
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ
boy115
ผมนึกถึงอ้อมกอดของเขา แล้วหันไปยิ้มกับแก้วกาแฟที่วางข้างๆเขี่ยมอดเถาที่ป ลายมวนบุหรี่ นัยต์สลึมสลือของเช้านี้
ผมแคะขี้ตาเปิดซองจดหมายฉบับน้อยที่เดินทางผ่านอากาศ จากสหายทิศเหนือสู่บรูพาทิศ จ่าหน้าซองถึงพี่ชายที่ชาย
ทะเล ซองสีขาวอมชมพูน่ารักที่ด้านหลังมีรูปหัวใจเล็กๆสีแด งติดอยู่ กับรอยคราบน้ำลายปิดซองเป็นความอบอุ่นที่มีใว้
หัวใจร่ำร้องโหยหา หมั่นไส้นัก ผมอยากหยิกเนื้อให้เขียวเชียว...
ผมรวบรวมตัวอักษรของพี่บอยใว้ในวงแขน บุหรี่ฉุนๆซองแข็ง lm แดงนั่งเป็นเพื่อนและกาแฟคอฟฟี่เมตโรยน้ำตาล ช่วย
ได้มากเวลาที่เรารำพรรณหาถึงกัน อากาศที่ร้อนอบอ้าวของเดือนนี้ผมรีดเม็ดเหงื่อพี่บอย ใว้ในซอกกลีบหัวใจ นานแค่ใหน
แล้วที่เราไม่ได้เจอกัน ได้แต่รำพรรณตัวอักษรผ่านจอออนไลน์ เหมือนคู่รักที่ปราถนาริมฝีปาก ไม่ผิดผู้ชายด้วยกันก็ทำแบ
บนี้ได้ ผมคิดเช่นนี้ โลกนี้มันสากลผมเคารพความนึกคิดผู้คนบนโลกนี้..แต่ไม ่ลืมประเพณีของเราผมตอบแบบไม่ครั้นคร้าม
ถาม คุณทำงานวันหนึ่งกี่ชั่วโมง?
ตอบ จันทร์-ศุกร์ ตื่น6โมงเช้าแล้วแหกขี้ตาส่งลูกๆไปโรงเรียน เสาร์-อาทิตย์ตามอัธ
ยาศัย อยู่กับตัวเอง อยู่กับแก้วเหล้า อยู่กับดอกไม้ ต้นไม้ อยู่กับพี่น้องร่วมโลก
ถาม คุณชอบเขียนจดหมายหรอ?
ตอบ ชอบมากเพราะตอนเรียนประถม ผมเขียนไปหาเพื่อนเรียนร่วมชั้น เป็นรักแรกพบ
เขียนแบบงูๆปลาๆ แล้วเธอก็ตอบจดหมายผมด้วย เป็นรักในวัยเรียนตอน ป5-ม3
ถาม จดหมายของคุณชอบรำพึง รำพรรณ มันเอียน อ่านยาก มันต้องใช้เวลา?
ตอบ ใครไม่อ่านก็ช่างประลัย ผมสนุกกับการอ่านเขียนของพี่น้องผม และผมชอบใช้เวลา
ที่มีความสุข ในช่วงนั้นอยู่นาน กว่าจะเขียนใหม่อีกฉบับ..หากคุณไม่เชื่อคุณถามตัวเอง
ดูสิ?หรือหากไม่เข้าใจลองถามพี่บอย จูเนียร์ บางทีเขาคงได้ให้คำตอบที่ดีกว่าผม..
ถาม ?
ตอบ
ถาม ?
ตอบ
ถาม ?
ตอบ
มาถึงบรรทัดสุดท้ายแสงแดดเปรี้ยงเลยที่บ้าน พี่บอยครับทะเลก็คงความงามอยู่เสมอ ป่าไม้ท้องทุ่งที่บ้านพี่คงร่าเริงเบิกบาน ผมพูดกับตัวเองทุกวัน..หอมดอกไม้รัณจวนผีเสื้อบนก้าน เกสรขยับปีก ริ้วล่อลม..ดวงตาของพี่ รอยยิ้มของพี่ ทุกสัดส่วนบนเรือนร่าง..ผมคิดถึง
Bookmarks