สดวาเลนไทน์ "สุดดินแดนตะวันตก" สู่อารยะรามัญ

"เบื่อความโสด เกลียดความเหงา กรู & SR 1 คน 1 เครื่องยนต์ Dive into freedom."
มาแล้ว... หลังจากตกอยู่ในห้วงภวังค์ของกระแสมนุษย์อยู่พักใหญ่ เหมาะเจาะกับช่วง ตรุษจีน หรือวาเลนไทน์ แล้วแต่วัฒนธรรมใคร ก็ว่าไป
แต่สำหรับผมแล้ว เป็นโอกาสที่จะหนีความวุ่นวายไปสู่เส้นทางสายอิสระขอ งตัวเอง มาติดตามชมกันดีกว่า.........

ปล. กล้องไม่ดี ฝีมือไม่เทพครับ ภาพดีบ้างไม่ดีบ้างก็ขออภัยไว้ละกัน

มาเริ่มเลย ทริปนี้ แพลนไว้คืนเดียว เลิกงานวันเสาร์ ก็ตรงดิ่งจากบางนาไปอ่างทอง เพื่อไปเซตเจ้าสูบโตซักหน่อย จอดทิ้งกันไว้นาน กว่าจะทำเสร็จปาเข้าไปบ่ายสองของอีกวัน
เอาว่ะสังขละบุรี แค่นี้เอง ถึงก่อนค่ำอยู่แล้ว ลุยเลยขำๆ

ท้องถนน สายลม กับแสงแดดอ่อนๆยามบ่าย (แดดตอนบ่ายสามเนี่ยน่ะ)


ท้องไร่บ้านเรามันสวยดีจัง



แวะปล้นเงินกันหน่อย !!!! แหม่ล้อเล่น ลืมครับ มีเงินติดตัวมา 40 บาท เกือบไปแล้ว
แถวนี้น่าจะพนมทวนน่ะ จำไม่ได้แล้ว



กดเงินเสร็จ หิวครับ กระเพรา 1 จาน น้ำ อีกนิดหน่อย เห่อๆๆ



สังเกตุครับ ไม่ร้อน ชิวๆ กรูมาทำไมฟ่ะเนี่ย ++++

หลังจากเสร็จภาระกิจ ออกจาก อ.พนมทวน ยิงตรงสู่เมืองกาญฯ น้ำมันถังแรกสังเวยไปกับระยะทาง กว่า 100 กว่าโล
ว้าวนี่ไม่กินแล้ว เรียกแดกใช้ได้เลย จะไม่กินได้ไง ซัดมาอยู่ดีๆ เจ้าสูบโตของผม มันวิ่งขึ้นเรื่อยๆ จาก 120<140<160 โห sr กรูแรงว่ะ เห่อๆๆ 160<180<200 เฮ้ยม่ายช่ายและ สรุป สังเวย Daytona 220 ไปอีก 1 ลูกครับ
จากนั้นก็ แวะเติมน้ำมันที่เมืองกาญ ก่อนลุยสู่ทองผาภูมิครับ

ปล. sr ของคุณใช้ไมล์ได้ทุกระเบียดนิ้วอย่างผมอะเปล่า 5555+





ฮึมๆ ทองผาภูมิ เมื่อไหร่จะถึงฟ่ะ



หล่อๆอีกซักรูป



งานเข้าครับ ระหว่างทางไปทองผาภูมิ สายเร่งค้าง ต้องหมุนกลับเอง สรุปรถมันเบาไม่ได้จังหวะครับ(ไม่ได้ยินเสียงเบา) ไม่รู้ด้วยว่าวิ่งสุดไม่สุด ระยะทางประมาณ 140 โล จากเมืองกาญฯ น้ำมันหมดครับก่อนถึงทองผาภูมิอีก 10 กม. ต้องเปิดก็อกสองค่อยๆวิ่งมาครับ
สายเร่งก็ค้าง อะไรเนี่ย.....



