ถึงสหายโคราช

[jodeci]

จัดมาเลยครับท่าน...

เล่มแบบนี้ครับสหาย ไปยืนหน้ามึนอยู่ร้านญี่ปุ่น คนขายก็โคตรญี่ปุ่น แต่พูดไทยชัดกว่าผมอีก 5555 ใจดีมากให้เด็กดอยเปิดดูได้ ผมก็เลยจัดไป2เล่ม รวมกันก็เกือบ2พัน เจ้าแนทมือขวาของผมบอกว่า เอาป้าแดงมาขับซะทีเหอะ รายละเอียดปลีกย่อยเยอะเหลือเกิน จนนังแนทจะออกมาสด้าสองแล้ว มาสด้า800ของผมยังเคาะโป๊กๆแป๊กๆอยู่เลย

เอาเถอะ อยากรู้ก็ต้องลงมือ เปิดไปเปิดมา ดันมีรถของท่านนันอยู่ในนั้น สวยมากครับ เดี๋ยวนั่งเขียนอะไรคืนนี้ ถ้าผมสามารถทำหลายๆอย่างพร้อมกันได้ รับรองเละแน่ เอ๊ย รับรองได้ชมแน่ครับ

[jodeci]

เข้าแกงคด้วยนะ มาสดาเหมือนกัน แต่อายุ เค้ายังน้อย

มีท่านปรมาจารย์ท่านหนึ่งที่ผมนิยมในตัวท่าน รถคลาสสิคที่ท่านเคยเล่นก็คือมาสด้า8แรง ท่านกล่าวไว้ได้คมคายมาก เก็บวันนี้อีกหน่อยก็คลาสสิก

[jodeci]

ถึงสหายโคราช
นั่งเขียนงานอะไรนิดหน่อยได้2วัน ตั้งใจเขียนมากแต่ผมก็ได้เรียนรู้ว่า อย่าไว้ใจคอมพิวเตอร์ให้มากนัก งานเขียนที่ดีที่สุดเท่าที่สมองของผมคิดได้ในเวลานั้ น ก็มลายไปทันที มันไม่ใยดีและไม่มีเยื่อใยกับผมเลย หายหมด..

โชคดีที่ผมเป็นคนมองโลกในแง่ดี ขอบคุณ "ศัตรูที่แกร่งกล้า" ... ที่ทำให้รู้ว่าเรายังไม่ใช่มืออาชีพ ขอบคุณ "ความผิดพลาด" ...ที่ทำให้ฉลาดยิ่งกว่าเดิม คำของท่าน ว. วชิรเมธี สอนให้ผมได้มีข้อคิดในชีวิตที่ดีๆมากมาย ข้อผิดพลาดที่เกิดขึ้นทำให้ผมเรียนรู้ว่า ผมยังเขียนไม่ดีพอ ต้องเขียนใหม่ให้ดียิ่งกว่าเดิม ถ้าคิดว่าดีแล้วค่อยกลับมา

มันก็เหมือนงานที่ผมทำในเวลานี้ ป้าแดงจึงเป็นงานที่ยาวนาน ถ้ายังไม่ดีไม่ต้องเอาออกมา ถ้าคิดว่าดีก็ต้องกลับไปทบทวนใหม่ ดียังไง ดีที่สุดแล้วหรือยัง มาตราฐานของป้าแดงไม่มีมาตราวัด แต่สิ่งที่จะวัดก็คือตัวผม ผมมีจินตนาการดีๆมากมายแต่ทำได้จริงซักกี่เรื่อง แล้วถ้าทำออกมาแล้ว ดีพอหรือยังสำหรับป้าแดง

ผมจึงถูกทดสอบซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากความพยายามของผมว่าดี พอที่จะออกไปยืนเคียงข้างฉันในวันข้างหน้าหรือเปล่า

งานเขียนของผมก็เหมือนกัน ผมคิดว่าผมคงไม่ได้เขียนเพื่อเอาไปบอกใครๆว่าผมเป็นน ักเขียน ผมแค่ชอบเขียนความคิดของตัวเอง เพื่อพัฒนาตัวเองให้เท่าทันตนเอง ตัวในที่นี้ดีพอที่จะควบคุมตนเองหรือยัง ผมคิดว่าผมยังพึ่งออกเดินทางมาได้ไม่ไกล แต่สิ่งที่jodeciทำไว้ กว่าผมจะเท่าทันเขา เขาก็เดินทางไปไกลกว่าเดิม

อากาศไม่เย็นแต่พระจันทร์เต็มดวง มีดวงดาวกระพริบตาให้บ้าง มีหมาหอนเป็นเพื่อนบ้าง มีเครื่องบินบินผ่านไปบ้าง รัตติกาลนี้สวยครับ นอนหลับฝันดีครับสหาย

