เมื่อวันที่19ตค.53ที่ผ่านมา เผอิญผมไม่มีเวรต้องรับผิดชอบเรื่องงานที่ทำประจำ ก็เลยนึกอยากจะไปเอารถที่จอดไว้ที่ทำงานอีกหนึ่งคันก ลับมาที่บ้านเพื่อตรวจเช็คสภาพและดูแลซะหน่อย เก็บไว้ที่ทำงานก็ปั่นบ้างไม่ค่อยได้ปั่นบ้าง วันนั้นก็เลยลงทุนนั่งรถเมล์ผ่าฝนไปอะนะ และก็เตรียมตัวเตรียมใจไว้แล้วนะว่าขากลับปั่นกลับต้ องเปียกแน่ๆแต่ก็นะ ชิวๆนะ ก็ใจมันรักนี่นา55+ พอไปถึงที่ทำงานลงรถเมล์เสร็จก็วอร์มร่างกายก่อนเลย เดินเข้าที่ทำงานประมาณ1กิโลเมตร นั่นแน่เป็นไง วินมอเตอร์ไซค์ไม่นั่งด้วย (ออกกำลังกายหรือขี้เหนียวค่าวินมอไซค์กันแน่มากกว่า 555+)ตามสเต็บก่อนเลยเช็ครถขั้นพื้นฐาน ลมยาง เบรค โซ่ เพื่อฝ่าฟันกลับ ปั่นกลับมาก็ไม่ไกลมากนักนะประมาณแยกพระราม9ตรงแยกฟอ ร์จูน สักพักรู้สึกว่่ายางหลังมันค่อนข้างอ่อนลง เอ๊ะ ชักยังไงถ้าไม่ดีแล้วซิสูบเจ้ากรรมก็ดันเสียใช้ไม่ได ้อีก ฝนก็ตกหนักพอประมาณนะ ยังไงละ ถามวินมอเตอร์ไซค์แถวนั้นได้การเลยหลังฟอร์จูนมีร้าน ซ่อมจักรยานอยู่ โกยแนบซิซอยยิกๆเลยคราวนี้เดี๋ยวลมยางหมดก่อน โป๊ะเช๊ะ พอไปเจอร้านตัวก็เปียกหมดแล้ว (โอ้แม่เจ้าหาเรื่องแท้ๆนึกยังไงขยันจะมาเอารถวันนี้ )ในร้านเป็นอาเฮียหรืออาแปะดีนะแก่พอกันเลยนอนดูทีวี อยู่ อาเฮียก็แล้วกันนะ ''อาเฮียครับดูล้อหลังให้ผมหน่อยครับเติมลมมาสักพักม ันเริ่มแบนลงเรื่อยๆนะครับ''แค่นั้นเอง โอ้โห มาจากไหนก็ไม่รู้ "วันนี้ผมว่าจะไม่เปิดร้านทำแล้วนะดูซิฝนก็ตกหลังคาก ็รั่วคุณดูซิผมยังไม่ได้ซ่อมเลยเคยซ่อมไปแล้วมันก็ไม ่หายช่างที่มาซ่อมมันซ่อมไว้....(ใส่คำเอาเองตามใจชอ บเลยครับ) แล้วสายตาผมก็มองตามแกไปเห็นกะละมังแกตั้งรองน้ำอยู่ ประมาณ4-5ใบ(นึกในใจ ผมว่าอาเฮียไม่ต้องซ่อมแล้วมั้งหลังคาบ้านนะย้ายบ้าน ไปเลยดีกว่ามั๊ยมีเหมือนไม่มีนะน้ำไหลยังกะน้ำตก) ดูอาการแล้วไม่รู้แกซดไปกี่ขวดแล้วถ้าทางดูตึงๆ เอาละนะถามวิน มอไซค์มาบอกแถวนี้มีแค่ร้านเดียวเอง ฝนก็ตกหนักอุตส่าฝ่าฝนมา ''อาเฮียครับช่วยดูให้หน่อยได้มั๊ยครับพอดีว่าผมอยู่ ไกลนะครับ'' แค่นั้นเองอีกรอบ ''โอ้โหผมบอกคุณตรงๆนะผมไม่อยากทำให้หรอกน้ำมันรั่วห ลังคาบ้าน ผมต้องมาดึงสาย ต้องเลื่อนกะละมังรองน้ำออก ดึงออกน้ำก็เปียกเลอะพื้นไม่งั้นผมก็ต้องออกไปทำข้าง หน้าบ้านผมก็เปียกได้20บาทไม่คุ้มหรอก''(เออนะเฮียตอ นเนี้ยเฮียนะไม่เปียกหรอกแต่ผมนะซิเปียกและก็หนาวด้ว ยส่วนที่อาเฮียบอกว่าผมก็ต้องเปียกเนี่ยผมว่าผมอาเฮี ยคงไม่เปียกหรอกนะเพราะดูแล้วแทบมองไม่เห็นผมอาเฮียส ักเส้นเลยนะเห็นแต่หนังศรีษะมันวับเลย55+) แล้วแกก็ทำท่าทำทางหยิบเหล็กงัดยางมาผมก็หลงดีใจแล้ว แกก็บ่นอีกว่า''ผมเห็นมาทีไรลูกค้า...