ใกล้จะถึงบ้าน เพื่อน หมู อ.ยกกระบัตร
div>
ไม่น่าเลยเรา
พลาดจนได้ตั้งใจนัดคนอื่นแท้ๆ
เสียดายยยยยยยยยยยยยยยย
เห็นพี่ไพบูลย์บอกไม่มีคนอัดเลย
เราซ้อมระยะสั้นกันให้นักก่อนดีกว่าค่อยยาวๆ ก่อนไปกาญอีกสักหน
ระยะยาวบ้าง สั้นบ้างก็น่าจะดีนะครับ โหมเอามากๆ เดี๋ยวจะไม่สบายเอาฮ้าๆๆ
ฝากหัวหน้าใหญ่และหัวหน้ารองทีมรังสิตด้วยนะครับ ยังไงเราต้องไหวน้า อย่ายอมแพ้ฮ้าๆๆๆ
หลายคนอาจจะงงกลับเรื่องราวว่าผมพลาดได้ยังไงนัดสำคั ญขนาดนี้
อาทิตย์ก่อนหลังจากที่อัดกันระยะสั้น ทุกคนมีความอยากได้ระยะทางให้ใกล้เคียงกับกาญจนบุรี
พี่เสรีเลยเสนอขึ้น: ไปสมุทรสาครให้ครบทุกอำเภอดีไหม
พี่หมูตอบด้วยความกระหาย:อาทิตย์หน้านี้เลยดีไหม
รักษ์:ผมไม่สะดวกครับ
พี่ไพบูลย์:งั้นรออาทิตย์ถัดไปละกัน
พี่หมู:งั้นรอรักษ์ว่างก่อนก็ดีนะ
เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก วันศุกร์ก็ย่างก้าวเข้ามา
ผมคิดในใจว่าผมไปชะอำเย็นวันศุกร์ กลับมาถึงเสาร์เย็นอา่ทิตย์เช้าน่าจะได้
ผมเลยลองโทรไปปรึกษาพี่ต่อ
แต่ไม่รับสายครับ
เลยโทรหาพี่ไพบูลย์อ้าวไม่รับอีกคน
โทรหาพี่หมูก็ไม่รับอีก เลยคิดในใจพักเที่ยงสงสัยไม่รับโทรศัพท์กัน
เลยโทรหาพี่อุ้ย
รักษ์:ว่างไหมทำโอเปล่า ไปสมุทรสาครกันเปล่า
พี่อุ้ย:ไม่ทำ แล้วคนอื่นละ ไปไหม พี่ว่าออกตั้งแต่ตี5น่าจะดีนะไม่ร้อน
รักษ์:น่าจะไปนะครับ เพราะเค้ารอผมคนเดียวแต่โทรไปยังไม่มีคนรับ
งั้นเดี๋ยวเจอกันครับ
คงไม่อยากจะปั่นกันมั้งฮ้าๆๆๆ
สักพักพี่หมูก็โทรกลับมา
พี่หมู:รักษ์ว่าไงมีอะำไรหรอ
รักษ์:พี่ผมว่าเราไปปั่นกันอาทิตย์นี้เลยดีไหม
พี่หมู:แล้วรักษ์ว่างหรอ
รักษ์:ผมกลับมาวันเสาร์เย็นอาทิตย์เช้าน่าจะได้ครับ
พี่หมู: แล้วบอกคนอื่นๆยัง
รักษ์:ผมโทรไปแล้วพี่ไพบูลย์ไม่รับสาย
วางพี่หมูเสร็จพี่ไพบูลย์ก็โทรมา
พี่ไพบูลย์:มีไรรักษ์
รักษ์:อาทิตย์พี่สะดวกไหม ไปปั่นกันเปล่าผมกลับวันเสาร์
พี่ไพบูลย์:ได้เลย สะดวก ผมคิดแล้วว่าอาทิตย์นี้ยังไงก็ได้ปั่น
รักษ์:พี่อุ้ยบอก ออกตี5เลยน่าจะดีไม่ร้อน จะได้ไม่เหนื่อย
