ผมนั่งจิบกาแฟแกล้มสูบบุหรี่ใต้หลังคาสังกะสีหน้าบ้า น มองผู้คนเดินผ่านไปผ่านมา และเสียงรถดังใจล่องลอย ผู้หญิงฝั่งตรงข้ามบ้านอีกคนนั้นคลึงเคล้าสายตาระหว่ างแก้วเหล้า หล่อนนั่งดื่มตั้งแต่ค่อนดึกของเมื่อคืน หล่อนกำลังครึกครื้นอยู่ในใจ หล่นคำทักทายผ่านอากาศ ทักทาย "สวัสดีค่ะ" รอยยิ้มเยิ้มเคล้าเปียกเหล้า
ผมหยิบรูปถ่ายแนบในซองจดหมาย เห็นดอกไม้สีขาวอมชมพูร่วงพรูมาเป็นสายลมโชยพัด เพื่อนสาวสนิทพี่เปิ้ลช่างสวยอะไรอย่างนี้ ใบหน้าแจ่มใส ยิ้มร่าเริงและงดงาม ผมทักทายเป็นตัวอักษรและร่ายจดหมายตอบถึง "ยินดีที่ได้รู้จักครับ" ชูสองนิ้วนั้นเป็นสัญลักษณ์บอกความหมายให้สู้ต่อไป กำลังใจสำคัญมาก น่ารักมากครับพี่เปิ้ล
ฉันและเธอนั้น
ยืนทอดใจประกบริมฝีปาก
บนพื้นทราย
ให้แสงเงาดวงอาทิตย์ทอทาบไล้
สะท้อนอยู่ในยามเย็น
ฟองคลื่นซัดทราย
ในโอบล้อมของทะเลคราม
ให้ดวงดาวทั้งห้วงจักรวาล
ปรากฎอยู่ในยามค่ำคืน
ในวันที่ฟ้าครึ้มและฝนโปรยปราย
ในวันที่แดดออกและลมโชยพัด
ในวันที่เศร้าระทมของความคิดถึง
ฉันกำลังคุยกับหัวใจของคุณ "เสาวลักษณ์"
แด่..พี่ปานและเสาวลักษณ์ ความรักความทรงจำในวันวาน
เช้าวันเสาร์ในวันหยุดพักผ่อน 09 โมงกับ 53 นาฑี ฉันกำลังนั่งเหม่อรำพึงถึงเธอ ภาพวันวารพี่น้องของฉันครานั้นยังจำได้ดี เสียงจอแจจ็อกแจ๊กพูดคุยปนรอยยิ้ม ร่าเริงเบิกบาน ในท่วงทีสารวลหลังดื่มกินหลังแก้วเหล้าเคล้าเสียงเพล ง เช้าวันนั้นยังกระปรี่กระเปร่าแม้แฮ้งค์เหล้าหนักเหม ือนกัน เพื่อเอาความหวานละเลงในมิตรภาพ เราควรไปนั่งชมแสงแดดอ่อนกับกาแฟยามเช้าที่ชายทะเล พี่ชายอีกคนของฉันหล่นวลีจากริมฝีปาก "Jodeci กับ พี่วินัย"
พี่ใหญ่เกลาสายกีตาร์สลับเปลี่ยนพี่วินัย ให้เสียงเพลงบรรเลงกล่อมน้องๆ ในยามเช้าในสวนหย่อมเล็กๆหน้าบ้าน จิบกาแฟเรื่อยๆ ต้นหญ้าเริงระบำพลิ้วสายลม ฟังเสียงน้ำตกไหลซกกระทบโขดหิน บนโต๊ะมีเรื่องราววันวาร วินาฑีสำราญเนิ่นนาน ผลุดทรายรอยควันที่ล่วงผ่านความรู้สึกเป็นความรัก บนถนนที่ข้ามผ่านระหว่างอดีตกับปัจจุบัน นำพาการเดินทางมาถึงเปลือกโลก แห่งลมตะวันออก คารวะด้วยถ้อยคำและเสียงเพลง ความทรงจำพริ้งพราย เราจะทอดกายอาบความฝัน ราตรีนี้ ราตรีนั้น ราตรีไหน คือการแบ่งปัน ฉันจะให้คุณ บนความหวานแห่งมิตรภาพ ด้วยรอยยิ้มที่ยื่นให้ ลอยไปในอากาศแตกเป็นฝนแห่งกาลเวลา เพื่อพี่น้องของฉันทุกคน "พี่ชายของฉันเกลาสายกีตาร์แล้วรำพันเป็นบทเพลงกวีใน สายลม"