[foofriday]

[jodeci]

สหายโคราช

รูปที่ผมชอบที่สุดในการออกไปนอนดูดาวกับสหายนาแกของผ มในทริปพะเนินทุ่งก็คือรูปนี้ ผมชอบการสนทนา คือสิ่งเดียวที่เรามีความภารดรภาพที่สุด นี่คงเป็นรูปสุดท้ายที่ผมจะส่งให้ท่านในอัลบั้มนี้

สักวันเราคงได้นั่งสนทนากัน พบเจอกันตามกาลเวลา หนาวแล้วนะพี่น้อง หญ้าบ้านผมมันดูเหลืองๆแล้งๆ ดูมันเหี่ยวๆยังไงไม่รู้ ว่ากันว่า กาลเวลาก็อยู่รอบๆตัวเรา ดำเนินคู่ขนานกันไปกับชีวิต คอยกำกับเรื่องราวต่างๆให้ดำเนินไป บางเรื่องก็ช้าบางเรื่องก็เร็ว ไม่มีที่ใหนที่กาลเวลาเดินทางไปไม่ถึง ปีนี้ผมแก่ตัวลงมาก กำลังวังชาที่เคยปราดเปรียวก็ล้าลง สิ่งที่ฝันตั้งมากมายก็ยังคงทำไม่สำเร็จ กาลเวลาก็เดินต่อไปของมัน เราจะยืนอยู่ที่เดิมหรือเดินคู่ไปกับมัน ก็อยู่ที่ใจเรา

สถานที่ในภาพผมเรียกมันว่า ที่ๆเวลาหยุดหมุน ทุกอย่างหยุดลงตรงที่ใจเรารู้สึกเป็นส่วนหนึ่งกับมัน จิตวิญญาณฉันเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ เอาร่างกายของฉันไปได้เลย


ผมเคยเขียนเรื่อง สิ่งปรารถนาสุดท้ายในชีวิต เรื่องของเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่ล้มป่วยแล้วอยากกลับไป ตายที่บ้าน พอไปถึงบ้านก็หันไปมองรอบๆก็สิ้นใจ เป็นงานเขียนที่ผมชอบที่สุด(ของตัวเอง)

ผมไม่รู้ว่าจะหนีพ้นการเป็นหมานครในเมืองหลวงเมืองนี ้ได้หรือเปล่า ไม่รู้ว่าจะได้กลับบ้านเมื่อไหร่ หากมีแรงปรารถนาคงได้มีภาพที่กาลเวลาหยุดหมุนกับสหาย บ้าง...

[jodeci]

สหายโคราช

รูปที่ผมได้รับแลดูสงบดี ทุ่งนากว้างไกลสุดสายตา อากาศยามเช้าต้องหนาวเย็นยะเยือกกระมัง เป็นอีกสถานที่ ที่ผมปรารถนา เพราะผมคงไม่ได้อาบน้ำตอนเช้าแน่เลยครับท่าน ผมไม่แน่ใจว่าแถวบ้านท่านยังมีบ้านเรือนแบบมีห้องน้ำ แยกออกเรือนไป มีโอ่ง มีถังน้ำ มีแค่ไม้ไผ่สานบังตา

ที่ผมถามไม่ใช่อะไรหรอก ผมเคยอาบน้ำแบบนั้นแล้วไม่สามารถทนอากาศหนาวได้เลย ต้องเปลี่ยนเวลาอาบน้ำมาเป็นช่วงบ่ายแทน 5555

แถวบ้านท่านมีงานประเพณีอะไรบ้าง ผมมีรูปเก่าเกี่ยวกับงานประเพณีท้องถิ่น งานออกหว่าหรืองานออกพรรษา ก็สนุกดี เจอพี่น้อง ครอบครัว ม่วนหลาย ที่สำคัญได้เห็นงานประเพณีที่นับวันก็สวยงามและน่าภู มิใจที่ได้มาเยือนและเห็นกับตา

พวกเงี้ยวเป็นพวกศิลปิน ตัวอักษร แนวคิด ความเชื่อและมีศิลปะที่งดงาม สังเกตุจากงานเก่าๆตามวัดและเครื่องแต่งกาย หากมีโอกาสในคราวต่อไป ผมจะแต่งชุดไทยใหญ่เต็มยศมาให้ชม 555

ในภาพคือ กิงกาหล่า กำลังร่ายรำและสบัดปีกอย่างสวยงาม สัตว์ในวรรณคดีตามความเชื่อของไทยใหญ่ หรือพวกเงี้ยว ชาติพันธุ์ฝั่งมารดาของผมก็เป็นไทยใหญ่ ที่บ้านเขาพูดกัน ตอนเด็กพูดได้นิดหน่อยแต่ปัจจุบันลืมหมดแล้วได้ภาษาล าวมาแทน.....

