วันเวลาผ่านไปเรื่อยๆ คนเราต้องพบกับความเปลี่ยนแปลง อยู่เสมอๆ ชาวลิเบอร์ตินก็เหมือนกัน
ผู้คนที่ได้เข้ามาดูบอร์ดส่วนใหญ่ ซึ้งมีทั้งชอบและไม่ชอบ
กลุ่มเราก็มาก อาจสงสัยว่า คนเหล่านี้มันมีกิจกรรมทั้งปี มันไม่ทำอะไร บ้างเหรอ จริงๆแล้ว คนในกลุ่ม ส่วนใหญ่ ก็ถึงวัยทำงานแล้วทั้งนั้น มีส่วนน้อย อย่าง คุณทัน /คุณหม่อม/คุณภิญโญ /คุณเจเจ ที่ยังเรียนอยู่ ช่วงวัย20กลางๆของบางคนรวมถึงผม ซึ้งเป็นวัย ผู้ใหญ่เต็มตัวแล้ว อาจพบกับสิ่งไม่คาดฝันในชีวิต
ทั้งดีและไม่ดี ในอนาคต อาจไม่มี คนขี่ สกูตเตอร์เลยสักคน หรือ เหลือ ผมขี่คนเดียวก็เป็นได้ ใครจะไปรู้
ความทรงจำที่ดี จะถูกถ่ายทอด ผ่านบอร์ดนี้ไปเรื่อยๆ ตราบที่ สุรแผน จะมีปัญญา
คุณทิว เจ้าของเรื่องผู้มีโอกาส ได้ไปทำงานที่แดนมังกร (ไม่ใช้เมืองโอ่งมังกร)เน้อ ตั้ง90วัน ทิ้งสหายและครอบครัวไว้เบื้องหลัง ส่งรูปมาให้ดูเป็นระยะ ไม่รู้ว่า การเป็น/อยู่ ดีหรือปล่าว กินดินกินเผือกหรือ กินแต่หอย.. แต่ที่รู้คือ จะกลับมาพร้อมทรัพย์ กะปลูกบ้านได้เป็นหลังเลย เห่อๆๆ..
กระทู้นี้ตั้งใจทำให้เพื่อน ทิวโดยเฉพาะ อนาคตใครจะไปรู้ ว่ากลับมาแล้ว ผมจะเป็นเหมือนก่อนคุณไป
ผมอาจต้องทำงานในสิ่งที่ตนรัก ไม่ได้ มาคอยแก้ปรึกษาปัญหาหัวใจ ให้คุณ ดังเดิม
ในอินเทอร์เน็ต โลกใบนี้มันแคบ แต่ในล้อสกูตเตอร์โลกใบนี้มันกว้าง
สามวันจากนารีเป็นอืน 90วันจากแลมสีฟ้าขาวเป็นน้อง(สะ)หนิม เน้อ
และจากการได้อ่านกระทู้นี้ ก็จะเป็นความทรงจำที่ดี เน้อ By สุรแผน ........
div>




/\8ชมรมกอดลมไว้อย่าให้หงอย ปี2 กับโจรไพรใจทรามนาม สุรแผน 089-4312309
ตอบ-อ้างอิงข้อความ

Bookmarks