ชวนถีบจักรยาน (คนที่อยู่ใกล้พุทธมณทลสายสอง)

[new_hudson]

ระหว่างทางก็เลยคิดถึงพี่หมูขึ้นมา เลยโทรไปชวน
รักษ์ : พี่อยู่ไหนครับ มาปั่นหรือเปล่า
พี่หมู: จะเข้าไปไม่โทรมาชวนก่อน พอดีน้องสาวพี่เค้ายืมรถไป ไม่มีรถไปเลย
รักษ์: ทีแรกผมก็ไม่คิดที่จะมาปั่นหลอก แค่เอารถมาเก็บไว้ พี่ไพบูลย์ชวนปั่นอีก
วันนี้ไม่ว่างไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเจอกันครับ
พี่ไพบูลย์:หมูมาไม่ได้สินะ
รักษ์:ครับ พี่เค้าไม่มีรถมา
พี่ไพบูลย์: ดูฝนเหมือนจะตก สองคนไปไหม
รักษ์:ไปครับ ไม่น่าตก (อยากปั่นอยู่แล้วอิอิ)
ผมและพี่ไพบูลย์ออกบ้านประมาณ 18.10 น . อัดกันตั้งแต่แยกแรกเลยครับ
เนื่องจากผมเครื่องร้อน ปั่นมาไกลแล้วร่างกายเข้าที่ ผมอัดไปไม่มียั้งเลยครับ
แต่พี่ไพบูลย์ก็ใช่ย่อยเลย ตามมาไม่ยอมห่าง แต่อุปสรรคข้างทาง ไม่ยอมก็ต้องยอม
เมื่อรถเมล์จอดตัดหน้า ทำให้เสียจังหวะ ผมเลยทิ้งห่างไประยะหนึ่ง
ไม่เห็นตามมาเลยจอดรออยู่พักหนึง กลัวว่ารถจะเป็นอะไร สักพักก็เห็นเงาตะคลุ่มๆ มาแต่ไกล
ผมเลยปั่นทิ้งอีกพักหนึงแล้วไปจอดรอไฟแดงตรงแยกอักษะ พี่ไพบูลย์ก็ตามมาจนได้
พอไฟเขียวก็ออกตัวไป
พี่ไพบูลย์:ชมว่า รถ humber คันนี้ปั่นดีนะ เข้าตีนรักษ์เลยสินะ
รักษ์:ครับ แต่เสียดายเบาะไม่ค่อยพอดี ต้องเอาลงอีกนิดหนึงครับ
แล้วก็อัดกันต่อ จนไปถึงจุดกลับตัว ใช้เวลาไป 25 นาที ถือว่าเวลามาตราฐาน
แล้วเราก็จอดพักกันคู่หนึงครับ มันค่ำแล้วถ่ายรูปเป็นหลักฐานเสร็จ เราก็กลับครับ
วันนี้ต่างคนต่างจะอัดกันฮ้าๆๆ ขากลับเค้าวัดครั้งแรกนี้เลยครับ ปั่นลงสะพาน เป็นอะไรที่ชอบมากครับ แข่งกันจุดนี้
ได้ทั้งความเร็ว และความสะใจครับ ผมกับพี่ไพบูลย์ปั่นลงมาไม่มีใครยอมใคร จุดนี้ถือว่าคู่คี่ครับ
แต่เนื่องจากรถผมไม่มีไฟกระพริบ เลยต้องยอมให้พี่ไพบูลย์ไปก่อนอิอิ พอถึงแยกไฟแดง
พี่ไพบูลย์ปั่นได้เขียววิสุดท้าย ส่วนผมได้ไฟแดงแรก ฮ้าๆๆๆ เลยห่างกันระยะหนึ่ง
แต่พี่ไพบูลย์จอดรอผมบ้าง คิดว่ารถจะเป็นไรหรือเปล่า
ผมข้ามไฟแดงแล้วก็ออกตัวเลยว่าผมไม่ยอมนะอิอิ ผมเลยปั่นนำแล้วให้พี่ไพบูลย์เกาะ
พอไปถึงระยะสุดท้ายที่เราจะอัดกัน ทุกครั้งก่อนเข้าบ้าน กบพี่ไพบูลย์ก็ร้องดังขึ้นมา(โทรศัพท์)
นึกว่าใครโทรมาตอนนี้ หมูเค้าจะหามเอาคานมาสอด อิอิ สรุปเป็นพี่มหมูนี่เองโทรมาถามสถานการณ์ฮ้าๆๆ
วางสายเสร็จ พี่ไพบูลย์ ของขึ้น ค้างจากยกก่อน บอก เดี๋ยวพี่นำบ้าง รักษ์เกาะนะ ผมก็ทำตามไประยะหนึง
แต่ว่าของผมเสื่อม เกาะไม่ไหว ใจลอยไปโน้นไปนี่ จับแทบไม่ทัน เลยไม่ตาม แต่ก็ปั่นแบบของผมอิอิ
และแล้วเราก็มาจบที่ร้านขนมหวานแม่ค้าคนงาม
พี่ไพบูลย์:ผมนึกว่ารักษ์จะตามมา ปล่อยผมอัดอยู่คนเดียวเลย ผมก็ไม่หันไปมองเลย
เพราะปรกติรักษ์จะต้องเกาะตลอด
รักษ์:ฮ้าๆๆๆๆตอนยกแรก ผมของกำลังขึ้นเลย โทรศัพท์พี่เข้า ผมเลยใจลอยไปไหนไม่รู้
ไม่มีสมาธิ เลยตามไม่ทันครับ
พี่ไพบูลย์ ; ตอนแรกเราอัดกันมันมากเลยนะ ถ้าต่อเนื่องมา คงทำเวลาได้ดีเลย
รักษ์:ครับ ก็ตอนนั้นเครื่องผมร้อนเต็มที่แล้ว
ไม่เป็นไรครับเก็บแรงไว้พรุ่งนี้เช้าบ้าง

