เดินทางคนเดียวนี่เงียบเหงามากเลยนะครับ
ออกจากกทม. ตอนตี 5 ครึ่ง ออกมาด้วยความมั่นใจในรถที่เพิ่งออกจากอู่ เติมน้ำมันเต็มถัง ขับไปได้สัก 5 นาที เสียงรถกำลังจะดับ อาการคล้ายกับ น้ำมันหมด หรือลงไม่ทัน นึกในใจนี่หรือคือความมั่นใจที่เพิ่งเอารถออกจากร้าน ทำใจดีสู้เสือไว้ เปิดฝาข้างออก พบว่า คาร์บูหลุด เลยทำการหมุนน๊อตยึดคาร์บูใหม่ และก็สตาร์ทติด โล่งใจขึ้นมาทันใด (รอดแล้ว) ... แต่เหตุการณ์ ไม่ได้ดีอย่างที่คิดไว้ ขับไปได้ 300 เมตร หลุดอีกแล้ว ผมเลยใช้สลิงมันคาร์บูไว้ด้วยเงื่อนพิรอด .. แล้วแล้วก็ขับไปได้เรื่อยๆ ..
จากนั้นเหตุการณืที่ทำให้การเดินทางในครั้งนี้เกิดอุ ปสรรคขึ้นอีกคือ ไฟหน้ามันสั่น ขับเร็วมันก้ยิ่งสั่นมากขึ้น เลยจัดการเย็บด้วยผ้าเทป เสียงก็เงียบลง อยู่ในขึ้นยอมรับได้ ....
ขับรถคนเดียว ถึงแม้จะเหงา แต่เราก็จะสามารถอยากจะแวะจะหยุด ชักภาพเป็นที่ระลึก อย่างไม่ต้องมีกังวลรอคนอื่นๆ..อากาศยามเช้าที่ ตจว. ที่สดชื่นมากเลยนะครับ
และแล้วด้วยระยะเวลาประมาณ 90 นาที รวมเวลาบาดเจ็บ กับระยะทาง ประมาณ 70 กม. ผมก็ต้องหยุดการเดินทาง โดยการฝากรถไว้บ้านเพื่อนที่อยุธยา เพราะต้องไปธุระต่อที่สระบุรี....
วันรุ่งขึ้นผมก็ไปเอารถจากบ้านเพื่อนที่อยุธยา มุ่งหน้าสู่ สิงห์บุรี ...ระยะทางประมาณ 60 กม. ตอนกลับมีปัญหานิดหน่อย เนื่องจากคาร์บู ยังไม่แน่น ทำให้คาร์บูเอียง เวลาเบาเครื่อง จะรู้สึกวอดๆ แต่ตอนขับเร็วก็ขับได้เรื่อยๆ ขับไปเรื่อยๆ ไม่ค่อยได้ถ่ายรูปท่าไหร่ครับ เดี๋ยวสายเข้างานไม่ทันครับใช้เวลาประมาณ 1.20 ชม. ก็ถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพครับ....จบข่าว..**
![]()





















ตอบ-อ้างอิงข้อความ




เรื่องราวแห่งความทรงจำเลยนะ




Bookmarks