ชวนถีบจักรยาน (คนที่อยู่ใกล้พุทธมณทลสายสอง)

[TTBoyz]

รอชมเหตุการณ์ วันอาทิตย์เช้าอยู่นา....

[new_hudson]

รอชมเหตุการณ์ วันอาทิตย์เช้าอยู่นา....

ใจเย็นๆ ครับ ยังล่าง บรรยาย ยังไม่เสร็จครับ เอารูปของวันเสาร์ดูไปก่อนอิอิ
เช้าวันอาทิตย์ ข้าน้อยขอคารวะ ลุงเน่ห์ เลยครับ พูดได้คำเดียวว่าอึ่ง อิอิ
คอยติดตามเรื่องราวละกันครับ ว่าทำไมถึงอึ่ง

[new_hudson]

[new_hudson]

[new_hudson]

[ม.หมูสินทวี]

วันอาทิตย์ นี่สุดยอดเลย เล่นซะขาเดี้ยง.. ไม่ไหวๆ

[new_hudson]

[new_hudson]

นี่เป็นบางส่วน ครั้งนี้ไปที่เดิมๆ เลยไม่ได้ถ่ายอะไรมามากมาย
(พอดีจิตไม่ปกติ555) แต่รูปอาจจะเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยให้เรื่องราวมันน่าส นใจ
แต่คำบรรยายก็คงขาดไปไม่ได้ ผมเชื่อว่าหลายท่านติดตามผลงาน ผมมาตลอด
ก็ขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ผมจะขอบรรยายไปทีละนิดนะครับ
อาจจะไม่น่าติดตามเหมือนเคยหรือปรการใดก็ขออภัยไว้ด้ วยนะครับ

[new_hudson]

เริ่มความเป็นมาของอาทิตย์นี้หน่อยครับ
ปกติไม่ต้องมีอะไรเราก็ปั่นกันประจำอยู่แล้วครับ
เนื่องจากอาทิตย์ที่ผ่านมาผมไม่ค่อยมีกะใจปั่นเท่าไห ร่
เลยบอกพี่ๆไปว่าผมไม่เข้ากทม นะครับอาทิตย์นี้
แต่ท่านรองหัวหน้าทีมก็พยายามพูดโน้มน้าวจิตใจหลากหล ายวิธี
ผมยังใจแข็งปฏิเสธไป ไม่ยอมกลับ พอมาถึงบ่าย วันศุกร์ พี่หมูรู้ข่าวว่าผมไม่กลับ
พี่หมู: เฮ้ยถ้าเอ็งไม่ปั่นแล้วใครจะมันอัดวะ
รักษ์:ผมเซ็งๆครับพี่
พี่หมู:เอ็งจะเซ็งอะไร ของเอ็งนักหนา คิดเรื่องทำไงให้จบพอเรื่องอื่นเอาไว้ทีหลัง
รักษ์: ผมก็ไม่รู้จะตอบอะไรดี
พี่หมู:ถ้าเอ็งจะกลับ เดี๋ยวกลับมาพร้อมลูกน้องพี่ เค้าไปทำงานที่เซ็นทัล ชลบุรี
แต่ดึกหน่อยนะ ประมาณ3-4ทุ่ม มาถึงมานอนบ้านข้าก็ได้ ไงก็โทรมานะ
รักษ์:ผมขอคิดดูก่อนนะครับ