เจอปั๊มแล้วรอดตายๆ เลยจัดการใช้สเปร์ยหล่อลื่นที่เตรียมมาฉีดเข้าไปที่ส ายเร่ง หมุนๆปะกับเร่งอยู่ซักพัก หายครับ โอย..รอดตัวไป เติมน้ำมันเสร็จสรรพ
เฮ้ย มืดแล้วหร๋อ ออกจากทองผาภูมิ 18.40 ครับ เอาว่ะ ไปนอน ปอมปี ล่ะกัน อีก 50-60 โลเอง สิวๆ

แสงแห่งวัน หมดไปแล้วครับ ผมยังควบเจ้าลูกโตฟ่าความมืดมิดไปเรื่อยๆ ก่อนจะเลี้ยวไปสังขละบุรี เห็นป้ายแวปๆ ปอมปี อีก 41 กม. เอาละจุดมุ่งหมายของวันนี้ จากนี้ไปผมไม่อาจบัันทึกภาพได้ เนื่องจากทางเปลี่ยวมากครับ และขึ้นเขา-ลงเขาตลอด ระหว่างทางผมเจอรถไม่เกิน 10 คัน น่าจะได้ ผมไม่กล้าจอดถ่ายรูปครับ อันตรายๆ กลัวโดนปล้น กลัวโดนรถเชี่ยว คิดอะไรหลอนตัวเองไปต่างๆนาๆ...



ผ่านมา 40 กม. ผมแวะเข้าไปที่ อช.เขาแหลม ถามถึง ปอมปี ใกล้ถึงรึยัง หรือผมเลยมาแล้ว จะได้นอนที่นี่ครับ
เจ้าหน้าที่ : "อีก 1 กม. น้อง ตรงไปเลย มีป้ายๆ ว่าแต่มาคนเดียวหรือครับ นอนที่นี่ก็ได้น่ะ อช.เดียวกัน"
ผม : " ครับคนเดียว แต่ผมอยากไปปอมปีมากกว่า ขอบคุณน่ะครับ"

พอถึงปอมปี นึกขึ้นได้ถ้าตรูนอนนี่ ก็ไม่ได่เห็นป้อมปีอยู่ดี เพราะจะไปถ่ายรูปสะพานมอญตอนเช้านี่หว่า สรุป ถามหาที่พักในสังขละ กับเจ้าหน้าที่ล่ะกัน ได้คำแนะนำมาว่า ลองไปถามพี่วินฯดู จะได้ที่ถูกใจแน่นอน หลังจากร่ำลากันเสร็จ ผมก็ควบเจ้า sr ฟ่า ความมืดออกไปอีกประมาณ 30 กม. ก็ถึง สังขละบุรีครับ สภาพทางช่วงนี้ไม่ดีเท่าไหร่เลย



ถึงแล้ว สังขละฯ หิวน้ำเว้ยยยยยย จัดไป 2 ป๋อง



หลังจากคุย กับพี่วินที่สำเนียงไทยไม่ค่อยแข็งแรง ก็ได้ที่พักน่าสนใจมาหลายที่ มี่ที่นึงมันโดนใจครับ อยู่ใกล้ตีนสะพานมอญ "เบอมิช อินน์" จบที่ห้องพัดลม 400 บาทครับ กับพนักงานที่คุยกันไม่รู้เรื่องครับ (พูดไทยมะด่ะๆ 55+)
เตรียมอุปกรณ์ถ่ายภาพ แล้วสลบไปกับ ความเหนื่อยล้าที่ผ่านมา ตามรายทางครับ......

เช้าวันใหม่มาถึง เสียงแห่งสรรพชีวิตเริ่มทวีขึ้นเรื่อยๆ ผมตื่นขึ้นมาจัดแจงตัวเอง คว้ากล้องคู่ใจ พุ่งไปสู่ดินแดนที่ใฝ่ฝันถึง ดินแดนที่อยากจะสัมผัสมานาน "รามัญ"



จากระเบียงห้องพัก ข้างหน้านั้นคือจุดหมาย ของเช้าวันนี้ ........



สะพานแดง เส้นทางสู่สะพานมอญ กับ นายแบบหล่อๆ ผมเรียกมันทุกศัพท์ในไทย มันไม่หันครับ ไอ้ตัวนี้ต้องไม่มีเชื้อไทยแน่ๆเลย อิอิ



สายน้ำแห่งชีวิต



เห็นไกลๆ อีกหนึ่งอึดใจ



ในที่สุด ก็มาถึงแล้ว นี่หรือ สะพานมอญ นี่หรือสถานที่ที่ใฝ่ฝันอยากจะมา มันอยู่ตรงหน้านี่ไง
คุณพร้อมจะเข้าสู่ห้วงภวังค์แห่งความฝันกับผมหรือยัง ........

