[QUOTE=jodeci;3952057]หลังจากลากับท่านต้นและขอบคุณที่ดูแลอย่างดีพร้อมกับ เชื้อเชิญให้มาเที่ยวใหม่ ผมก็ขอลากลับบางแค การเดินทางของผมก็สิ้นสุดลง ปลอดภัยและมีความสุขมาก ในที่สุดผมก็ได้ออกเดินทางไปกับป้าแดงตามฝัน ความกลัวมันไม่มีแล้วครับ ตอนนี้พร้อมออกเดินทางทั่วทิศจริงๆ เป้าหมายต่อไปที่จะออกเดินทางยังไม่มี รู้แต่ว่ารักป้าแดงมากมาย หวังว่าจะเป็นแรงบันดาลใจให้กับท่านทั้งหลายได้ ไม่มากก็น้อยครับ
ปล. ขากลับถนนไม่ค่อยดี ฝาครอบล้อหลุดไปหนึ่งข้างเป็นเสียงสวรรค์ที่ผมไม่อยา กได้ยินเลย 555 ช่างมันเถอะไว้หาซื้อใหม่ครับ
ฝาที่ผมได้มาจากบ้านท่าน ผมใส่ Toyota 700 Van มันก้อหลุดหายไปฝานึงเหมือนกันครับ แต่พอดีน้องแก้วส่งมาให้ฟรีๆอันนึง ท่านลองติดต่อน้องแก้วดูสิครับ แต่ถ้ายังหาไม่ได้ก้อมาเอาของผมไปก่อนครับ เดี๋ยวผมหาเอาใหม่ เพราะตอนนี้ผมยังไม่ได้ใส่รอทำสีเสร็จก่อน
โห...แม่ทัพรูปหล่อแถมยังมีเมตตาอีกด้วย เดี๋ยวผมลองหาดูก่อนครับถ้าไม่ได้คงขอจากท่านนี่แหละ และพอดีผมจะเอาขอบ13นิ้วไปทำด้วยจะได้ตบฝาเล็กได้ด้ว ย เอาแบบมีรองเท้าหลายๆแบบหน่อยครับฝาที่ผมได้มาจากบ้านท่าน ผมใส่ Toyota 700 Van มันก้อหลุดหายไปฝานึงเหมือนกันครับ แต่พอดีน้องแก้วส่งมาให้ฟรีๆอันนึง ท่านลองติดต่อน้องแก้วดูสิครับ แต่ถ้ายังหาไม่ได้ก้อมาเอาของผมไปก่อนครับ เดี๋ยวผมหาเอาใหม่ เพราะตอนนี้ผมยังไม่ได้ใส่รอทำสีเสร็จก่อน
ความรู้สึกที่ได้เห็นพระอาทิตย์ตกดินกับป้าแดงเป็นคว ามรู้สึกที่สุดยอดมากครับ ไม่คาดฝันว่าป้าแดงจะพาเรามาเห็นความเป็นนิรันดร์คือ เห็นแสงสุดท้ายของวัน ลมเย็นๆ แสงสลัวๆ ลุ้นนิดๆว่าราตรีนี้เราาจะผ่านพ้นมันไปได้หรือเปล่า. ..
ไม่ทราบว่าท่านสหายทั้งหลายยังมีความกระหายเหมือนเดิ มกันอยู่หรือเปล่า สำหรับผมแล้ว ผมอยากไปเห็นพระอาทิตย์ตกดินทุกที่กับป้าแดงเสมอครับ ...
![]()
เดี๋ยวไปเที่ยวหาถึงเลาขวัญเลยจ้า ว่าแต่ว่าน้องรี่เหน่อมั้ยหงะ 5555
ได้อ่านบทความเก่าๆแล้วขนลุก (ไม่ได้ปวดฉี่นะ) สมัยนั้นเราเขียนดีเหมือนกันนะเนี่ยและก็ได้ไปสุพรรณ ฯสมใจอยากของป้าแดง...ประทับใจครับกับบทความในยุคนั้ น..คิดถึงสหายทุกท่านที่เข้ามาในชีวิตครับ
เคยรู้สึกแบบนี้ แบบที่ว่าได้ไปทุกที่ที่อยากไปกับป้าแดง ไปเห็นในสิ่งที่อยู่ข้างหน้า ได้สัมผัสสายลมและได้ประสบการณ์ในการเดินทาง
เคยรู้สึกแบบนี้ แบบที่กลัว กลัวรถจะพัง กลัวรถจะเสีย กลัวไปไม่ถึง
เคยคิดว่าท้ายสุดเราก็แค่คนขี้ขลาดคนหนึ่งที่ไม่กล้า ข้ามหุบเขาแห่งความกลัวนี้ ทั้งๆที่มีเพื่อน มีสหาย มีพี่น้องอยู่ที่จุดหมายคอยบอกว่ามันปลอดภัยและไม่ต้ องกลัว
วันนี้ความรู้สึกกลัวได้ทลายลงไปแล้ว....ชีวิตที่มีแ ต่ความกลัวได้มลายไปสิ้น
สถานที่แรกที่เลือกเดินทางไปกับป้าแดงคือ วิเศษไชยชาญ...ม้วนเดียวจบ
เหตุผลก็คือ พาป้าแดงกลับบ้าน สุพรรณบุรี พาป้าแดงกลับไปบ้านที่ป้าเคยเติบโตมา...
ความรู้สึกที่โดนสายลมประทะใบหน้า ฟังเสียงคาร์บูกระหึ่ม ยิ้มรับทุกรอยยิ้มที่มองมา
สุดยอดครับพี่น้อง......
ปล. ขอบคุณท่านต้นและครอบครัวที่ดูแลผมอย่างดีครับ ในที่สุดผมก็ได้นอนเมืองในฝัน วิเศษไชยชาญ.....
A life lived in fear is a life half lived.
Bookmarks