กระทู้เฮฮาเพชรเกษม คลายเครียด

เทคนิคนักกีฬาญี่ปุ่น

wondergirl - nobody v.กันตรึม http://seedang.com/stories/52973

ร้านจีฉ่อย เป็นธุรกิจครอบครัวชาวจีนที่เปิดร้านขายของชำจีฉ่อย คือ ชื่อร้านสะดวกซื้อ (ของชำ) ขนาดหนึ่งคูหา ตั้งอยู่หน้าตลาดสามย่าน ตรงบริเวณถนนพญาไท ตรงข้ามจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และได้ชื่อว่าเป็นสีสันแห่งหนึ่งของบริเวณสามย่าน ร้านจีฉ่อยเป็นร้ายขายของที่ขึ้นชื่อว่า มีของขายทุกอย่าง และถ้าของไหนไม่มีขายในร้าน จะสามารถมาเอาได้ภายใน 2 วันให้หลัง โดยเปิดตลอด 24 ชั่วโมง (ในเวลาเช้าถึงหัวค่ำ จะเปิดทำการที่หน้าร้าน ส่วนในเวลาหลังจากนั้น แม้ว่าดูเหมือนร้านจะปิด แต่คุณสามารถใช้บริการของร้านนี้ได้โดยการไปเคาะประต ูหลังร้าน เพียงไม่นานนัก อาซิ้มเจ้าของร้านจะเดินฝ่าความมืดมาใกล้ๆ พร้อมกับถามว่า "ลื้อจาเอาอาราย") ลักษณะร้านเป็นร้านกว้างประมาณ 3 เมตร และลึกประมาณ 10 เมตร ปัจจุบัน ร้านจีฉ่อยจะปิดวันอาทิตย์วันเดียว ส่วนวันธรรมดาจะเปิดตั้งแต่ 8 โมงเช้าถึง 2 ทุ่ม

ประวัติ
ร้านจีฉ่อยเปิดมานานไม่ต่ำกว่า 50 ปี โดยในสมัยแรกเป็นบ้านไม้ 2 ชั้น รวมถึงอาคารเรียนของโรงเรียนศึกษาวัฒนาก็เป็นอาคารไม ้ 2 ชั้น สมัยนั้นถนนพญาไทยัง เป็นถนนแคบ ๆ เดิมบริเวณร้านจีฉ่อยอยู่ด้านหลังของร้านในปัจจุบัน ต่อมาเมื่อมีการขยายถนน และทางจุฬาฯ สร้างตึกแถวติดถนนพญาไท จึงได้ย้ายมาอยู่ ณ ที่ปัจจุบัน

ในสมัยก่อนของในร้ายจีฉ่อยก็นับได้ว่ามากแล้ว แต่ยังพอเดินสวนกันได้ ต่างจากปัจจุบันที่สามารถเดินเข้าร้านได้เพียงคนเดีย ว ลูกค้าต้องยืนคอยหน้าร้านเท่านั้น มีผู้เล่าว่าในช่วงที่มาเปิดใหม่ๆ ของที่ขายถูกจะราคาถูก คนขายก็ใจดีมาก เช่น เวลาซื้อยาลบหมึก 1 ขวด สมัยนั้นราคา 50 สตางค์ ก็แถมกระดาษซับแบบไม่อั้น

พนักงานขาย
พนักงานขายของร้านนี้เป็นอาซิ้มสองคนผลัดกันเฝ้าเวร ตลอด 24 ชั่วโมง อาซิ้มทั้งสองคนรูปร่างหน้าตาเหมือนกันมากเนื่องจากเ ป็นฝาแฝดกัน ทำให้ลูกค้าที่มาซื้อของบ่อย ๆ ต่างอดสงสัยไม่ได้ว่า คนขายของร้านนี้ไม่หลับไม่นอนกันเลยหรือ แต่มีอยู่อย่างหนึ่งที่ไม่เหมือนกันคือ "ฟันทอง"

อีกประการหนึ่ง ตู้เก็บสินค้าในร้านที่มีจำนวนมาก วางเรียงรายไว้จนเหลือทางเดินในร้านกว้างเพียงแค่ 60 เซนติเมตร จะต้องอาศัยพนักงานร่างเล็กสองคนนี้เท่านั้น จึงจะสามารถเดินไปหยิบของภายในร้านมาให้ได้


