ซ้อนรถพ่อ (เค้าเขียนไว้น่าอ่านครับ...ขออนุญาติเจ้าของอย่างไม ่เป็นทางการ)

[scooterism]

ซ้อนรถพ่อ

เรื่องโดย วิชญ์พล พลพิทักษ์ชัย

รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าคันเก่ากำลังวิ่งไปข้างหน้ า เครื่องยนต์ส่งเสียงดังหึ่ง ๆ เป็นจังหวะจะโคน
เสียงของมันอาจฟังดูไม่หนุ่มนัก เมื่อเทียบกับรถมอเตอร์ไซค์ญี่ปุ่นรุ่นใหม่ ๆ ที่กำลังขี่แซงไปอย่างช้า ๆ เช่นเดียวกับคนที่กำลังขี่ เป็นชายวัยกลางคนอายุราว ๆ ห้าสิบปี เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแลก ริ้วรอยบนใบหน้าบ่งบอกถึงประสบการณ์ที่เคยผ่านมาอย่า งยาวนาน หากสังเกตดี ๆ ร่องรอยของความหล่อเหลาในอดีตยังคงมีปรากฏให้เห็นอยู ่บ้าง

คนขี่รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าคือพ่อของผม
วันนั้นพ่อพาผมนั่งซ้อนท้ายเวสป้าคันเก่ง ออกไปขี่เที่ยวเล่นในละแวกซอยใกล้ ๆ บ้าน ผมบอกพ่อให้เข้าซอยนู้น ออกซอยนี้ วกเข้าทางลัด หรืออ้อมออกไปไกล เด็กอายุเพียงหกขวบอย่างผมคงทำให้ชายวัยห้าสิบอย่างพ ่อ ปวดหัวได้ไม่น้อย
นั่นคือความทรงจำแรก ๆ ของผมที่เกี่ยวกับพ่อ

1.
ชีวิตของคนเราไม่ต่างอะไรกับภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง มีจุดเริ่มต้น มีจุดจบเหมือนกัน และที่สำคัญ สิ่งที่ได้จากการชม อาจไม่ใช่เพียงแค่ความบันเทิง เพราะยังมีบางสิ่งที่แฝงอยู่ รอให้เราค้นหาและขบคิด
หากเราลองมองถึงรายละเอียดต่าง ๆ ในชีวิตที่เคยผ่านมา เราจะสามารถเรียนรู้อะไรได้หลายอย่างจากเรื่องราวชีว ิต ไม่ว่าเรื่องราวนั้นจะเป็นชีวิตของเราเอง หรือแม้แต่พ่อของเรา
ชายวัยกลางคนอายุย่างหกสิบ กำลังขี่รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าคันเก่าออกไปจากบ้ าน คงเป็นภาพที่เห็นจนชาชิน สำหรับชาวบ้านในหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ย่านห้วยขวาง
ชายคนนี้เป็นหัวหน้าครอบครัวหนึ่ง ประกอบไปด้วยภรรยาและลูกชายอีกสองคน
หากจะกล่าวถึงหน้าที่การงานของเขา ก็เป็นเพียงอาชีพธรรมดา ๆ ที่รายได้จากการทำงานไม่มากนัก
ด้วยรายได้ต่อเดือนอันไม่แน่นอน เพราะเป็นรายได้แบบคอมมิชชั่น เดือน ๆ หนึ่งไม่น่าจะเกินเจ็ดพันบาท
แต่อาชีพตัวแทนขายประกันก็สามารถเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง สมาชิกในบ้านอีกสามชีวิตได้อย่างไม่ลำบาก
บ้านทาวน์เฮ้าส์สองชั้นและเฟอร์นิเจอร์ภายในบ้าน ก็มีดังเช่นครอบครัวที่มีฐานะปานกลางทั่วไป ลำพังรายได้เพียงเจ็ดพันบาทต่อเดือนคงไม่สามารถก่อร่ างสร้างตัวได้ขนาดนี้ เขายังมีภรรยาที่ประกอบอาชีพเย็บผ้าโหลและมีรายได้พอ ที่จะเป็นเงินทุนสำรองยามที่ขัดสน สถานะทางการเงินในครอบครัว
จะเรียกว่ายากจนก็อาจกล่าวได้ไม่เต็มปากนัก คำว่าปานกลางจึงน่าจะเป็นคำที่เหมาะสมกว่า
ในสภาพสังคมระบอบทุนนิยมในปัจจุบัน รถยนต์เสมือนเป็นสิ่งจำเป็นอันดับต้น ๆ ของทุกครอบครัวที่มีฐานะปานกลาง ในหมู่บ้านเล็ก ๆ ที่เขาอาศัยอยู่ ทุกบ้านมีรถยนต์เป็นของตัวเอง
ยกเว้นแต่บ้านของเขาเท่านั้น
ความจริงแล้วที่บ้านของชายคนนี้ก็มีรถยนต์ ทว่ารถยนต์นี้เป็นรถยนต์สองล้อ
หรือเรียกอีกอย่างว่ารถมอเตอร์ไซค์
เป็นรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้า

