เพื่อนสนิทชื่อ เวสป้า

**PRAYNA 71 CLUB** · 11-08-2006, 08:26

กว่า 50 ปีแล้ว ที่เวสป้าครองใจคนทั่วโลก ในฐานะรถในฝัน แต่ดูเหมือนว่า หน้าที่ของรถสองล้อ แบรนด์ดังจากอิตาลีนี้ ทำหน้าที่มาหลายมิติ อย่างที่รถมอเตอร์ไซค์รุ่นไหน ก็ต้องยอมแพ้ พิษณุรักษ์ ปิตาทะสังข์ พาไปรู้จักกับเวสป้าในอีกมุมหนึ่ง ผ่านชุมชนธุรกิจ จากกลางเมืองกรุงเทพฯ

หนึ่งในความฝันของเด็กชายหลายคน คือ อยากมีมอเตอร์ไซค์เป็นของตัวเอง เพราะการขับรถมอเตอร์ไซค์ได้ เป็นสัญญาณของความเป็นผู้ใหญ่

หากถามต่อไปว่า อยากได้รถรุ่นไหน ยี่ห้ออะไร เด็กหนุ่มหลายคนเลือก 'เวสป้า' เป็นคำตอบสุดท้าย ด้วยเหตุผลแตกต่างกันไป ทั้งความเท่ ปลอดภัย และแข็งแรง

แต่หากถามเด็กหนุ่มย่านสำเพ็ง พาหุรัด พวกเขาเลือกเวสป้า ด้วยเหตุผลสำคัญคือ บรรทุกของได้จุใจ

-1-

กะด้วยสายตาร่วมๆ ร้อยกิโลกรัมได้ แต่ของหนักๆ เหล่านั้นก็ถูกขนขึ้นรถ และกำลังจะถูกขนส่งไปยังปลายทาง เพียงแต่รถที่ว่าไม่ใช่รถบรรทุก รถเข็น หรือรถกระบะสำหรับขนของหนัก แต่เป็น 'เวสป้า' รุ่นเก่าที่แบกรับน้ำหนักหลายสิบกิโล และแล่นออกไปอย่างคล่องแคล่ว

ภาพทำนองนี้เป็นที่ชินตาสำหรับคนย่านสำเพ็ง พาหุรัด ย่านธุรกิจขายส่งสินค้าของกรุงเทพฯ ตั้งแต่เช้าจะเห็นเวสป้าทำหน้าที่บรรทุกสินค้าจำนวนม ากไปส่งตามออเดอร์จากทั่วกรุง ก่อนกลับมาในช่วงเย็นและจอดเรียงรายอยู่หน้าร้าน เกือบทุกร้านย่านนั้นจึงมีเวสป้าเป็นหนึ่งในของประดั บหน้าร้าน

"ผมรักเหมือนกับเพื่อนคนหนึ่ง" สมศักดิ์ วิชญานุศิษย์ อายุ 39 ปี บอกความรู้สึกเมื่อถามถึงรถคันโปรดที่จอดอยู่หน้าร้า นขายอุปกรณ์การเรียนของเขาในตรอกย่านสำเพ็ง

"ซื้อมาตอนนั้นประมาณ 30 ปีที่แล้วราคาจากห้างประมาณ 8,500 บาท ถือว่าราคาแพงมาก เชื่อไหมว่ารุ่นนี้เล่นก็ยังราคาดีอยู่ ไม่เหมือนรถมอเตอร์ไซค์รุ่นใหม่ซื้อมาประมาณสามหมื่น อีกไม่กี่ปีราคาตกทันที แต่รถเวสป้ามันขายได้ตลอด ยิ่งเก่ายิ่งดี"

หลายคนอาจจะรู้จักเวสป้าว่าเป็นยานพาหนะ บางคนปรุงแต่งมันให้กลายเป็นเหมือนเครื่องประดับมีค่ า ที่พร้อมโชว์ลวดลายและลูกเล่น แต่อีกมุมหนึ่งเวสป้าทำหน้าที่ไม่ต่างจากรถบรรทุกของ นับร้อยกิโลกรัมอย่างแข็งแกร่ง ที่สำคัญอายุงานของมันนานนับสิบปี

