเหลืองพร้อมกัน 2 อัน หมายความว่านักแข่งจะต้องเตรียมพร้อมสำหรับการบังคับ รถหยุดนิ่งทุกขณะถ้ามีความจำเป็น ทั้งนี้ในช่วงที่มีสัญญาณธงเหลืองขึ้นมา ห้ามไม่ให้มีการแซงกันเกิดขึ้น

3.ธงเขียว (Green flag)มีความหมายว่าการแข่งขันสามารถดำเนินต่อไปได้ตามปกติ หลังจากมีธงเหลืองแสดงขึ้นก่อนหน้านั้น

4.ธงแดง (Red flag)ธงนี้ใช้เป็นสัญญาณว่าการแข่งขันได้ยุติลงชั่วขณะ เนื่องจากมีอุบัติเหตุ หรือ สภาพสนามเกิดได้รับความเสียหาย

5.ธงน้ำเงิน (Blue flag)ธงนี้ใช้สำหรับเตือนนักแข่งว่า รถของนักแข่งคนนั้นๆกำลังจะโดนน็อกรอบ และนักแข่งคนดังกล่าวจะต้องยอมให้รถที่ไล่หลังมาแซงผ ่านขึ้นไป

ทั้งนี้หากนักแข่งคนใดไม่ปฏิบัติตามเมื่อมีธงน้ำเงิน ถูกแสดงขึ้นมาให้เห็นอย่างน้อย 3 ครั้งแล้ว นักแข่งคนนั้นก็มีสิทธิ์ที่จะโดนทำโทษ

6.ธงเหลืองคาดแดง (Yellow and red striped flag)
เป็นการเตือนนักแข่งทุกคนว่าสภาพพื้นสนามในเวลานี้กำ ลังลื่น อาจจะเป็นเพราะคราบของน้ำมันเครื่อง หรือ มีแอ่งน้ำขังอยู่

7.ธงดำมีวงกลมสีส้มล้อมรอบ (Black with orange circle flag)หากธงนี้ปรากฏขึ้นเมื่อไหร่ จะมีตัวเลขขึ้นมาบนธงนั้นด้วย โดยรถคันที่มีหมายเลขตรงกับเลขบนธง ถูกเตือนให้ทราบว่ารถคันนั้นกำลังมีปัญหาเกี่ยวกับระ บบต่างๆ และจำเป็นต้องกลับเข้าพิตในทันที

8.ธงสีดำครึ่งหนึ่งสีขาวครึ่งหนึ่ง (Half black, half white flag)หากธงนี้ปรากฏขึ้นเมื่อไหร่ จะมีตัวเลขขึ้นมาเช่นกัน โดยรถคันที่มีหมายเลขบนธง ถูกเตือนให้ทราบว่ารถคันนั้นได้แสดงความไม่มีน้ำใจนั กกีฬาออกมา และหากยังมีการกระทำดังกล่าวเกิดซ้ำอีก เจ้าหน้าที่อาจจะโชว์ธงสีดำให้รถคันนั้นแทน


9.ธงสีดำ (Black flag)ธงนี้ จะบอกว่ารถคันไหนที่จะต้องกลับเข้าพิตในทันที และอาจหมายถึงการที่รถที่เบอร์ปรากฏอยู่บนธงถูกสั่งใ ห้ออกจากการแข่งขันได้เช่นกัน

10.ธงขาว (White flag)ธงนี้ใช้เตือนว่ามีรถช้าอยู่ข้างหน้า

[Lam Station]

อุปกรณ์ของนักแข่ง (Driver’s clothing)

เสื้อผ้า ตลอดจนอุปกรณ์ต่างๆของนักแข่ง ก็มีความน่าสนใจไม่น้อย อย่างเช่น หมวกกันน็อก นั้นก็ถูกสร้าง และ ออกแบบมาเพื่อป้องกันศรีษะของนักแข่งจากการกระทบกระแ ทก ขณะที่เสื้อผ้านั้นประโยชน์หลักๆก็คือ เอาไว้ใช้ป้องกันไฟลวก หรือ ไฟครอกตัวนั่นเอง

โชคดีของนักแข่งด้วยที่อุบัติเหตุจากไฟไหม้ในการแข่ง เอฟวันยุคนี้ไม่น่ากลัว หรือ เกิดขึ้นง่ายดายเหมือนสัก 2-3 ทศวรรษที่แล้ว