อาซิ้มคนหนึ่งได้เสียชีวิตไปเสียแล้ว ลูกชายคนหนึ่งมาช่วยขายในบางวัน บางทีอาซิ้มหลงๆ ลืมๆ ก็จะได้สติจากลูกชายแกทำให้ขายของได้ถูกต้องมากขึ้น นอกจากนี้ ยังมีลูกจ้างสาวอีกหนึ่งคนคอยช่วยขายด้วย ในร้านยังมีหมาของแกอีกตัวคอยช่วยเฝ้าของ แต่เนื่องด้วยของในร้านเยอะมาก เจ้าของร้านสามารถเดินได้ทีละคนเท่านั้น สวนกันตรงทางเดินไม่ได้ ขนาดหมายังต้องวิ่งไปให้สุดร้านถึงจะกลับตัววิ่งออกม าได้

เทคนิคการขาย
เทคนิคการขายของร้านนี้คือถามหาอะไรมีหมด หากว่าสินค้าชิ้นนั้นไม่มีในร้าน ก็จะบอกให้รอเดี๋ยว แล้วก็หามาให้จนได้ เช่นหากต้องการทานข้าวขาหมู ถามว่ามีไหม พนักงานขายจะบอกว่า "มี รอเหลียว" (มาจาก รอเดี๋ยว) แล้วออกไปหลังร้าน ซื้อข้าวขาหมูจุฬาฯจากตลาดสามย่านมา ให้ หรือเคยมีคนถามหากระบวยพลาสติกตักน้ำในห้องน้ำ ก็บอกว่า "มี รอเหลียว" แล้วไปหยิบมาจากไหนมาไม่ทราบ ยังมีน้ำหยดติ๋ง ๆ อยู่ ถือว่าพนักงานขายร้านนี้มีสปิริตของนักขายอย่างแท้จร ิง ถ้าถามถึงเลื่อย แกก็จะวิ่งไปร้านขายอุปกรณ์ฮาร์ดแวร์ข้างๆแกล่ะ แล้วก็มาตั้งราคาเอง ถ้าของชิ้นนั้นต้องใช้เวลาในการหาสักครู่ใหญ่ แกก็จะมีลูกอม หรือขนมขบเคี้ยวมาให้บริการลูกค้าด้วย จะได้ไม่เบื่อ และถ้าซื้อเยอะล่ะก็ แกก็จะมีของกำนัลเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ปากกา (ถ้าเป็นนิสิต) มอบให้ลูกค้าอีกต่างหาก


ราคาของ หลายๆครั้งที่พนักงานขายจะถามว่า "เคยซื้อเท่าไร" เมื่อบอกราคาที่เคยซื้อไปแล้วเขาจะบอกราคาสินค้าให้เ รา สูงกว่าบ้างต่ำกว่าบ้าง โดยที่ไม่มีกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนแต่อย่างใด เช่น เทปMiniDVที่ขายตามห้างสรรพสินค้าทั่วไปราคาม้วนละ 500 บาท แต่ถ้าลูกค้าโดนถามว่าซื้อมาเท่าไหร่ ก็จะตอบว่า 200 แล้วอาซิ้มก็จะให้ราคาตามนั้น ถูกบ้าง แพงบ้าง แล้วแต่อารมณ์และความรู้ในสินค้าของแก

ของที่ขาย
ตัวอย่างสินค้าที่มาขาย หรือเคยวางขายในร้านได้แก่ ของเล่น น้ำอัดลม ปากกา สบู่ ลูกบอลพลาสติก ปูนพลาสเตอร์ รองเท้า กากเพชร กับดักหนู ใบลงทะเบียนเรียนของจุฬาฯ ตั๋วเครื่องบิน ฮูล่าฮุป เปียโน สีน้ำมัน กระดาษ และรถยนต์ นอกจากนี้ร้านจีฉ่อยยังมีสินค้าบางอย่างที่ไม่น่าเชื ่อขายอีกเช่น แหวนรุ่นของคณะวิศวกรรมศาสตร์ (ที่ไว้สำหรับแจกนิสิตปีที่หนึ่ง) อีกทั้งสินค้าที่หายากอย่างบัตรคอนเสิร์ตเรน โทรศัพท์มือถือ และไอพอด