ก้าวแรกสู่เมืองรามัญ หรือ มอญนั่นเอง ผมกำลังคิดว่าที่นี่มันคือดินแดนแห่งความฝันรึเปล่า มันเป็นยังไง มาติดตามชมกัน...



"คนไหนคนไทย จะรู้ได้ไง..." นึกถึงเพลงน้าแอ๊ดเลย หลายๆคนคงพอจะเดาออกล่ะนะ



บอกหน่อยว่า "ไม่ได้ฝัน"



ม่านหมอกรามัญ (ชอบคำนี้จัง หุหุ)



กำลังดื่มด่ำ กับสายหมอก ยืนกงก๋ง ทำไรว่ะตรู









แสงแรก เริ่มสาดส่องลงมากระทบผืนน้ำ มันสุดจะบรรยาย............



ส่วนภาพนี้ ผมจัดให้เป็นภาพประทับใจ แห่งทริปเลย

หามุมที่แตกต่าง กลัวตกสะพานชิ



อันนี้...............





จะพูดยังไงดี เท่ห์ว่ะ 555+



สายหมอกเริ่มเจือจาง



เห็นเค้าชอบถ่ายกัน



สะพานมันเริ่มทรุดโทรม



นั้นล่ะหมู่บ้านมอญ แหม่มาถึงตรงนี้ ได้ยินเสียงเพลงแว่วมาไกลๆ น่าจะมาจากหอกระจายเสียงของหมู่บ้าน พี่ตูนไลฟ์คอนเสิร์ตมาทั้งอัลบั๊มเลย ความเจริญมันเริ่มขยายตัวมาเรื่อยๆ อีกหลายๆปีข้างหน้าวิถีชีวิตของพวกเขาหล่านี้คงเปลี่ ยนไป.....





ถึงจะเชื้อสายมอญ แต่ก็เป็นคนไทยน่ะ ครับ



จบตอน ม่านหมอกรามัญ ดินแดนอุตตมะ

หลังจากหลุดจากห้วงภวังค์ของสะพานไมุ้อุตตมะมา ก็เข้าสู่หมู่บ้านชาวมอญล่ะ ของกิน ของฝาก หาได้จากที่นี่เลย ว่าแล้วไปตะลุยกันต่อ





"บักเสียงน้อยออกเดินตีนเปล่าตีนเปลือยจะไปโรงเร ียน

ครูบอกให้พารกเพียนโตขึ้นได้เป็นเจ้าคนนายคน

เรียนเอาเรียนเข้าไป ก ไก่ ค ควาย อย่าได้สับสน

ค คนต้องอดทนลำบากลำบนเราก็ฮึดกันไป.... โต๋ ล่ง ตง ล่ง โต๋ ล่ง ตง".....พี่หนุ่มนี่ช่างแต่งเพลงเนอะ



กล้วยอะไร สีมันแปลกๆ สงสัยกล้วยมอญ 555+



คนไม่พลุกพล่านเท่าไหร่



เดินอยู่เพลินๆ อุ้ย!! สะดุดไรหว่า อ้าวไอ้เหมียวนี่ มาจากไหนฟ่ะ



เฮ้ย มันจะรุมตูไหมเนี่ย ซุ่มอยู่เต็มเลย



เห่อๆๆ ไม่ต่างกะไอ้ตูบเมื่อเช้าเลย อยากรู้จังคนมอญเค้าเรียกมันยังไง???


อันนี้เป็น ขวัญใจรามัญ คลาสสิคไบค์ หุหุ



สองแถวมีจอดรอนักท่องเที่ยวอยู่เรียงราย เอ๊ะหรือว่ามานอนบ้านเมียหว่า ไม่รู้วุ้ย ตูไม่ได้อยู่แถวนี้



อันนี้คล้ายๆโรงหนังเก่า สวยดี

เมื่อความหิวบังเกิด ทีแรกว่าจะไปกินมื้อเช้าที่รีสอร์ท ไหนๆก็มาแล้ว มาเมืองมอญ ก็ต้องลองอาหารมอญซิ
กินได้ไม่ได้ค่อยว่ากัน หืม รสชาติถูกปากครับ อร่อยดีแฮะ ข้าวก็นิ่มๆ น่าอยู่จริงๆ