สมัยนี้แม้กระทั่งถุงมือ และ รองเท้า ของนักแข่งก็ถูกออกแบบมาเพื่อกันไฟเช่นกัน

แม้กระทั่งหัวไหล่ของนักแข่งเอง ก็จะมีอุปกรณ์เสริมเช่นกัน เพื่อรองรับเวลาที่หากมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น และต้องมีการนำตัวนักแข่งออกจากรถ ตัวของนักแข่งอาจจะถูกกระชากอย่างแรงจากสายรัดนิรภัย ที่ติดอยู่กับเบาะรถ ซึ่งอุปกรณ์นี้จะช่วยลด หรือ ป้องกันการบาดเจ็บลักษณะแบบนี้ได้

กลับมาที่ถุงมืออีกครั้ง นอกจากจะต้องป้องกันไฟได้แล้ว ถุงมือที่ว่านี้ไม่ควรจะถูกสร้างมาให้หนา หรือ ใหญ่จนเกินไป เพราะนั่นอาจจะทำให้นักแข่งลดความรู้สึกในการสัมผัสก ับพวงมาลัยเหมือนใช้มือปกติไป เช่นเดียวกับรองเท้าที่สวมใส่ ก็ไม่ควรจะมีพื้นที่หนาจนเกินไป

[Lam Station]

สภาพร่างกายของนักแข่ง (Driver fitness)
คงไม่เกินไปนักหากจะกล่าวว่า นักแข่งเอฟวัน คือนักกีฬาที่แข็งแกร่งไม่แพ้นักกีฬาลุยๆประเภทไหน ร่างกายของนักแข่งเอฟวัน จะต้องสามารถรับมือกับสารพัดสารพันสิ่งที่อาจจะเกิดข ึ้นได้ในการชิงชัย

ใช่ว่ามีฝีมือในการบังคับรถแล้ว จะไม่ต้องดูแลสภาพความฟิตของร่างกาย ตรงกันข้ามเลย นักแข่งเอฟวัน จำเป็นต้องรักษาสภาพร่างกายให้พร้อมอยู่เสมอ อย่างน้อยที่สุดรถแข่งเอฟวันมีค่า g force อยู่ที่ประมาณ 3.5 นั่นหมายความว่านักแข่งจะต้องต่อสู้กับค่า g force ที่ว่านี้เป็นเวลานานนับชั่วโมง

ความร้อนบนพื้นสนาม ก็เป็นอีกอุปสรรคสำหรับนักแข่งทุกคน ว่ากันว่าเมื่อจบการแข่งขันในแต่ละสนาม นักแข่งแต่ละคนจะมีน้ำหนักตัวลดลงเฉลี่ยแล้วคนละ 3 กิโลกรัมเลยทีเดียวเนื่องจากเสียเหงื่อเป็นจำนวนมากน ั่นเอง

การสร้างความอดทนโดยการออกกำลังกายด้วยวิธีที่ง่ายที ่สุดนั้น การวิ่ง และ ว่ายน้ำ ดูจะได้รับความนิยมมาเป็นลำดับต้นๆ ขณะที่นักแข่งบางคนอาจจะชอบการปั่นจักรยาน หรือ แม้กระทั่งโรลเลอร์ เบลด ก็ตาม

นักแข่งบางคนให้ความสำคัญกับการสร้างกล้ามเนื้อเฉพาะ ที่ เช่นที่ คอ และ หน้าอก เพราะถือเป็นอวัยวะที่ต้องใช้งานอย่างมากในระหว่างบั งคับรถ (ตัวอย่างง่ายๆก็คือ การต้องสวมหมวกกันน็อกที่มีน้ำหนักไม่น้อยเป็นเวลานา น ฯลฯ) กล้ามเนื้อแขนก็ไม่ควรมองข้ามเช่นกัน เพราะนักแข่งจะต้องใช้กล้ามเนื้อตลอดเวลาที่อยู่ในสน าม

เรื่องของโภชนาการก็น่าสนใจ ส่วนใหญ่แล้วนักแข่งเอฟวันทุกคนจะดูแลเรื่องไม่ต่างจ ากพวกนักกรีฑาทั่วๆไปเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการควบคุมการบริโภคสารอาหารจำพวก คาร์โบไฮเดรต และ โปรตีน

