จากหัวใจและรอยล้อของผม..
ราวปีพ.ศ.2523
การเริ่มต้นเดินทางบนถนนสายสองล้อของผมนั้น เริ่มต้นมาด้วยช่วงชีวิตของคนๆหนึ่งที่หลงเสน่ห์การใ ช้ยานพาหนะแบบนี้ ในวัยที่เริ่มเติบโตมานั้น ผมเองก็มีความฝันความปราถนาเหมือนๆกับเด็กวัยรุ่นทั่ วไปที่สนใจที่จะโลดแล่นไปท่ามกลางสายลมและแสงแดด.. ผมเริ่มมันขึ้นมาด้วยความรู้สึกของการค้นหาและเรียนร ู้ รถคันแรกของผมในชีวิตที่ซื้อเองก็คือ Suzuki GP100 Tora ครับ นำมาดัดแปลงตบแต่งตามสมัยนิยม และเปลี่ยนเป็นรถ(ที่นิยมในตอนนั้น)รุ่นอื่นไปเรื่อย ๆ นำไปแข่งขันกันบนท้องถนนหลวง(แต่ไม่เคยขี่กวนใครในซอ ยเล็กๆแคบๆ) โดยเฉพาะในสมัยของสามเหลี่ยมดินแดงนั้น เป็นยุคที่เฟื่องฟูอย่างมาก เพราะในตอนนั้นรถรายังไม่มากมายเหมือนทุกวันนี้..
ราวปีพ.ศ.2525
เปลี่ยวันผันไป.. ผลัดใบด้วยการเดินทางที่ไม่หยุดนิ่ง ผมเริ่มขยับปรับเปลี่ยนมาเป็นรถวิบาก(สมัยนั้นเท่ห์ม ากสาวๆชอบด้วย) ซึ่งในตอนนั้นก็มีออกมากันหลายรุ่นอย่าง วิหคสายฟ้า Suzuki TS125 ER ถังอูฐ หรืออย่างHonda MTX 125 ผมได้ตอบสนองความต้องการของตัวเองกับวัยมันส์ที่มันร ะเบิดออกมาจากหัวใจจริงๆ ผมใช้และเปลี่ยนรถวิบากไป-มาอยู่หลายรุ่น จนมาสู่ที่สุดของความปราถนาในยุคนั้น
ปีพ.ศ.2529
รถช้อปเปอร์คันแรกของผม Honda Custom NV400 ผมเริ่มเปลี่ยนรูปแบบการขี่ที่แต่ก่อนผมจะขี่เที่ยวอ ยู่แค่ในก.ท.ม.และปริมณฑล ผมเริ่มเดินทางท่องเที่ยวออกต่างจังหวัดกับเพื่อนๆหน ุ่มๆวัยทำงานด้วยกัน รวมกลุ่มกันไป8-10คันบ้าง แล้วแต่เราจะมีเวลาว่างจากงานตรงกันเมื่อไหร่ แต่ต้องเป็นรถช้อปเปอร์เท่านั้นเพราะเน้นเอาเท่ห์..เ สื้อหนัง..กางเกงยีนส์.. รองเท้าบู้ท(ร้อนตับแล่บ..แต่ก็ต้องทนเพราะว่ามันเท่ ห์..มั้ง) ซึ่งการท่องเที่ยวในตอนนั้นคือการขี่เที่ยวกันจริงๆ. . ขับเล่นขับแข่งกันไป.. หลังๆคันที่พวกเราขี่อยู่ก็เริ่มจะไม่ทันใจซะแล้ว.. เริ่มชวนกันขยับซีซีกันขึ้น..ตั้งแต่7แรงครึ่งจนไปถึ งเป็นพันกว่าซีซี สถานที่ที่ไปก็มักจะเป็น พัทยา บางแสน กาญจนบุรี อยุธยา อ่างทอง อะไรแถวนั้น ผมใช้เวลาท่องเที่ยวแบบนี้อย่างเดียวอยู่หลายปีพอสมค วร ไปรวมกลุ่มกับสังคมเพื่อนๆชาวBigBikeกลุ่มต่างๆบ้าง. . จนพอได้รู้ได้เห็นและเข้าใจถึงเนื้อแท้ตรงนั้น..
จนถึงวันที่ผมเริ่มมีครอบครัว มีลูก ด้วยความรับผิดชอบของชีวิตที่ดำเนินมา ผมจึงต้องหยุดรอยสองล้อของตัวเองเอาไว้เมื่อตอนอายุ3 0ต้นๆ และคิดว่าคงจะพอแล้ว กับชีวิตบนเบาะรถสองล้อแบบนี้ เพราะผมคิดว่าชีวิตในสไตล์Bikersของผมนั้น.. มันได้ผ่านทุกขั้นตอนของการเดินทางที่น่าจะครบถ้วนสม บูรณ์เต็มที่แล้ว.. เท่าที่หัวใจตัวเองนั้นเลือกทำมาได้..
ผมจึงเปลี่ยนมาใช้รถยนต์ในการเดินทางแทนที่ความรู้สึ กตัวเองที่เคยมี.. เลิกเป็นBikers และท่องเที่ยวไปอีกครั้งกับครอบครัวของเรา โดยรถยนต์หลากสไตล์.. อยู่อีกหลายปี.