แม้แต่บิ๊กโบนยังนอนหลับสดับรับฟังเพลงกวีอย่างรื่นร มย์
"ฉันคิดถึงพี่น้องของฉัน"
วันวาน วันนี้ วันไหน นี่คือครอบครัวของฉัน
คีนนั้นหลังแก้วเหล้าเราร้องเพลงรำพันที่ชายหาด แล้วสลัดมีดโกนออกมากรีดแขน รินเลือดลงในแก้วเหล้า แบ่งกันดื่ม สาบานว่าจะเป็นพี่น้องกันจนวันตาย ลมและคลื่นคะนอง พัดพาตัวอักษรจากป่าคอนกรีตปลิวลอยละล่องคลุ้งเต็มอา กาศโชยมาทาบไว้ที่จดหมาย No School Today Pattaya ประตูบางบานต้องเคาะก่อนเสียจึงจะเปิด หรืออาจไม่เปิดรับ แต่ประตูระหว่างพี่แจ็คกี้กับผมไม่มีบานไม่ต้องเคาะ แล้วผมจะห้ามหัวใจของพี่ไม่เข้ามาหาได้อย่างไรหล่ะ?
ผมอัดควันบุหรี่พ่นออกจากริมฝีปากตามแรงลมโชย "พี่ชายอย่าได้เกรงใจ" กรุณานัดวันที่ให้แน่นอน แล้วพี่แจ็คกี้จะรู้ว่าผมนั้นไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพาร ์ตี้โฟมเลย HA HA HA
ยินดีเสมอครับ
Zigzag No School Today Pattaya
กับบรรยากาศที่อึมครึม....เหมือนท้องฟ้าที่อั้นน้ำฝน รอการปลดปล่อย
ผมนั่งมองเเล้วภาวนา..อย่าเพิ่งตกนะ...น้องฟ้า..พี่อ ุตส่าห์ขาดงานเพื่อคืนนี้....
เหตุใดเล่าจึงเป้นเช่นนั้น...เพียงแค่อยากไปดูมิสซ้อ นท้ายในงานไบค์เล็กๆ55+
พี่ชายอย่าได้ถือสาเลย.....น้องพี่อาจมีอารมณ์หลุดๆไ ปบ้าง
ไม่แน่นะคืนนี้
...
...
...สวัสดีครับ....ผม..ประกาศิต..- -*
เล่นไปตามงบ...เเล้วจะจบสวย
ราคาไม่เท่าไหร่ แต่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึก
email.narongsak_2932@hotmail.com
โอนเงิน
หมายเลขบัญชี6450092397 ณรงค์ศักดิ์ ทับทิมเงิน
ธ.กรุงเทพสาขาบิ๊กซีพิษณุโลก
ส่งของ
ณรงค์ศักดิ์ ทับทิมเงิน 1090/9ถ.บรมไตรโลกนารถ ต.ในเมือง อ.เมือง จ.พิษณุโลก65000
DTAC0845911478
เฟสบุค https://www.facebook.com/boy115