ตลอดช่วงสัปดาห์ที่มีการแข่ง เรามักจะเห็นนักแข่งนิยมทานอาหารเช่น พาสต้า หรือ อาหารที่เต็มไปด้วยคาร์โบไฮเดรตชนิดอื่นๆ ทั้งนี้เพราะสารอาหารที่มีในอาหารเหล่านี้จะให้พลังง าน และ เสริมความทนทานให้กับนักแข่งได้เป็นอย่างดีนั่นเอง

น้ำเป็นสิ่งที่นักแข่งเอฟวันจำเป็นต้องดื่ม เรียกว่าไม่สามารถขาดได้เลย และจำเป็นต้องดื่มให้มากก่อนลงแข่งด้วย

[Lam Station]

ความรู้เกี่ยวกับการแข่งขันเอฟวัน (Understanding the sport)

หลายคนได้เปรียบเทียบรถแข่งเอฟวันว่ามีความคล้ายคลึง กับเครื่องบินขับไล่ในหลายๆด้าน ซึ่งหลักอากาศพลศาสตร์ เป็นอีกปัจจัยหนึ่งที่จะนำความสำเร็จมาสู่ทีมแข่งแต่ ละทีม

ในการนี้ทีมแข่งทุกทีมต้องลงทุนเป็นเม็ดเงินมหาศาลไป ในการค้นคว้าวิจัย ตลอดจนพัฒนาปรับปรุงประสิทธิภาพของรถตลอดเวลา

สำหรับทีมออกแบบนั้น ทีมวิศวกรจะคำนึงปัจจัย 2 ปัจจัยในการออกแบบนั่นก็คือ ทำยังไงให้รถวิ่งได้เร็วขึ้นอีก ส่วนอีกประการก็คือ สร้างค่าดาวน์ฟอร์ซให้เพิ่มขึ้นกว่าเดิม (ค่าดาวน์ฟอร์ซเยอะ จะช่วยกดหน้ารถขณะที่วิ่ง ทำให้เข้าโค้งได้ง่าย และ นุ่มนวลมากขึ้น)

มีหลายทีมแข่งในยุคนี้ ที่หันกลับไปหาปีกติดรถที่เป็นรูปแบบที่ใช้กันในยุคป ลายทศวรรษที่ 60 ปีก หรือ แพนหางที่อยู่รถแข่งเอฟวัน จะทำหน้าที่เหมือนกับปีก หรือ แพนหางของเครื่องบิน ต่างกันตรงที่เครื่องบินใช้ปีกในการพยุงตัวมันขึ้นสู ่ท้องฟ้า ขณะที่รถแข่งเอฟวันใช้มันในการช่วยเพิ่มดาวน์ฟอร์ซแก ่ตัวรถ โดยในปัจจุบันรถแข่งเอฟวันมีค่าดาวน์ฟอร์ซประมาณ 3.5 g (ประมาณ 3.5 เท่าของน้ำหนักตัวมันเอง)

เคยมีการทดลองให้รถแข่งเอฟวันใช้ความเร็วเต็มที่โดยไ ม่ได้ใส่ปีกเข้ากับตัวรถ ปรากฏว่ารถไม่สามารถที่จะวิ่งได้เหมือนปกติ

ตั้งแต่ปี 1970 เป็นต้นมา ด้วยการเปลี่ยนแปลงทั้งกฏ และ กติกา ตลอดจนการพัฒนาชิ้นส่วนเช่นขนาดของปีก หรือ ตำแหน่งที่ติดตั้งปีก ทำให้ลดอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นกับรถแข่งเอฟวันไปได้มา กเลยทีเดียว

ในการแข่งขันแต่ละสนาม ทีมออกแบบก็จะต้องคิดค้น และ ปรับเปลี่ยนตัวรถให้เข้ากับสนามนั้นๆ อย่างเช่นในการแข่งขันที่ โมนาโก หรือ โมนาโก กรังด์ปรีซ์ ซึ่งมีทางตรงไม่มาก และ มีโค้งเป็นจำนวนมาก ดังนั้นปีกของรถจึงมี 2 ชั้นขึ้นไป (ในปี 2004 เพิ่งจะมีการแก้กฏให้ใช้ได้ไม่เกิน 2 ชั้น) แต่ขณะที่สนามซึ่งมีทางตรงยาวๆอย่าง มอนซ่า ในอิตาลี รถของทุกทีมจะพยายามใช้ปีกแบบชั้นเดียว หรือ ลดให้มีชั้นน้อยที่สุด เพื่อต้องการทำความเร็วสูงสุดบนทางตรง และ ลดแรงเฉื่อยให้มากที่สุดนั่นเอง

