อยากรู้คับ

[teehid]

ขอบอกก่อนว่าผมโตมาในถิ่นที่มีเวสป้ามาก คือย่านเยาวราชและพาหุรัดแต่สำหรับครอบครัวผมไม่มีรถ สักคันแม้แต่จักรยาน แต่ในใจลึกๆที่มีคือชอบเวสป้าแม้จะไม่มีโอกาสได้เป็น เจ้าของ ชอบเพราะชอบเสียงของมัน เชื่อมั้ยว่าสมัยเด็กผมเรียกเวสป้าว่า เวสแพ เพราะอ่านไม่เป็น เริ่มรู้สึกรักและอยากจะมีตั้งแต่อายุ 12 จนตอนนี้ 30 แล้วเพิ่งจะได้มี ss เป็นของตัวเองเมื่อสัปดาห์ที่แล้วนี่เอง ขับก็ไม่เป็นต้องให้เจ้าของเดิมขี่มาส่งที่หอพักแล้ว หัดขับเอง 3-4 วันก็เริ่มจะคุ้นชินในการขับ แต่ตอนนี้ เวสป้าผมป่วยเลยไม่ได้ไปไหนเลย ตอนนี้ก็ได้แต่รอป้าแดงของผมหายป่วยครับ

[newbie-rookie]

แอบอ่านมานานเหมือนกันครับ...ขอแชร์ประสบการณ์มั้งนะ ครับ
ผมก็ชอบมานานแล้วครับ ตั้งแต่เด็กๆช่วงม.ปลาย เห้นแล้วเท่ดี.. พอมาเรียน มหาลัยคน-วัยรุ่นก็ขี่กันเต็มเลย เห็นแล้วก็ชอบ ชอบมากเห็นแล้วก็อยากได้เป็นของตัวเองบ้าง ก็ได้แค่แอบมอง..คนที่ขี่เวสป้า.. อยากได้มานานแล้ว แต่ก็แค่ความฝันลมๆแล้งๆ กลับไปบอกที่บ้าน.. ว่าอยากได้ ก็โดนด่าตลอดเลยครับ ว่ามึงจะซื้อมาทำไม เกะกะบ้าน เก่าก็เก่า.. ตอนนั้นผมเรียนอยู่ ผมก็ไม่มีปัญญาซื้อเพราะว่า ทางบ้านผมก็ไม่ได้มีเงินอะไร ..จนช่วงปี4 ผมมีเพื่อนคนนึง ผมก็เล่าให้มันฟังว่าผมอยากได้เวสป้ามาก ชอบมาก.. แล้วมันก็เป็นคนมีเงิน มันก็โดนผมเป่าหูทุกวัน ว่า..โคตรอยากได้เวสป้าเลยหว่ะ จนมันแมร่งไปซื้อมาขี่ ซะงั้น ผมก็ดีใจเหมือนกันที่มันซื้อ เพราะมันทำให้ผมได้สัมผัสกะเวสป้าครั้งแรก..ได้เรียน รู้ว่า มันขี่ยังไงเข้าเกียร์ยังไง ก็ดีใจมาก แต่ก็แอบด่ามันนิดหน่อย.. เพราะ..มันเอาเวสป้าไปใช้ในทางที่ผิด..เอาไปจีบสาวอ่ ะครับ ผมเห็นแล้วผมได้แต่บอกว่า.. มึงทำอย่างงี้ วงการเวสป้าแมร่ง เสื่อมหมด.. หลังๆ มามันก็เลิกทำ..(จะเผาเพื่อนกรุทำไมฟะเนี่ย)

จน..ผมเรียนจบมหาวิทยาลัย มาทำงานใน กทม พอมีเงินเก็บสะสม.. ผมก็จัดเลยครับ ศึกษาอยู่นานพอตัว...จากเว๊บนี้แล่ะครับ พอเก็บตังได้จนครบ ผมอดใจไม่ไหว ผมก็เลยลองโทรไปหาคนที่จะขายผม แล้วก็เข้าไปหา แล้วก็ขี่กลับเลยครับ ประหลาดใจมาก ตอนขี่กลับมา ไม่พัง แต่พอขี่มาถึงในเมือง..พังเลยคับ หัวเทียนบอด น้ำมันท่วม คอยส์เสีย.. พังกะจุย ซ่อมไปเยอะเหมือนกัน แต่ก็ภูมิใจมาก..