[new_hudson]

มาต่อกันด้วยเช้าวันอาทิตย์ที่ 19 กันยายน 2553 ครับ
เช้านั้นพี่ต่อttboyต้องเข้ามารับผม โทรมาตั้งแต่04.30น.
พี่ต่อ: ต๋อนนี้อ้ายอยู่พระราม7แล้วหนา
รักษ์ : ครับ เดี๋ยวออกไปครับ
ผมกำลังตื่นพอดี เลย บรรยากาศหลังฝน อากาศเย็นๆ ผมตื่นมาบอกได้เลยว่าเช้านั้นไม่อาบน้ำฮ้าๆๆ
ล้างหน้าแปรงฟันแล้วรีบออกไปเลย เพราะของในกระเป๋าเตรียมไว้พร้อมแล้วตั้งแต่เมื่อคืน
พี่อุ้ยโทรมา: ตอนนี้....ม..อยู่ไหนแล้ว
รักษ์:กำลังไปครับยังไม่ถึง
พี่อุ้ย:ฝนตกเปล่า
รักษ์:ไม่นะครับตกไปแล้ว
พี่อุ้ย:พี่ออกมาฝนตกหนักมาก ตอนนี้จอดอยู่ปั้ม
รักษ์:ที่นี่ไม่ตกเลย เดี๋ยวเจอกันครับ
พอไปถึงบ้านพี่ไพบูลย์ เห็นลุงเน่ห์ กับรถคันโปรด ก่อนเลย พี่เสรีก็มาถึงพร้อมกัน
พี่ไพบูลย์ก็เตรียมกล้วยน้ำว้ามาวางรอ รู้ใจจริงๆอิอิ
เป็นกล้วยที่ผมกินประจำ เพราะมันมีประโยชน์ เวลาปั่นก็อยู่ท้องไม่หิว
พี่มหมูก็มาไล่ๆกัน
พี่อุ้ยโทรมาบอก : คงไปไม่ได้แล้วเปลียกหมดเเล้ว
พี่ไพบูลย์ตะโกนมาว่า มาเอาเสื้อที่บ้านผมอุ้ย มีเปลี่ยน
แต่ฝนท่าจะตกหนักจริงๆแหละ
ลุงเนห์:อ้าวคนมีหนวดไม่มาหรอ ไม่สนุกดิ
รักษ์:งั้นเดี๋ยวลงคุยนะครับ
ผมยิบโทรศัพท์กดโทรให้แล้วเค้าเจรจากันพักหนึง สรุปพี่อุ้ยมาไม่ได้
สายแล้วเราเลยต้องออกกันเลย