ผมถ่ายรูปไม่เก่ง กฏ3ส่วนผมไม่มี ใช้สัญชาติญาณอย่างเดียว แต่กลับชอบรูปนี้เพราะมันช่วยให้ตัวอักษรของผมสวยงาม ขึ้น

หวังว่าท่านคงเห็นความเป็นศิลปินของพวกไทยใหญ่ในภาพน ี้

[jodeci]

สหายโคราช

ผมมีความสุขมากที่ได้ชมวิลล่าของท่าน ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นมาก อยากมีสักครั้งในชีวิตที่ได้กลับไปอาบน้ำเย้ยฟ้าท้าด าวแบบนั้น คงจะเขินๆ วัวควายคงตาลุกวาว 555 เคหะสถานของท่านจัดเป็นสัดส่วนดี ทั้งโรงรถ โรงวัว บ้านทรงยุโรป ห้องทำงานของท่านวิวดีที่สุด รถที่ท่านครอบครองก็ปีลึก ผมละอิจฉาจริงๆครับ ผมเคยมีตอนเด็กๆหนึ่งคัน ขอบ28นิ้ว อายมากเวลาถีบไปโรงเรียน แต่แม่ยกให้น้าไปแล้ว เลยไม่มีรถถีบ "ถีบ" ไปกินเบียร์ แต่ตอนนี้อยาก"ถีบ"ตัวเองเพราะไม่มีครอบครองเสียแล้ว ส่วนมากเพื่อนจะมาอุ้มถึงบ้านแล้วหิ้วปีกมาส่งตอนเช้ า ผมถึงไม่ค่อยอยากจะกลับบ้านเท่าไหร่นัก

สหายของผมเป็นครูครับ ถ้าผมยังอยู่บ้านนอกผมก็คงเป็นครู มีลูกมีเมียเป็นครูบ้านนอกสมใจอยาก เพื่อนฝูงตอนเด็กๆเป็นครูกันซะส่วนมาก วิชาที่ผมได้เรียนรู้จากการไปเยี่ยมเพื่อนที่เป็นครู ตอนกลับบ้านครั้งล่าสุดคือการต้มเหล้าไว้กินเอง เทพมากกกกกกก จากเด็กกินแฟนต้าน้ำส้มเป็นเหล้าต้มน้ำใสตาตั๊กแตน.. .. คนดีๆไปอยู่ใหนหมดไม่รู้ 5555

ผมเอารูปบ้านผมที่บ้านนอกมาให้ดู แม่ผมนั่งบัญชาการอยู่หน้าบ้านตามรูปนั่นแหละครับ ตอนเด็กๆผมก็นั่งบัญชาการอยู่หน้าบ้านแบบนี้ เอาหน้าเงือกของตัวเองรับลูกค้า สมัย ก่อนเป็นร้านขายของชำ ปัจจุบันเป็นร้านขายโจ๊กของพี่เขย ตอนนี้กลายเป็นไอคอนของอำเภอแม่สะเรียงไปแล้วครับ มีลูกค้าประจำมานั่งตอนเช้า โจ๊กอร่อยครับลูกค้าชมเป็นเสียงเดียวกันว่า เอาตังค์ตูคืนมา ....(แว๊กกกก ล้อเล่นนะท่าน อร่อยจริงครับ)



บ้านของผมออกสไตล์ ชิโนโปตุเกสนิดๆ 5555 ผสมศิลปะบ้าบอของผมตามกำแพง บ้านผมมีจารึกโบราณด้วยครับ มี ลายมือของเด็กดอยยุคเดียวกับการเล่นมอญซ่อนผ้า (เด็กปัจจุบันเล่นfacebook แสรดดดด) เป็นงานเขียนแรกเริ่มของเด็กคนนั้นที่ติดตรงกำแพงด้า นซ้ายหน้าบ้านลางๆ พิสูจน์ตัวอักษรแล้ว น่าจะราวๆ30ปีได้ เขียนไว้น่ากลัวมากว่า"บ้านนี้ผีดุ" (ตูเป็นอะไรมากตั้งแต่เด็กหรือเปล่าเนี่ย)