แต่หลังจากที่วันเวลาได้ผ่านไปอีกครั้ง.. โลกยังคงหมุนและวนเวียน.. หัวใจที่เคยหยุดนิ่งดวงนี้.. มันเหมือนกับมีบางอย่างที่ยังไม่พอ เพราะในแก่นของหัวใจลึกๆแล้วมันยังคงขับเคลื่อนและผล ักดันตัวเองอยู่.. เป็นความต้องการภายในใจที่ยังรุมเร้า ให้หัวใจยังปราถนาอยู่เสมอ บนความรู้สึกที่เคยมีมา ทำให้ผมได้ค้นพบบางสิ่งที่ใหม่กว่าอย่างคาดไม่ถึง.. ว่าหัวใจของการเดินทางที่แท้จริงมันยังไม่ได้หยุด..ห รือสมบูรณ์สิ้นแค่ตรงนั้น มันยังมีอะไรอีกมากมายที่เราเลยผ่านไป ขับผ่านไปโดยที่ไม่ทันได้เหลียวมองว่า..แท้ที่จริงแล ้วการเดินทางที่สนุกและมีความหมายจริงๆนั้นคืออะไร.. ??
มันคือหัวใจ..และความต้องการจริงๆของเรานั่นไง..
เพราะการเดินทางที่สนุก ไม่ใช่การเดินทางด้วยความเร็วและแรงอย่างเดียวเท่านั ้น การเดินทางที่สนุกคือการที่ได้ขับเคลื่อนออกไปข้างหน ้าอย่างพอดี..ไม่ใช่การขับเอาเร็วหรือแรง.. และความหมายบนเส้นทางไม่ได้อยู่แค่การเดินทางไปถึง แต่มันอยู่ที่ระหว่างทางเราได้พบเจออะไรบ้างบนเส้นทา งนั้นๆ เมื่อหัวใจและความรู้สึกของผมค้นพบอย่างนั้นแล้ว ผมจึงเริ่มถามกับตัวเองว่า.. แท้ที่จริงแล้วเรายังต้องการมันอีกหรือไม่.. กับการเดินทางบนรถสองล้อแบบนั้นอีก..
ราวปีพ.ศ.2543
เมื่อหัวใจและครอบครัว..หลายสิ่งหลายอย่างเริ่มอยู่ต ัวบ้างแล้วในตอนนั้น.. ผมจึงเลือกที่จะกลับมาอีกครั้ง.. เดินทางบนอานรถสองล้อ.. เพราะหัวใจของผมได้ตอบตัวเองอย่างมั่นใจแล้วว่าผมเลื อกอะไร และรู้สึกต้องการมันแบบไหน แต่ผมจะเดินทางด้วยรถรุ่นไหนอีกแล้วดีล่ะ.. ที่มันจะสร้างความรู้สึกให้เราได้ดีกว่าหรือมากกว่าท ี่เคยเป็นมา..
ความคิดที่คิดไป วนเวียนกลับมาถึงจุดเริ่มต้นจริงๆของผม..ก่อนการเดิน ทางในชีวิตวันนั้นของผมบนเบาะรถสองล้อ..
เมื่อปีพ.ศ.2519..วันนั้นเอง..
Honda CG125 k3 คือรถที่ผมได้เคยสัมผัสเป็นครั้งแรกในตอนที่เริ่มแตก เนื้อหนุ่ม.. เป็นรถของรุ่นพี่ผมที่ซื้อมาใช้ใหม่ๆ เป็นความประทับใจครั้งแรกที่มีโอกาสได้จับ ได้ขึ้นไปนั่งคร่อม และคิดว่าสักวันจะต้องมีอย่างนี้ให้ได้ แต่พอโตขึ้นไปก็กลับไม่ได้มี.. เพราะเวลานั้นผ่านไปเร็วจริงๆ รถรุ่นนี้จึงกลายเป็นรถที่ตกรุ่นไปแล้ว..ในช่วงวัยรุ ่นของผมในตอนนั้น แต่มันก็ยังฝังรากในความทรงจำของผม.. อย่างที่ไม่เคยตกรุ่นไปเลยในจิตใจลึกๆของผม ตราบมาจนถึงในวันนั้น..วันที่ผมเริ่มคิดถึงและเริ่มเ สาะหาให้มันกลับมาอีกครั้ง.. จนได้มาพบกับพี่อดุลย์ Bike Heroฯคนนี้.. ที่มาช่วยเนรมิตให้ฝันของช่วงเวลาที่เคยหายไป..ได้กล ับคืนมา และทำให้ผมได้เริ่มการเดินทางครั้งใหม่อีกครั้ง ซึ่งการเดินทางในครั้งใหม่(วันนั้น)ของผม.. ผมไม่ได้ขี่รถเพื่อความแรงและเร็วหรือเอาเท่ห์อีกแล้ ว ผมไม่ได้ขี่รถเพื่อมีหรือเอาไว้อวดใคร ผมไม่ได้ขี่เพราะแค่อยากไปถึงจุดหมายเท่านั้น..
แต่ผมขี่เพื่อค้นหาความหมายของมิตรภาพอันงดงาม ผมขี่เพื่อความเป็นอมตะตรงนี้ในหัวใจ ผมขี่เพื่อที่จะเข้าใจในการเดินทางที่มีความสุขอย่าง แท้จริง..
วันนี้ผมจึงกลับมาอีกครั้งด้วยหัวใจคลาสสิคเต็มที่.. เพราะรถในความฝันของผมในตอนนั้น..มันได้กลายเป็นรถคล าสสิคไปแล้วในตอนนี้.. กับหัวใจที่ยังต้องการจะเป็นBikersในรอยล้อทั้งสองที ่ไม่เคยเปลี่ยนไปในความรู้สึก.. ผมจึงเริ่มขี่รถมอเตอร์ไซค์อีกครั้งและจะขี่ไปจนกว่า ที่ผมจะขี่มันไม่ไหว โดยจะไม่เปลี่ยนไปไหนอีกแล้ว..
ในช่วงชีวิตของคนเราที่แสนสั้นกันเหลือเกิน.. แล้วพบกันนะครับทุกคน..
เดียว Bike Heroฯ
Bookmarks