สวัสดีครับพี่ชายของผม น้องเปิ้ลได้เขียนจดหมาย ฝากถามไถเหมือนเป็นความนัยว่า พี่ชายของผมนั้นสบายดีไหม.. ผมนั่งมองออกไปที่ด้านนอกของหน้าต่างบานเลื่อนของแผน ก สัมผัสได้ถึงสายลมที่พัดเอื่อย ทำให้ก้อนเมฆก้อนโตล่องลอยไปตามแรงขับเคลื่อนของกระแ สลม ผมนั่งใจลอยไปชั่วขณะ จิตรใต้สำนึกของผมพลันนึกถึงความหลังครั้งเก่าก่อนตอ นพี่เราสองมีโอกาสได้สวมกอดที่ปั๊มน้ำมันเมื่อครั้งแ รกที่พบกัน มันทำให้ผมสุขใจเสียเหลือเกินอารมณ์ที่ล่องลอยดุจก้อ นเมฆก้อนเดิม ผมนั่งจิตนาการไปว่าสุขใดเล่าจะเท่ากับการได้สวมกอดก ับพี่ชาย ที่ใจดีและแฝงไปด้วยอารมณ์ฮิปๆแบบนี้ถึงเราจะอยู่ห่า งกันเพียงใด ต่างระยะทางมิใชาอุปสรรค คงมีสักคราที่สายลมแห่งความคิดถึงจะนำพาให้เราสองได้ พบกัน
เมื่อดึกสงัดของเมื่อคืนนี้ผมตามใจตัวเองออกไปนั่งดื ่มด่ำกับพี่น้อง No School Today Pattaya บนถนนวอคกลิ้งสตรืท และเวลาตี4เศษๆผมพาตัวเองเข้ามาที่บ้านมาสด้า นั่งอ่านจดหมายรำพันจากพี่ชายที่เขียนถึง ผมลองเอานิ้วทาบแป้นพิมพ์เป็นตัวอักษรตอบกลับ มันไม่เป็นจังหวะเอาเสียเลย ตัวอักษรมันเซไปเซมาเหมือนคนเมา ในที่สุดก็ยอมแพ้แป้นพิมพ์ สะบัดก้นออกจากระบบเห็นพี่ชายนอนหลับกันแล้วผมยิ้มที ่มุมแก้ม แล้วเดินมาซบกับที่นอน
มีสิ่งหนึ่งที่ผมต้องบอก ผมไม่เคยสนุกกับงานใดๆของผมเท่ากับได้อยู่กับพี่น้อง ที่ผมรัก สนิทสนมกลมเกลียว ผมรู้สึกตื่นเต้นและดีใจทุกครั้ง นับตั้งแต่วันเริ่มต้นของการรู้จักรกัน พลังของผมไม่เคยถอยลดลงเลย มันเป็นความรักที่ยิ่งใหญ่สำคัญยิ่งสำหรับผม ผมซาบซึ้งอยู่ตลอดเวลาเมื่อได้อ่านจดหมายของพี่น้อง ตัวอักษร ภาพทั้งหลายที่หลั่งไหลเข้ามาหาผมนั้น มีกำเหนิดจากความมหึมา แน่นแฟ้นด้วยความหมาย ที่ผมได้สัมผัส
ความงามซ่อนอยู่ในเงาจันทร์ ทำให้ผมหวั่นไหวตลอดราตรี ในวินาฑีแห่งความปิติ คือภาพพี่น้องที่ปรากฎอยู่เบื้องหน้า ผมนึกอยากเดินเข้าไปโอบกอดพี่น้องจากด้านหลัง กอดแน่นๆ เงียบๆ โดยไม่ต้องพูดอะไร นอกจากถ่ายเทความรู้สึกรักจากในใจผม ให้ไหลผ่านไปกับอ้อมแขนนั้น
Zigzag No School Today Pattaya รำพึงกับวันอาทิตย์วันหยุดสุดสัปดาห์ที่น่ารัก
น้องนั่งอ่านทุกๆตัวอักษรและทุกๆประโยคที่พี่ได้กล่า ว แล้วนึกถึงจิตนการที่พี่ชายได้ล่ำในบทกวีที่แสนจะไพเ ราะนี้ มันเป็นความสุขโดยแท้ของผู้ที่เข้ามาอ่าน การโอบกอดที่แฝงไปด้วยไมตรี มิตรภาพ ความรู้สึกแบบนั้นมันช่างอบอุ่นดีแท้ครับ ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรเลยมันหลั่งออกมาเองครับพี่ชาย ผมรู้สึกได้แบบนั้นจริงๆครับ