สักพักข่าวก็แพร่กระจาย พี่ไพบูลย์ก็โทรมา
พี่ไพบูลย์:รักษ์มาถึงกี่โมง เห็นหมูว่าจะมานอนบ้านพี่
รักษ์: ผมยังไม่แน่ใจครับว่าจะเอาไงดี คิดว่าน่าจะนอนบ้านพี่หมูนะครับ
ผมใช้เวลาคิดดูอยู่พักหนึง เอาไงดีกับชีวิตดีหว่า
ทบทวนดีแล้วว่า ถ้าหากไม่ได้ปั่นสักอาทิตย์นึงเหมือนชีวิตขาดอะไรไปส ักอย่าง
เอาก็เอา ผมเลยตัดสินใจว่าจะกลับ แต่คิดนานไปหน่อย
พี่หมูสงสัยอยากรู้คำตอบเลยโทรมาก่อน
พี่หมู:เอ็งจะเอาไง กลับเปล่าจะได้เอาเบอร์ให้พี่เค้า
รักษ์:กลับครับงั้นผมขอเบอร์พี่เค้าด้วยครับ
แล้วผมก็กลับมาจัดแจงแต่งกาย แล้วโทรหาพี่เค้าตอนประมาณ3ทุ่ม นัดกันที่หน้าเซ็นทัล
พอไปถึงพี่เค้ายังไม่ได้ทำงานเลย ผมเลยขอรออยู่ที่หน้าศูนย์acer(ที่ทำงานผมเองฮ้าๆๆ)
นั่งเล่นคอมอยู่พักนึงแล้วพี่เค้าก็โทรมา ขับรถออกมารับ
ประมาณ5ทุ่ม ผมโทรหาพี่หมูอีกที
รักษ์:พี่นอนยังครับ
พี่หมู: ยัง เดี๋ยวบอกพี่ชาคริต มาส่งบ้านพี่เลยนะ
รักษ์:ครับ
ผมก็ตัดสายไปหันมานั่งคุยกับพี่ชาคริต ผู้ที่จะนำผมไปสู่จุดหมายในค่ำคืนนั้น
ประมาณเกือบเที่ยงคืน ผมก็ถึงบ้านพี่หมู
การเดินทางวันศุกร์ก็หมดลง
นี่แค่น้ำจิ้มครับ เดี๋ยวมาต่อครับ

[ม.หมูสินทวี]

วันเสาร์นี้ ขอต้อนรับหัวหน้าทีมรังสิต เข้าสู่อ้อมกอดของ ทีมงานสาย2 ค๊าบบบ

[bum686@gmail.com]

วันเสาร์นี้ ขอต้อนรับหัวหน้าทีมรังสิต เข้าสู่อ้อมกอดของ ทีมงานสาย2 ค๊าบบบ

จำเป็นแล้ว..หลังจากห่างหายไป 4 เดือน...ไปแน่..ยอมให้เชือด...นักรบย่อมไม่กลัวบาดแผ ล...ไม่ยอมแพ้ถ้าดวลรีเจนซี่..แต่จักรยาน..วินาทีนี้ ..คงไม่รอด..แต่ก้ต้องไปทนเสียงเรียกร้องไม่ไหว..ใจจ ะขาดแล้วเอ๊ย..ใจจะขาดแล้วเอย

[Herr. Fahrrad]

จำเป็นแล้ว..หลังจากห่างหายไป 4 เดือน...ไปแน่..ยอมให้เชือด...นักรบย่อมไม่กลัวบาดแผ ล...ไม่ยอมแพ้ถ้าดวลรีเจนซี่..แต่จักรยาน..วินาทีนี้ ..คงไม่รอด..แต่ก้ต้องไปทนเสียงเรียกร้องไม่ไหว..ใจจ ะขาดแล้วเอ๊ย..ใจจะขาดแล้วเอย

มาเคาะสนิมออกบ้างก็ดีครับพี่ เดี๋ยวให้น้องรักษ์ตามประกบบันทึกเหตุการณ์ไผเชือดไผ

[new_hudson]

