เด็กชายบุญล้วน กับเด็กหญิงสายเจียมเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เล็กเพราะพ่อแม่ของพวกเขา ทำงานและกินอยู่กับฟาร์มเลี้ยงไก่ขนาดยักษ์ของบริษัทซีบีฟาร์ม เมื่อทั้งคู่ต้องไปโรงเรียนที่อยู่ไม่ไกลจากฟาร์มเท่ าไรนักพวกเขาก็เรียนอยู่ชั้นและห้องเดียวกันมาโดยตลอดเมื่อถึงเวลาอาหารกลางวันคนทั้งสองก็จะเอาปิ่นโตอาหารที่พ่อแม่เตรียมมาจากบ้านขึ้นมากินพร้อมก ันทุกวันแน่นอนอาหารที่อยู่ในปิ่นโตจะต้องเป็นไก่ทุกมื้อเหตุการณ์ผ่านไปหลายปีจนกระทั่งทั้งคู่อายุได้ 12 ขวบ เที่ยงวันหนึ่งขณะที่พวกเขากำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่นั้นเด็กชายบุญล้วนสังเกตว่าอาหารในปิ่นโตของเด็กหญิงสาย เจียมไม่ใช ่ไก่บุญล้วน : เธอไม่กินไก่แล้วหรือ ?
สายเจียม : ฉันไม่กินไก่อีกแล้วเพราะฉันสังเกตเห็นว่าที่ตรงนั้นของฉันมันขึ้นขน สงสัยจะกินไก่มากไปบุญล้วน : ขอฉันดูหน่อยได้ไหม ?
เด็กหญิงสายเจียมดึงกระโปรงของเธอขึ้นเด็กชายบุญล้วนเห็นขนที่ตรงนั้นตามที่เธอบอกบุญล้วน : เออ จริงด้วยซีแต่แปลกแฮะฉันไม่เห็นเป็นอย่างเธอหลังจากวันนั้นเด็กชายบุญล้วนยังคงกินไก่เป็นอาหารกล างวันต่อไปในขณะที่เด็กหญิงสายเจียมไม่ยอมกินไก่อีกเลย เหตุการณ์ผ่านไปหนึ่งปีเที่ยงวันหนึ่งเด็กหญิงสายเจียมสังเกตเห็นว่าเด็กชาย บุญล้วนไม่ได้เอาไก่มากินเหมือนเช่นที่เคยสายเจียม : เธอไม่กินไก่อีกแล้วหรือ ?
บุญล้วน : อ๋อฉันไม่กินแล้วเพราะฉันก็มีขนขึ้นที่ตรงนั้นเหมือนกันสายเจียม :ขอฉันดูหน่อยได้ไหม ?
เด็กชายบุญล้วนดึงกางเกงเขาลงมาเด็กหญิงสายเจียมเห็นเข้าถึงกับตาค้างสายเจียม : แย่แล้วฉันว่าเธอหยุดกินไก่ช้าไปหน่อยนะ เพราะไม่ใช่แค่ขนงอกออกมาเท่านั้นตอนนี้คอไก่มันก็ออกมาด้วยแถมยังมีกึ๋นออกมาอีกสองลูกต่างห าก
-------------------------------------------
em95
สถาบันรถเก่า ก.พ.ส.ตากลม






ตอบ-อ้างอิงข้อความ



Bookmarks