คืนนี้ผมตามใจตัวเองออกไปพบความคับคั่งของผู้คนและสี สันฉูดฉาดประดับบริเวณกว้าง และเสียงดนตรีแผดเสียงจัดจ้านกับหล่อนคนนั้นที่เฟสบุ ๊ค อีกไม่นานผมพาตัวเองไปพบกับผีเสื้อราตรีหล่อนเป็นนัก ร้องของไน้ท์คลับแห่งหนึ่ง แหวกขาอ่อนร้องเพลงสับโขยกหัวใจผมมาก ร้องเท้าส้นสูงสีแดงบอกหล่อนนั้นมีแนวเป็นของตัวเอง แก้มตะโพกใหญ่ทรงแอปเปิ้ล กระโปรงพลิ้วบางโปร่ง หล่อนบิดเอวส่ายปากในท่วงที ".........." กับไมโครโฟน ความสับสนแบบนี้เป็นม่านบังตาได้ดีกว่าบรรยากาศอื่น ผมหมายถึงคืนนี้ ผู้คนมักไม่สนใจกับใครนอกจากการเคี้ยวกินความสุขส่วน ตัวอย่างหวงแหนเวลา
และเวลานี้ผมพาตัวเองมาที่บ้านเปียกเหล้าเหมือนกันหว ังว่าพี่เปิ้ลคงไม่ถือสาหากตัวอักษรมันเอนไปเอนมา พี่เปิ้ลควรคิดว่า "มันน่ารักออก" จริงมั๊ย? Ha-ha
คืนนี้ฉันอยากจะเขียนแสงดาวที่ลอยเด่นพร่างพราวอยู่บ นท้องฟ้า อยากจะเขียนความว่างของบรรยากาศ อยากจะเขียนใบไม้เล่นลม อยากจะเขียนถึงดอกไม้หน้าบ้าน อยากจะเขียนถึงกระถางแจกัน
อยากจะเขียนถึงลมฟ้าอากาศ อากจะเขียนถึงก้อนหิน อยากจะเขียนถึงฟองคลื่น อยากจะเขียนถึงต้นมะพร้าวส่ายใบเกรียวกราวบนชายหาด อยากจะเขียนถึงดอกไม้ผีเสื้อ อยากจะเขียนทุกๆอย่างที่รอบตัวฉัน อ่านจดหมายพี่บอยรำพันเต็มไปด้วยรอยยิ้มของฉัน และฉันอยากจะเขียนถึงเธอ คนที่ฉันรักและไม่ได้ไปหา





ตอบ-อ้างอิงข้อความ




Bookmarks