All Mazda Swap Meet: ตลาดแลกเปลี่ยนสินค้า ซื้อ-ขาย-ตามหาอะไหล่

[Potae]

พี่วินัยกับตอนไหน ผมไม่รู้เรื่องเลย ได้แต่นอน
คืนนั้นกะพี่ติ่ง 4 ขวดรวดเบียร์วุ้นจิงๆ เช้าตื่นมาไม่ทันเลยครับ
ยินดีด้วย ถึงบ้านอย่างปลอดภัย ว่างๆ ชวนก๊วน มาสด้่า มาลงแพเด้อ!
พี่ติ่งด้วยนะ ขอเชิญด้วย

มีรูปไปน้ำตกมาฝากพี่วินัยกะพี่ติ่ง ด้วย

[jodeci]

แม้..แม้.. หน้าตาออกจะลูกครึ่งขนาดนั้น ของแท้แน่นอนครับ
รอฟังนิยายรักสองฝั่งโขงของพี่ชายครับ ว่าจะ อิโรติก ขนาดไหน5555

ชอบคนยุคนั้นครับ ชอบมากๆยุค70's พ่อตัดลำไผ่ต่อแพลอยคอข้ามน้ำโขงมาหาแม่ที่หนองคาย โดนตำรวจจับไปเรียกค่าไถ่ ป้าที่ลาวต้องเอาวัวสองตัวกับเงินอีก1600บาทไปไถ่ 555 ถ้าแม่ไม่หนีมาเมืองไทยเพราะลาวแตก ผมก็คงเว้าลาวอยู่เวียงจันทร์มาขายแรงงานอยู่เมืองไท ยแน่นอน 555+++

[Mr.DAN CHIANGMAI]

พี่วินัยกับตอนไหน ผมไม่รู้เรื่องเลย ได้แต่นอน
คืนนั้นกะพี่ติ่ง 4 ขวดรวดเบียร์วุ้นจิงๆ เช้าตื่นมาไม่ทันเลยครับ
ยินดีด้วย ถึงบ้านอย่างปลอดภัย ว่างๆ ชวนก๊วน มาสด้่า มาลงแพเด้อ!
พี่ติ่งด้วยนะ ขอเชิญด้วย

มีรูปไปน้ำตกมาฝากพี่วินัยกะพี่ติ่ง ด้วย

วันหลังไม่พลาดแน่ครับ ขออภัยเนื่องจากอ่อนเพลียจากงาน Meeting10 เหลือเกินครับพี่ ๆ

[badboy234]

ถ้าเป็นความประสงค์จากท่านเดี๋ยวผมกลับบ้านจะแวะลากไ ปเก็บไว้ที่บ้านนอกครับ ไม่ไกลจากบ้านผมครับ

จัดเลยครับพี่วี อีกสักคันคงไม่สะเทือนท่านแม่ทัพแห่งบ้านMazdaของเรา หรอกใช่ไหมครับ อิอิ

[jodeci]

จัดเลยครับพี่วี อีกสักคันคงไม่สะเทือนท่านแม่ทัพแห่งบ้านMazdaของเรา หรอกใช่ไหมครับ อิอิ

มีโปรเจคมัสแตงเข้ามาแทรกก่อนนะสิครับ รถกระบะมีสองคันแล้วแต่คงผ่านไปดูก่อนครับ ถ้ายังอยู่นะ 555

[jodeci]

5555 ...หยากวาวที่อื่นมากกว่าพี่....

สุดยอดมาสด้า 12 ชม.นาฬิกา หมุน 1 รอบพอดี.... สุดยอดรถ จะว่าไปเดี๋ยวก็หาว่าโม้
ขอบคุณครับพี่ติ่ง....ผมยังดีใจไม่หายที่พี่เลือกรถค ันนี้ให้

รถดี คนขับดี สหายดี กำลังใจดี ไม่รู้จะเปรียบอย่างไรแล้ว มาสด้ามันสุดยอดของมันก็จริงแต่ขาดสหายดีๆมันก็ไม่ยิ ่งใหญ่ขนาดนี้หรอกครับ ขอบคุณทุกท่านในบ้านมาสด้าที่ทำให้มันยิ่งใหญ่ขนาดนี ้ครับ

ปล. ไปพัทยาผมก็ดื่มมือเดียวครับ อีกมือยังว่างครับ - -"

[vespeno90]