[new_hudson]

วันนี้ภาพอาจจะขาดๆ เกินๆ หน่อยนะครับ

[new_hudson]

เดี๋ยวค่อยมาโม้ต่อนะครับ

[Classic Lism]

ลุงเนห์:อ้าวคนมีหนวดไม่มาหรอ ไม่สนุกดิ

ผมว่าพี่อุ้ยทำของใส่ลุงหรือปล่าวครับ.........แซวๆๆ

[new_hudson]

อากาศหลังฝน ท้องถนนเปียกชุ่ม อากาศเย็นๆ มุ่งหน้าไปสมุทรสาคร
ต่างคนต่างสดชื่น ผมก็ถ่ายรูปไป ปั่นไป
ปั่นกันในความเร็วปรกติ ของพวกเรา ไปเรื่อย พอถึงสาย๔ พี่ต่อttboy เริ่มมีอาการ
เป็นโรคแพ้เนิน ผมและพี่ไพบูลย์ เลยช่วยกันประคองไปเรื่อย
ให้ลุงเสน่ห์ พี่เสรี พี่มหมู ปั่นนำไปก่อน วันนี้ผมต้องดูแลสมาชิกทีมเดียวกัน
ผมรอพี่ไพบูลย์อยู่พักหนึง ทางที่จะแยกไปสมุทรสาคร แวะซื้อกาแฟคนละกระป๋อง แวะถามทางเนื่องจากสามคนแรกปั่นไปไม่เห็นตูดแล้ว
พี่ไพบูลย์ : เมื่อครู่ผมรถล้ม ดีที่ไม่โดนรถยนต์ทับอีกที
รักษ์ :เป็นไงบ้างพี่ ปวดมากไหม
พี่ไพบูลย์: ไม่เป็นไรมากปวดเข่านิดหน่อย
พี่ไพบูลย์ เราไปต่อเถอะมองไม่เห็นตูดเค้าเลย
พี่ไพบูลย์:ต่อต้องปั่นให้เร็วกว่านี้ มันยังปั่นได้อีก
รักษ์: ใช้ปลายเท้าเยียบ อย่าใช้ฝ่าเท้า มันทุ่นแรงกว่า
ถึงสมุทรสาครจนได้ พี่ไพบูลย์ตกใจว่าทำไมความเร็วของพี่ต่อถึงเร็วขึ้น
ไล่ตามเกือบทัน หารู้ไม่ว่าผมดันพี่ต่อมาไม่งั้นไม่ยอมปั่นเต็มแรงคร ับ
พี่ไพบูลย์โทรหาพี่หมู: ตอนนี้อยู่ไหนแล้ว
พี่หมู:จอดรออยู่ปั้มบางจาก
เราสามคนเลยเร่งความเร็วอีกนิด
พี่ต่อ:บ่ต้องดันอ้ายแล้ว อายเขา
รักษ์:ดันก็ฮื้ออายนั่นเนาะ เดียวบ่ปั่นฮ้าๆๆๆ
แล้วผมก็หยุดดันฮ้าๆๆๆ ถึงปั้มบางจากเราหยุดพักกันแบบนึง
มุ่งหน้าสู่ศาลเจ้าพ่อหลักเมืองสมุทรสาคร ถึงจุดหมายเวลา 07.55 น
เค้ามีงาน car free day ยืนตรงเคารพธงชาติ แล้วกล่าวเปิดงานพอดีเลย
พลาดจาก กทม หนีมาสมุทรสาครก็มีฮ้าๆๆ ถือว่าฟลุ๊คครับ
ถ่ายรูปเป็นหลักฐาน เจอสาวกจักรยานโบราณอีก 2-3ท่าน เข้ามาทักทาย
ผมและพี่หมูไปหาน้ำ มาแจกจ่าย ทุกคน ดื่มน้ำเสร็จ เค้าเริ่มปล่อยตัว
ปั่นรอบเมืองประมาณ 6 กม. วนกลับมาที่เดิม
ปั่นเสร็จกลุ่มเรา 6 คน ขอแยกตัวออกมา ก่อนจะควบม้า อุ่ย!!! ควบรถ
พี่ใจดีเค้าเอาขนมมาแจก คนละชิ้น