มีผู้ที่เคยใช้บริการบอกว่า เคยไปซื้อฮาร์ดดิสก์จากอาซิ้ม เพราะคิดว่าไม่มีแน่นอน แต่อาซิ้มก็ตอบว่ามีแล้วมุดไปหาจนเจอจนได้ มีผู้ใช้บริการอ้างว่า เคยตัดชุดครุยรับ ปริญญากับจีฉ่อย นัดแค่สองวันมีช่างมาวัดตัวเสร็จสรรพ ได้ชุดครุยยี่ห้อจีฉ่อยไปใส่ถ่ายรูปสวยงาม นอกจากนี้เคยมีนิสิตคณะหนึ่งยืนยันได้ว่าเคยจ้างวาน ให้ร้านจีฉ่อยไปซื้อเซียมซีเพื่อใช้ในการทำงานมาแล้ว

นิสิตคณะสถาปัตย์ จุฬาฯ คนหนึ่งเล่าว่า เคยไปซื้อของกลางดึกเพื่อทำวิทยานิพนธ์ ประมาณตี 1 เจ้าของร้านบอกให้ไปหลังร้าน ซื้ออุปกรณ์เครื่องเขียน เสร็จแล้วก็นึกสนุกระหว่างที่รอซิ้มค้นหาของ ตะโกนถามซิ้มว่า มีลิโพ ขายไหม ซิ้มก็ตอบทันทีว่า "จะเอากี่ขวด".. "ยาแก้ปวดล่ะ" แน่นอน ซิ้มตอบ "จะเอากี่เม็ด" นิสิตคนนั้นไม่ยอมแพ้ถามต่อ ว่า "แล้วเก้าอี้หมอฟันล่ะ มีขายมั้ย" ซิ้มนิ่งไปนิดนึงก่อนจะตอบว่า "รอเดี๋ยว" ...(ไม่มีการยอมแพ้)

อีกตัวอย่างหนึ่ง ที่นิสิตจุฬาฯชอบไปลองของกับอาซิ้มเจ้าของร้าน โดยสั่งซื้อ "กิโมโน 1 ชุด" อาซิ้มหันมาและถามว่า "ลื้อ จะเอาจริงรึเปล่า?" (นั่น มีท้าทายกันด้วย) นานไปๆ จากร้านขายของสารพัดอย่าง ก็เป็นได้ทั้งเวทีท้ามวย ขายหัวเราะ ร้านอาหาร ร้านตัดผม และร้านอื่นๆอีกมากมาย ยิ่งการประชันฝีมือ จีฉ่อยไม่เคยแพ้ใครเลย แม้จะมีคนท้าว่าอยากใส่รองเท้าบู๊ทสีชมพูสด ขนาดฝ่าเท้า แกก็อุตส่าห์หามาให้จนได้

เคยมีเรื่องเล่าต่อๆกันมาอีกว่า ในช่วงที่ Apple Imac G-3 กำลังดัง มีคนมาลองดีกับร้านนี้โดยถามหากับซิ้ม ซึ่งแน่นอน ซิ้ม ถามกลับทันทีว่า ลื้อจะเอาจริงรึป่าว หรือแม้กระทั่ง มีคนเคยมาขอซื้อ แกรนด์เปียโน คำตอบก็ยังคงเหมือนเดิม ลื้อจะเอาจริงรึป่าว

มีนิสิตจากครุศาสตร์เคยมาขอซื้อเทปบันทึกเสียงขนาดคว ามจุ 90 นาที จีฉ่อยบอกว่าไม่มี เอาความจุ 60 นาที กับ ความจุ 30 นาที ไปรวมกันได้ป่าว ซิ้มแกจะรู้ไหมครับ ว่าขอบางอย่างมันแทนกันไม่ได้

ขอเสริมอีกว่า อันนี้เล่ากันมานะ มีคนเคยลองของกับเจ๊แกอีกแล้ว. . ."เจ๊ ข้าวมันไก่จาน" เจ๊แกก็ "รอเหลียวๆ" หายไปพักใหญ่ๆ เจ๊แกเดินออกมาพร้อมกับข้าวมันไก่จริงๆ เคยขอซื้อเก้าอี้หวายยังมีเลย และเมื่อไม่นานมานี้ นักศึกษาก็เคยไปซื้อกระด้งมาแล้ว โอ้โห หามาได้ แต่แพงหน่อยนะ อันละตั้งเกือบ 300 บาท