หลังจากที่ติดเรื่องราวเอาไว้ จนอาทิตย์ใหม่ก็มีเรื่องราวเพิ่มมาอีก
ติดไว้นานเดี๋ยวจะลืม เลยมาเล่าย้อนเหตุการณ์กันก่อน
มาต่อกันที่วันเสาร์ที่ 27 /11/2010 ครับ
พี่ไพบูลย์โทรมาหาผมอต่เช้าว่า วันนี้เข้ามากี่โมง
ผมเลยบอกว่าเดี๋ยวขอดูก่อนนะครับ เห็นพี่ต่อว่าจะเข้าไป
บ่ายๆ เริ่มไม่มีอะไรทำแล้ว คุยกันกับพี่หมูว่าจะเข้าไปกี่โมงดี
พี่หมูบอกเห็นพี่ttboy จะรีบเข้ามาทำรถ
เดี๋ยวโทรถามก่อน พูดจบก็กดโทรศัพท์หาท่านรองหัวหน้าทีม
รักษ์:อ้ายเข้ามากี่โมง
พี่ต่อ:อ้ออ้ายออกมาแล้ว ใกล้จะถึงละ แหมสักประมาณกึ่งชั่วโมง
รักษ์: อั้นเดียวผมเข้าไปกับอ้ายหมูครับ เดียวไปปะกั๋นบ้านอ้ายบูลย์ครับ
พอมาถึง ก็เจอพี่ประเสริฐ ยืนหน้าบ้าน พี่เค้าบอกว่าพี่ไพบูลย์ออกไปรับลูกเดี๋ยวเข้ามาครับ
พี่เค้าอยากมาร่วมปั่นด้วย เลยพยายามหารถคู่ใจ ลองปั่นอยู่หลายคัน
ถูกใจรัจน์พี่ไพบูลย์ ปั่นนิ่มดี
แต่หมดหวัง เพราะพี่ไพบูลย์ไม่เอาดวงแก้วแบ่งให้ใครแน่นอน เลยไปลองรถคันอื่นๆ
โดยเฉพาะรถ phillips ของพี่เสรี ติดอกติดใจเป็นการใหญ่
ไม่นานพี่ต่อก็มาถึง ก็มายืนคุยพี่ประเสริฐด้วยกัน
พี่หมูพี่ต่อหิวข้าว พี่หมูเลยชวนกันไปกินข้าวหมกไก่
ผมก็หิว แต่กลัวพี่ประเสริฐไม่มีเพื่อน เลยไม่อยากทิ้งแขก เลยยืนคุยเป็นเพื่อน
รอพี่ไพบูลย์กับมา แล้วพี่ต่อก็โทรมา
พี่ต่อ:รักษ์จะกินอะหยัง อ้ายกับหมู สั่งกระเพราหมูกรอบไป
รักษ์:อ้ายผมเอาเหมือนกั๋นเลยครับ เดียวผมออกไปครับ
(คิดในใจ ชวนกันไปกินข้าวหมกไก่ทำไมกินกระเพราเฉยเลย แม่ค้าสวยหรือเปล่าหว่า)
วางสาย พี่ไพบูลย์ก็เข้ามาพอดี ผมเลยชวนกันไปกินข้าวด้วยกัน
พี่ประเสริฐบอกว่าไม่หิว พี่ไพบูลย์เลยบอก ให้ผมออกไปกินก่อน
ไม่รอช้าครับเพราะผมหิวข้าวมากเหมือนกัน
ไปถึงร้านเลยถามไปว่า รักษ์:ไหนว่ามากินข้าวหมกไก่ ร้านมันปิดหรอ
พี่หมู:อ้อเปิด พอดีเห็นร้านนี้อยู่ใกล้เลยแวะกินกระเพราดีกว่า
อยากกินกระเพราพอดี
กลับมาอ้าวพี่ประเสริฐยังอยู่ เห็นจะรอเจ้าของคัน phillips
ผมนึกในใจ พี่เสรีไม่ขายหลอกคันนี้ฮ้าๆๆ
รอจนพี่เสรีมา พี่เสรีเลยบอกคันี้ไม่ได้ขาย ถ้าสนใจเล่นรถค่อยๆดูก็ได้
พี่ไพบูลย์: แนะนำไปบางกะปิ แหล่งใหญ่
รักษ์:พี่เล่นรถผมว่าใจเย็นๆนะครับ ค่อยๆศึกษาหาข้อมูลก่อน
รถทุกวันนี้มันมีให้เลือกเยอะแยะ โลกมันกว้างขึ้น
พี่เสรี:เดี๋ยวยังไงผมจะลองเอารัจน์มาให้ดูละกัน เผื่อถูกใจ ค่อยว่ากัน
พอคุยกันลงตัวแล้ว พร้อมที่จะอัดเลย ลำลากัน
แค่เริ่มออกตัวเท่านั้น ผมลากเปิดเกมส์ก่อนเลย ครึ่งแรกผม และพี่ไพบูลย์
พี่หมู พี่เสรี ตามๆ มา
ถึงจุดหมายในเวลาที่ปกติ จำไม่ได้ว่าเท่าไหร่อิอิ
แต่ท่านลองผม เค้ามาช้า ไม่รู้รถเป็นอะไรหรือเปล่า
ผมเลยขอยืมmiyata รถถน้องปอน ที่พี่เสรีปั่น ตามหารองหัวหน้าทีม
ผมออกไปเห็นกำลังเข้ามาพอดี แต่ก็ไม่สนใจ มาก็ดีแล้ว ผมเลยไปลองรถต่อ
ปั่นอัดขึ้นสะพาน ม้วนกลับมาอีกรอบ รู้สึกว่ารถญี่ปุ่นไม่ธรรมดาเลยครับ
หยอกพี่เสรีขากลับ พี่ลองปั่นschwinnไหม55 พี่เสรีรีบปฏิเสธเลย555
พักกันคู่หนึ่ง แล้วก็เริ่มเกมส์กันใหม่ครับ
ผมเป็นพวกขาบ้า ออกตัวเปิดเกมส์ก่อนตลอดครับ 55
พอปั่นลง สะพานผมก็ปล่อยให้รถไหล เพราะเกมส์เริ่มออกมาในรูปแบบที่ต้องการแล้ว
ทุกคนตามากันหมด ผมเริ่ม แรงตก หัววิงๆ อยากอ๊วก สงสัยเล่าเรื่องน้องปอนเยอะไปฮ้าๆๆ
สาเหตุเหนื่องจากผม กินข้าวกระเพราหมูกรอบ ฮ้าๆๆ
ทุกคนไปถึงจุดหมาย ผมได้แต่ตามไปไกลๆครับ
วันนั้นผมเลยหมดรูปเลยปิดท้ายกันที่ร้านเดิมครับ ของหวานก่อนเข้าบ้านพี่ไพบูลย์