แม้..แม้.. หน้าตาออกจะลูกครึ่งขนาดนั้น ของแท้แน่นอนครับ
รอฟังนิยายรักสองฝั่งโขงของพี่ชายครับ ว่าจะ อิโรติก ขนาดไหน5555

รอฟังนิยายอิงประวัติศาสตร์ด้วยคนครับ...ท้าวนาวี..ด ้วยความเคารพครับ 55++

[jodeci]

รอฟังนิยายอิงประวัติศาสตร์ด้วยคนครับ...ท้าวนาวี..ด ้วยความเคารพครับ 55++

ได้ครับ

พ่อเป็นคนหลวงพระบางครับ เป็นนักคิดชอบสนุกสนาน เคยเห็นรูปของพ่อตอนเป็นวัยรุ่นไว้ผมแบบฮิปปี้ ใส่เสื้อยีนส์กางเกงยีนส์ขาบาน รองเท้าแตะ ก็คิดเสมอว่า พ่อก็คงสนุกสนานตามประสา พ่อเรียนเก่งครับ หัวดี เก่งเรื่องการเกษตรได้ทุนจากรัฐบาลลาวมาเรียนที่ ม.ขอนแก่น ก็มีสหายรักใคร่ตามประสาผู้บ่าวลาวมาจากต่างประเทศ 555 พ่อถ่ายรูปเก่งครับ ชอบเล่าเรื่องด้วยภาพ มีความเป็นศิลปินในตัวสูง

ส่วนแม่เป็นลูกจ้างม.ขอนแก่นครับ เป็นหญิงเหล็กประจำอำเภอแม่สะเรียง เมื่อก่อนที่บ้านรวยครับ ทำธุรกิจลากไม้ครับ มีบริวาร มีลูกหาบ มีช้างหลายเชือก ถือว่าเป็นคหบดีของเมืองครับ จนยายได้คำเรียกว่า "แม่นาย" แต่บรรพบุรุษชอบบริจาคครับ แจกทุกอย่างทั้งที่ดินให้วัด ทรัพย์สินให้หน่วยราชการ ให้ทานตามกาลเวลา(ผมไม่แปลกใจครับว่าผมได้อิทธิพลมาจ ากใคร 555) อีกอย่างบริษัทค้าไม้ต้องปิดตัวลง แม่ก็เลยอยู่ในช่วงขาลงของครอบครัวครับ ต้องทำงานสารพัด เอาของไปขายในตลาด

แต่ที่บ้านทันสมัยครับ ยายนำความเจริญมาสู่ชุมชนด้วยการเอาแฟ๊บมาขายครับ 5555 นำพวกยาสีฟัน แฟซ่า บุหรี่ มาเบียดขายกับผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นซึ่งก็ขายได้ดีจนพอมี หน้ามีตาอยู่บ้างครับ แต่ก็มีบ้างไม่มีบ้างตามการค้าขายครับ

แม่กับพ่อพบรักกันที่ขอนแก่นครับ แล้วก็แต่งงานกันไปเป็นสะใภ้อยู่ลาวครับ ต่อมาลาวมีปัญหาการเมืองครับในยุคที่ลาวแตก ยุค70'sครับ ยายก็เรียกแม่กลับประเทศไทยเพราะไม่ปลอดภัยครับ ตอนนั้นแม่ตั้งท้องเป็นผมแล้วครับ แม่กับพ่อก็พรากจากกันตั้งแต่คราวนั้น...

อาของผมเล่าว่า พ่อเป็นคนเก่งมากครับ เพื่อนของพ่อได้เป็นรัฐมนตรีการเกษตรจะแต่งตั้งให้พ่ อเป็นที่ปรึกษา แต่ว่าต้องอยู่ฝ่ายคอมมิวนิสต์แต่พ่อไม่ยอมครับ มีความทรนงในตัวเองจึงหนีครับ สมัยนั้นเขาฆ่าด้วยครับสำหรับพวกต่อต้านคอมมิวนิสต์ ต้นตระกุลศรีสุนทรเดิมคือ สีสุดโท คือหนึ่งในนั้นที่ทางคอมมิวนิสต์ตามตัวมาล้างบาง จึงหนีออกนอกประเทศแล้วเปลี่ยนนามสกุลให้พ้องกับนามส กุลไทยเป็น ศรีสุนทร ก็เป็นไอ้วีทุกวันนี้ครับ 5555 พ่อทิ้งพี่สาวคือป้าไว้ที่ลาวแล้วหนีมาเมืองไทยครับ