แม่ของผมเป็นprประจำสี่แยกนี้ครับ รถที่วิ่งความเร็ว40กม/ชั่วโมงสามารถคุยกับแม่ของผมรู้เรื่องแน่นอน ข่าวอบต.ตัดลูกนิมิตที่หมู่บ้านห่างออกไป60ไมล์ แม่ผมก็รู้ หรือข่าวงานเปิดห้างใหม่ในเมืองมะละแหม่งของพม่าแม่ผ มก็ทราบ(ข่าวประเทศพม่าจะแทรกเข้ามาในย่านเจ เอวินิวของอำเภอแม่สะเรียง) แม่ของผมสามารถเล่าเรื่องการเปลี่ยนกันสาดหน้าบ้านเห มือนดังว่าที่บ้านต้องติดกันสาดตั้งรับเฮอริเคนถล่มป านนั้น ส่วนผมก็เล่าให้แม่ฟังเหมือนกันว่า ลูกชายผม เจ้าเชชอบเล่นเตะบอลแต่สาธยายเหมือนว่า ลูกผมเล่นบอลเก่งมาก เลี้ยงบอลได้ทั้งตีนซ้ายและขวา แต่โตมาเพื่อเป็นกองหลังมากกว่ากองหน้า



พอๆกันทั้งแม่และลูก (แม่ผมเริ่มชินแล้วเวลาผมคุยเรื่องป้าแดง เหมือนเป็นสมาชิกในบ้านไปแล้ว 5555)

[imaxseel]

พี่วีถ้ารถผมและพี่เสร็จเมื่อไรรวมสมาชิกไปเที่ยวบ้า นพี่และเลยไปปายดินแดนที่พี่ยังไม่เคยไปกันไหมครับ
ปล.พี่ต้องเอาน้องเชไปด้วยนะส่วนผมก็จะเอาชิไปนะครับ

[jodeci]

พึ่งกลับมาจากขายลาบ มึนไปหมด 5555 กลับมาก็เจอหมาป่าร้องโหยหวน อู๋ๆๆๆๆๆๆ จะเอาเรื่องพ่อมันที่ไม่ยอมพาไปเตะบอลเลยเอาตับย่างใ ห้ไป4ไม้ โห....กินใหญ่เลยแล้วก็วิ่งเตะบอลในคอกของเขาจนเหนื่ อย (พ่อมันนะ) ผมไม่รู้ว่าชาตินี้จะได้ไปปายมั้ยและไม่เคยถวิลหาเมื องนี้เลย เพราะว่าพอจะไปปาย...เพื่อนก็ลากไปกินเหล้า อีกวันก็แฮงค์ กว่าจะฟื้นก็ถูกลากไปกินอีก เลยวนเวียนอย่างนี้ เลี้ยงเหล้าจนพวกเขาหนำใจแล้วมันก็บอกว่า ปีหน้ามาอีกนะ (เพื่อนๆบอกว่า ดีใจจังตังค์อยู่ครบ)

เอาเป็นว่าถ้าโชคชตานำพาผมคงได้ต้อนรับท่านแม่ทัพทุก ท่านด้วยไมตรีครับ

[jodeci]

สหายโคราช

ผมเคยเขียนเรื่องนี้ไว้นานแล้ว เห็นว่ามันเป็นฤดูท่องเที่ยว เอามาให้อ่านดูหรือท่านเคยอ่านแล้ว?



Blogนี้ไม่ได้มีอคติหรือความรู้สึกใดๆนอกจากความรู้ส ึกของตนเอง
ไม่รู้ว่ามันเกิดปรากฎการณ์นี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่แต่ มันก็กลายเป็นไอคอนของยุคไปแล้วว่า ถ้าไม่อยากตกเทรนต์ ไม่อยากกู๋ๆก๋าๆในหมู่เพื่อนๆ ถ้ายังไม่อยากถูกหาว่าบ้านนอก...ต้องไปเมืองแห่งความ รัก....ต้องไปปาย

"ปาย" เมืองเล็กๆ ในหุบเขาเมืองสามหมอก ที่ๆถูกสื่อต่างๆกระจายเสน่ห์ของเมือง ถูกช่างภาพทั้งตัวจริงและมือสมัครเล่นต้องถ่ายภาพมาแ ป๊ะในเวป ติ๊ต่างว่า ตูไปมาแล้วและ...ปายหนาวมาก...