กำลังชื่นชมกับรสชาติอาหาร นึกไปต่างๆนานา หาผู้สาวอยู่ที่นี่ก็ดีน่ะ เหลือบไปเห็นยังงี้ ม่ายเอาดีกว่า ถ้าเกิดมาเปรี้ยวแถวนี้คงไม่โดนแต่ ตีล ล่ะมั้ง ฝันสลายทันที ว้าแย่จัง





อันนี้น่ารักดี คล้ายๆ Super kute บอยแบนด์ ของฝั่งตะวันออกบ้านเราเลย 555+ ครายงง ก็ Google โลดครับ
เขาอาจจะกลายเป็น Idol ของคุณ..



ผู้หญิงมอญเค้าว่าหัวแข็งครับ



กล้องเรือนแสนเค้าถ่ายกันยังงี้เอง





น่ากินๆ



สายตาไร้เดียงสา พวกคุณๆ ก็เคยมี แต่เดี๋ยวนี้ มองกันยังกับจะกินเลือดกินเนื้อ นี่แหละสังคมคนเมือง กระแสมนุษย์ผู้ทะนงตน



หันหลังให้กับ ดินแดนสุนธยา



ลั่นชัตเตอร์ ก่อนจาก............ มันช่างรู้สึกเหงาดีจริง เวลาดีๆ กำลังจะหมดลง ห้วงภวังค์ แห่งความสุข ของคนๆนึง

หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการถ่ายภาพ ก็กลับมาอาบน้ำอาบท่า เตรียมตัวเดินทางสู่จุดหมายต่อไป ของวันนี้ "สุดแดนตะวันตก ด่านเจดีย์สามองค์" สถานที่ประวัติศาสตร์ของชาติไทย ซึ่งเป็นด่านที่ทัพพม่า-รามัญ ใช้เดินทางผ่าน เข้ามาทำศึกกับชาวไทยเรื่อยมา จนถึงสมัยกรุงศรีอยุธยา

มาดูที่พักซักนิดดีกว่า



หน้าทางเข้า ลักษณะรีสอร์ท มันจะอยู่เป็นสโลป ริมน้ำ น่าพักในระดับนึง เห็นประตูเขียวๆ นั้นคือโรงเก็บมอเตอร์ไซค์ของลูกค้าครับ หายห่วง เจ้า sr ของผม กำลังหลับอยู่ในนั้น มีงานหนักรออยู่ข้างหน้าน่ะเพื่อน





รูปวิวจากระเบียงหน้าห้องที่ผมพักครับ

หลังจาก Check out เรียบร้อยแล้ว แพ๊คของขึ้นท้ายรถเสร็จ พร้อมลุยจุดหมายต่อไป ชายแดนไทยพม่า ด่านเจดีย์สามองค์





ก่อนไปชายแดน แวะขึ้นมาสักการะ เจดีย์หลวงพ่ออุตตมะก่อน เนื่่องจากเป็นวันจันทร์(มั้ง) ผมไม่เห็นมีดอกไม้ธูปเทียนให้นำไปสักการะเลย จึงเดินถือกล้องขึ้นไป ไหวสถูปเจดีย์แล้วก็ลงมา เดินทางต่อ



เส้นทางไปด่านเจดีย์ฯ สวยงามดีจริงๆ ถ้าจะมาเที่ยวแถวนี้อย่าลืมพกบัตรประชาชนมาน่ะครับ จะเจอกับด่าน ตชด. 3-4 ด่าน จะโดนถามว่า "คนไทยช่ายไหม" ระวังงานจะเข้า 555+





ถึงแล้ว แค่ 19 กม.จากสังขละบุรี ชิวๆ





ของที่ระลึกแถวนี้ส่วนมากจะเป็นพวกกำไรหยก สร้อยคออะำไรประมาณนี้



มีร้านกาแฟสดด้วย เห็นชุดอาหมวย แล้วอยากไปขอถ่ายรูปจัง แต่นึกถึงเมื่อเช้าไ่ม่เอาดีกว่า......