พี่ไพบูลย์:แล้วรักษ์มายังไง
รักษ์:ผมคงปั่นไปเองครับ
พี่ไพบูลย์:เเล้วอุ้ยละ ให้ผมไปรับไหม
รักษ์:พี่เค้าเอามอไซร์ไปแต่มันไม่ค่อยดี ครับ ไม่เป็นไรพี่
เดี๋ยวผมปั่นไป วอมก่อนปั่นจริงไว้เจอกันครับ
แล้วพี่ต่อโทรกลับมาว่ามีไร
พี่ต่อ:ตอนนี้อ้ายอยู่แป้เด้อ จะเอาอะหยังก่อ
รักษ์:เข้าไปเอาnew hudson ฮื้อกำก่าฮ้าๆๆ อู้เล่น
รักษ์:อ้ายผมว่าไปทุกอาทิตย์มันจะดีก่อ แต่ผมตกลงไปหมดแล้วว่าจะปั่น
พี่ต่อ:มันไปมั่นก็จะจืดไปหนา ทิ้งช่วงผ่องน่าจะดี แต่ถ้ารักษ์ว่างก็ดี เห็นอ้ายบูลย์กำลังบ้าปั่นอยู่เลย
รักษ์:ผมสะดวกครับ
คุยกันพักหนึงแล้วก็วางสยไปครับ
แล้วผมก็โทรไปหาพี่เสรี
พี่เสรี:รักษ์ว่าไง
รักษ์:อาทิตย์ตี5ว่างไหมครับ
พี่เสรี:ไปปั่นหรอ ไหนว่าไม่ว่าง
รักษ์:ตอนนี้ว่างแล้วครับ
พี่เสรี:งั้นผมรับปากไว้ก่อนละกัน
รักษ์:ตกลงเจอกันเช้าอาทิตย์ครับ
เย็นวันเสาร์เข้ากทม ผมโทรหาพี่ไพบูลย์ เพราะผมออกจากชะอำมา
ฝนตกตลอดทางกลัวว่าเช้าๆฝนจะตกไม่ได้ปั่น บอกให้พี่ไพบูลย์เช็คสะภาพอกาศเป็นการด่วน
เย็นๆพี่ไพบูลย์โทรมาอีก
พี่ไพบูลย์:ให้ผมเอารถไปรับนะตอนเช้ามันไกลนะปั่นมาเ กือบ20 km
รักษ์:ไม่เป็นไรครับพี่
พี่ไพบูลย์:เชื่อผมเถอะนะ ให้ผมไปรับ
รักษ์:งั้นก็ได้ครับ สะพานปิ่นเกล้าพี่จะสะดวกหรอ
พี่ไพบูลย์:ตรงวัดบางยี่ขันสะดวกไหม
รักษ์: สะดวกมากครับ
พี่ไพบูลย์: ผมถึงประมาณตี4.15
รักษ์:ได้ครับไว้เจอกันครับพี่
และแล้วเหตุการณ์อันไม่คลาดคิดก็เกิดกับผม
ประมาณเวลา ตี1 ปวดท้องบิด แทบจะขาดใจ
เนื่องจากผมกินข้าวที่ซื้อมาจากชะอำ ทรมารมากครับ
นอนบิดตัวเป็นเกลียวเลย รอเวลาให้ถึงตี3กว่าๆ จะได้โทรไปบอกพี่ไพบูลย์
พอประมาณตี 3.35 ผมโทรไปหาพี่ไพบูลย์
รักษ์:ผมทำเสียงเบาๆ พี่ฝนตกไหม
พี่ไพบูลย์:ตอบแบบ งัวเงียๆ ตกยังไม่หยุดเลย
รักษ์:วันนี้ผมคงไปไม่ได้แล้วนะครับ ปวดท้องมากกินอาหารทะเลมาฝนก็ตกด้วยครับ
พี่ไพบูลย์:ได้รักษ์ ไม่เป็นไร
แล้วผมก็วางสายไป
ประมาณตี4พี่ไพบูลย์สงสัยตื่นแล้วคิดได้โทรมาหาผมอีก แต่ผมไม่ได้รับ