อย่างที่ สมศักดิ์ บอกถึงความคงทนของเวสป้า ว่าเป็นเพราะเทคโนโลยีรุ่นเก่าที่พิถีพิถัน ทำให้สามารถบรรทุกของหนักได้กว่าหนึ่งร้อยกิโลกรัม และนี่กลายเป็นเหตุผลสำคัญให้คนย่านนี้เลือกเวสป้า

"เหล็กของเวสป้ามันแข็งแกร่ง บรรทุกของได้เยอะ บรรทุกได้เป็นร้อยโล เยอะสุดประมาณ 200 กิโล ตั้งแต่ออกมาใหม่ๆ คนแถวนี้ก็เอามาใช้กันแล้ว ไม่เคยสนใจรถยี่ห้ออื่นเลย แต่ก็มีข้อเสียเหมือนกันคือ ถ้ามันรวนมาก็ลำบาก อาจจะเป็นที่เชื้อเพลิงสมัยนี้มันไม่เหมือนสมัยก่อนด ้วย เพราะสมัยนี้มันปรุงแต่งสตาร์ตก็ติดยากขึ้น อาจจะมีปัญหากับเครื่อง" สมศักดิ์ เล่ายิ้มๆ

ในทำนองเดียวกับ อดิเรก สาครสาร ชายหนุ่มวัย 25 ปี เจ้าของเวสป้าสีม่วงสด เขายอมรับว่า รักเวสป้าเหมือนกับเพื่อนคนหนึ่งที่ต้องเจอกันทุกวัน

"ต้องใช้ขนของทุกวัน" เขาเล่า "ตั้งแต่เช้าก็ต้องเอามาจอดไว้หน้าร้าน รอรับของจากเถ้าแก่ พอได้มาก็ขับไปส่ง ทั้งวันก็ต้องอยู่กับเวสป้า จากที่เมื่อก่อนไม่เคยรู้เรื่องมันเลย ตอนนี้ก็พอซ่อมได้ บางครั้งมันต้องขนของหนักๆ ก็สงสารมันนะ แต่ขับมาเกือบสิบปีก็เห็นว่ามันยังไหวอยู่"

อดิเรก บอกว่า คนย่านนี้ใช้รถเวสป้าเพื่อทำงาน ไม่ได้เอาไว้มาโชว์ จึงไม่ต้องแต่งอะไรมากมาย ดังนั้นหากใครมาถามว่า รักเวสป้าแค่ไหน เขาก็มักจะตอบว่า "มันเหมือนกับวิญญาณของผม รถคันนี้ขี่มาสิบปี มีปัญหาแค่ไหนก็เอาตัวรอดได้หมด มันไม่เคยทำให้เราเบื่อ เพราะอย่างนี้ ผมเลยไม่เคยคิดจะขายเพราะขายไปก็ไม่มีใหม่" เขาบอกทิ้งท้ายก่อนหันไปจับรถคันโปรด

-2-

แม้ไม่ได้ทำการตลาดมากมาย แต่เวสป้าก็มีกลุ่มแฟนคลับเหนียวแน่น และนับวันก็เพิ่มขึ้นจากคนรุ่นใหม่ๆ ที่รับรู้ข้อมูลของสองล้อคันเล็กนี้ ดังตัวอย่างของอเมริกันชนที่กลับมาเห่อแบรนด์อมตะสอง ล้อจากอิตาลีอีกหน ด้วยเสน่ห์ด้านความเร็ว รวมถึงกระแส Vespa Boutiques ที่แทรกซึมไปหลายพื้นที่

ข้อมูลจาก Business Thai รายงานว่า นับแต่ปี 1980 เอนริโก เพจจิโอ ประธานเวสป้าเคยให้ถอนธุรกิจเวสป้าในสหรัฐ เนื่องจากไม่ตรงกับความต้องการอย่างที่คาดการณ์ไว้ แต่ใครจะคิดว่าคลับเวสป้าและบรรดาร้านซ่อมจำนวนมากช่ วยเพาะเลี้ยงให้เวสป้าดำรงสถานะเหมือนวัฒนธรรมของคนก ลุ่มหนึ่ง ร้านซ่อมหลายแห่งจึงกลายเป็นจุดนัดพบสำหรับ Vespa Tifosi หรือ แฟนพันธุ์แท้ของเวสป้า