ตั้งแต่จำความได้ ผมก็เห็นพ่อขี่รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าแล้ว มันจอดอยู่หน้าบ้าน เสมือนญาติสนิทคนหนึ่งที่ผมคุ้นเคย ผมมักจะขึ้นไปนั่งเล่นทำท่าขี่เลียนแบบที่พ่อทำ พ่อจึงมาเตือนผมเสมอเวลาที่ขึ้นไปขี่เล่น เพราะกลัวว่ารถอาจจะล้มลงมาทับได้

ในวงการนักเล่นรถโบราณเรียกได้ว่าหายากและมีราคาสูงม าก แต่ในมุมมองของนักขายประกันคนนี้
รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าไม่สามารถตีค่าเป็นเงินทอง หรือสิ่งของหายากได้
รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าเปรียบเสมือนเพื่อนร่วมทาง เดินชีวิต
ย้อนกลับไปเมื่อกว่าสามสิบปีที่แล้ว ชายหนุ่มคนหนึ่งถอยรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าคันใหม่ เอี่ยมออกมาจากร้านขายรถ ในยุคนั้นการขี่รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าออกไปตะลอน ตามท้องถนน
ถือว่าเท่มากในสายตาของสาว ๆ
ชายหนุ่มดูแลรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าอย่างดีประหนึ ่งเพื่อนรัก
เวลาผ่านไปยาวนานหลายสิบปี กาลเวลาทำให้ชายหนุ่มกลายสภาพเป็นชายวัยกลางคน ทว่าเพื่อนรักของเขายังคงเป็นรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวส ป้า

หลายครั้งที่พ่อต้องส่งรถคู่ใจเข้าอู่ซ่อม หลายครั้งที่รถคู่ใจสตาร์ทไม่ติด และหลายครั้งที่รถคู่ใจไม่ยอมพาพ่อไปถึงจุดหมาย แต่ผมก็ยังเห็นพ่อเต็มใจที่จะขี่รถคู่ใจคันเดิม

ทุกวันนักขายประกันจะขี่รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าคู ่ใจ ออกไปตระเวนหาลูกค้าประกัน ตามสถานที่ต่าง ๆ ด้วยวัยหกสิบกว่า ๆ อาจดูอันตราย ที่จะขี่รถมอเตอร์ไซค์ออกไปตามท้องถนนในกระแสจราจรอั นคับคั่ง
มีคนเคยบอกเขาหลายครั้งว่าทำไมไม่ซื้อรถเก๋งมาขับ อาจเป็นเพราะเงินเก็บที่มีอยู่เพียงน้อยนิด พอแค่เลี้ยงปากเลี้ยงท้องคนในครอบครัวอย่างไม่ลำบากไ ปวัน ๆ เท่านั้น การเก็บเงินซื้อรถเก๋งสักคันคงเป็นเรื่องไกลตัวเกินไ ป

ผมแอบนึกน้อยใจ ว่าทำไมบ้านเราถึงไม่มีรถเก๋งเช่นบ้านคนอื่นบ้าง ป้าแก่ ๆ ข้างบ้านมักจะถามผมเสมอว่า ‘เมื่อไรพ่อจะซื้อรถสักที’ ผมได้แต่ตอบบ่ายเบี่ยงไปว่า ‘ปีหน้าพ่อบอกจะซื้อแน่นอน’ ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าพ่อไม่เคยพูด