ตอนนี้ใครๆก็อยากมาปาย อยากมีบ้านที่ปาย อยากมีธุรกิจที่ปาย อยากจะปายให้ได้ แต่เคยถามปายมั้ยว่า เขาต้องการคุณหรือ "มึง" หรือเปล่า

ปายในอดีตเป็นอย่างไร ปายในอดีตคือเมืองที่ถูกสาปด้วยการตั้งอยู่ในที่กันด ารขาดการติดต่อจากเมืองหลวง นี่ไม่นับว่าแม่ฮ่องสอนคือเมืองที่ไม่น่าไปที่สุดในอ ดีตนะครับ ปายคือดินแดนแห่งศิลปะไทยใหญ่ มีวัด มีผู้คน มีเสน่ห์ของเมืองวัฒนธรรม ด้วยว่าเพราะการที่ถูกตัดขาดจากโลกภายนอก ปายจึงเป็นเมืองที่กาลเวลาหยุดหมุน และสิ่งมีชีวิตที่ปายจึงค่อยๆดำเนินไปอย่างช้าๆเปรีย บเสมือนเมืองลับแล..
ปายในช่วงแรกๆจึงเป็นเมืองของพวกที่ไขว่คว้าหาอดีต อยู่กับแสงตะเกียง และเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมที่นั่น แต่ในชั่วพริบตาเดียว...ปายในอดีตกลายเป็นเมืองที่ถู กสร้างขึ้นมาเพื่อ บริการและตอบสนองคนกรุงเทพฯเพื่อให้นักท่องเที่ยวชาว กรุงเทพฯรู้สึกเหมือนบ้านที่สุด
นับตั้งแต่ริมแม่น้ำปาย ก่อนเข้าตัวเมือง ตรงที่เป็นสะพานเก่าข้ามลำน้ำปาย ฝั่งตรงข้ามปัจจุบันเป็นที่ตั้งของร้านกาแฟแสนโรแมนต ิค ให้ลูกค้าได้นั่งจิบกาแฟหอมๆ ริมน้ำปายใต้ร่มผ้าสีขาว มีป้ายใหญ่เบ้อเริ่มตั้งอยู่หน้าร้านเขียนว่า Coffee in Love
แน่นอน กาแฟกินที่นี่ย่อมโรแมนติกกว่ากินที่บ้าน ยิ่งมีป้ายเท่ห์ๆ Coffee in Love โอ้ แม่จ้าว แต่งงานกับกูเถอะที่ร๊าก กูโคตรโรแมนติกจริงๆ สวย-หวาน-น่ารัก แต่ไม่อบอุ่นเหมือนที่เคยรู้จัก

ยิ่งเข้าไปถึงตัวเมืองส่วนที่ใครๆ ก็ต้องเข้าไปสัมผัส ยิ่งชัดเจน

เหมือนอยู่แถวข้าวสาร ทองหล่อ สะพานพุทธและเอกมัย ปายทางใหนก็มีแต่คนกรุงเทพฯ เมืองที่เคยสงบสุขและมีมนต์เสน่ห์ได้ถูกกลืนกินไปด้ว ยความเจริญ
เมืองศิวิไลที่สร้างขึ้นมาเพียงชั่วข้ามคืน นี่คือตัวอย่างบทสนทนาของนักท่องเที่ยวสาวกับเจ้าของ รีสอร์ทครับ
สวัสดีค่ะ มีห้องว่างมั้ยค่ะ
มีครับมีหลายแบบตามความต้องการของลูกค้าครับ
ไกลขนาดนั้น ปายมีสัญญาณโทรศัพท์มั้ยค่ะ คิดถึงแฟนค่ะ
ไม่ต้องห่วงเรามี3Gบริการครับ คุยเห็นหน้าก็ได้ครับ ถ้าขี้เกียจคุยเรามีโปสการ์ดเก๋ๆครับ
ปายหนาวมากมั้ยค่ะ ที่พักมีน้ำอุ่นมั้ย
เรามีบริการน้ำอุ่น จาคู๊ซซี่ และสปาครับ
ติดหนังซีรี่ย์ค่ะ
เรามีทีวีเคเบิ้ลครับ
ถ้าหิวข้าว มีอะไรทานบ้างค่ะ
เรามีอาหารอิตาเลี่ยน ฝรั่ง ญี่ปุ่น ข้างแกง ขนมจีน ข้าวซอย ผัดไทย ไข่ทอด อิสลาม อาหารยูนาน อาหารสุนัข มีทุกอย่างที่มนุษย์ชอบกินครับ ไม่ต้องถามไถ่ถึงร้านกินดื่ม มีให้เลือกมากมายครับ
ฮิฮิ มีทุกอย่างเหมือนที่กรุงเทพฯเลยนะค่ะ
ใช่สิครับ เรามีทุกอย่างเพื่อบริการคนอย่าง มึง เอ๊ย คนอย่างคุณครับ
ขณะที่บรรดาร้านรวงต่างๆ เปิดให้บริการกันอย่างคึกคัก รวมทั้งร้านบริการอินเตอร์เน็ต มอเตอร์ไซค์ ทัวร์ล่องแก่ง เดินป่า หรือจะไปเที่ยวเขมรก็มี

และที่มากับหน้าเทศกาลก็คือ เทศกาลดนตรีแจ๊สนานาชาติ รถราที่วิ่งขวักไขว่กันเต็มถนน เมืองที่เงียบสงบมีขวดเบียร์เกลื่อนทุ่ง....

