no school today pattaya (22-10-2012)
แน่นอนมากพี่ปู่ ผมเชื่ออรรถรสในการฟังเพลงของพี่ และผมยังรักเขาอยู่ เคริท โคเบน ผมยิ้มทักทายเขาจากพื้นโลกสู่สวงสรรค์ และ แจ็กฟอร์เซล มันยังฮิปตลอดกาล 55+
และต่อมาของผู้ชายคนนี้ Jim Morlison คือคลับ 27 ผลผลิตของ "วัฒนธรรมสมัยนิยมใหม่(Pop culturd) อันเกิดจากโลกสื่อสารไร้พรมแดน ที่ส่งผลตรงต่อกระแสความนิยมร่วม เป็นรูปแบบของความต้องการ การใช้ชีวิต รูปแบบทัศนะคติ ของผู้คนในโลกที่มีความพึงใจ รวมศูนย์เป็นขนบหมู่ร่วมกัน ในช่วงเวลาระยะใดเวลาหนึ่ง คลับ 27 คือ นิยามจารึกของนักดนตรีกลุ่มหนึ่ง ให้เป็นตำนานวีระบุรุษนักร้องในรูปลักษณ์ของดาราร็อก และบลูส์ อันอมตะรุ่งโรจน์นิรันดร์ ตามกระแสวัฒนธรรมป็อป คัลเจอร์ ในศตรรษที่ 20
"ต่อสถานะวีระบุรุษ"
ไบรอัน โจนส์
จิมมี่ เฮนดริกซ์
เคริท โคเบน
มัตตี้ วอร์เตอร์
บ็อบ ดีแลน
ใช่- ในช่วงเวลาที่ผมความสุข ใช่-มันคือความสุข นอกจากดอมดมกลิ่นเกสรดอกไม้แล้ว และเสพบทเพลงต้องใจ
![]()
ผมยกดื่มน้ำเปล่าและพาตัวเองเข้ามาบ้านมาสด้า และเดินเพ่นพ่านหลายกระทู้เหมือนกัน ไม่นานผมเข้ามานั่งในจดหมาย No School Today Pattaya ขีดเขียนและรำพัน
ความเคลื่อนไหวในป่าคอนกรีท นานหลาย พ ศ หรือ เมื่อ 20 ปีที่แล้วบนความเป็นหนุ่มของผม ระหกระเหิรเดินพลุุกพล่านอยู่ในระแวกหน้าราม นั่งทำความรู้จักกับลูกค้าหมายถึงผู้คนที่เดินผ่านไป ผ่านมา ริมทางฟุตบาทกับเนื้อที่สองตารางเม็ดที่หน้าห้างสรรพ สินค้าชื่อดังแห่งหนึ่งในยุคนั้น และปัจุบันก็ยังมีชื่อเสียงดังไม่แพ้ยุคก่อนแน่นอน หล่อนเดินอรชรในชุดนักศึกษาสีขาวสะอาดสะอ้านกระโปรงเ ลยหัวเข่าเล็กน้อย รอยยิ้มบนใบหน้าที่แสนหวาน หล่อนเอื้อเฟื้อมิตรภาพและไม่ปฎิเสธไมตรีต่อกัน ไม่นานหลายอาทิตย์ถัดหล่อนยินดีสนทนากับผมตามลำพังใน ร้านกาแฟ "อำไพ" ที่รักยิ่ง และปัจจุบันทำให้ผมนึกระลึกถึงความหลังครั้งนั้น ผมพาตัวเองไปทำความรู้จักกับรุ่นใหญ่ที่หน้ารามและถน นตรอกข้าวสาร ผมยาวฮิปปี้ แน่นอน เขาคือ กลิ่นอายของบุปผาชน ได้รับประสบการณ์ชีวิตมากมาย เรื่องราว เสื้อผ้าอาภรณ์ รสนิยมการเสพเพลง แนะนำหนังสือน่าอ่านจนถึงปรัชญาชีวิต