แต่ถ้าวันหนึ่งเขามีเงินเก็บเพียงพอ เขาก็ไม่ซื้ออยู่ดี
มีนายตำรวจคนหนึ่งมาขอซื้อรถต่อจากเขา แต่เขากลับไม่ยอมขาย ทั้งที่ราคาของมันอาจสูงเพียงพอที่จะซื้อรถคันใหม่ได ้สบาย การขายรถมอเตอร์ไซค์ที่รับใช้เขามาอย่างซื่อสัตย์ เสมือนเป็นการทอดทิ้งเพื่อนรักไป
ถ้าหากเจ้ารถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้ามีจิตใจดังเช่นม นุษย์ มันคงนึกขอบคุณเขาเป็นแน่
ความพอใจในสิ่งที่ตนมี เป็นสิ่งที่เขามีอยู่เต็มหัวใจ เครื่องยนต์แม้จะเก่ามาก แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครบอกได้ว่ามันจะหมดอายุการใช้ งาน
หน้าที่ของรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งที่จะต้องนำพาผู้ขับ ขี่ไปถึงจุดหมายได้อย่างปลอดภัย ยังคงเป็นสิ่งที่รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้ากระทำได้อ ย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

2.
ความพอเพียงตามพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู ่หัว คือปรัชญาชีวิต ที่ไม่ว่าใครก็สามารถนำมาใช้ได้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขายึดมั่นและปฏิบัติเสมอมา
ชายนักขายประกันผู้นี้ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย เสื้อผ้าที่สวมใส่ก็เป็นเสื้อผ้าราคาถูก สามารถหาซื้อได้จากห้างของชนชั้นกลาง อย่างโลตัสหรือบิ๊กซี ไม่ใช่ห้างของชนชั้นสูงอย่างสยามพารากอน
อุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าภายในบ้านหลายต่อหลายชิ้น ผ่านระยะเวลาการใช้งานมาอย่างยาวนานและคุ้มค่า หากยังไม่ถึงคราวที่หมดอายุการใช้งาน เขาจะไม่ยอมซื้อใหม่ การซ่อมแซมจึงเกิดขึ้นเสมอ ถ้าจะกล่าวว่าเครื่องใช้ไฟฟ้าภายในบ้านเป็นเพื่อนรัก ของเขา เช่นเดียวกับรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้า ก็คงไม่ผิดนัก

โทรทัศน์ที่บ้านเป็นแบบไม่มีรีโมท จอกว้างสิบสี่นิ้ว พ่อดูมันมาตั้งแต่ผมยังไม่เกิด ส่งไปร้านซ่อมไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แต่พ่อก็มีความสุขยามที่ดูเสมอ กว่าพ่อจะเปลี่ยนไปดูเครื่องใหม่ ผมก็โตเป็นหนุ่มแล้ว

เมื่อสมัยที่เขาเพิ่งแต่งงานใหม่ ๆ สัญญาของลูกผู้ชายได้ให้ไว้กับฝ่ายหญิงว่า ต่อจากนี้ไปค่าใช้จ่ายภายในครอบครัว เขาจะเป็นคนรับผิดชอบเองทั้งหมด
ทว่าอะไร ๆ ก็ไม่แน่นอนเสมอ วันหนึ่งเขาไปเซ็นรับรองการค้ำประกันให้กับเพื่อนสนิ ทที่จะลงทุนทำกิจการบางอย่าง ในเวลาต่อมากิจการนั้นล้มละลาย ผู้ค้ำประกันจึงตกเป็นผู้รับผิดชอบเงินค่าเสียหายทั้ งหมดด้วยเงินก้อนมูลค่ามหาศาล
และนั่นเองเป็นความผิดพลาดร้ายแรงที่สุดในชีวิตของชา ยนักขายประกัน
หน้าที่รับผิดชอบค่าใช้จ่ายในครอบครัวทั้งหมด เขาไม่สามารถกระทำได้อย่างราบรื่นอีกต่อไป เพราะมีหน้าที่รับผิดชอบหนี้สินก้อนโตเพิ่มเข้ามา
กว่าหลายปีที่เขาต้องแบกภาระหนี้สิน เสมือนภาระชีวิตที่ไม่มีวันจบสิ้น เขาไม่สามารถชำระหนี้ได้ตามกำหนด ส่งผลให้บ้านทาวน์เฮ้าส์สองชั้น หนึ่งในสินสอดที่เคยมอบให้กับเจ้าสาวเมื่อครั้งอดีตแ ละแหล่งที่พักอาศัยของครอบครัวในปัจจุบันกำลังจะต้อง สูญเสียไป