ลำบากกันทุกทีต ัวผมเองซิลำบากตลอด'' อ้าวนึกในใจเฮียกลัวลำบากแล้วเปิดร้านซ่อมทำไมวะเนี่ ยทำไมไม่ปิดร้านไปเลย งง แล้วแกก็บอกว่า''คุณลองไปให้ไอ้ร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ถ ัดไปอีกหน่อยมันดูให้ก็แล้วกันนะ ผมสอนมันทำเองเเหละ ปะยาง ซ่อมรถนะ''(นั้นแน่เก่งซะด้วยมีลูกศิษ)แต่ไม่ทำเองโย นอีกต่างหาก ผมก็เลยต้องจำยอมจูงไปร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์ พอไปถึงพี่เขาบอกว่าปกติผมไม่ได้ซ่อมจักรยานนะ ผมเลยบอกว่าพี่ครับช่วยดูให้ผมหน่อยได้มั๊ยครับ ผมหมดที่พึ่งแล้วเฮียแกแนะนำมา พี่เขาก็ใจดีนะมางัดยางดูให้ผมกะว่ารอดแล้วละว่ะวันน ี้ ยังไงก็ไม่ได้ปะก็เปลี่ยน พองัดดูเสร็จแม่เจ้างานเข้าขั้วจู๊บขาดขั้วมันเปื่อย แกก็ร้านซ่อมมอเตอร์ไซค์อะนะจะมียางจักรยานได้ไงหว่า ทีนี้ผมก็ภาวนาละนะให้ร้านตาเฮียนะมียางใน28ขายก็แล้ วกันนะ เดินกลับไป (ไม่อยากเจอหน้ามันเลย) ''อาเฮียครับมียางใน28มั๊ยครับ'' "ผมไม่มีหรอกไม่ได้สั่งมา สั่งมาก็ไม่มีคนใช้ในซอยนี้...มีใช้อยู่แค่คันเดียวเ อง'' โอ้แม่เจ้างานเข้าจริงๆแล้ววันนี้ ผมภาวนากูอยากเจอไอ้คนใช้รถ28ที่ว่านี้จังเลยยยจะขอย ืมยางในมันใส่ซะหน่อยเดี๋ยวกูซื้อเส้นใหม่มาคืนให้เล ยก็ได้ ฝนก็ตก กรรม (ขออภัยถ้าใช้คำไม่สุภาพครับ) เดินกลับไป"พี่ เฮียเขาไม่มีครับ พอมีวิธีอะไรยึดติดหรือปะได้มั๊ยครับ (ถามโง่ๆไปยังงั้นละครับทั้งๆที่รู้ว่าถ้าขาดที่จู๊บ ก็หมดสิทธิ์สถานเดียว)พี่เขาก็บอกว่าหมดปัญญา เอาไงละผมลองดูที่ยางจู๊บมันขาดแต่ว่ามันไม่ได้ขาดหล ุดออกมาผมเลยขอยืมกาวน้ำแกติดให้ใช้ชั่วคราวเท่าที่จ ะติดได้แล้วก็เติมลมให้เต็ม วิธีนี้ก็ไม่เคยทำมาก่อนเหมือนกันนะนึกอะไรไม่ออกแล้ วลองทำดูก็ยังดีกว่าให้ลมรั่วออกไวเกิน ได้ผลเเฮะ เล่นเอาช่าง งงอะ ไม่คิดตังค่าอะไรเลยด้วย55+ หลังจากนั้นถามช่างว่ามีร้านซ่อมจักรยานตรงไหนบ้างใก ล้ที่สุด เขาบอกว่ามีแต่ไกลพอสมควรแล้วผมถามว่าระหว่างทางมีร้ านซ่อมมอเตอร์ไซค์มั๊ยเผื่อลมยางหมดก่อนจะได้แวะเติม ลมไปเรื่อยๆพี่เขาบอกมี จัดไปรีบดิ่งไปเลยฝนก็ยังตกอยู่นะครับไปตามทางเรื่อย ๆถามเขาไปเรื่อยๆแถวนั้นไม่ค่อยได้ไปบ่อยเลยไม่รู้จั กทาง พอไปถึงโล่งครับร้านใหญ่มากพอสมควร อยู่แถวดินแดง ประชาสงเคราะห์32 ติดถนนสายหลัก ตรงข้ามกับกับศูนย์คุ้มครองสวัสดิภาพชุมชนเขต2และ5 เยื้องประชาสงเคราะห์37 ชื่อร้าน มยุรี ไซเคิล