จากนั้นผมก็เอารถกลับบ้าน ตจว. โดนป๊าม๊า ด่ากะจายเลยครับ ว่า มรึงซื้อมาได้ไง ตั้ง3-4หมื่นบาท. เพราะแต่ก่อนป๊าผมขี่64 แล้วก็ขายไปแค่2-3พันบาท บอกว่า มันเกะกะบ้าน เศษเหล๋ก...พอผมรู้ว่าแต่กอ่นบ้านผมมีเวสป้า ผมโคตรเสียใจเลย..ว่าไม่น่าขายเลย.. เป็นไปได้จะไปตามมันกลับมา จะกี่หมื่น-แสนก็จะยอม..พอโดนป๊าด่า ผมก็ได้แต่..ยอมรับอ่ะครับ แต่ก็ภูมิใจครับ ว่าผมซื้อมาจากน้ำพักน้ำแรงของผมเลย แต่ทุกวันนี้ก็ยังโดนด่าตลอดครับ 55 แต่ตอนนี้ป๊าผมก็ชอบมันนะครับ ผมดีใจมาก ที่ได้เห็นป๊าผมกลับมาขี่เวสป้าอีกที.. ป๊าผมก็พาผมซ่อมเวสเองตลอดเลยครับ.. ยกเว้นเรื่องระบบไฟ ที่ต้องเอาไปเข้าร้าน.. นอกนั้นก็ทำกันเองหมด ผมไปซื้ออะไหล่แถววรจักร แล้วก็กลับตจว เพื่อเอาไปซ่อมกันเองตลอด..

ทุกวันนี้ผมก็ยังไม่เลิกเห่อมัน ผมกลับไปตจว เพื่อไปหามัน พามันขี่เล่นไปเรื่อย ออกต่างอำเภอคนเดียว ตลอด ชิวๆ เพื่อนผมมันก็ว่าผมบ้าา ขี่ไปนั่นไปนี่ คันเดียวคนเดียว.. (ปกติไม่ได้มีกลุ่มอ่ะ) แต่ผมก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้ขี่มัน.. แต่ก็เขินๆ เวลาเจอคนที่ขี่เวสป้ามาอยู่แล้ว.. เวลาขี่สวนกัน ไม่รู้จะทำตัวยังไง.. ในใจก็อยากส่งยิ้มครับ แต่ก็น่ะ..

พล่ามมาซะยาวเลย.. ขอโทษทีครับ
คันแรก ก็ สปิ้นเหลี่ยม ได้มาจากเว๊บนี้แล่ะครับ อายุก็..23-24(เรียนจบทำงาน) จะดูแลมันดีดีเลยครับ คันแรกในชีวิต

[zaxgunit]

ผมชอบตอนอายุ13 ตอนเพื่อนซื้อมาแล้วมันน่ารักขับไปไหนก็มีแต่คนบอกว่ าสวย

ผมก็เลยชอบมาตั้งแต่นั้น มาได้เอาตอน ป ตรี ปี1 64 คันแรกเลยแต่เป็นอิเดียมีทะเบียนก็พอครับ

สำหรับผมขับได้เหมือนกัน

[893_Gangsta]

ครั้งแรกที่ชอบ ผมเห็น คุณครู ที่ผมสอนขี่เวสป้าครับ ตั้งแต่ประถมๆเลย
ผมเห็นผมถามครูว่ารถอะไร ครูก็บอกเวสป้า ตอนนั้นผมก็ไม่ค่อยได้สนใจอะไร
พอมาช่วงไป กทม ผมเห็นรถพวกเวสป้าขี่ส่งของกัน

ผมก็เอ๊ะใจ แบบว่า หึ๊ย รถเวสป้าเค้าเอามาขนของด้วยหลอ

ผมก็เริ่มอยากรู้จักเจ้าเวสป้ามากขึ้น

พอตอนขึ้นมัธยมต้น ผมก็เห็นพี่ๆแถวบ้านขี่เวสป้ากัน ผมก็เลยไปถามว่าซื้อมากี่บาท
ผมก็เลยรู้สึกอยากได้ขึ้นมาทันตา ผมก็เลยไปขอตังพ่อแม่มาออกเวสป้า

ผมขอตั้งแต่ มัธยม 3 จนเรียนจบ ปวช3 กว่าจะได้เวสป้า


คันแรกของผมก็เป็น เจ้า 1964 คันแรกเข้ามา คันแรกในชีวิต ผมก็หลงไหลเวสป้ามากขึ้น

พอผ่านไปได้ สองเดือน ก็เลยขาย หันมาเล่น สปิ้นวี มีทะเบียน

ซึ่งเป็นรถคันปัจจุบันของผมนั้นเอง

[Umbrellas]

อ่านแล้วรู้สึกดี มากๆ เลยครับ สังคัมล้อเล็กเป็นอะไรที่ สุดยอดมากๆ ครับ !!