แม่มาบอกว่า ‘บ้านเราจะโดนยึดแล้วนะ ป๊าของเธอนั่นแหละเป็นคนก่อเรื่องไว้’ วัยของผมในตอนนั้น
ยังเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจอะไรได้ทั้งหมด สิ่งที่ผมเข้าใจ มีเพียงสีหน้าของแม่เท่านั้นที่ดูเศร้ากว่าปกติ

ลูกชายทั้งสองกำลังอยู่ในวัยเยาว์ คงเด็กเกินกว่าจะรับรู้ถึงความทุกข์ยากของปัญหานี้ได ้ มีเพียงภรรยาของเขาเท่านั้นที่คอยช่วยเหลือและให้กำล ังใจเขามาตลอด แม้บางครั้งภรรยาก็แอบนึกน้อยใจในโชคชะตา
ว่าทำไมถึงได้ผู้ชายที่ประสบความล้มเหลวในชีวิตเช่นน ี้มาเป็นสามี
ทุกปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ อยู่ที่ว่าผู้ที่กำลังประสบกับปัญหานั้น ดิ้นรนหาทางออกได้มากเพียงใด ลูกผู้ชายอย่างเขาต้องอดทนและกัดฟันสู้เพื่อค้นหาทาง ออกในชีวิตให้เจอ
เขาใช้เงินเก็บที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิด ออกไปตระเวนหาญาติที่อาศัยอยู่ต่างจังหวัด เพื่อขอหยิบยืมเงินมาชดใช้หนี้

พ่อเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าและนั่งรถทัวร์ไปพิษณุโลก บอกว่าจะไปหาอาเจ็ก อีกสองวันพ่อกลับมา พ่อถือกระเป๋าเสื้อผ้ากลับมาเหมือนเดิม แต่ความหวังและเงินในกระเป๋าสตางค์ของพ่อหายไป

แสงสว่างยามรุ่งเช้าเปรียบได้กับแสงสว่างในชีวิตที่ล ูกผู้ชายคนหนึ่งกำลังมองเห็นและไขว่คว้าหามันจนเจอ เขาเริ่มมองหาญาติพี่น้องฝ่ายภรรยาบ้าง พี่ชายของภรรยาเป็นคนยื่นมือมาช่วยเหลือครอบครัวของเ ขาเอาไว้ จนในที่สุดบ้านที่กำลังจะถูกยึดก็กลับมาเป็นที่พักพิ งกายให้กับเขาและครอบครัวเช่นเดิม
หลังจากนั้นเป็นต้นมา การจับจ่ายใช้สอยเงินทองเป็นไปอย่างระมัดระวังที่สุด บางครั้งอาจมีปัญหาบ้าง เพราะถึงแม้บ้านจะไม่โดนยึดแล้ว แต่ภาระหนี้สินก็ยังคงอยู่ และเงินค่าคอมมิชชั่นของเขาไม่เพียงพอกับค่าใช้จ่ายภ ายในบ้าน

ทุกครั้งที่ผมเห็นพ่อยืมเงินแม่ ผมจะรู้สึกใจคอไม่ดีเสมอ พ่อมีปัญหาเรื่องเงินหลายครั้ง
แต่พ่อก็ไม่เคยร้องขอให้แม่ช่วย พ่อได้แต่ยืมเงินของแม่มาใช้ก่อนและค่อยใช้คืนทีหลัง

สถานะทางการเงินเป็นไปอย่างกระท่อนกระแท่น ความสุขที่ได้จากการใช้เงินจึงเป็นสิ่งที่เขาแทบไม่เ คยได้รับ ความสุขจากสิ่งที่มีอยู่จึงเป็นเพียงสิ่งเดียว ที่เขาสามารถนำมาแปรเปลี่ยนเป็นพลังให้ชีวิตดำเนินต่ อไปได้อย่างราบรื่น
ความล้มเหลวในชีวิตคงเป็นสิ่งที่ทุกคนคงไม่อยากจะเผช ิญ หน้าที่ของหัวหน้าครอบครัวในการหาเงินมาเลี้ยงดูลูกแ ละภรรยา จึงเป็นสิ่งที่เขายังคงเต็มใจที่จะเผชิญและอยากทำต่อ ไป