ที่พักรีสอร์ทที่ผุดขึ้นเป็นดอกเห็ด ไม่ว่าที่ไหนก็ต้องมีคำว่า "ปาย" และราคาที่ไม่มีถูกอีกแล้ว

เพราะเจ้าของธุรกิจที่นี่ส่วนใหญ่ก็คือคนกรุงเทพฯ ที่มาปักหลักจับกิจการที่มีฐานความคิดที่การเอาใจลูก ค้า ซึ่งก็คือ คนกรุงเทพฯนั่นเอง

น่ารัก ทันสมัย เหมือนเมืองในนิทาน ใครจะปายก็ไปเถอะ แต่เสน่ห์ที่เป็นแบบเดิมๆ นั้นหายไปแล้ว หรือจะปายลองดูมั้ยละ....

[jodeci]

น่าจะเป็นเมืองแห่งความรักของผมมากกว่าปายครับ ต้องไปให้ได้ก่อนตายครับ 555

[jodeci]

ท่านตื่นเช้าจังครับ ผมก็ตื่นเช้า ยังมึนกับขี้ตาอยู่เลยตอนนั้น ก็อ่านจม.ของท่านไปได้ซักพักท่านก็ส่งข้อความแบบสั้น เข้ามาทักทาย ผมก็เลยเดินไปต้มน้ำร้อนแล้วชงกาแฟ แต่มันก็ต้องรอน้ำร้อนเดืออก่อนครับไม่ได้รวดเร็วเหม ือนในทีวี 5555 ระหว่างรอเลยอยากให้ท่านเห็นภาพแรกในทุกๆเช้าที่ผมตื ่นขึ้นมาก้คือ ปลาในคูน้ำครับ ข้างบ้านเลยครับ ผมมองมันทุกเช้า ตัวเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง บางทีก็เจอเต่าว่ายน้ำ เวลาที่มันทยานไปในน้ำ สวยดีเหมือนเต่าบิน บางทีผมก็ต้องช่วยเต่าบ้างเพราะหมาที่บ้านชอบแกล้งมั นเวลาที่มันเดินขึ้นบก ผมก็ต้องอุ้มไปปล่อยในน้ำ มันคงเซ็งที่ว่า ตูขึ้นบกแทบแย่ ลำบากอยู่แล้ว เมิงยังเอาตูไปปล่อยน้ำให้กูเริ่มใหม่อีกรอบ 5555

เต่าก็คงซึ้งในน้ำใจของผมเลยให้สิ่งแทนกายมาตลอดเลยก ็คือ.........กลิ่นเต่า
ครับท่าน ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลยครับเช้านี้....

[jodeci]

งานออกพรรษาที่แม่สะเรียงครับท่าน เดือนตุลาที่ผ่านมา แต่ในรูปหลายปีมาแล้วมั้ง ที่บ้านเรียกว่าประเพณีออกหว่า สนุกดี ผมพยายามกลับทุกปี แต่ปีนี้ไม่ได้กลับครับ ติดทำป้าแดงกะว่ากลับไปอีกทีก็พาป้าแดงไปไหว้แม่
งานก็สนุกดีครับ เหมือนเมืองในนิทาน ก็มีการจุดประทีป ทำซุ้มหน้าบ้าน เผาเกี๊ยะ ประกวดนางงาม กิจกรรมเยอะครับ ผมก็กลายเป็นเด็กอีกครั้ง เมืองก็เล็กๆตามที่ท่านไปเยือน ร้านข้าวซอยข้างคิวรถที่ท่านเคยไปกิน เป็นร้านญาติผมเอง ลูกพี่ลูกน้องกันครับ ผมชอบข้าวซอยที่นี่ กินมาตั้งแต่เด็กครับ แต่อยู่แม่สะเรียงผมกินน้อยครับ วันแรกกินข้าวเหนียวเสร็จ วันอื่นๆผมก็ไม่กินอะไรเลย ส่วนมากจะแฮงค์ทั้งวันทั้งคืนครับ
ตอนเด็กๆงานสนุกกว่านี้ครับ 20ปีที่แล้วพอขับมอไซด์เป็น เติมน้ำมัน20บาทก็พาแฟนเก่าเที่ยวรอบเมืองได้แล้ว 555 คราวที่แล้วแฟนเก่าพาลูกมาทักทาย ผมยังนึกว่าเรื่องมันพึ่งเกิดเมื่อวานนี้เอง ผ่านมา20ปีแล้วเหรอเนี่ย 5555