ไฮไลท์อยู่ตรงนี้ครับ

พ่อคิดถึงแม่ ตั้งใจจะมาซ่อนตัวในเมืองไทยโดยจะให้เพื่อนที่รู้จัก ที่ ม.ขอนแก่นช่วย ก็เลยตัดลำไผ่มัดเป็นแพ แล้วลอยคอข้ามมาฝั่งลาว โดยตำรวจไทยจับได้ เอาไปเรียกค่าไถ่ครับ - -"

ลำบากป้าต้องเอาวัวสองตัวกับเงินอีก1600บาทสมัยนั้นไ ปไถ่ตัว แล้วได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนจนได้เข้าไปอยู่ศูนย ์อพยพที่หนองคายครับ แม่กับพ่อก็ได้พบกันอีกครั้งที่ศูนย์อพยพครับ พ่อก็หาเงินด้วยการรับจ้างถ่ายรูปเรฟูจีครับ เอาไปขายให้พี่น้องลาวต่างประเทศที่สงสารส่งเงินมาช่ วยอะไรแบบนั้น

สุดท้ายผมก็คลอดออกมาในสิ้นปี2518ที่แม่สะเรียงในยุค สงครามของลาวหรือ ลาวแตก เป็นลูกหลานเรฟูจีเต็มรูปแบบ ยายยื่นคำขาดให้แม่หย่ากับพ่อครับเพราะว่าคงเป็นเรื่ องของความมั่นคงของครอบครัวครับ พ่อก็แต่งงานใหม่ได้แม่ของผมอีกหนึ่งคนโดยเป็นลาวอพย พเหมือนกันครับ

แม่บอกว่าแม่พาผมไปหนองคายตอนอายุ4ขวบไปเจอพ่อครั้งแ รก แต่ผมจำไม่ได้ แต่ผมจำได้แค่ชีวิตของผมสั้นๆที่ขอนแก่นครับ ผมกลับไปอยู่ลาวช่วงสั้นๆตอนโตแล้วครับ ไปอยู่กับครอบครัวของป้าเมื่อเกือบ6-7ปีก่อน กลับไปคราวนั้นอบอุ่นมากครับ ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นมาก มากถึงขั้นร้องไห้ที่เขารักผมมาก ลูกครึ่งแม่สะเรียงเวียงจันทร์ 555

สิ่งที่ผมประทับใจก็คือ น้องสาวของผมตอบคำถามเพื่อนของเขาที่ถามว่า ทำไมพี่ของเธอถึงเว้าลาวได้มาจากเมืองไทยไม่ใช่เหรอ?

น้องสาวของผมก็ทิ้งประโยคหนึ่งไว้ที่ตราตรึงอยู่ในใจ มาตลอดกาลว่า

"พี่เราคือคนลาวโดยสายเลือด ถึงเขาจะเกิดในเมืองไทยเป็นคนไทยแต่เขาก็คือคนลาวและ ก็เป็นพี่ของเรา"

แค่นี้แหละครับ ชีวิตของผม...ผมมีสหายนาแกท่านหนึ่งเรียกผมว่า สหายปีกซ้าย ผมชอบมากครับ ทำให้ผมระลึกถึงชาติพันธุ์ของตัวเองทุกลมหายใจ.....

[เจนจัด]

พี่วินัยกับตอนไหน ผมไม่รู้เรื่องเลย ได้แต่นอน
คืนนั้นกะพี่ติ่ง 4 ขวดรวดเบียร์วุ้นจิงๆ เช้าตื่นมาไม่ทันเลยครับ
ยินดีด้วย ถึงบ้านอย่างปลอดภัย ว่างๆ ชวนก๊วน มาสด้่า มาลงแพเด้อ!
พี่ติ่งด้วยนะ ขอเชิญด้วย

มีรูปไปน้ำตกมาฝากพี่วินัยกะพี่ติ่ง ด้วย

อยากไปอยุ่ข้างๆพี่ติ่งจังเลยคาบ ดูแล้วงานนี้ชิวดีจังคาบ

[octzilla]

เหมือนได้ดูหนังเรื่องนึงทีเดียวครับ..ลาวไทยใช่อื่น ไกลพี่น้องกัน ยิ่งพี่ไทยน้องเชื้อลาวหรือจะเชื้อพม่า จีน ญวน แขกมาเลย์ มีมาสด้าเป็นสื่อกลางแล้วไซร้ ก็รักกันแนบแน่น กอดกันได้ทุกชาติพันธ์กอดกันอีรุงตุงนังครับ..55555