3.
ถ้าจะกล่าวว่าความเป็นแม่มีอยู่ในตัวของผู้หญิงทุกคน ความเป็นพ่อก็มีอยู่ในตัวของผู้ชายทุกคนเช่นเดียวกัน
ลูกชายทั้งสองของเขา เรียกได้ว่าเป็นเด็กที่ดี แต่ถ้าจะเรียกว่าลูกที่ดี ก็คงเป็นคำที่ไม่สมบูรณ์นัก ลูกของเขาไม่เคยทำอะไรเพื่อพ่อเลยสักครั้ง วันพ่อก็เป็นเพียงวันธรรมดาวันหนึ่งของทุกปี แม้แต่การยกมือไหว้หรือการกอดสักครั้งก็ไม่มีให้เห็น
ยามที่ลูกชายทั้งสองของเขายังเป็นเด็กน้อย ลูกของเขาติดเกมกดอย่างหนัก ทุกวันเด็กทั้งสองจะไปนั่งเล่นเกมที่บ้านเพื่อน จนกลับบ้านดึกดื่น หรือบางครั้งก็ไปเล่นเกมอยู่ตามร้านเกมไม่ยอมกลับบ้า น

พ่อไม่ยอมซื้อเกมกดให้เล่น ผมและพี่ชายจึงออกไปเล่นที่บ้านเพื่อนหรือตามร้านเกม ทั้งวัน พ่อเป็นคนออกไปตามผมกับพี่ชายกลับมาเสมอ และทุกครั้งพ่อจะโมโหและดุว่ารุนแรงมาก แต่ผมก็ไม่เคยเชื่อฟัง

ความรักของเขาที่มีต่อลูกเป็นสิ่งที่แอบซ่อนอยู่ภายใ นจิตใจ เป็นการยากที่จะแสดงออกมาให้ลูกเห็น ความรักและความอบอุ่นจึงเป็นสิ่งที่ลูกของเขาแทบไม่เ คยได้สัมผัส สิ่งที่ลูกของเขารับรู้เป็นเพียงคำดุว่าที่ออกมาจากป ากเท่านั้น
ตอนที่ลูกคนเล็กของเขาเรียนอยู่ชั้นประถมปีที่ ๑ เด็กน้อยสอบได้อันดับที่ ๑ ของห้อง เป็นเรื่องที่น่าดีใจสำหรับผู้เป็นพ่อมากเพียงใด ที่ลูกสามารถเรียนดีจนสอบได้ที่ ๑ แต่ทว่าสำหรับเขาแล้ว คำชมเพียงสักคำให้ลูก กลับไม่มีให้ได้ยิน

ตอนที่ผมสอบได้ที่ ๑ คุณครูประจำชั้นให้รางวัลเป็นชุดเครื่องเขียน ผมจึงขอพ่อบ้าง แต่พ่อบอกว่า ‘ได้จากครูประจำชั้นแล้ว จะเอาอีกทำไม’ ผมจึงไม่กล้าขออะไรจากพ่ออีกเลย

การกระทำเช่นเช่นนี้เอง ที่กลับกลายเป็นการสอนลูกไปโดยไม่รู้ตัว
ความเป็นพ่อของเขา ไม่ใช่พ่อแบบผู้ให้เพียงอย่างเดียว สิ่งที่ลูกของเขาได้เรียนรู้คือสิ่งที่เขาไม่เคยให้ก ับลูก ความเป็นตัวเขาคือแบบอย่างที่ดีให้ลูกซึมซับ
เขาเป็นคนไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ อบายมุขต่าง ๆ ไม่มีทางจะย่างกรายเข้ามาในชีวิตของเขาได้ เขาไม่เคยบอกลูกว่าอย่าไปกินเหล้า อย่าไปสูบบุหรี่ เพียงลูกชายทั้งสองเห็นการกระทำของพ่อตนเอง ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องไปบอกเตือนลูกอีก

ผมไม่เคยเห็นพ่อออกไปเที่ยวข้างนอกบ้านเลย พอกลับมาถึงบ้านพ่อก็จะตั้งหน้าตั้งตาดูแต่โทรทัศน์ สถานที่เที่ยวของพ่ออยู่ในโทรทัศน์หมดแล้ว