แม่ผมออกมายืนบัญชาการหน้าบ้าน คุมพี่ชายทำซุ้มครับ


หลานของผมในหน้าบ้านสไตล์ ชิโนโปรตุกิสของผม 555 ด้านซ้ายมือคือมุมที่ผมเกิดกับหมอตำแยครับ


ชุมชนกำลังทำซุ้มหน้าบ้านเพื่อต้อนรับเทศกาลที่สนุกท ี่สุดของแม่สะเรียงครับ


สนามบาสที่โรงเรียนเก่า สวรรค์ของผมตอนเด็กๆครับ


ทุกๆปีที่ผมกลับบ้าน ผมจะมาแวะที่บ้านหลังนี้ เป็นบ้านของเพื่อนสนิทของผมที่เสียชีวิตไปแล้วเมื่อห ลายปีก่อน เพื่อมาสวัสดีมัน ทำเป็นเรื่องปกติทุกปี เขาบอกว่ามันหวงบ้าน บ้านนี้ผีดุ แต่ผมไม่กลัวก็มันเป็นเพื่อนผม ก็ซื้อเบียร์มานั่งกินหน้าบ้านมันหน้ารั้วแบบนี้พูดค ุยเรื่อยเปื่อยตามประสาผม พอเบียร์หมดผมก็ลามัน ก็มองเข้าไปเผื่อมันจะยอมให้ผมเห็นมันบ้าง เป็นครั้งแรกที่ผมได้ทำหน้าที่ส่งเพื่อนได้สมบูรณ์ที ่สุด ตั้งแต่มารับศพมาไว้ที่บ้าน อุ้มมันใส่โลง ช่วยงานมันในวัด เฝ้าบ้านให้มันตอนที่มันตายใหม่ๆ จัดแจงขั้นตอนต่างๆ แบกมันใส่เชิงตะกอน ยืนดูร่างของเพื่อนจากไปไม่มีวันกลับ

ปัจจุบันเพื่อนๆบอกว่ามีฝรั่งมาเช่าอยู่แล้วเพราะเมี ยมันทำใจไม่ได้ ผมก็ว่าดีแล้ว หากมันคิดจะหลอกฝรั่ง มันจะได้พูดภาษาอังกฤษเก่งๆ


บ้านของเพื่อนสนิทที่เสียไปแล้ว เห็นใครโผล่มาบ้างมั้ยครับ


แสงสุดท้ายใกล้จะหมด แสงศิวิไลของวัฒนธรรมก็จุดประกาย ดวงประทีปก็เริ่มจุด แสงเทียนก็ส่องสว่างครับ

[jodeci]

หน้าบ้านของผมเป็นเซนเตอร์พ้อยท์ของแม่สะเรียงครับ ช่วงเทศกาลก็จะคึกคัก เวลาผมกลับบ้านก็คึกคัก เพื่อนฝูงที่ทราบข่าวก็จะมาขออนุญาติแม่ของผมพาลูกชา ยไปเลี้ยงต้อนรับ(แต่เงินผมนะ) ไป5วันก็ต้องบริหารเวลาให้ดี เพราะมันจองคิวกันตั้งแต่ทราบก่อนเดินทาง ยิ่งกว่าใดๆก็คือ แม่ของผมเอาตารางการเดินทางมาแจ้งเอง สหายของผมจะขออนุญาติลาเมียมาเยี่ยม ดังนั้นพวกเพื่อนๆจะล้างขวดแก้วไว้รอกินเหล้าฟรีตั้ง แต่ล้อยังไม่หมุนจากกทม แต่จะให้ดี พาสหายทั้งหลายมาฉลองหน้าบ้านแบบนี้แหละครับ


หน้าบ้านของผมยามราตรีครับ


กำลังเล่นไฟกันครับ

ผมชอบนางฟ้อนของที่นี่ครับ ฟ้อนสวยมากและก็น่ารักทุกท่าน ส่วนมากก็จะเป็นรุ่นน้องของโรงเรียนแม่สะเรียงบริพัต รศึกษา โรงเรียนเก่าของผม สนามบาสเก่าๆตามรูปที่ผมเคยวิ่งเล่น ผมชอบกลับมาที่โรงเรียนทุกปี มันเป็นสายเลือดของพวกเราชาวบริพัตรครับ ผมก็พยายามสนับสนุนงานด้านกีฬาของโรงเรียน ส่วนมากจะสนับสนุนเรื่องชุดกีฬาครับอยากเห็นน้องๆหลา นๆเล่นกีฬากันแล้วใส่เสื้อของเราด้วย รู้สึกดีครับ


