แดนนี้มีต้นกัญชาปกคลุมแน่นหนา
ใบกัญชาป่านี้สะพรั่ง เวีบงวังทองก็รองกระท่อมพังพัง
ดีกว่าเวียงวัง ไม่หวังจะแรมไกล
ฟังเสียงไฟไหม้บ้องกัญชา ช่างชวนสุขา
เป็นเพลงพากล่อมขวัญเราให้ ฟังเพลินดีดั่งปี่พระอภัย
มือป้องจับบ้องคู่ใจ จะเป็นหรือตายไม่ห่วงกังวล

เวียงวังทองหรือจะมาสู้ กระท่อมฉันอยู่
พธูไม่หวังสักคน มีกัญชาสุขกว่ามีคู่กมล
ถึงหากฉันจน ก็ยังสุขล้นไม่หวังใดปอง
มองเห็นไฟไหม้บ้องเป็นควัน ดั่งหนึ่งเมฆสวรรค์
มีตะเกียงนั่นเหมือนจันทร์ส่อง ยามจะนอนก่ายกอดประคอง
มีคู่สุดรักคือบ้อง ชวนให้ฉันปองคือบ้องกัญชา



อันว่าเหล้านั้น เอาให้ตาย แต่....กัญชานั้นช้าก่อน
ถ้าโหมท่อมนั้นกูหาไม่เห็น ฮ่าๆ