การกระทำของเขาเสมือนเป็นคำสอนเงียบ ๆ ที่คอยสอนลูกอยู่เสมอ เช่นเดียวกับความรักที่ลูกของเขาแสดงต่อพ่อ
ลูกของเขาพยายามสอบเข้ามหาวิทยาลัยของรัฐบาลให้ได้ เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระเรื่องค่าใช้จ่าย ซึ่งค่าเทอมหลายหมื่นของมหาวิทยาลัยเอกชน คงจะเกินความสามารถของคนขายประกันเช่นเขา

ผมพยายามตั้งใจอ่านหนังสือจนสอบติดมหาวิทยาลัยของรัฐ บาล ผมดีใจมาก เรื่องค่าเทอมคงไม่เป็นปัญหาสำหรับพ่อแล้ว ผมนึกว่าพ่อจะดีใจ แต่พ่อกลับพูดแค่ว่า ‘สอบติดแล้วเหรอ’

หลาย ๆ สิ่ง หลาย ๆ อย่างในตัวเขาที่กระทำออกมา แม้ดูเผิน ๆ อาจจะเป็นเพียงพ่อธรรมดา ๆ คนหนึ่งที่ไม่ค่อยจะสนใจลูกนัก แต่ลึก ๆ ภายในจิตใจ ความเป็นพ่อของเขามีอยู่เต็มเปี่ยม เสมือนร่มเงาของต้นไม้ ถ้าไม่มีแสงแดด คงไม่สามารถรับรู้ได้ถึงความร่มเย็น

4.
ปัญหาในชีวิตของใครหลายคน หากมองในแง่ดี มันอาจเป็นสิ่งที่หล่อหลอมให้จิตใจแข็งแกร่งขึ้น แต่ถ้าหากปัญหาที่มามากเกินไป มันอาจกลายเป็นสิ่งที่ทำให้หมดหวังกับชีวิตเอาง่าย ๆ
แต่สำหรับเขาแล้ว กลับไม่เป็นเช่นนั้น
มรสุมชีวิตลูกใหญ่อีกลูกพัดผ่านเข้ามาอีกครั้ง เมื่อรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าคู่ใจของเขาถูกขโมยไป
รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าเป็นทั้งสมบัติ เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งเครื่องมือหากิน และเป็นทุกอย่างในชีวิต คนที่ขโมยมันไปคงไม่รู้หรอกว่า สิ่งนี้มีความหมายต่อชีวิตของผู้ชายคนหนึ่งและครอบคร ัวมากเพียงใด
รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้ารุ่นนี้เป็นที่หมายตาของพว กนักสะสม มีคนเคยคิดจะขอซื้อต่อจากเขาหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่อาจตัดใจขายมันได้

พ่อเคยพูดหลายครั้งว่า ‘ป๊าขายรถทิ้งไปไม่ได้หรอก ต้องใช้ออกไปหาเงิน’ ผมรู้ว่าพ่อรักรถของพ่อมาก ให้ตายพ่อก็ไม่ยอมขายแน่นอน

วันนั้นเขาจอดรถคู่ใจไว้ในซอยเปลี่ยว ขณะที่ไปติดต่อกับลูกค้ารายหนึ่งเรื่องประกัน รถมอเตอร์ไซค์หายากจึงตกเป็นเป้าหมายของพวกแก๊งขโมยร ถ
การแจ้งความกับตำรวจทำได้เพียงให้เขาสบายใจขึ้นเท่าน ั้น ไม่ได้หมายความว่าตำรวจจะตามรถคืนมาได้
การออกไปหาลูกค้าเพื่อติดต่อเรื่องขายประกันเป็นไปด้ วยความยากลำบาก ลำพังการขี่รถมอเตอร์ไซค์ออกไปเช่นเดิมก็เหนื่อยมากพ ออยู่แล้ว เขาต้องโหนรถเมล์เพื่อไปตระเวนหาลูกค้าตามสถานที่ต่า ง ๆ ภาพของชายวัยกลางคนสวมเสื้อเชิ้ต ผูกเนคไท ถือกระเป๋าหนัง โหนรถเมล์ คงเป็นภาพที่แปลกตาสำหรับคนทั่วไป

ผมขึ้นรถเมล์กลับจากโรงเรียนตามปกติ พอดีไปเห็นพ่อกำลังโหนรถอยู่ แววตาของพ่อดูเศร้ามาก น้ำตาของผมแทบจะเอ่อล้นออกมาเดี๋ยวนั้น