ผมพยายามเดินหาซื้อรูปโปสเตอร์ศิลปินนักดนตรีแผ่นใหญ ่ๆ แต่หาซื้อลำบากทว่าผมก็พยายาม ผมชอบจัดแต่งห้องเช่าในระแวก สุขาภิบาล 1 ตกแต่งให้เข้าที่ไม่เป็นไรภ้ามันจะรกรุงรังมาก แต่ก็ขอบในขอบเขตโลกส่วนตัวของผม ตอนนั้นผมนิยมและคลั่งไคล้บทเพลงตะวันตกเลยเชียวแหละ ผมไม่เคยปฎิเสธอรรยธรรมแบบตะวันตก
มันจะไร้ความหมาย ถ้าผมไม่รู้จักว่าเขามาจากไหน
และอะไรที่ทำให้ผมต้องค้นหา
แฮนดริกซ์ ผมรื่นเริงรื่นรมย์หลงไหลในเสียงกีตาร์กังกาลเสียงดน ตรีของเขา ชื่นชม ชอบ ความไม่น่ารักและไม่ดีของเขานั้นมีอยู่ หลายคนอาจส่ายศรีษะ แต่ผมไม่แยแสต่อสิ่งเหล่านั้น เขาเสียชิวิตอย่างไรไม่ใช่ปัญหา หรือเสพยาขนาดไหนไม่สำคัญ ที่สำคัญผมเลือกสิ่งดีๆ จากตัวเขาและคารวะเขาที่ผลงาน ด้วยศัทธาและพึงใจก็เท่านั้นเอง เขาเสียชีวิตอย่างไรไม่ใช่ปัญหา สิ่งสำคัญเขานั่งอยู่ในหัวใจผมก็เท่านั้นเอง
Ray Charles "อัจฉริยะแห่งเสียงเพลง ส่งเสียงบรรเลงจากโลกมึด" เรย์ ชาร์ล เป็นนักเปียโนศิลปินแห่งโซลผิวสี ที่แฟร้งค์ ซิเนตร้า ขนานนามเขาว่า "ยอดอัจฉริยะ" เป็นอีกผู้หนึ่งในอเมริกันดรีม ความรื่นรมย์ของเรย์ จากไปนานแล้ว แต่ท่วงทำนองดนตรียังขับกล่อมโขยกให้ผมระลึกถึงตลอดเ วลา แม้ยามเหงา เปล่าเปรี่ยว อ้างว้าง หรือครึกครี้น เขามานั่งขับกล่อมไกล้ๆผมเสมอ ด้วย คารวะ ป๋าเรย์อย่างลุ่มลึก
และแน่นอนผู้ชายในภาพคนนี้ ผมมองภาพนี้อย่างละเอียดยิบ ผมยาวสยาย ทำให้ผมนึกถึงตัวละครของ โกว้เล้ง "อาฮุย" ในฤทธิ์มีดสั้น วิน เบนซิน ผู้ชายมาดเซอร์ ใช่ตอนนี้เขาพาพี่น้ำตาลไปพักผ่อนตากอากาศที่ภูเก็ต หากเขาอยู่หรือกลับมา ผมเชื่อว่า ในอารมณ์อรรถรสการเสพเพลงของเขาย่อมไม่เป็นรองใคร ผมเชื่อว่าเขาไม่ยอมวางกระบี่ง่ายๆแน่ 555+
แล้วพี่น้องที่รักเคารพของผมท่านอื่นๆหล่ะครับ ท่านเสพบทเพลงแนวไหนกันบ้าง ? ผมวางรอยยิ้มขณะที่เขียนอยู่
สวัดีครับพี่ชายหลายวันมานี้ผมมิได้เข้ามาทักทายพี่ช าย "คิดถึงเสมอ นี่คือความในใจจากน้องคนนี้"ที่อยากบอก
ผมนั่งอ่านจนจบในบทความที่พี่เขียนไว้อย่างสวยงาม ชายในภาพแรกสวมเสื้อลายสก๊อตสีแดงสวยนั่งมองพี่ด้วยส ายตาที่ดุดันผมอยากรู้เหลือเกินท่านผู้นี้นกำลังคิดอ ะไรอยู่ในขณะที่พี่ยังมีความสุขกับการดื่มน้ำอย่างมี ความสุข กาลเวลามักพรากบางอย่างไปจากเราเสมอแต่มิอาจพรากความ รู้สึกดีๆจากเราไป พี่คิดเหมือนผมไหมครับ สายลม แสงแดด ไอดินกินท้องทะเล ยามนี้ผมคิดถึงพี่จังครับพี่ชาย...