ไม่นานมานี้ ทีมแข่งหลายๆทีม เริ่มจะเลียนแบบ เฟอร์รารี่ ในเรื่องการออกแบบบริเวณท้ายของตัวรถให้แคบ และ ต่ำที่สุดที่จะเป็นได้ เพราะมันสามารถลดแรงเฉื่อยได้มหาศาล

[Lam Station]

เบรก (Brakes)
แม้จะได้ชื่อว่าเป็นหนึ่งในเรื่องของเทคโนโลยี แต่กติกาของรถแข่งเอฟวัน กลับไม่อนุญาตให้ติดตั้งระบบเบรกแบบกันเบรกล็อก หรือ ABS ได้ โดยเพิ่งจะมีการแบนไม่ใช้ในช่วงทศวรรษที่ผ่านมานี้เอ ง

แม้ไม่ใช่ ABS ทว่ารถแข่งเอฟวัน ก็ใช้เทคโนโลยีในอุปกรณ์อื่นๆมาชดเชย โดยในการทดลองอันหนึ่งมีการนำรถเอฟวันที่วิ่งด้วยควา มเร็วกว่า 160 กิโลเมตร/ชั่วโมง ใช้ความเร็ว และ หยุดในทันที ปรากฏว่าสามารถที่จะหยุดรถนี้ได้แบบสนิทในระยะทางที่ สั้นกว่ารถนั่งโดยสารทั่วๆไป ที่ทำความเร็วที่ระดับ 100 กิโลเมตร/ชั่วโมง เสียอีก

ความปลอดภัยของห้องโดยสารนักแข่ง (Cockpit/safety)

ความปลอดภัยของห้องโดยสารนักแข่ง ถือเป็นหัวใจของรถแข่งเอฟวันยุคปัจจุบันอย่างแท้จริง เราจะเห็นได้ว่าแม้จะประสบอุบัติเหตุหนักๆ แต่นักแข่งยุคนี้มักจะไม่เป็นอะไรมากนัก ซึ่งถือว่าเป็นไปตามเจตนารมณ์ของ FIA

รถแข่งเอฟวัน ก็ไม่ต่างจากรถบ้านทั่วๆไป ที่จะต้องมีการทดสอบการชนเพื่อให้แน่ใจถึงความปลอดภั ย ก่อนที่รถจะนำไปใช้แข่ง ซึ่งในการทดสอบนั้นจะใช้ความเร็วเหมือนในสนามแข่งจริ งเลย เพื่อจะดูความสามารถของรถว่าสามารถรับแรงกระแทกที่เก ิดขึ้นได้มากน้อยแค่ไหน

[Lam Station]

โค้ง หรือ มุม (Cornering)

โค้ง หรือ มุม ถือเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่ง และ สิ่งที่ขาดไม่ได้เลยสำหรับการแข่งรถ การแข่งเอฟวันก็เช่นเดียวกัน การขับเคี่ยวกันบนทางตรงดูเหมือนจะเป็นการตัดสินกันท ี่รถคันใดมีพลังเครื่องยนต์ที่มหาศาล หรือ มีระบบเบรกที่เหนียวหนึบกว่ากัน แต่เมื่อเข้าโค้ง ทักษะ และ ฝีมือในการบังคับรถของนักแข่งจะดูเด่นชัดขึ้นทันที ผลแพ้ชนะของการแข่งขันบางครั้งอาจจะตัดสินกันที่โค้ง เลยด้วยซ้ำ

อาการของรถที่เรียกว่า โอเวอร์สเตียร์ (oversteer) หรือ อันเดอร์สเตียร์ (understeer) คืออาการที่เกิดขึ้นส่วนใหญ่ขณะที่รถเข้าโค้ง จำง่ายๆก็คือ โอเวอร์สเตียร์ คือ อาการที่ด้านท้ายของรถเกิดการปัด และ พยายามจะแซงขึ้นหน้า ขณะที่ด้านหน้ารถกำลังเข้าโค้งอยู่ ส่วน อันเดอร์สเตียร์ ก็คือ การที่รถเข้าโค้งผ่านไปได้โดยที่รถเหมือนจะหนีจากศูน ย์กลางออกไป