นอกจากนี้ยังมีเรื่องเล่าว่า เคยมีคนคิดที่จะลองของ โดยจะไปขอซื้อเฮลิคอปเตอร์จากเจ๊แกเหมือนกัน แต่สุดท้ายไม่กล้าไปลอง เพราะกลัวว่าด้วยสปิริตนักขายอันแรงกล้าของเจ๊แก จะพาลทำให้เจ๊แกถ่อสังขารไปสรรหาเฮลิคอปเตอร์มาให้ลู กค้า จนอาจทำให้เจ๊แกล้มหมอนนอนเสื่อลงไปได้ เป็นบาปเป็นกรรมเปล่าๆ และอีกเหตุผลนึง คือ กลัวจะไม่มีตังจ่ายเจ๊แก เพราะเจ๊แกอาจจะไปหาเฮลิคอปเตอร์มาได้จริงๆก็เป็นได้ เพราะขนาดลอตเตอร์รี่รางวัลที่หนึ่งเจ๊แกยังมีปัญญาห ามาจนมีเงินมาเปิดร้าน ได้เนี่ย เจ๊แกอาจจะมีปัญญาหาเฮลิคอปเตอร์มาให้ก็ได้นี่นาใครจ ะไปรู้ล่ะ

ดู...มันเล่นกันงี้เลย คุณละ.....คนไทยอ่ะป่าว

มีคนบอกผมว่ามีวิธีที่จะทำให้เมียรักเรา.ปรนนิบัติเร าตลอดไปได้โดยวิธี "ถีบเมีย" ผมฟังแล้วงงเลย …เค้าบอกว่า


1. ดื่มเหล้าให้เมาแล้วกลับดึกๆ


2. แต่พอกลับมาบ้านต้องพยายามให้ยังพอมีสตินิดนึง


3. แกล้งทำเป็นเข้านอนทั้งชุดนั้นเลยโดยไม่ต้องอาบน้ำ


4. ช่วงนั้นเมียคงจะด่าเราอยู่..เราก็เลยถอดกางเกง


5. แกล้งทำเป็นถอดไม่ได้..เมียเราก็จะมาช่วยถอดเอง


6. และจังหวะที่เมียเข้ามาใกล้นั่นแหละ..บรรจงถีบเมียให ้หงายไปเลย


7. แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า"อย่ามายุ่งกับกู..กูรักเมียกุคนเด ียว" แล้วก็หลับไปเลย


8. เช้ามาแค่นั้นแหละ..เมียก็จะรีบหากับข้าวอร่อยๆมาให้ เราทานทันที

มันใช้ได้จริงเหรอพี่โจ้ วิธีนี้....พี่ใจถึงอยู่แล้วลองหน่อยนะ แล้วมาเล่าให้ฟังบ้างหล่ะ

กลัวมันจะถามว่าเมียคนไหนไอสาดเมียน้อยมึงรึ มึงตาย!!!!!!

เค้าห้ามโพสคำว่ามรึงเหรอ - -*

กลัวถีบแล้ว ไม่ยอมให้หลับอะเดะ รับรองโดนจับเคลียร์ไม่ได้นอน

ภาพหมิ่น .. รีบดูก่อนถูกลบ
.



.


.


.



.


.



.
.

.


.

หมิ่นเหม่..ครับ ดูสิ อยู่ซะริมโต๊ะ ซะด้วย ไข่โผล่อีกต่างหาก




หมิ่นเหม่..ครับ ดูสิ อยู่ซะริมโต๊ะ ซะด้วย ไข่โผล่อีกต่างหาก

ณ โรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งหนึ่ง มีคู่สามีภรรยาข้าวใหม่ปลามันมาที่ประชาสัมพันธ์




คุณสามีประคองประคบประหงมภรรยามาตลอดทางเดิน




สามี: คุณพยาบาลครับ ภรรยาผมเจ็บหน้าท้องมากเลยครับ ไม่ทราบว่าจะไปแผนกสูติ ดีมั้ยครับ




คุณสามีพูดอย่างภูมิใจว่าบางทีภรรยาผมอาจตั้งครรภ์ก็ ได้ อยากให้คุณหมอช่วยตรวจทีครับ




ภรรยา: อูย…อูย…เดินช้าๆ หน่อยพี่หมู อูย…เจ็บ…อูยเดินไม่ไหว …จับแขนหน่อย..อูย




เมื่อถึงห้องคุณหมอ คุณหมอก็ขอให้สามีนั่งรอหน้าห้อง เพื่อคุณหมอจะทำการตรวจภายในด้วยเครื่องมือแพทย์ที่ท ันสมัยที่สุดของโรงพยาบาล




