
ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ
jodeci
ณ บรรยากาศที่มัวเมา คล้ายจะซึมเซา เหงา และแฮ้งค์เมื่อคืนวาน ผมก็นั่งคิดถึงวันเก่าๆเมื่อครั้งยังเป็นเด็กวิ่งเล่ นอยู่ในวัด ก็ได้หลวงตาคอยอบรมสั่งสอนเรื่องการสวดมนต์ให้และก็ใ ห้ขนมไว้กิน ผมก็โตในวัดนั่นแหละครับกับพวกเพื่อนๆในระแวกนั้น ตอนเด็กๆเราชอบไปสวดมนต์กันครับเพราะว่าจะได้ขนมก้นบ าตรของหลวงตา ผมในฐานะที่เป็นหลานก็จะได้เลือกก่อนคนอื่นเสมอ 5555
ตอนเป็นวัยรุ่นผมขับรถชนเสาไฟฟ้าแล้วเข้าห้องI.C.U. แม่ร้องไห้แทบขาดใจ ผมกำลังจะตายครับ...แล้วผมก็ขอให้เพื่อนไปนิมนต์หลวง ตามาด่วนเลย นั่นแหละครับคนสุดท้ายที่ผมอยากเห็นก่อนตายไม่ใช่แก๊ งค์ชะนีที่ใหนทั้งสิ้น....
สุดท้ายผมก็รอดตายและก็แรดตามอายุของผมจนเติบใหญ่ ผมก็ห่างหายหลวงตาไปด้วยการงานและกาลเวลา หลวงตาก็ชราภาพมากครับแต่ผมก็ไปเยี่ยมทุกปี หมุนเวียนเปลี่ยนแฟนจนหลวงตาจำไม่ได้ - -" แต่ว่าไม่ว่าจะยังไง หลวงตาก็อวยพรให้ผมอายุมั่นขวัญยืน
ตอนที่หลวงตาอาพาธ ผมก็ไปเยี่ยมครับ ท่านอยู่ในห้องปลอดเชื้อโรค ผมเข้าไปกราบหลวงตาแล้วก็คุยกับหลวงตาแม้หมอจะบอกว่า หลวงตาไม่รู้สึกตัวแล้ว แต่ว่าหลวงตาลืมตาขึ้นมาดูผมครับ หมอบอกว่าเป็นอาการโต้ตอบของร่างกายเฉยๆ แต่สำหรับผม...ผมเชื่อว่าหลวงตารับรู้ครับว่าผมมาเยี ่ยม
วันนี้ผมจะไปส่งหลวงตาครั้งสุดท้ายครับ คนแรกที่ผมอยากเจอในวันที่ผมต้องการมีชีวิตอยู่ต่อ.. .ก็ได้ลาจากไปสู่สรวงสวรรค์แล้ว หลังจากนี้ผมก็เดินทางด้วยระยะทางกว่า12ชั่วโมงเพื่อ ไปพบคนที่ผมเคารพและบูชา ขอหลวงตาอวยชัยให้ผมเดินทางปลอดภัยครับ
ปล. เคยตั้งใจครั้งยังหนุ่มว่า อยากจะทำรูปหลวงตาไปติดที่วัดเพื่อให้ชาวแม่สะเรียงไ ด้กราบไหว้บูชา นักบุญแห่งไมลองญี (แม่สะเรียงในภาษาพม่า) วันนี้ผมได้ทำตามความตั้งใจแล้วครับ