[Pu-eternal]

มียางแก้มขาวสั่งตรงจากโรงหล่อมาร้อนๆเลยจ้าเป็นของ maxxis 175/70/r13
สั่งผลิต 1/9/11 เส้นละ1,700บาทชุดละ7,000บาทรวมค่าขนส่ง


แนบเอกสาร 2885276แนบเอกสาร 2885277แนบเอกสาร 2885278

พี่วูดดี้ครับ มี 195/50/13 ของ Veerubber ไหมครับ

[futaro]

083-916-1061

[jeap_bond_007]

ใจเย็นครับคุณน้อง..คงเปลี่ยนแปลงยากครับเจี๊ยบ..เพร าะจัดอย่างนี้มานานถึง8ปีแล้ว..เป็นการจัดร่วมกับจัง หวัด..หรือ เทศบาลเมือง หน่วยงานของรัฐ โดยมีธีมงานในแต่ละที่แตกต่างกันไป..เช่น..รณรงค์ต้า นภัยยาเสพติด...ปันน้ำใจสู่สังคม ช่วยเหลือผู้ประสบภัย ฯลฯ
....พวกพี่เป็นคนทำงานเบื้องหลัง แค่ไม้ซีกคงไม่สามารถไปงัดไม้ซุง กับผู้หลักผู้ใหญ่หลายๆหน่วยงานครับ และทำงานให้กับช่อง3เป็นกองกำลังหลัก..และถ้าเจี๊ยบจ ะมองในแง่ดีให้กับคนทำงาน..พวกเราไปส่งความสุขทั่วปร ะเทศครับ.ไม่ได้ไปทำการค้าขายอะไรในงานเลย..เป็นฟรีค อนเสิร์ตที่ขนดารา ศิลปินไปให้ชมกันถึงหน้าบ้าน..ลงทุนในแต่ละครั้งไม่ต ่ำกว่า3ล้านอ่ะครับ ไม่รวมการขนรถโอบีเพื่อบันทึกภาพ สำหรับออนแอร์ และถ่ายประชาสัมพันธ์ในพื้นที่ ทั้งการโปรโมทที่เที่ยวของจังหวัด การทำกิจกรรมดีๆเพื่อผู้ด้อยโอกาส...
.........ถามว่าเราได้อะไรบ้างที่จัดงาน ก็แต่รอยยิ้มและความปลื้มใจที่ชาวบ้านมีโอกาสได้เจอด าราในจอตัวเป็นๆ ทำกิจกรรมเพื่อสังคม เพื่อเยาวชน สนับสนุนทางการกีฬา ช่วยคนด้อยโอกาส กลับมาเป็นผลกำไรเท่านั้นครับ..ส่วนเงินก็คงละลายไปก ับการจัดงานเตรียมงานทั้งหมด รวมทั้งค่าตัวศิลปิน การเดินทาง เหนือใต้ออกตก ..เพื่อชาวจังหวัดนั้นๆที่เราไปเยือน...คนที่ไปดูจริ งๆแค่เสี้ยวเดียวของจังหวัดหรืออำเภอครับเจี๊ยบ..ไม่ น่าเกิน4-5พันคน..เพราะสถานที่จำกัดได้แค่นั้นเอง..เหลืออีกเป ็นหมื่น แสน ล้านที่เค้ายังไปเดินซื้อของที่ตลาดนัดตามปกติน่ะครั บ..และเราไป..ปีละครั้งต่อ 1จังหวัด..มีวันเดียวคือวันศุกร์..ไม่ได้จัดยาวเป็นส ัปดาห์ๆน่ะครับ..ไปส่งความสุขและโปรโมทละคร เอาดาราไปเจอคนในพื้นที่ ไปแจกของ ไปช่วยเหลือผู้เดือดร้อน ไปรับเรื่องราวร้องทุกข์ เท่านั้นแหล่ะครับคือความสุขที่เราทำมาตลอด...คงต้อง ขอโทษพ่อค้าแม่ค้าส่วนหนึ่งที่คิดว่า คอนเสิร์ตอย่างทีวีสามสัญจร สร้างผลกระทบนะครับ..ลองเอาหัวใจผู้จัดและคนทำงาน รวมทั้งตัวศิลปินดารา ไปคิดบ้างสิครับว่าทำงานแต่ละครั้ง..เหนื่อยและต้องเ ตรียมอะไรมากน้อยแค่ไหน..คิดวงกว้างไว้ครับน้อง ถ้าเจี๊ยบเป็นพวกพี่(คนเบื้องหลัง) เสร็จงานแล้วเห็นรอยยิ้มคนนับพัน เสียงปรบมือ หรือไปรษณีบัตร sms ที่ส่งกลับมาหลังจบงาน เจี๊ยบจะรู้สึกดีและอยากทำอะไรให้คนเหล่านี้หรือไม่? ?..พี่อยากครับ..พี่ชอบสร้างความสุขให้กับคนไทยและใน สังคมชาวบ้านมากกว่าสร้างความแตกแยกหรือ คิดแต่ตัวเองเป็นหลัก ....โอเคมั๊ย..ดีใจที่ได้อธิบายนะครับ..รักเสมอนะครั บน้องและความคิดแชร์กันได้ พี่ชอบที่ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น หรืออธิบายความเป็นจริงครับ