ภรรยา : อูย…อูย…คุณหมอ อย่ากดหน้าท้องแรงค่ะ เจ็บค่ะ กระดุกกระดิกไม่ได้เลย อูย..อูย…




ฝ่ายสามีที่นั่งอยู่หน้าห้องก็กระวนกระวายหนักขึ้นเม ื่อได้ยินเสียงภรรยาร้องดัง




ระหว่างนั่งรอหน้าห้องนั้น สามีก็มองคู่อื่นๆ ที่มาฝากครรภ์อย่างชื่นชม และกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ




คุณหมอ: คุณเป็นสามีของคนไข้ใช่มั้ยครับ




สามี: ครับผมเอง หน้าอมยิ้มเล็กน้อย




คุณหมอ: ฝืนหัวเราะ แล้วพูดว่า ผมตรวจดูอาการอย่างละเอียดแล้ว




ผมอยากให้คุณช่วยดูแลการรับประทานอาหารและการถ่ายให้ เป็นเวลาของภรรยาคุณด้วยนะครับ




ภรรยาคุณคาดว่าไม่ได้ถ่ายมาหลายวัน มันเลยแน่นและทำให้เสียดท้องจนเดินไม่ไหวครับ




ยังงัยผมจะให้ยาถ่ายเธอไป และให้คุณช่วยให้เธอทานน้ำเยอะๆ นะครับ




สามี: หน้าแดงก่ำ อืม…ครับ..เสียงสั่นเครือ หันไปตวาดภรรยาด้วยความอายสุดขีด:




ปวดท้องขี้ก็แยกไม่เป็นเหรองัย ต้องมาหาหมอสูติ…เดินไปเอง จ่ายเอง!!!!!!!!

เค้าว่าคน วิ่งไว กว่ารถ คับ . .

ts23

http://atcloud.com/stories/70841 ท่าเดี๋ยวกับโก๋ตี๋เลย

http://atcloud.com/stories/70945
-ช- ทำไมดาวอยู่บนฟ้ารู้ป่ะ
ญ- ทำไมอ่ะ
ช- อยู่ข้างล่างมันสวยสู้เธอไม่ได้ไง

ช - นี่เธอ..มีเข็มกับด้ายป่ะครับ?
ญ - เอาไปทำไมเหรอ?
ช - เห็นเธอน่ารักใจจะขาดอยู่แล้วอ่าจ๊ะ...

ช-นี้ตัวเองไปซื่อน้ำมันให้หน่อยดิ
ญ-เอาปายทำรายหลอ
ช-ก็เอามาทอดสะพานรักของเราสองคนไง
ญ- อย่าเน่าค่ะพี่น้องคะ

ช- ลืมเลย
ญ- ลืมอาไรอ่ะ
ช- ลืมเธอไม่ได้สักที
ญ-....

ช- นกมีหู หนูมีอาราย
ญ- มีปีก
ช- ผิด
ญ- แล้วมันมีไร
ช- หนูไม่มีอะไรมาให้ แต่มีใจให้เธอ
ญ-เห้ออ

ช-นี่ทำกับข้าวเป็นไหม
ญ-ไม่เป็นอ่ะ
ช-งั้นก็ต้องไปฝึกแล้วนะ
ญ-ทำไมละ
ช-ก็ผม ทำไม่เป็น แล้วใครจะทำกับข้าว ให้ลูก เรากินละ
ญ-ทำเป็นแต่ (ยำตีนไก่!!) อะ จะ ให้ ลูกกินมะ

ช เมื่อเช้าขบรถมา โดนตำรวจ จับเลย เสียไป 100 เลย
ญ หว้าแย่จัง อ้าวว่าแต่ โดน เรื่องไรอ่ะ
ช อ่อ บรรทุก เกิน น้ำหนัก
ญ บรรทุกอะไรหลอ หนักจัง
ช บรรทุกความรักมาให้เธอไง

ช-นี่ๆเทอเห็นเพื่อนเราคนนั้นมะเสื้อสีฟ้ามะ
ญ-เห็นๆ มีไรอะ
ช-อ๋อมันฝากมาบอกว่า
ญ-......ว่า
ช-มันฝากมาบอกว่าเราชอบเทออ่ะ
ญ-จึ๋ย- -"


ช.รู้ป่าวแฟนเราเป็นใคร
ญ.ใครหรอ
ช.ลองเข้าห้องน้ำดูในกระจกสิ
ญ.ก็เราอะดิ- -"