อาการอันเดอร์สเตียร์ ดูจะไม่ใช่เรื่องใหญ่นัก เพราะเมื่อรถลดระดับความเร็วลงจากเดิม อาการที่ว่านี้ก็จะหายไป หรือ ไม่ปรากฏ และรถในปัจจุบันนี้ก็สามารถกำหนดได้ว่าจะให้ค่าของกา รอันเดอร์สเตียร์อยู่ที่ลิมิตเท่าไหร่ ขณะที่ โอเวอร์สเตียร์ ดูจะควบคุมได้ยากกว่า อันเดอร์สเตียร์

อย่างไรก็ดีหากเป็นนักแข่งที่มีความชำนาญมากๆ นักแข่งเหล่านี้สามารถใช้ประโยชน์จากการ โอเวอร์สเตียร์ ได้เช่นกัน เมื่อสามารถจะทำความเร็วก่อนเข้าโค้งได้เพิ่มขึ้น

ปกติแล้วสเต็ปขณะที่รถแข่งเข้าโค้งนั้นแบ่งออกเป็น 3 ช่วงด้วยกันประกอบด้วย turn-in, apex และ exit

[Lam Station]

การทดสอบคานกันกระแทก (Roll structure testing)

รถแข่งเอฟวันทุกคันจะต้องผ่านการทดสอบเกี่ยวกับคานกั นกระแทกอย่างเคร่งครัด เพื่อรับประกันถึงความปลอดภัยของตัวนักแข่ง เพราะคานนี้จะช่วยเซฟให้กับนักแข่งได้ หากรถเกิดเสียหลักพลิกคว่ำ

อุปกรณ์เกี่ยวกับความปลอดภัย (Safety equipment)

รถแข่งเอฟวันทุกคันจะต้องติดตั้งอุปกรณ์ดับเพลิง เพื่อป้องกันกรณีไฟไหม้ที่อาจเกิดขึ้นในห้องโดยสารนั กแข่ง หรือ ชิ้นส่วนของเครื่องยนต์ อุปกรณ์ดับเพลิงที่ว่านี้ จะต้องง่ายต่อการใช้งานด้วยตัวนักแข่งเอง และ ต้องใช้งานได้แม้ในยามที่ระบบไฟฟ้าของตัวรถเกิดขัดข้ อง นอกจากนี้บนตัวอุปกรณ์ดับเพลิง จะต้องพ่นสัญลักษณ์เป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวพิมพ์ให ญ่ E เป็นสีแดง และ ล้อมรอบด้วยวงกลมสีขาว

นอกจากอุปกรณ์ดับเพลิงแล้ว ในห้องโดยสารนักแข่งของรถทุกคน จำเป็นต้องมีตัวควบคุมระบบไฟ เพื่อที่นักแข่งจะสามารถตัดระบบไฟได้ในยามที่มีเหตุฉ ุกเฉินเกิดขึ้น

รถแข่งเอฟวันทุกคัน จะต้องติดตั้งกระจกส่องหลัง 2 อันบนตัวรถ ซึ่งขนาด และ ตำแหน่งในการติดตั้งจะมีข้อบังคับกำหนดไว้อย่างชัดเจ น

ในการดูว่ากระจกส่องหลังนั้นมีประสิทธิภาพที่ดีพอสำห รับการใช้งานหรือไม่นั้น FIA จะทดสอบโดยให้นักแข่งเข้าไปนั่งในรถ และ มองตัวหนังสือในไซส์ต่างๆผ่านกระจก และให้บอกว่าตัวหนังสือที่เห็นนั้นเป็นคำว่าอะไร

เข็มขัดนิรภัยก็เป็นสิ่งที่จำเป็นต้องมีในรถแข่งเอฟว ันทุกคัน โดยในเวลาแข่งขัน นักแข่งจะต้องคาดเข็มขัด 2 เส้นพาดหัวไหล่ตัวเอง ขณะที่เส้นหนึ่งจะรัดบริเวณช่วงลำตัว และอีก 2 เส้นจะรัดบริเวณขาทั้ง 2 ข้าง