ในปี 1962 ภาพยนตร์จากฮอลลีวู้ดมากกว่า 60 เรื่องนำเวสป้าเข้าฉาก ทำให้รถสองล้อคันเล็กเป็นที่รู้จักในทิศทางที่กว้างข ึ้น โดยเรื่องที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดคือ Romance Holiday ในปี 1953 ซึ่งพระเอกและนางเอกขี่เวสป้าไปทั่วโรมอย่างสนุกสนาน และโรแมนติก

วัฒนธรรมเวสป้ายังได้ผูกโยงเข้ากับการเติบโตของคนรุ่ นใหม่ในแต่ละยุคสมัย อย่างที่คนรุ่นนั้นมักจะกล่าวถึงเวสป้าว่าเป็นหนึ่งใ นสัญลักษณ์ของคนรุ่นใหม่ เห็นได้จากวัฒนธรรม Mods หรือ Modernists ที่เกิดขึ้นราวปี ค.ศ.1960 ซึ่งเกิดกับหนุ่มสาวผู้มั่งคั่งในอังกฤษ ว่ากันว่า เป็นช่วงเดียวกับการปฏิวัติทางเศรษฐกิจและสังคมของเม ืองผู้ดี พวกเขาเข้าไปมีส่วนในการเปลี่ยนแปลงภาพลักษณ์ของคนรุ ่นใหม่อย่างมาก

ความเปลี่ยนแปลงที่ว่าหมายถึง รูปแบบการใช้ชีวิต การทำงาน การสังสรรค์ การแต่งกาย เช่น พวกเขาไว้ทรงผมสไตล์ฝรั่งเศสสวมกางเกงกับเสื้อสูทคล้ ายแจ๊คเก็ตที่มักทำด้วยขนกระต่ายแบบอิตาลี ซึ่งต่างจากสไตล์ boxier ที่ผู้ชายมักสวมชุดแบบค่อนข้างอนุรักษนิยม ส่วนผู้หญิงก็เปรี้ยวสุดขีดกระโปรงรัดรูป เสื้อคลุมสีดำ

นอกจากนี้ ยานพาหนะที่พวก Mods เลือกก็ต้องเป็นสกู๊ตเตอร์คันเล็กจากอิตาลี ทั้งเวสป้า และแลมเบตต้า จนมันถูกขนานนามว่าเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของวัฒนธรรม Mods พวกเขาให้เหตุผลว่า เพราะสกู๊ตเตอร์เหมาะกับการขับขี่ในเมือง ด้วยแบบรถที่ดูเรียบๆ แต่มีสีสันเป็นประกายและท่านั่งขับขี่ตัวตั้งตรง เป็นเสน่ห์ที่ทำให้ชาว Mods เห็นว่าเข้ากันได้ดีกับไลฟ์สไตล์ของพวกเขา พวกเขาจึงตกแต่งเจ้าสกู๊ตเตอร์ด้วยกระจกและไฟจำนวนมา ก

ดังนั้น เพื่อให้การแต่งกายและการขับรถของชาว Mods ไปด้วยกันได้ พวกเขาจึงต้องเลือกเสื้อผ้าให้เหมาะกับพาหนะที่ขับขี ่ โดยต้องเป็นเสื้อคลุมตัวใหญ่ ค่อนข้างหนัก พร้อมหมวก ว่ากันว่า เสื้อโค้ทตัวนี้นอกจากจะเป็นเครื่องบ่งชี้ว่าเป็นชาว Mods แล้ว มันยังช่วยป้องกันความหนาวเย็นขณะขับขี่รถเวสป้าได้อ ย่างดี จนดีไซเนอร์หลายเจ้าต่างขนเสื้อผ้าสำหรับขี่เวสป้าออ กมาประชันกันถ้วนหน้า

แม้ว่าวันนี้วัฒนธรรม Mods ได้หายไปตามกาลเวลา แต่ถือว่ารูปแบบการดำรงชีวิตของพวกเขาก็ขยายตัวไปตาม เมืองอื่นๆ ในโลก โดยมีการปรับเปลี่ยนไปตามวัฒนธรรมของแต่ละประเทศ โดยสิ่งหนึ่งที่คงไว้คือ การขับขี่รถเวสป้า และนี่อาจจะทำให้เวสป้ากระจายตัวไปตามเมืองต่างๆ และแทรกซึมไปกับวิถีชีวิตของคนเมืองนั้น