ธงไตรรงค์ โบกสะบัดพัดไหว



หลังป้ายไป 2 เมตรก็เพื่อนบ้านเราแล้ว เสียงผู้คนฝั่งนู้นพลุกพล่านน่าดู





ฝั่งพม่าครับ ทหารพม่าชิวสุดๆ ตากผ้าบนรั่วกั้นทางเลย



ได้เวลาร่ำลากันแล้ว ดินแดนม่านหมอก สามประสบ หนทางยังอีกยาวไกล...........

ระหว่างเดินทางกลับจากสังขละบุรี ไป ทองผาภูมิ ก็มาสะดุดกับวิวสุดสวยของแม่น้ำรันตีครับ ท้องน้ำสีครามช่างงดงามดีจริงๆ



จากทองผาภูมิ เลยไปทางปิล๊อค อีกไม่กี่โลก็ถึงเขื่อนวชิราลงกรณ์ ไปชมบรรยากาศกัน แดดร้อนโครต ขอบอก





ว้าวขึ้นไปได้ด้วย



กำแพงหินใหญ่ๆ



Japan classic bike มันหล่อจริงๆ



มุมสูงๆ ฉากหลังสวยๆ



ทะเลสาบน้ำจืด ไกลสุดลูกหูลูกตา



ร้อนโว้ยยยยยยยยย



เท่ห์ได้อีก 555+

หลังจากไปบ้าแดดที่เขื่อนวชิราลงกรณ์ซักพัก ก็อัดน้ำมันเต็มถังจากทองผาภูมิ เดินทางกลับสู่ กาญจนบุรี แวะเติมน้ำมันอีกครั้ง เพื่อมุ่งหน้าไปอ่างทอง เป็นอันจบทริปที่สุดมันส์นี้ ไปชมตอนสุดท้ายกันครับ........



อ่ะมาจากอ่างทองไปกาญฯ ก็ 1 ถัง กลับก็ต้อง 1 ถังล่ะว่ะ เฮ้ยงานเข้าน้ำมันหมด ก็อกสองยังมี สุดท้ายต้องพึ่งพา ปั๊มน้ำมันคลาสสิค นี่ล่ะ



ถึงบ้านแล้วคร้าบบบบบบบบ



มันคิดอะไรอยู่เปล่าหว่า??? ตรูบ้าป่ะเนี่ย รถน่ะเฟ้ย



สรุปทริปนี้ หมดค่าใช้จ่ายไปเกือบๆ 3 พันครับ ค่าน้ำมัน ประมาณ 2 พันบาท
และ ได้ทดสอบสมรรถนะเครื่องยนต์ ของเจ้า sr ไปในตัว ก่อนจะไปร่วมทริปใหญ่สิ้นเดือนนี้ ว่าแต่ทริปอะไร โปรดรอชมรีวิว ของผมฉบับต่อไปครับ

ส่วนผลทดสอบนั้น เครื่องมันยังไม่ดีครับ สะดุดตลอดทาง ตอนไปไม่ค่อยได้สนใจ แต่ขากลับเนี่ยเสียงมันสะดุดต่อเนื่องชัดเจนเลยครับ ประมาณนี้ " ซะ ซะะะ ซะ ซะซี อาาาาาาาร์ " ใครเก่งเรื่องเครื่องช่วยแนะนำผมหน่อยครับ ต้องทำยังไง เครียดมาก ส่วนผมเองสันนิฐานว่าจะต้องเสียเงินเป็นหมื่นเแน่ๆ เลย 5555+

ปล.ฝากเพื่อนๆ ซักนิด ใครที่รักการขับ-ขี่ เตรียมรถให้พร้อม เตรียมตัวให้พร้อม แล้วก็อย่าประมาทครับ
ขอขอบคุณทุกๆ ท่านที่เข้ามาชม รีวิว แบบเต็มตัวทริปแรกของผมครับ ขอบคุณมากครับ



รูปสุดท้าย หัดทาครีมกันแดดกันบ้างน่ะ ชาว Biker ทั้งหลาย Bye Bye ครับ เจอกันทริปหน้า

สุดยอด ครับ วิธีเขียน ชวนให้น่าอ่านดีครับ

วิวสวยมากครับ

ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ParAdisE K!2S...

สุดยอด ครับ วิธีเขียน ชวนให้น่าอ่านดีครับ

วิวสวยมากครับ

ขอบคุณมากครับ เพิ่งเคยเขียนครั้งแรกนี่แหละ

เจ๋งดีครับท่าน ภาพสวย เขียนน่าติดตามครับ