"เขาครุ่นคิด ความเหงาทำให้คนรู้จักคิด และทำให้คนเป็นักคิด" ตลอดชีวิตของเขามุ่งมั่นในความเป็นกวี ไม่เคยเปลี่ยนแปลงและไม่มีวันเปลี่ยนแปลง สายตาดุจตาเหยี่ยวที่แหลมคม แม่ทัพย่อมมองการไกลเสมอ เขาทอดสายตาไปด้วยความหวังที่ไกลออกไป ก็พบกับเส้นขอบฟ้าที่กว้างไกลออกไปสุดสายตา ทิวเขาสีน้ำเงินสดสวยเกินจะพรรณา ราวกับใครไปวาดไว้ และเขามีสำนวนที่หล่นจากริมฝีปากว่า "พญาอินทรียังต้องหลบสายฝน แต่ไม่หวั่นเกรงต่อสายลม"
Jodeci
no school today pattaya (23-10-2012)
อารมณ์สุทรีย์ มิอาจปิดกันรสนิยมการฟังเพลงของข้าพเจ้า
"ชนใดไม่มีดนตรีกาล
ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก
อีกใครฟังดนตรีไม่เห็นเพราะ
เขานั้นเหมาะคิดกบฎอัปลักษณ์
ฤๅอุบายเล่ห์ร้ายขมังนัก
มโนหนักมืดมัวเหมือนราตรี
อีกดวงใจย่อมดำสกปรก
ราวนรกเช่นกล่าวมานี่
ไม่ควรใครไว้ใจในโลกนี้
เจ้าจงฟังดนตรีเถิดชื่นใจ"
พระราชนิพนธ์แปล ในรัชกาลที่ ๖ (จากต้นฉบับของ วิลเลี่ยม เช็กเปียร์)
MAZDA CLUB WE'LL NEVER WALK ALONE
no school today pattaya (23-10-2012)
เมื่อดวงอาทิตย์โผล่แย้มยิ้มทักทาย แสงแดดสาดส่องลอดผ่านบานหน้าต่างเข้าไปในห้องสี่เหลี ่ยมของผม ทุกอย่างเช้านี้ในห้องยังไม่เช้า โลกภายนอกกำลังหมุนไป แต่โลกภายในห้องสี่เหลี่ยมของผมหยุดนิ่ง สงบ เต็มไปด้วยสันติสุข ผมเริ่มเคลื่อนตัวเองออกไปข้างนอกหน้าระเบียงบ้าน ลมโบกโบยกลิ่นไอความร้อนจากขอบถ้วยกาแฟ ฟองคลี่นกระทบฝั่ง เตียงผ้าใบร่าเริง หรือนี่คือการต้อนรับการมาเยือนของพี่โหน่ง "อรุณสวัสดิ์ เช้านี้ด้วยกาแฟและรอยยิ้มทักทายบนใบหน้า"
แล้วพี่โหน่งหล่ะ? กาแฟหรือยัง หรือนั่งชมความงามของบรรยากาศ
sippapas (23-10-2012)
เมื่อวานนี้ผมนั่งขายของที่ริมทางฟุตบาท บางเวลาผมพาตัวเองออกไปนั่งสูบบุหรี่และเดินออกไปที่ ชายหาดเดินไปเรื่อยๆ ทะเลมีสีสันสวยงามผมรักความสวยงามเหมือนกับสีสันของด อกไม้เบ่งบานเหมือนกัน บางครั้งผมอาจจะเสี่ยงเกินไปจะเลือกทะเล พรุ่งนี้ทะเลอาจมึดครื้ม ทะเลอาจเปลี่ยนสี อาจไม่มีสิ่งใดๆ นอกจากสีสันของเมื่อวาน ผมต้องยอมรับสภาพที่เปลี่ยนแปลง เพราะผมได้เลือกที่จะรักมันด้วยตัวของผมเอง
ฟองคลื่นซัดสาดกระทบชายฝั่ง นักท่องเที่ยวเดินพลุกพล่านผ่านผมไป ปลายเดือนนี้เริ่มต้นเข้าหน้าไฮซีซั่น บรรยากาศของพัทยาในเวลานี้ ช่างอบอวลไปด้วยผู้คนที่เดินหลั่งไหลมาเที่ยวชม ในความครึ้กครื้นไม่ได้แปลว่า "ความเหงามันจะปลิดปลิวไปจากหัวใจ"
ตลอดเวลา ผมคิดถึงพี่กอล์ฟเสมอ การงานพี่ราบรื่นดีนะ หลานสาวที่น่ารักทั้งสองและครอบครัวพี่กอล์ฟสบายดีนะ
หาดทรายและฟองคลื่นละเมอถึงเธอ
![]()
chevit (23-10-2012)
Bookmarks