พี่หมูโทรมาอีก
พี่หมู:รักษ์เป็นไงดีขึ้นยัง ไหวไหม พี่ว่าจะเข้าไปรับ
รักษ์:ไม่ไหวจริงๆครับพี่
พี่หมู:กินยายัง เดี๋ยวเอายาไปให้
รักษ์:ยังไม่ได้กินครับ รอสว่างค่อยกินครับ ตอนนี้ที่บ้านไม่มี
พี่หมูพยายามพูดให้ผมไหว แต่ผมไม่ไหวจริงๆครับ มันปวดบิด ไม่ได้ปวดเข้าห้องน้ำ
ผมเลยบอกวันนี้ผมขอตัวก่อนนะครับไว้ครั้งหน้าครับพี่
หลังจากนั้นผมก็นอนไปพักหนึง ตื่นมาก็ยังคิดอยากปั่น
สถานการณ์ต่อไป รอให้พี่ไพบูลย์มาชี้แจงรายละเอียดครับฮ้าๆๆๆ
ต่อจากรักษ์เลยนะครับ
หลังจากรู้ว่ารักษืไม่ไปแล้ว ผมตื่นมาดูท้องฟ้าและประเมินสถานะการณ์
ประมาณตี4 จากนั้นโทรไปหาหมู แจ้งให้รู้เรื่องรักษ์ไม่ไป
ถามหมูว่าเอายังไง หมูบอกว่าเราไปกัน
จากนั้นโทรหาคุณเสรี ถามคุณเสรีว่าฝนตกมั้ย คุณเสรีบอกว่าไม่ตก
จากนั้นผมก็ลงไปเตรียม อุปกรณ์ ชุดประจำ ประกอบด้วย ยางใน 28 และ26 ที่งัดยาง ประแจเลื่อน กล้อง สูบมือเยอรมนีและกระบอกน้ำยัดใส่ กระเป๋าเป้
ตี5 ม.หมูและคุณเสรีมาถึงพร้อมๆกัน
ผมออกไปต้อนรับ สักพักหมูโทรคุยกับอุ้ย บอกว่าใก้ลจะถึงแล้วนั่งแท๊กชี่มา สักพักอุ้ยก็มาถึง
ผมโทรตามลุงเสน่ห์ ไม่เห็นมา ก่อนออกเดินทาง ลูกสาวตื่นลงมาส่ง
05.30ออกไปรอลุงเสน่ห์ ด้านหน้า คุณเสรีบอกรอถึงตี5.35
ไม่เห็นลุงเสน่ห์มาก็ออกเลยครับ สังเกตดูถนนยังเปียกอยู่เลยครับ
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย paiboon : 06-10-2010 เมื่อ 22:57
ปั่นไปถึงสาย4 หมูบอกว่ารถอืดมากสงสัยยางอ่อน
และพักเติมลมหลายช่วง ตามที่อุ้ยบรรยายไว้ครับ
สูบที่บ้านผมไม่ดี ทำให้หมูหมดแรงไปเยอะ เลย
ถึงสะพานข้ามแม่น้ำท่าจีน ตอนเช้าอากาศดีมากครับ วิวก็สวย ดูหน้าตาเเต่
ละคนครับถึงจะเหนื่อยแต่ก็ยิ้มได้ เข้าใจว่าเอนโดฟิน(ไม่ใช่อะดีนาลีนนะครับ)หลั่งออกมา แล้วครับ
หลังจากปั่นมาเกินกว่า1ชั่วโมงครับ
พอเเค่นี้ก่อนครับ ลงรูปไว้ก่อนค่อยมาคุยทีหลัง
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย paiboon : 06-10-2010 เมื่อ 23:24
Bookmarks