โฉมหน้า(จอมยุทธเหล่าทวยเทพ)พี่ชายที่ผมกลัวการปะทะต ัวอักษรมากที่สุด
แม่ทัพบ้านมาสด้าหรือ JODECI ที่ผมชอบเรียกชื่อเขาจนติดริมฝีปาก เขาเป็นผู้ชายน่ารักอ่อนโยนและปราดเปรียว เขามักใช้ภาษาสวยงามรำพัน จินตนาการเพลิดพลิ้วกระบี่เย้ยฟ้า เขามีโลกส่วนตัวค่อนข้างสูง ตื่นเช้าจิบกาแฟวาดนิ้วเรียวในอากาศและสามารถดื่มเบี ยร์สลับไปด้วย เขาอ่านทุกอย่างที่ขวางหน้า เป็นบุคลิกของเขา และเย้ยหยันท้าทายสายลม มีวลีเด็ดที่หล่นจากริมฝีปาก "อย่าพึ่งหยุดเพราะฉันพึ่งเริ่ม"
พีอ็อคหรือพี่ใหญ่ ผู้ชายผู้มีดนตรีในหัวใจ เขาชอบเกลาสายกีตาร์บรรเลงขับกล่อม และร่ายบทกลอนไพเราะเสนะหู ถ้าเป็นกลอนผมยอมวางกระบี่ต่อหน้าเขา แล้วโน้มศรีษะ คารวะ อย่างสุนทรีย์
พี่โอ ผู้ชายอารมณ์ดี มีบุคลิกโดดเด่นแต่งตัวสุภาพเรียบร้อย เขาชอบปลูกดอกไม้ประดับเต็มลานหน้าบ้าน ดอกกุหลาบ ดอกดาวเรืองไม่ถวิลดาวโรย ดอกจำปี ดอกจำปา และอีกหลายดอก ชอบทักทายดอกไม้ตามรายทาง เขายิ้มและโปรยถ้อยคำ "ผมพียงอยากดูแลไว้ดอมดมชมเชย มันสร้างความชุ่มฉ่ำหัวใจนักแท้"555 ส่วนใหญ่เขาชอบใช้ภาษาดอกไม้ที่เฟสบุ๊ค จะเป็นร้อยแก้ว ร้อยกรอง อะไรก็ยอมเธอ ขุนช้างขุนแผน ผมเคยปะทะกับเขามาแล้ว ในที่สุดผมก็ยอมวางกระบี่ และ คารวะ พ่อหนุ่มสุพรรณฝันหวาน
พี่บอย 115 ผู้ชายอินดี เขารำพึงรำพัน ภาษาสวยและน่ารัก และน่าเตะ 555 (เคารพรักนับถือ) จนบางครั้งผมตามอารมณ์เขาไม่ถูก (แหย่เล่นนะพี่บอย)ทุกครั้งที่เขาเดินเพ่นพ่านมาที่จ ดหมาย No School ผมต้องระวังกระบี่เขาให้ดี หากประมาท ศรีษะอาจหลุดจากบ่าไปตอนไหนได้ง่ายๆ เขาเจ๋ง
สายลับ รหัส 007 มาดขรึมภาษาอ่อนโยนพลิ้ว นานแล้วที่เขาไม่ได้เข้ามา เห็นเขาเดินเล่นที่เฟสบุ๊คอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าเขามาทุกครั้งตัวอักษรของเขายาวเหมือนขบวนรถไฟ เลยทีเดียว 555
ผู้ชายผมยาวสลวย อุ้ยหนวด เขาชอบเขียนกวีเป็นภาษารักๆใคร่ๆ ส่วนใหญ่ที่เฟสบุ๊ค ผู้ชายคนนี้ เสือซ่อนเล็บไม่ธรรมดา 555
ผมชอบรอยยิ้มและภาษาพี่เปิ้ลมากนะ นายแน่มาก มั่นใจตัวเองดี สักวันผมต้องขอเข้าพบ
ฝนยังไม่หยุดตกเลย ผมหันมองออกไปที่หน้าบ้านเห็นละอองฝนสาดซัด ที่แห่งไหน ในสายลมใด ที่ฉันจะตามหาเธอ ในคืนวันอันว่างเปล่า ไร้เรื่องราวเธอผู้เป็นดังความทรงจำที่แสนหวานของฉัน
Bookmarks