ช. เทอชอบดูหมอรึป่าวอ่ะ
ญ. ก้อดูบ้างอ่ะ ทำไมหรอคะ
ช. คือเราไปดูมาอ่ะ ดวงไม่ค่อยดีเลย
ญ. อ่า ทำไมอ่าคะ
ช. หมอดูบอกว่าผมกะลังจะตาย
ญ. อ้าววว ทำไมล่ะคะ
ช. หมอดูบอกว่าผมกะลังจะตาย แล้วไปเริ่มชีวิตใหม่กับคุณ

ช. ผมคงต้องห่างคุนซักพักแล้วล่ะ
ญ. อ้าวทำไมละ
ช. ผมกัวติดไข้หวัดนก
ญ. ไอบ้า ไม่ได้เปนเว้ย
ช. ก้อคุณเปนนางฟ้า มีปีกเหมือนนกนินา

ช.เธอๆมาส่องกระจกสิ
ญ.ทำไมละ
ช.ฝากบอกคนในกระจกด้วยนะ 'ว่าคิดถึง'

ช-ผมอยากเป็นพนักงานขายเบอดี้จัง
ญ-ทำไมหรอ
ช-จะได้เป็นหนึ่งในใจคุณไง
ญ- ชิ!! ลาว

ช-วันนี้สอบวิชาสุขศึกษาไม่ได้เลยอะ
ญ-ทำไมละ
ช-ก็คำถามมันถามว่า หัวใจทำหน้าที่อะไร
ญ-ก็สูบฉีดเลือดไง
ช-เราตอบว่ามีหน้ารักเธออะ
ญ- น้าน สอบตก กับความเสี่ยว คุณยังเลือกเสี่ยวอีกเรอะ

ช - เทอๆ เทอว่าอย่างเราขายตัวได้ปะมาณกี่บาทอะ
ญ - 1บาท มั้ง
ช - ขอบคุณนะ เทอเป็นคนที่ทำให้เรารู้ตัวว่าเรามีค่า

ช: วันนี้รู้สึกไม่ค่อยดีเลยอะ
ญ: อึไม่ออกหรอ เอิ๊กๆ
ช: ซีเรียจๆ
ช: แล้วเป็นอะไรอ่า
ญ: ก็ความรู้สึกดี ให้เทอไปหมดละอะ
ช: .....กรี๊ด Q=('-'Q)

ช.รู้ป่าวว่าเราเก่งคณิตอะ
ญ.เก่งยังไงอะ
ช.ก็คิดในใจอย่างเดี๋ยวไม่เคยคิดนอกใจเลย ^0^

ช : แย่ อ่ะ เรา ต้องสอบไม่ได้แน่ๆ เลยทั้ง ๆ ที่อ่านหนังสือนะ
ญ : ทำไมอ่ะ อ่านแล้ว ต้องทำได้สิ
ช : ก้อ เราอ่านไปตั้งหลายหน้า จำได้แค่หน้าเดียวเองอ่ะ
ญ : เห้ย ! แล้ว แก นอนอ่ะดิ ไม่ได้อ่านอ่ะ
ช : ก็ .... หน้าของเธอไง
ญ : เหอะ ๆ แก ติด F ไปซะ !!


ช.รู้มั้ยในน้ำมีอาราย
ญ.ในน้ำก็มีปลาอ่าดิ
ช.ในน้ำมีปลา
ในนามีข้าว
ชีวิตเทอน่าจะมีเรา
เทอจะได้ไม่เหงาไงคนดี
ญ...

ชาย:นี่ๆเทอ
หญิง:มีไรคะ
ชาย:เทอเปงโรคหัวใจรั่วป่าวอ่ะ
หญิง:ทำไมอ่า
ชาย:เราเติมเท่าไรก็ไม่เต็มซะทีอะ

ช. อุ้ยเสื้อเราหลุดหละ
ญ. หลุด แล้วไงอะ ก็ติดดิ
ช.หลุดเธอที่ซัก(รักเธอที่สุด)ไง

ช."นี่...เทอๆ หาที่ฝึกงานได้ยังจ๊ะ"
ญ."อ๋อ ยังค่ะ ทะมายหยอ ^^ !"
ช."มาฝึกงานบ้านเรามะคับ"
ญ."ตำแหน่งไรคะ คนใช้หรอ -*- "
ช."ลูกสะใภ้ แม่คับ "