-3-

คนอีกกลุ่มหนึ่งที่คุ้นเคยกับรถเวสป้าอย่างดีคือ ช่างซ่อม เพราะกว่าจะซ่อมได้ก็ต้องรักและรู้จักเวสป้าเป็นอย่า งดี ในหลายๆ มุมโลกจึงพบว่า ร้านซ่อมรถเวสป้าไม่เพียงทำหน้าที่ซ่อมแซมเท่านั้น แต่ยังเป็นแหล่งพบปะและแลกเปลี่ยนข่าวสารของกลุ่มแฟน คลับ

เล้ง ตั้งเง็กกี่ เจ้าของร้านซ่อมย่านบรรทัดทองวัย 63 ปี ก็เป็นทั้งแฟนและช่างซ่อมเวสป้าเจ้าประจำของนักขับหล ายคน ลูกค้าของเล้งเป็นพวกใช้เวสป้าขนของย่านสำเพ็ง พาหุรัด ซึ่งมีจำนวนนับพันคัน และค่อนข้างหาที่ซ่อมยาก ก่อนหน้านี้เล้งก็เป็นหนึ่งในแฟนพันธุ์แท้ของเวสป้า เขาปลื้มรถสองล้อยี่ห้อนี้มากว่า 40 ปีแล้ว ด้วยเหตุผลคล้ายกับหลายคน หลังจากนั้นเขาพยายามหาความรู้เรื่องเครื่องยนต์และห ัดซ่อมจนคล่องมือ และเป็นช่างซ่อมเวสป้าที่เป็นที่ยอมรับมาจนถึงทุกวัน นี้

"ซ่อมมา 30 ปีแล้ว ทุกวันนี้ลูกค้าก็ยังเป็นพวกขนของ ความจริงเวสป้าซ่อมไม่ยากมาก แต่มันจะเลอะมือ เพราะต้องใช้จาระบีเยอะ เวลาซ่อมมันจะสกปรกมาก คนเขาเลยไม่อยากยุ่งยากก็มาให้ร้านทำให้ดีกว่า"

เล้ง บอกว่า คนขับเวสป้าหลายคนเรียนรู้ที่จะซ่อมด้วยตัวเอง โดยเฉพาะการซ่อมอุปกรณ์เล็กๆ น้อยๆ แต่ส่วนใหญ่มักจะเกินความสามารถ เช่น สายคลัตช์ เกียร์ ซึ่งมีขั้นตอนในการซ่อมยุ่งยาก

นอกจากนี้ ลูกค้าส่วนใหญ่ของเขาเป็นกลุ่มที่เน้นการใช้งานเวสป้ าเป็นหลัก ไม่ใช่แต่งรถอย่างเดียว ดังนั้นเขาจึงได้สัมผัสกับรถที่มีอายุการใช้งานนับสิ บๆ ปี มาแล้วหลายคัน และพบว่าแต่ละคันยังอยู่ในสภาพดี แม้ว่าจะผ่านการใช้งานมานานและหนักก็ตาม

"เวสป้ามันมีอะไรที่พิเศษมากมาย" เล้ง กล่าว "คนขับเวสป้าส่วนใหญ่ชอบในความปลอดภัย มีการทรงตัวดีกว่ารถอื่นๆ เพื่อนๆ บางคนก็รู้สึกว่าเป็นเหล็กหุ้มเนื้อ เพราะมีส่วนที่โค้งออกมาด้านนอกช่วยป้องกันเวลาล้ม ไม่เป็นเนื้อหุ้มเหล็ก"

ส่วนมุมมองเรื่องการใช้งาน กุมภพ วรรณไพบูลย์ ตัวแทนเวสป้าลำปาง กล่าวว่า คนต่างจังหวัดกับคนกรุงเทพฯ ใช้เวสป้าต่างกัน ส่วนใหญ่คนกรุงเทพฯ ใช้เพื่อทำงาน บรรทุกของ หรือเป็นพาหนะในชีวิตประจำวัน มีส่วนน้อยที่แต่งไว้โชว์ แต่สำหรับคนต่างจังหวัดอาจจะมีไว้เพื่อเป็นยานพาหนะ ไม่ต้องบรรทุกของหนัก ดังนั้น การรับรู้ข่าวสารของคนแต่ละกลุ่มจึงแตกต่างกัน