เขาเดินทางโดยปราศจากเพื่อนร่วมทางเดินชีวิต
ภรรยาจึงได้แต่แนะนำว่าให้เขาไปหาซื้อรถมอเตอร์ไซค์ค ันใหม่ ทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าเงินเก็บมีอยู่เพียงน้อยนิด การเปลี่ยนวิถีชีวิตที่เคยทำมายาวนาน กลายเป็นเรื่องยากของผู้ชายคนหนึ่งที่จะต้องปรับตัวเ พื่อรับกับสภาพที่เป็นอยู่ให้ได้
เวลาผ่านไปนานหลายสัปดาห์ การติดตามหารถของตำรวจไม่มีความคืบหน้า จนเขาเกือบถอดใจไปแล้ว และเริ่มปรับตัวเข้ากับการดำเนินชีวิตแบบใหม่ได้มากข ึ้น

พ่อพูดกับทุกคนในบ้านว่า ‘จะต้องสู้’ คำพูดของพ่อฟังดูหนักแน่น ตรงข้ามกับท่าทางของพ่อที่ดูเหนื่อยล้ามาก

จนวันหนึ่งแสงของชีวิตที่เคยอับแสงลง กลับส่องประกายขึ้นอีกครั้ง
ชายคนหนึ่งกำลังสตาร์ทรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าอย่า งเอาเป็นเอาตาย เพราะว่าสตาร์ทเท่าไรก็ไม่ติด เสมือนว่าเจ้ารถมอเตอร์ไซค์คันนี้ ไม่ยอมไปกับคนที่ไม่ใช่เจ้าของของมัน
ผู้เป็นเจ้าของรถที่แท้จริงเดินผ่านมาเห็นพอดิบพอดี และเอ่ยปากถามว่านี่มันรถของเขาเองไม่ใช่หรือ ชายคนนั้นตกใจและรีบวิ่งหนีไปทันที
เขาพบรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าคู่ใจแล้ว
บริเวณที่เขาไปพบรถของตนนั้น เป็นละแวกใกล้กับหมู่บ้านที่เขาอาศัยอยู่นี่เอง ทั้ง ๆ ที่จุดที่รถหายนั้นเป็นย่านชานเมือง ซึ่งไกลจากกันมาก เมื่อถึงคราวที่ชีวิตของเขาจะดีขึ้น มันก็ดีขึ้นเองอย่างไม่น่าเชื่อ

พ่อกลับมาบ้านพร้อมกับรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าคันเ ดิม วันนั้นเป็นวันที่ผมมีความสุขมาก และเป็นครั้งแรกในชีวิต ที่ผมเห็นพ่อยิ้มอย่างมีความสุขเช่นนี้

วิถีชีวิตที่เคยเปลี่ยนไปในทางเลวลงกว่าหลายสัปดาห์ กลับมาเป็นดังเดิม สิ่งดี ๆ ในชีวิตย่อมเกิดขึ้นกับคนที่ต่อสู้และไม่ยอมแพ้เสมอ
ทุกวันนี้ชีวิตของเขายังคงดำเนินต่อไปเช่นเดิม มีเวลาที่นำพาเอาปัญหาและอุปสรรคเข้ามากระทบบ้างเป็น ครั้งคราว แต่มันก็ไม่ถึงกับทำให้เขาหกล้มจนลุกไม่ขึ้น
หลายสิ่งเลวร้ายที่ประดังเข้ามา เป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านเข้ามาในชีวิต เขายังคงยืนหยัดอยู่ที่เดิมอย่างมั่นคง พร้อมจะต่อสู้เสมอ ไม่ว่าสายลมที่พัดมานั้นจะเป็นพายุหรือมรสุมชีวิตอัน ร้ายแรงเพียงใดก็ตาม

รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าคันเก่ากำลังวิ่งไปข้างหน้ า เครื่องยนต์ส่งเสียงดังหึ่ง ๆ เป็นจังหวะจะโคน เสียงของมันอาจฟังดูไม่หนุ่มนัก เมื่อเทียบกับรถมอเตอร์ไซค์ญี่ปุ่นรุ่นใหม่ ๆ ที่กำลังขี่แซงไปอย่างช้า ๆ เช่นเดียวกับคนที่กำลังขี่ เป็นชายวัยกลางคนอายุราว ๆ หกสิบปี เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กางเกงสแลก ริ้วรอยบนใบหน้าบ่งบอกถึงมรสุมชีวิตที่เคยผ่านมาอย่า งโชกโชน หากสังเกตดี ๆ ร่องรอยของความหล่อเหลาในอดีตยังคงมีปรากฏให้เห็นอยู ่บ้าง
คนขี่รถมอเตอร์ไซค์ยี่ห้อเวสป้าคือพ่อของผม
วันนั้นพ่อพาผมนั่งซ้อนท้ายเวสป้าคันเก่ง ออกไปซื้อของในละแวกซอยใกล้ ๆ บ้าน นานมากแล้วที่ผมไม่ได้มีโอกาสซ้อนรถของพ่อเช่นนี้
เรื่องราวชีวิตของพ่อที่ผมได้รับรู้ เปรียบเสมือนการที่พ่อพาผมซ้อนท้ายรถมอเตอร์ไซค์ยี่ห ้อเวสป้าคันเก่า ออกไปส่งให้ถึงจุดหมายปลายทางชีวิตของผม
ทิวทัศน์สองข้างทางที่ผ่านไปนั้น คือเรื่องราวของความทุกข์ ความสุข ความลำบาก และความสบาย เป็นบทเรียนชีวิตที่พ่อเคยผ่านมาแล้วทั้งสิ้น หน้าที่ของผมคือจดจำ เรียนรู้ และนำมาเป็นแรงผลักดันให้ชีวิตของผมดำเนินต่อไปถึงจุ ดหมาย อย่างที่พ่อตั้งใจ
ผมเห็นพ่อเหนื่อยกับชีวิตมามากพอแล้ว
ผมกระซิบบอกพ่อในใจว่า “ป๊าไม่ต้องเหนื่อยแล้วนะ” แทนสิ่งที่ผมจะทำเพื่อพ่อต่อจากนี้ไป
นั่นคือความทรงจำท้าย ๆ ของผมที่เกี่ยวกับพ่อ

[POPCORNMELODY]

ขอบคุณครับ สำหรับบทความดีๆ ^ ^
" เครื่องยนต์แม้จะเก่ามาก แต่ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครบอกได้ว่ามันจะหมดอายุการใช้ งาน "

[มัดย้อมม]

ขอบคุณ ครับ

เอามาให้อ่านอีกนะ ครับ

[yagami]

ขอบคุณบทความดี ๆ ครับ

[teehid]

ขอบคุณมากครับ อ่านแล้วทำให้นึกถึงพ่อตัวเอง
และเวสป้าคู่ใจของผม ที่สองสิ่งนี้เข้ามาเกี่ยวข้องกัน
โดยเหมาะเจาะ รถที่ผมใช้อยู่แม้จะไม่ใช่รถพ่อผม
แต่เป็นรถของพ่อเพื่อน ซึ่งได้บอกเล่าเรื่องราวในอดีตของ
รถคันนี้ว่าผ่านอะไรมาบ้าง ก่อนที่จะมาเป็นของผม
รถคันนี้เคยจอดอยู่เฉยๆมาเป็นเวลาหลายปี ผมว่าการที่ผมได้รถคันนี้มา
เป็นการจุดไฟอะไรบางอย่างในตัวผมขึ้นมาอีกครั้ง
พร้อมกันนั้นผมก็คิดว่าเจ้ารถคันนี้ก็คงดีใจเหมือนกั น
ที่ได้กลับมาโลดแล่นบนท้องถนนอีกครั้ง
ดังนั้นผมจึงไม่ลังเลเลยที่จะเรียกรถคันนี้ว่าน้าทุก ครั้งที่ขึ้นขับ...

[gae/allstate]

[Pew44]

ขอบคุณสำหรับบทความ......ดีๆๆครับ thank you............

[Mr.PXman]

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆครับ

[HAPPYLAMVESPA]

good

[Jaysoul]

เขียนได้ดีมากครับ ทำเอาซึ้งเลย

[DEC]

สิ่งเล็กๆที่เรียกว่า........

[puyzaaaaa]

อ่าน แล้ว...คิดอะไรได้ เยอะเลย ครับ

[เวสปร้า]

ซึ้งครับ
เวสป้ามันคือสุดยอดอยู่แล้ว

[smallfram_cud42]

สุดยอดครับ เขียนได้ดีมาก ๆ ทำเอาน้ำตาคลอเลย

[Heuer]

รถคู่ชีพ เขียนได้ดี เหนือคำบรรยาย ว่า พ่อของเรา