นางฟ้อนสวยครับ

นางฟ้อนเป็นน้องเป็นหลานในชมรมดนตรีพื้นเมือง ผมเคยอยู่ในชมรมนี้ เดินสายเล่นดนตรีทั้งสากลและดนตรีไทย ดนตรีพื้นเมืองไปทุกหย่อมหญ้า ไปมาหมดแล้วครับทั่วอำเภอ ได้มา200บาทมั้ง งานบุญ งานวัด งานลอยกระทง เล่นหมดครับ ที่บ้านผมเล่นดนตรีเป็นกันหมดครับ ยกเว้นแม่


ผมยืนดูด้วยความชื่นชม ผมว่าการฟ้อนรำของแต่ละท้องถิ่นมีความสวยงามในตัวครั บ


แม่ของผมในวัดจองสูงครับ

แม่ของผมในชุดไทยใหญ่ครับ ส่วนผมไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้ครับ เสียดายเหมือนกันแต่ก็แต่งตัวเหมือนสล่าในรูปครับ

[imaxseel]

หน้าบ้านของผมเป็นเซนเตอร์พ้อยท์ของแม่สะเรียงครับ ช่วงเทศกาลก็จะคึกคัก เวลาผมกลับบ้านก็คึกคัก เพื่อนฝูงที่ทราบข่าวก็จะมาขออนุญาติแม่ของผมพาลูกชา ยไปเลี้ยงต้อนรับ(แต่เงินผมนะ) ไป5วันก็ต้องบริหารเวลาให้ดี เพราะมันจองคิวกันตั้งแต่ทราบก่อนเดินทาง ยิ่งกว่าใดๆก็คือ แม่ของผมเอาตารางการเดินทางมาแจ้งเอง สหายของผมจะขออนุญาติลาเมียมาเยี่ยม ดังนั้นพวกเพื่อนๆจะล้างขวดแก้วไว้รอกินเหล้าฟรีตั้ง แต่ล้อยังไม่หมุนจากกทม แต่จะให้ดี พาสหายทั้งหลายมาฉลองหน้าบ้านแบบนี้แหละครับ


หน้าบ้านของผมยามราตรีครับ


กำลังเล่นไฟกันครับ

ผมชอบนางฟ้อนของที่นี่ครับ ฟ้อนสวยมากและก็น่ารักทุกท่าน ส่วนมากก็จะเป็นรุ่นน้องของโรงเรียนแม่สะเรียงบริพัต รศึกษา โรงเรียนเก่าของผม สนามบาสเก่าๆตามรูปที่ผมเคยวิ่งเล่น ผมชอบกลับมาที่โรงเรียนทุกปี มันเป็นสายเลือดของพวกเราชาวบริพัตรครับ ผมก็พยายามสนับสนุนงานด้านกีฬาของโรงเรียน ส่วนมากจะสนับสนุนเรื่องชุดกีฬาครับอยากเห็นน้องๆหลา นๆเล่นกีฬากันแล้วใส่เสื้อของเราด้วย รู้สึกดีครับ


นางฟ้อนสวยครับ

นางฟ้อนเป็นน้องเป็นหลานในชมรมดนตรีพื้นเมือง ผมเคยอยู่ในชมรมนี้ เดินสายเล่นดนตรีทั้งสากลและดนตรีไทย ดนตรีพื้นเมืองไปทุกหย่อมหญ้า ไปมาหมดแล้วครับทั่วอำเภอ ได้มา200บาทมั้ง งานบุญ งานวัด งานลอยกระทง เล่นหมดครับ ที่บ้านผมเล่นดนตรีเป็นกันหมดครับ ยกเว้นแม่


ผมยืนดูด้วยความชื่นชม ผมว่าการฟ้อนรำของแต่ละท้องถิ่นมีความสวยงามในตัวครั บ


แม่ของผมในวัดจองสูงครับ

แม่ของผมในชุดไทยใหญ่ครับ ส่วนผมไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้ครับ เสียดายเหมือนกันแต่ก็แต่งตัวเหมือนสล่าในรูปครับ

บ้านพี่วีน่าไปเที่ยวมากเลยครับ
มีประเพณีที่สืบทอดกันมาแต่ชนรุ่นก่อนให้คนรุ่นหลังไ ด้ดูและสืบทอดต่อไปสู่อีกรุ่น
นับว่าดีที่สุดจิงๆๆ