รถแข่งเอฟวันทุกคัน จะต้องมีไฟท้ายสีแดงติดตั้งไว้ด้วยตามข้อบังคับของ FIA ทั้งนี้เพื่อความปลอดภัยในระหว่างการแข่งขันที่อาจจะ ยากลำบากในการเห็นรถคันข้างหน้าตัวเองนั่นเอง

เพื่อความง่ายดายในการเข้าไปช่วยเหลือนักแข่งที่อาจจ ะได้รับบาดเจ็บ และ ไม่สามารถออกจากตัวรถได้เอง FIA ได้กำหนดให้เก้าอี้ของนักแข่งในรถจะต้องถอดออกจากตัว รถได้ง่าย ขณะเดียวกันสายเข็มขัดนิรภัยก็ต้องง่ายต่อการปลดด้วย เช่นกัน ที่สำคัญยังจะต้องง่ายสำหรับการใช้เครื่องมือพื้นฐาน ในการถอดด้วย

ระบบกันสะเทือน และ ชุดบังคับเลี้ยว (Suspension and steering systems)

ระบบกันสะเทือนในรถแข่งเอฟวันนั้น จะมีการกำหนดไว้ด้วยว่าห้ามไม่ให้ดัดแปลงเป็นอุปกรณ์ ช่วยในแง่ของหลักอากาศพลศาสตร์

ส่วนชุดบังคับเลี้ยวนั้น ระบบพาวเวอร์ ได้รับการอนุญาตสำหรับติดตั้งในรถแข่งเอฟวันได้ แต่ระบบเลี้ยวอิสระ 4 ล้อนั้นจะถูกห้ามนำมาใช้เป็นอันขาด

[Lam Station]

กล้องติดรถ (Television cameras)

ตลอดช่วงสัปดาห์ที่มีการแข่ง รถแข่งเอฟวันทุกคันจะต้องติดตั้งกล้องบนตัวรถ ทั้งนี้เพื่อประโยชน์ และ ความสะดวกในการถ่ายทอดสดทางโทรทัศน์นั่นเอง

ระบบส่งกำลัง (Transmission system)

ปัจจุบันในรถแข่งเอฟวันแทบจะทั้งหมด จะใช้เกียร์เซมิออโต้แบบ 7 สปีด โดยในข้อบังคับที่ทาง FIA กำหนดมานั้นระบุว่าจาก 7 เกียร์นี้ จะต้องมีเกียร์สำหรับเดินหน้าอย่างน้อย 4 เกียร์ด้วยกัน และ ไม่เกิน 7 เกียร์ ขณะเดียวกันก็จำเป็นที่ต้องมีเกียร์ถอยหลังด้วย

น้ำหนักรถ (Weight)

รถแข่งเอฟวันทุกคัน จะต้องมีน้ำหนักอย่างน้อยที่สุด 605 กิโลกรัม (รวมนักแข่งด้วย) ในระหว่างลงวิ่งในรอบคัดเลือก และ สามารถหนักได้ต่ำสุด 600 กิโลกรัม ในช่วงเวลาอื่น

ทีมบางทีอาจจะมีการถ่วงตะกั่วกับตัวรถเพื่อให้ได้น้ำ หนักตามที่ต้องการ อย่างไรก็ดีจะต้องระมัดระวังในเรื่องความปลอดภัยด้วย และเมื่อติดตั้งตะกั่วเข้ากับตัวรถแล้ว จะไม่ได้รับอนุญาตให้ถอด หรือ ใส่เพิ่มได้อีกในระหว่างแข่งขัน

ล้อ และ ยาง (Wheels and tyres)

รถแข่งเอฟวันทุกคันจะมีล้อได้สูงสุด 4 ล้อ โดยความกว้างของฐานล้อหน้าจะอยู่ที่ 305-305 มิลลิเมตร ขณะที่ฐานล้อหลังจะอยู่ที่ 365-380 มิลลิเมตร ขณะเดียวกันเมื่อใส่ยางเข้ากับล้อแล้ว เส้นผ่าศูนย์กลางรวมจะต้องไม่มากกว่า 660 มิลลิเมตร (อนุญาตได้ถึง 670 มิลลิเมตร หากใช้ยางแบบเปียก)

ทั้งนี้ในการวัดความกว้างต่างๆ จะวัดขณะที่แรงดันลมเท่ากับ 1.4 bar