ร้านดูดีนะ มีเด็กร้าน2คน แต่ไม่เห็นมีลูกค้าเลยเงียบจัง ถามเลยไม่ให้เสียเวลาตอนนั้นก็ประมาณ5โมงเย็นกว่าแล้ วเดี๋ยวจะมืดค่ำเสียมาก ''เจ๊ครับ เปลี่ยนยางหลังหน่อยครับ'' ดูเบอร์เสร็จถาม''มีมั๊ยครับยาง28'' เจีตอบ ''มี'' ดีใจสุดๆครับน้ำตาจะไหลรอดแล้วเรา ''เส้นเท่าไรครับ'' เจ๊ถามก่อนตอบ ''ล้อไหน'' (เอ๊ะ ยังไง ยางในล้อหน้า-หลังมันเท่ากันมันมีเเบ่งราคาแตกต่างกันด้วยหรือวะ งง) ''ล้อหลังครับ'' เจ๊ตอบ ''ล้อหลัง 140บาท (โอ้แม่เจ้าอีกครั้ง ยางในจักรยานนะโว้ยไม่ใช่ยางมอเตอร์ไซค์ทำไมมันแพงอย ่างนี้ ยางมอเตอร์ไซค์ยังไม่แพงเท่านี้เลย)''โอ้เจ๊ครับทำไม มันแพงจังเลยละครับผมเคยซื้อแพงสุด80บาทเนี่ยก็แพงแล ้วนะครับ'' (ปกติยางในผมเคยซื้อถูกสุดเส้นละ45บาทแพงสุด80บาทนะค รับ) เจ๊แกมีการบอกว่าไม่แพงหรอกอีกนะราคานี้ เขาบอกถ้าล้อหลังทำยากแพงหน่อย ถ้าล้อหน้าถอดทำง่าย120บาท มีการบอกด้วยนะว่าเอาไปใส่เองมั๊ยละ120บาท (โห ขนาดลดแล้วนะนี่ วันนี้มันวันอะไรวะเนี่ยหนีเสื้อปะจระเข้จริงๆเจออาเ ฮียมาก็คนนึงแล้ว ถ้า2คนนี้มันเป็นผัวเมียกันเนี่ยชีวิตมันจะเป็นยังไง เนี่ย) มีการถามว่าเอาไปใส่เองมัียละถามมาได้ถ้า...ปั่นกลับ ไปบ้านได้...คงไม่ต้องมาหา...หรอกเจ๊ ถาม''ลดได้มั๊ยเจ๊10บาทก็ยังดี''แกบอกลดไม่ได้เลยนี่ ถูกแล้ว โอ้โหสุดยอดเลย แกกะทำครั้งเดียวรวยเลยไม่เอาลูกค้าอีกต่อไปเลย มิน่าไม่เห็นมีลูกค้าเข้าร้านแกเลย สักพักเห้นมีบังขายมุ้งหรือปล่อยเงินกู้เขามาจะซ่อมอ ะไรก็ไม่รู้ ผมนึกในใจอาบังแกโดนยัยเจ๊ฟันอีกแน่ ชัวร์ เหยื่อรายต่อไป จำยอมครับไม่มีทางเลือก ใครมีประสบการณ์แบบนี้ลองมาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ เห็นทีคราวนี้ต้องทำบุญรดน้ำมนต์กันยกใหญ่เลยละครับ ซวยจริงๆวันอะไร
เพิ่งจะไปปั่นทริปย่อยกับกลุ่มฝั่งธนมาเมื่อวันที่17 ตค53ที่ผ่านมานี่เอง ยังคุยกับคุณอุ้ยอยู่เลยว่าคุณอุ้ยเคยไปโดนร้านซ่อมแ ถวสาธุประดิษฐ์เส้นละ140มา ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกับตัวเองและเจอเร็วแบบนี้
***เรื่องที่เล่านี้ไม่ได้มีเจตนาใส่ร้ายหรือให้ร้าย กับใครนะครับ แต่ไปเจอมาด้วยตัวเองและผมมีความเห็นว่าร้านเขาเอาเป รียบผู้บริโภคอย่างเราเกินไป ค้ากำไรเกินควร หากร้านเป็นร้านญาติของใครที่อ่านต้องขออภัยด้วยครับ แต่ถ้ายังไงฝากไปบอกด้วยนะครับว่าราคามันค่อนข้างแพง มากเกินไปนะครับ
**หากใช้คำไหนไม่สุภาพก็ต้องขออภัยมานะที่นี้ด้วยนะค รับ**
และนี่คือโฉมหน้าเจ๊ผู้ใจดีครับ ใจแกนี่เหมือนทะเลเลยครับ
Bookmarks