[new_hudson]

+_+

[new_hudson]

[new_hudson]

แล้วไปหาไรกินกันต่อ เสียดาย มัวแต่เพลินๆ เลยไม่ได้ถ่ายภาพก๋วยเตี๋ยว
ที่เจ้าถิ่นอย่างพี่เสรีพาไปนั่งเสพบรรยากาศ ลุงเสน่ห์ แกก็ฮาไม่เลิกครับฮาได้ตลอด
สงสัยต้องรอผมข้าวติดหลอดลม ถึงจะเลิกฮามั้งครับ +_+
พี่เสรีซื้อกลับอีกสองถุง กินไรเรียบร้อย พี่เสรีก็พาไปบ้านแม่ยาย

[new_hudson]

+_+

[new_hudson]

พอถึง ลุงเสน่ห์:คุณไพบูลย์ เคยมาหรอ รู้ว่าต้องมาจอดตรงนี้
พี่ไพบูลย์:ครั้งแรก ผมเห็นสถานที่น่านั่งเลยตรงเข้ามา

พี่เสรีให้การต้อนรับเป็นอย่างดี เอาอะไร มาให้กินเยอะแยะ สงสัยแอบตัดกำลังผมแน่เลย
แต่ผมไม่หลงกลหลอกฮ่าๆ ประทับใจการต้อนรับมากครับ โดยเฉพาะรอดช่อง
พูดได้เต็มปากเลยว่าเท่าที่ผมเคยเอาเข้าปากมา วันนั้นอร่อยที่สุดเลย รสชาด หอมหวาน
กินแล้วทำให้เกิดพลังงาน สดชื่นขึ้นมาทันที ฮ้าๆๆเวอร์ไปไหม
พี่ไพบูลย์:กินกันก่อนเลยนะยังไม่ต้องตักให้ผม ผมนวดเข่าแป๊บหนึงก่อน
พี่หมู:ตักไปแล้วครับพี่
ทุกคนก็ต่างคนต่าง บรรเลงท่วงทำนอง ศิลปะการกิน
มีไรมาเพิ่มเลื่อยๆ จนผมบอกพี่เสรีพอแล้วครับ เดี๋ยวปั่นต่อไม่ไหวนะ
ไหนจะรอดช่อง มะพร้าว น้ำ จุกครับงานนี้
พักนานๆ เดี๋ยวปั่นไม่ไหว เลยต้องพากันกลับ ยกมือไหว้บอกลา
คุณแม่เจ้าของบ้าน มุ่งหน้าไปวัด เป็นการณ์ต่อไป
พี่เสรีพาไปไหว้พระ นั่งเรือข้ามฝากไป เค้าบอกว่าย่นระยะทาง10กม.
ไปถ่ายรูปเก็บความประทับใจร่วมกัน ผมจำชื่อวัดไม่ได้ว่าวัดอะไร
รู้แต่ว่าวัดนี้มีนกนางแอ่นกินรัง มาทำรังในโบรสถ์
ติดกับแม่น้ำ

[new_hudson]

[new_hudson]

[new_hudson]

[new_hudson]