คนเฒ่าคนแก่มักพูดให้ฟังอยู่เสมอว่า ที่ใดมีรัก ที่นั่นย่อมมีทุกข์ ผมไม่เคยเชื่อ จนได้มาเจอกับตัวเอง ตอนนี้ผมเชื่อแบบสนิทใจ...
พาน้องหยกมาที่อู่อีกครั้ง เพราะอาการเดิมกำเริบครับ
สายไฟคาบูขาด อาจจะเป็นที่ตัวนี้ก็ได้ ที่ทำให้รอบสะดุด ขอให้เป็นอย่างนั้นด้วยเถิด
นำไปเชื่อมใหม่
รอคอยความหวังลม ๆ แล้ง ๆ
ติดตั้งเรียบร้อยก็ยังคงอาการเดิม ช่างก็เลยต้องส่งเรื่องนี้ให้กับช่างอีกคนที่เป็นเพื อนกัน แล้วก็ย้ายไปทำอีกอู่นึง
เช็คคาบู เช็คนมหนู ตรวจสอบทุกอย่าง
ตัวนี้เป็นเบอร์ 155 แต่เดิมเป็นเบอร์ 140 ก็เปลี่ยนเป็น 140 เหมือนเดิม ปัญหาก็น่าจะมาจากตัวนี้นะ ขอให้เป็นอย่านั้นด้วยเถิด
แหงนหน้ามองนาฬิกาก็ทำให้รู้ว่า วันนี้ขาดรายได้อีกแล้ว
หลังจากนั้นก็ลองแล้วลองอีก ตั้งไฟใหม่ แล้วลองขับอีกหลายรอบ ช่างก็เอาคอยล์มาสด้าแท้มาเปลี่ยนให้ ผลสรุปก็คือ.......ไม่สำเร็จ
ความหวังลม ๆ แล้ง ๆ พัดเข้ามาที่ใบหน้าเพียงแผ่วเบา ทำให้เราแทบหงายหลัง ข้าวยังไม่ได้กินตั้งแต่เช้า จนบ่ายสามโมงเพิ่งได้ออกจากอู่ ขับกลับบ้านแบบทุลักทุเล ปัญหาต่าง ๆ ทะลักเข้ามาพันกันอยู่ในสมองแบบแกะไม่ออกแล้ว ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร แล้วจะจบอย่างไร...
กำลังใจของผมมีครับ มาจากพวกพี่ ๆ ล้วน ๆ ครับ แต่กำลังทรัพย์ของผมยังอ่อนนัก ประสปการณ์ยังน้อยนิด + ช่างก็จนปัญญา หมดทางแก้ไขครับ และผมคิดว่าหากมัวมาทำอะไรอยู่อย่างนี้ ผมต้องอดตายแน่ ๆ เพราะนับวันข้าวของก็แพงขึ้นทุกวัน คือมันเกี่ยวโยงไปหมดเลยครับ แค่รถเสียคันเดียวทำให้ชีวิตผมเปลี่ยนได้ทันตาเห็นคร ับ
Bookmarks