เรื่องมีอยู่ว่า......ในเช้าวันเสาร์ที่ 16 ธ.ค. 49 ผมขี่ PX จาก กทม .ไปนครนายกคันเดียว พอถึง กม.ที่ 61แล้วเหตุไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น รถเกิดสูบติด ( เพิ่งผ่าเครื่อง ) ณ ความเร็วประมาณ 90 km/hr. ( ขี่เร็วเร่งๆ ผ่อนๆ มาตลอด ไม่ได้ซัดลากยาว ) ล้อหลังเกิดล๊อคตาย รถเสียการทรงตัว ประคองไม่อยู่ คว่ำและไถลไปพร้อมคนขับ(ผม) แต่โชคดีที่ไม่มีรถใหญ่วิ่งตามหลัง
ผมรีบลุกลากรถเข้าข้างทาง แต่รถมือครัชหักวิ่งไม่ได้ มีน้องคนหนึ่ง(ชาวบ้านแถวนั้น) ขี่ Wave มาเจอผมเข้า ก็รีบหยุดรถแล้วมาสอบถามอาการผม และก็มีน้าอีกคน ( ผู้มีพระคุณคนแรก / หน้าคล้ายเฮียวิชัยมาก ) ขี่ RC 100 มาสอบถามอาการผมและรถ และน้าคนนั้นก็ให้ผมรออยู่ โดยอาสาจะกลับไปบ้านแล้วเอารถกะบะมาช่วยขน PX พาไปซ่อมในนครนายก ( ก็อุสาห์ขี่ RC 100 กลับบ้าน แล้วขับรถกะบะพร้อมไม้กระดาน 1 แผ่น แล้วมาช่วยเข็นเวสป้าผมขึ้นกระบะ แล้วอุสาห์เตรียมเชือกเพื่อมามัดรถ กันมันล้มอีก )
น้าเขาพา ผม+PX ไปที่ร้านซ่อมแอร์-ไดนาโม เพื่อมาพบช่างขาว ( ผู้มีพระคุณคนที่ 2 / ผมนับถือน้ำใจและฝีมือของพี่เขาจริงๆ ยังกับปรมาจาร์ยโยดา ใน STARWARS ) ผมงงเล็กน้อยว่าพาผมร้านซ่อมแอร์/ไดนาโม ทำไม จนมาพบ ช่างขาว(บ้านนา ) ถึงรู้ว่า พี่ขาว เขาเล่นเวสป้าเหมือนกันเขาสอบถามอาการบาดเจ็บของผมแล ะรถ พอแกรู้ว่ามือครัชผมหัก แกเดินไปหลังร้าน กลับมาพร้อม มือครัชอันใหม่
( โชคดีมีรุ่น PX พอดี ) จัดการเปลี่ยนให้ผมใหม่ พร้อมตั้งคอรถที่เอียงให้ตรง ( แกตั้งเสร็จ ก็ขี่วนไป ลองดูว่าศูนย์มันตรงหรือยัง ตั้ง 3-4 รอบ ) เสียเวลากับรถของผมตั้งนาน ผมไม่รู้ว่าจะตอบแทนพวกเขาอย่างไร จึงให้ค่าเสียเวลาน้าคนนั้น พอมาถึงคิวช่างขาวแกไม่ยอมรับ ผมทู่ซี้ว่ารับให้ไปเกรับอยู่นาน ช่างขาวทนรำคาณไม่ไหว แกรับแค่แบงค์ 100 ใบเดียว แล้วที่คืนเหลือให้ผม แกบอกแค่นี้ก็พอแล้ว เท่านั้นยังไม่พอพอผมแวะมาเติมน้ำมัน แกโทรเข้ามือถือผมว่าอยู่ไหน แล้วขี่รถมาหาผมเพื่อเอาถุงมือที่ผมลืมไว้มาคืนให้ (โครตซึ้งเลย )
เรื่องอาจจะยาวสักหน่อย แต่สรุปว่า
1. ผมโชคร้ายที่รถสูบติดและคว่ำ แต่โชดดีที่เจอชาวนครนายกใจดี ที่มาช่วยเหลือผมอย่างสุดความสามารถ โดยที่พวกเขาไม่ได้เป็นญาติ หรือรู้จักกับผมก่อน ( โชคดีที่คนที่มาพบเหตุรู้จักกับคนที่เล่นเวสป้า แล้วคนที่เล่นเวสป้าก็เป็นช่างเสียด้วย )
2. ร้าของพี่ช่างขาว บ้านนา ไม่ได้เป็นร้านซ่อมเวสป้า เป็นร้านซ่อมแอร์/ไดนาโม
3. ที่เก๋าๆ โครตเจ๋ง ที่สุด คือว่า.... เรื่องของพี่ช่างขาว ที่ผมเล่ามาทั้งหมด แกมีขาเพียงข้างเดียว แต่ก็ทำอะไรได้คล่องแคล่วกว่าคนปกติ ไม่ว่าจะซ่อมรถ เดิน หรือขี่รถ.....![]()
4. เมืองนครนายกบรรยากาศดี คนก็จิตใจดี
ป.ล. ขณะที่ผม Post อยู่นี้ยังระบบทั้งตัว และแหวนลูกสูบที่พี่ฝากผมซื้อที่ไทยเจริญ เสาร์หน้าจะแวะเข้าไป( เพราะวันธรรมดาผมต้องทำงาน + ไกลจากไทยเจิญ ) แล้วจะรีบส่งพัสดุให้พี่ทันที ขอขอบพระคุณพี่ขาว และน้าคนนั้น ( แกอยู่รอจนช่างขาวซ่อมรถให้ผมเสร็จ ) อย่างหาที่สุดไม่ได้
Bookmarks