รับทราบครับท่านกัปตัน อ่านแล้วซึ้งเลยครับ

[ปุ๊ทะริ]

กันชนยังอยู่ไหมครับ?

............น้องมลอยากได้อะไหล่เหรอจ๊ะ...อิอิอิ... เอาหมูแผ่นมาแลกกับพี่ก็ได้ครับ...5555

[jeap_bond_007]

ได้ครับ

พ่อเป็นคนหลวงพระบางครับ เป็นนักคิดชอบสนุกสนาน เคยเห็นรูปของพ่อตอนเป็นวัยรุ่นไว้ผมแบบฮิปปี้ ใส่เสื้อยีนส์กางเกงยีนส์ขาบาน รองเท้าแตะ ก็คิดเสมอว่า พ่อก็คงสนุกสนานตามประสา พ่อเรียนเก่งครับ หัวดี เก่งเรื่องการเกษตรได้ทุนจากรัฐบาลลาวมาเรียนที่ ม.ขอนแก่น ก็มีสหายรักใคร่ตามประสาผู้บ่าวลาวมาจากต่างประเทศ 555 พ่อถ่ายรูปเก่งครับ ชอบเล่าเรื่องด้วยภาพ มีความเป็นศิลปินในตัวสูง

ส่วนแม่เป็นลูกจ้างม.ขอนแก่นครับ เป็นหญิงเหล็กประจำอำเภอแม่สะเรียง เมื่อก่อนที่บ้านรวยครับ ทำธุรกิจลากไม้ครับ มีบริวาร มีลูกหาบ มีช้างหลายเชือก ถือว่าเป็นคหบดีของเมืองครับ จนยายได้คำเรียกว่า "แม่นาย" แต่บรรพบุรุษชอบบริจาคครับ แจกทุกอย่างทั้งที่ดินให้วัด ทรัพย์สินให้หน่วยราชการ ให้ทานตามกาลเวลา(ผมไม่แปลกใจครับว่าผมได้อิทธิพลมาจ ากใคร 555) อีกอย่างบริษัทค้าไม้ต้องปิดตัวลง แม่ก็เลยอยู่ในช่วงขาลงของครอบครัวครับ ต้องทำงานสารพัด เอาของไปขายในตลาด

แต่ที่บ้านทันสมัยครับ ยายนำความเจริญมาสู่ชุมชนด้วยการเอาแฟ๊บมาขายครับ 5555 นำพวกยาสีฟัน แฟซ่า บุหรี่ มาเบียดขายกับผลิตภัณฑ์ท้องถิ่นซึ่งก็ขายได้ดีจนพอมี หน้ามีตาอยู่บ้างครับ แต่ก็มีบ้างไม่มีบ้างตามการค้าขายครับ

แม่กับพ่อพบรักกันที่ขอนแก่นครับ แล้วก็แต่งงานกันไปเป็นสะใภ้อยู่ลาวครับ ต่อมาลาวมีปัญหาการเมืองครับในยุคที่ลาวแตก ยุค70'sครับ ยายก็เรียกแม่กลับประเทศไทยเพราะไม่ปลอดภัยครับ ตอนนั้นแม่ตั้งท้องเป็นผมแล้วครับ แม่กับพ่อก็พรากจากกันตั้งแต่คราวนั้น...

