ตี3แล้ว..ยังไม่ยอมหลับนอน..นั่งอยุ่หลังม่านควันบุห รี่จางๆ....วันนี้หลังจากที่ลงกลับมาจากเขาค้อ...มัน มีเรื่องราวหลายอย่างที่ทำไห้ต้องครุ่นคิด..
..เธอจะสบายดีไหม..ที่นั่นตอนนี้เป็นอย่างไร.....ทุก สิ่งทุกอย่างมันไม่เคยจางหายไปเหมือนดังเช่นควันที่ถ ูกพ่นออกไปครับ..มันยังตราตรึงเสมอ..ไม่ว่าพัทยา..เข าค้อหรือที่ไหนๆที่ผมไม่มีโอกาศได้ไป...เนื่องมาจากภ ารกิจการงานอื่นใดก็เเล้วแต่.......ทุกวันนี้บ้างหลั งไหญ่หลังนี้....ผมคิดว่าผมเป็นส่วนหนึ่งไปแล้วครับ. ....ขอพื้นที่เล็กๆไห้เด็กน้อย..นั่งร่วมวงสรวลเสด้ว ยนะครับพี่ชาย....





ตอบ-อ้างอิงข้อความ



Bookmarks