"เดี๋ยวนี้คนที่รักเวสป้าก็มีช่องทางในการคุยกันผ่าน ทางเวบ มีการกระจายข้อมูลข่าวสารจากต่างประเทศ บางครั้งก็ไปเจอกันที่ร้านซ่อมเวสป้า ตรงนี้ก็มีแหล่งข้อมูลให้รับรู้มากขึ้น"

แต่ไม่ว่าจะใช้เพื่ออะไร กุมภพ บอกว่า วันนี้เวสป้าก็ยังอยู่ในใจของคนมาหลายยุคสมัย แสดงให้เห็นว่า เวสป้าไม่ใช่แค่รถมอเตอร์ไซค์ธรรมดา แต่มีค่า มีราคา และประโยชน์กับกลุ่มคนที่แตกต่างกันไป อยู่ที่ว่า จะนำไปใช้แบบไหน และนี่คงจะทำให้เวสป้าอยู่ในใจของคนไปอีกนาน

ย้อนกลับไปตั้งแต่ยุคสงครามโลกครั้งที่ 2 ราวๆ ปี 1946 เอนริโก เพจจิโอ สืบทอดธุรกิจผลิตยานยนต์ต่อจากพ่อของเขา ช่วงเวลานั้นเขาพยายามคิดยานยนต์รูปแบบใหม่ที่พร้อมด ้วยรูปลักษณ์และราคาไม่แพงมาก เนื่องจากคนอิตาลีในเวลานั้นไม่พร้อมจะตอบรับสินค้าท ี่มีราคาสูง เขาได้ชวนวิศวกรฝีมือดีมาร่วมออกแบบและคิดค้นยานพาหน ะในฝัน

โจทย์ที่เพจจิโอต้องการคือ รถสกู๊ตเตอร์ที่ผู้หญิงสามารถขี่ได้อย่างสะดวกสบาย เหมือนผู้ชาย สามารถป้องกันผู้ขับขี่ได้จากการลื่นไหลในวันฝนตก สามารถป้องกันเสื้อผ้าจากคราบน้ำมันได้ และที่สำคัญจะต้องมียางอะไหล่ ตัวรถจะต้องมีน้ำหนักเบา ง่ายต่อการขับขี่ ค่าใช้จ่ายในการซ่อมแซมต้องไม่สูง และคำตอบของโจทย์ข้อนี้ ก็คือ เวสป้า

ตัวแทนเวสป้าเชื่อว่าระบบต่างๆ ไม่น่าที่จะซับซ้อนและควรจะเป็นอยู่อย่างง่ายๆ ตามกลไกของตัวมันเอง นั่นคือ มีสามเกียร์ที่บังคับโดยแฮนด์ข้างซ้าย และเสียค่าใช้จ่ายในการดูแลเพียงเล็กน้อย และน่าจะเป็นที่ถูกใจของผู้ขับขี่สกู๊ตเตอร์ ทั้งในแง่ของประโยชน์ใช้สอย รูปลักษณ์และชื่อ ส่วนที่ป่องออกและเว้าเข้าเหมือนเอว ส่วนหน้าเหมือนปีก รวมถึงเสียงของเครื่องยนต์สองจังหวะที่มีเสียงหึ่งๆ ตลอด เหมือนตัวต่อ สกู๊ตเตอร์ชนิดนี้จึงได้รับสมญานามว่า Vespa (แปลว่าตัวต่อในภาษาอิตาลี)
ณ วันนี้ แบบโครงสร้างเหล็กของรถเวสป้าได้รับการพัฒนาให้ล้ำหน ้าขึ้นไปอีก จาก Computer Aided Design (CAD) ของโครงสร้างเหล็ก ไปถึงขั้นตอนการผลิตแบบอัตโนมัติในโรงงาน ทำให้รถเวสป้าได้ถูกออกแบบมาให้สำเร็จลุล่วงและยั่งย ืน แม้ว่าค่ายผู้ผลิตรถจักรยานยนต์จากญี่ปุ่นสามารถเข้า มาสร้างตลาดในอเมริกาได้เป็นอย่างดี

จุดประกาย

เวปที่มา http://www.mew6.com/forum/viewtopic.php?t=137

ขอบคุณครับ............../\2