[new_hudson]

วันเช้าอาทิตย์ที่ 28 /11/2010
เสาร์เย็นอัดแล้วไม่หนำใจ เช้าวันอาทิตย์ชวนกันไปกินข้าวที่นครปฐมต่อ
เริ่มออกตัวกันประมาณ 6 โมงเช้าครับ
จากสาย๒ ปั่นไปนครปฐมใช้เวลาประมาณ 1.30 hr

เช้าวันใหม่ ผมอาศัยบ้านพี่หมูเหมือนเดิม ปลุกตั้งแต่ตี4ครึ่งแต่ไม่ตื่น
กว่าจะตื่นก็ตี5 ทำไรเสร็จออกบ้านพี่หมูมาประมาณตี5.30 มาถึงบ้านพี่ไพบูลย์เกือบ6โมง
สมาชิกในการปั่นเช้านั้นมีทั้งหมด 5 คน มีลุงเสน่ห์ พี่ไพบูลย์ พี่เสรี พี่หมู และผมรักษ์
ออกตัวปั่นกันสบายๆ ไปเรื่อย(แต่ก็เร็วพอสมควร)
ฉากแรกของวันนี้ลุงเปิดเกมส์ก่อนเลยครับ พี่ไพบูลย์ก็บี้ตามไป ผมก็ตามเก็บภาพเล็กๆ น้อยๆ ตามไปติดๆ
เมื่อมีคนเปิดก็มีคนตาม จากคนตามก็ไปอยู่หน้ากลุ่ม พี่ไพบุลย์ น้องปอน และผม ปั่นนำห่างไป
พักหนึง ไปจอดรอพักหนึ่งเพื่อจะได้ไปกันเป็นกลุ่มใหญ่ แต่ปั่นๆไป พี่หมูพี่เสรี ออกตัวทิ้งห่างบ้าง
ผมพี่ไพบูลย์คอยปั่นรอลุง เพราะวันนั้นลุงร่างกายไม่100% ขาเจ็บ
ผมกลัวกลุ่มนำทิ้งหายเลยออกตัวปั่นไปอยู่ระหว่างกลาง กลุ่ม เพื่อให้มองเห็นกันทั้งสองฝั่ง
แต่ผมเห็นเสือภูเขา ตามมาพร้อมกับพี่ไพบูลย์ กับลุง ผมไม่รอช้าเลยอัดเต็มspeed
เพื่อไม่ให้เค้าแซง ปั่นไปได้พักหนึง ก็ไม่เห็นตามมาอีก เหลือแต่พี่ไพบูลย์ ตามมาเพียงลำพัง
รักษ์: อ้าวพี่ลุงไปไหนแล้วครับ ไม่มาพร้อมกันหรอ
พี่ไพบูลย์ :ลุงไม่ไหวแล้วมั้งผมบอกให้แกกลับบ้านเถอะ
เพราะเมื่อกี้อัดกับเสือมาน่าจะเสียแรงไปเยอะผมเลยฉี กออกมา
รักษ์:ปะพี่งั้นเรารีบตามกลุ่มกันเถอะเดี๋ยวเค้าจะห่ างไปมากกว่านี้
แล้วก็อัดตามไปจนเกาะกลุ่มได้ แต่คราวนี้พี่ไพบูลย์ ลากนำอาศัยซ้อมมาดีแรงไม่ตก
ลากไปประมาณ 4 - 5 km ผมเริ่มเหนื่อยก็เลยขออยู่ท้ายกลุ่มเกาะไป
เรื่อยๆ แต่พอเห็นหลักกิโล เหลืออีก 11 km ถึงนครปฐม ผมเลยเอาคืน
เก็บมาตั้งงแต่พี่เค้าลากตอนกลางๆ เพราะช่วงนั้น ผมล้า แต่ตอนนี้แรงกับมาแล้ว
เลยขอบ้าง ผมลากจากท้ายกลุ่ม จนขึ้นนำ แล้วไม่มีหันหลังกลับเลย
