ฝุ่นควัน เสียงเเตร เเดดเเผดเผา บรรยากาศ กลางกรุง เมืองหลวงเมืองยิ้ม บุคคลหลากหลายเชื้อชาติ ต่างเผ่าพันธ์ เเออัด ยัดเยียด เเน่นอับ ในกลางกรุง ยังมีบุคคลจำนวนหนึ่งที่มีอาชีพหาเช้ากินค่ำอาศัยข้อ มือซ้าย สลับขวา ในการทำงานเพื่อแข่งขัน กับเวลา เเละคุ่เเข่งทางการค้า บุคคลเหล่านี้อาศัยเพียงเครื่องเเบบ ตามกำลัง เพียง หมวกกันน๊อค เสื้อเเจ๊คเก๊ต ถุงมือ เท่านี้ก็สามารถเป็นยูนิฟร์อม ในการทำงานเเล้ว พาหนะหลากสี ที่เหล่าอาเฮียทั้งหลาย บรรจง รังสรรค์ เติมเเต่งให้บนยานพาหนะ ในตำเเหน่ง รถประจำร้านก็จะมีเหล่าสิงห์นักบิดจับจองไปเป็นรายไป รถใครเสีย คนนั่นซ่อมเบิก จ่ายกันไป ไม่พอใจเปลี่ยนสีกันดื้อๆขัดใจอาเฮียเขาหน่อยก็ไม่เป ็นไร ถ้างานมันสำเร็จเเม้ผลงานที่มันติดรถนั้นจะบัดซบก็ตา ม ตระเเกรงใหญ่ ใส่เยอะ ของเเต่งมีเพียงสติ๊กเกอร์ ที่หาได้เเถวนั้นไม่มีวิกาโน่ อูลม่า ซูเปอร์ เเละเเบรด์อื่นมาอยู่ในหัว เครื่องไม่ต้องคุยกันให้ยาว เปิด เเยง เเทง คว้าน ตามสูตร ร้านใครร้านมัน ไม่มีชุดคิตคืออะไร ไม่รุ้จัก นี่เเหละที่ผมยกย่อง เหล่า ทัวร์ริ่ง ไทยเเลนด์ ขอยกนิ้วให้กับเหล่าผู้กล้า กลางสนามรถ ตัว จริง
div>




ตอบ-อ้างอิงข้อความ




Bookmarks