วันนี้บ่าย ๆ หนีงานไปบ้านเซียนเมืองท่านย่า ปรากฎว่าแฮงค์อยู่กับบ้าน
บ้านนี้พ่อตาลูกเขย เค้ากลมเกลียวกันดี (หมู่นี้โดดงานบ่อยนะ โทรไปทีไรอยู่บ้านทุกที)
คุยไปคุยมาดูโน่นนี่นั่น คุยกันว่าอะไหล่ตัวนี้หายากนะ ... เซียนว่า "เหรอ! พี่ มีบริจาค" แล้วก็ไปค้นกระป๋องหยิบมาให้ซะงั๊น ...
"อะพี่ เอาไปใช้" แหม ! ถ้ารู้ว่าให้ง่ายงี๊ ชี้อันอื่นซะก็ดี 555
ออกจากบ้านเซียนมา ... ไถลไปหาซื้อเก้าอี้นั่งทานข้าวให้ลูก แหม ! บังเอิญจังอยู่ใกล้ร้านที่ไม่ไปแวะนาน ...
แวะเข้าไปหา... ก็เลยโดนเครื่องมือมาอีกชิ้น ...ts23 ตานี้ ไม่ต้องหอบหิ้วเข้าพระนครแล้ว

แต่ขอต่อราคาหน่อย บอกตังค์ไม่พอเพิ่งจ่ายค่าเก้าอี้ลูกมา เฮียบอกเหลือใหม่เก่าเก็บอันเดียวไม่ลดแล้วเว้ย
"เครื่องมือในร้านจะไม่เหลือให้เก็บไว้ดูแล้ว...ลดไม ่ได้ ห้ามต่อเว้ย"
"โหย ! ทีคนอื่นมาเอาน่ะให้ ส่วนผมนะไม่เคยเอาไปหมดซะหน่อย อันไหนขอดูเห็นเหลืออันเดียว ก็ยังบอกให้เฮียเก็บไว้ให้ดี อันที่เฮียมีสอง-สามอันต่างหาก ผมถึงจะขอแบ่งมาใช้ อันนี้เฮียมีเหลือ 2 อัน ผมขอแบ่งอันนึง ลดให้หน่อยนะ นะ..."
"เออ นั่นล่ะ ไม่ลดแล้ว ห้ามต่อเว้ย" แล้วก็หัวเราะเดินหนีไปซะงั๊น
... หยิบขึ้นมาดูพลิกซ้ายพลิกขวาในใจคิดราคาตึงไปนิด ๆ ก็เลยหันไปอ้อนภรรยาแก
สักพักแกกระซิบบอกเดี๋ยวแอบลดให้ แล้วก็บอกว่า
"แหม ถ้าตังค์ไม่พอ ก็เอาไปก่อนแล้วค่อยมาเฉ่ง หรือจ่ายเท่าที่มีก่อนก็ได้ ...ไม่งั๊นหายไปนาน ไม่ค่อยได้แวะมา" ... Ts23
Bookmarks