แต่ว่ารู้สึกไม่มีคนตาม เลยหันไปดู อ้าวไม่ตามมากันนี่ ผมเลยจอดกินน้ำรอ
พอมาครบก็ไปต่อ ผมก็แอบเกาะท้ายกลุ่มเหมือนเคย แล้วลากอีก แต่ก็เหมือนเดิมครับ
ไม่ได้ผลเพราะไม่มีคนบ้าตามผมมาสักคนเลย ผมชะลอ เพื่อจะถามว่าทำไมถึงไม่ตามมา
พี่ๆ เค้า พูดบอกว่า เริ่มหมดแล้ว เลยไม่ตาม ฮ้าๆๆ ผมเก็บแค้นไว้ตั้งนานอิอิ
แล้วก็ปั่นไปองค์พระปฐมเจดีย์กันว่าจะไปไหว้พระก่อนห าอะไร แต่ไปเจอเสือเค้ามีกิจกรรมกันกลุ่มใหญ่
เลยไหว้กันข้างล่างแล้วไปร้านข้าวหมูแดง เจ้าเดิม สั่งอะไรกินกันเสร็จ
สิ่งไม่คลาดฝันก็เกิดขึ้น ลุงเสน่ห์ โผล่มา ผมจุกจริงๆครับ ผมพูดไม่ออกเลย
อึ้งมากมาย ผมนึกว่าลุงกลับตั้งแต่ที่พี่ไพบูลย์บอก แต่ว่าลุงปั่นตามมาด้วยใจจริงๆครับ
พี่ไพบูลย์เลยสั่งข้าวเพิ่มมาให้อีกหนึ่งจาน ผมรู้สึกประทับใจลุง และซึ้งในใจของลุงมาก
ลุงเล่าว่าอัดกับเสือเสร็จลุงก้ปั่นมาเรื่อยๆ บอกว่า พวกคุณยำผมเละ เลยฮ้าๆๆๆ
พี่ไพบูลย์ อยากไปดูรถแถวบ้านกำนัน แถวนครชัยศรี เลยให้ลุงนำทางไป
ขากลับลุงแรงไม่มีตกเลยครับเกาะมาตลอดทาง แวะจอดลองลองเสือหมอบ อยู่พักใหญ่
ลุงบอกขากลับลุงขอเป็นเจ้ามือเลี้ยงไอศครีม แถวๆศาลายาหน่อย
ดูแล้วลุงเน่ห์ไม่ธรรมดา เลย รู้จักคนเค้าไปทั่ว ไปที่ไหนก็มีแต่คนรู้จัก
ผมไปอ่านเจอ ในthai TMB เค้าบอกสมาชิกเสือภูเขาว่าถ้าไม่รู้จักลุงเน่ห์
แถวๆ หมู่บ้านเศรษฐกิจถือว่าเชย ฮ้าๆๆ
แวะกินไอศครีมกันคนละสองถ้วย เสร็จ ล่ำลาแม่ค้า
คว้ารถกลับ ปั่นส่งลุงกลับบ้าน แล้วแยกย้ายกัน
หันมาอีกทีหาพี่เสรีไม่เจอ หายแวบไปไกลโขเลย
พี่ไพบูลย์: คุณเสรีหายไปแล้วรักษ์
รักษ์:ปะพี่เรารีบตามกันไปดีกว่า
คว้ารถได้ ผม พี่หมู พี่ไพบูลย์ งัดแรงเฮือกสุดท้ายมาใช้กัน
กว่าว่าพี่เสรีจะทิ้งขาดไปกว่านี้ อ้าวว!หมวกผมดันมาตก ตอนกำลังเข้าได้เข้าเข็ม
เสียเวลาเก็บหมวก อีก พี่หมูเก็บให้ ทำให้ผมถ่วงพี่เค้าอีก
กว่าจะปั่นตามมาทันก็เล่นเอาเหนื่อยมากๆครับ ทันก็เกือบถึงพอดี แต่สนุกและประทับใจดีครับ

[new_hudson]

รูปอาทิตย์ก่อนตกค้าง