อาของผมเล่าว่า พ่อเป็นคนเก่งมากครับ เพื่อนของพ่อได้เป็นรัฐมนตรีการเกษตรจะแต่งตั้งให้พ่ อเป็นที่ปรึกษา แต่ว่าต้องอยู่ฝ่ายคอมมิวนิสต์แต่พ่อไม่ยอมครับ มีความทรนงในตัวเองจึงหนีครับ สมัยนั้นเขาฆ่าด้วยครับสำหรับพวกต่อต้านคอมมิวนิสต์ ต้นตระกุลศรีสุนทรเดิมคือ สีสุดโท คือหนึ่งในนั้นที่ทางคอมมิวนิสต์ตามตัวมาล้างบาง จึงหนีออกนอกประเทศแล้วเปลี่ยนนามสกุลให้พ้องกับนามส กุลไทยเป็น ศรีสุนทร ก็เป็นไอ้วีทุกวันนี้ครับ 5555 พ่อทิ้งพี่สาวคือป้าไว้ที่ลาวแล้วหนีมาเมืองไทยครับ

ไฮไลท์อยู่ตรงนี้ครับ

พ่อคิดถึงแม่ ตั้งใจจะมาซ่อนตัวในเมืองไทยโดยจะให้เพื่อนที่รู้จัก ที่ ม.ขอนแก่นช่วย ก็เลยตัดลำไผ่มัดเป็นแพ แล้วลอยคอข้ามมาฝั่งลาว โดยตำรวจไทยจับได้ เอาไปเรียกค่าไถ่ครับ - -"

ลำบากป้าต้องเอาวัวสองตัวกับเงินอีก1600บาทสมัยนั้นไ ปไถ่ตัว แล้วได้รับการช่วยเหลือจากเพื่อนจนได้เข้าไปอยู่ศูนย ์อพยพที่หนองคายครับ แม่กับพ่อก็ได้พบกันอีกครั้งที่ศูนย์อพยพครับ พ่อก็หาเงินด้วยการรับจ้างถ่ายรูปเรฟูจีครับ เอาไปขายให้พี่น้องลาวต่างประเทศที่สงสารส่งเงินมาช่ วยอะไรแบบนั้น

สุดท้ายผมก็คลอดออกมาในสิ้นปี2518ที่แม่สะเรียงในยุค สงครามของลาวหรือ ลาวแตก เป็นลูกหลานเรฟูจีเต็มรูปแบบ ยายยื่นคำขาดให้แม่หย่ากับพ่อครับเพราะว่าคงเป็นเรื่ องของความมั่นคงของครอบครัวครับ พ่อก็แต่งงานใหม่ได้แม่ของผมอีกหนึ่งคนโดยเป็นลาวอพย พเหมือนกันครับ

แม่บอกว่าแม่พาผมไปหนองคายตอนอายุ4ขวบไปเจอพ่อครั้งแ รก แต่ผมจำไม่ได้ แต่ผมจำได้แค่ชีวิตของผมสั้นๆที่ขอนแก่นครับ ผมกลับไปอยู่ลาวช่วงสั้นๆตอนโตแล้วครับ ไปอยู่กับครอบครัวของป้าเมื่อเกือบ6-7ปีก่อน กลับไปคราวนั้นอบอุ่นมากครับ ได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นมาก มากถึงขั้นร้องไห้ที่เขารักผมมาก ลูกครึ่งแม่สะเรียงเวียงจันทร์ 555

สิ่งที่ผมประทับใจก็คือ น้องสาวของผมตอบคำถามเพื่อนของเขาที่ถามว่า ทำไมพี่ของเธอถึงเว้าลาวได้มาจากเมืองไทยไม่ใช่เหรอ?

น้องสาวของผมก็ทิ้งประโยคหนึ่งไว้ที่ตราตรึงอยู่ในใจ มาตลอดกาลว่า

"พี่เราคือคนลาวโดยสายเลือด ถึงเขาจะเกิดในเมืองไทยเป็นคนไทยแต่เขาก็คือคนลาวและ ก็เป็นพี่ของเรา"

แค่นี้แหละครับ ชีวิตของผม...ผมมีสหายนาแกท่านหนึ่งเรียกผมว่า สหายปีกซ้าย ผมชอบมากครับ ทำให้ผมระลึกถึงชาติพันธุ์ของตัวเองทุกลมหายใจ.....

น่าเอามาทำเป็นหนังนะครับ และต่อไปก็เป็นการคัดเลือกนักแสดงครับ ก็เอาในบอร์ดนี่แหละ คิดว่าใครเหมาะที่จะมารับบทเป็นป๊าตอนเด็กล่ะครับทีน ี้